Dat wij het liefst zo langzaam mogelijk reizen is niks nieuws. De trend “slow travel” is wel relatief nieuw. Eigenlijk betekent slow travel het tegenovergestelde van zoveel mogelijk bezienswaardigheden in een zo kort mogelijke tijd proberen te proppen. Het aantal mensen in die laatste categorie neemt langzaam af, nu het besef komt dat reizen nog wat anders kan betekenen dan selfies maken met zoveel mogelijk verschillende achtergrondjes. En de groep “slow-travelers” (staat dat woord al in de van Dale?) groeit. Blijkbaar is het hip wat we doen. Ik zou graag willen zeggen dat we vooral zo langzaam reizen om het milieu te sparen, want ook de “vliegen-is-het-nieuwe-roken-discussie” is helemaal hot, maar dan zou ik onwaarheden verkopen. Waarom we wél fan zijn van slow travel? Dat is niet in twee zinnen uit te leggen. Vandaar dit nieuwe blog. 🙂
Liever een land écht zien dan de toeristische highlights
Tijdens onze lange reis, ruim 10 jaar geleden, ontdekten we al gauw dat we een land graag écht leren kennen. Dat we willen zien waar de mensen wonen en werken, waarover ze praten en wat ze belangrijk vinden. De cultuur van een land vinden we veel interessanter dan de gebouwen en natuurgebieden die je persé gezien moet hebben. Gelukkig hadden we toen alle tijd van de wereld en hebben we die ook echt genomen. Onze geplande maand in Laos werden er zo twee en in Thailand hebben we al wel drie maanden rond gereisd, zonder dat we het gevoel hebben er alles al gezien te hebben. Het tellen van landen hebben we ook nooit gedaan, precies om dezelfde reden. Die ervaringen zijn zoveel waardevoller dan af te werken lijstjes.
Een geplande maand werden er zo 2 of 3
Slow travel – Interactie met de lokale bevolking
Die eerste keer in Thailand waren we er tijdens de 80e verjaardag van de geroemde koning Bhumibol. We waren mateloos gefascineerd door de manier waarop de bevolking hem vereerde. Menig gesprek hebben we daarover gevoerd met de Thai. Al gauw ontdekten we dat de trein en de bus uitgelezen plekken zijn om de lokale bevolking te ontmoeten. Hoe lager de klasse, hoe puurder het contact. Waar je in de eersteklas toch al gauw tussen de zakenreizigers en andere toeristen zit, ontmoet je in de derde klasse de gewone man. Dat deze gewone man weinig tot geen Engels spreekt, dat maakt voor ons geen verschil. De wederzijdse interesse is er niet minder om en de uren samen hobbelen in een volgepakte coupé hebben ons creatief gemaakt in manieren om toch te communiceren.
Juist het contact met de lokale bevolking maakt reizen zo mooi. Het zijn juist onze spontane ontmoetingen met mensen, die we ons het beste herinneren en die we het meest waarderen van heel de reis. Over sommigen praten we jaren later nog steeds!
Trein en bus zijn uitgelezen plekken voor ontmoetingen
Landschappen zien veranderen
De nachtbus of –trein is aan ons niet besteed. Wij reizen overdag. Heerlijk, om de landschappen te zien veranderen, soms in relatief korte tijd. Dat is dan ook meteen de reden dat wij liever geen binnenlandse vlucht nemen. De reis naar de volgende bestemming toe is al een ervaring op zich, waarvan we enorm kunnen genieten. Ook als dat betekent dat we een hele dag in de trein zitten, zoals afgelopen zomer op Java. Dat dit dan beter voor het milieu is en we dus heel verantwoord reizen, dat is mooi meegenomen, maar niet het doel op zich.
Ervaringen boven bezienswaardigheden
Reizen in de derde klasse van de trein, of met de boemelbus, zien wij als een ervaring. Het laat je een kant van het land zien die je anders nooit ontdekt had. Ook voor andere ervaringen maken we graag tijd op reis. Afgelopen Kerstvakantie bijvoorbeeld, toen we spontaan binnen werden uitgenodigd bij een Omaans gezin in het oude vissersdorp van Sur. Wat dat betreft is er niks veranderd, sinds we meer dan 10 jaar geleden in gingen op de uitnodiging voor een Iftar maaltijd bij een jong koppel in het conservatieve oosten van Turkije. We vinden het super om van een maaltijd te genieten met locals, onze ervaringen met hen te delen en te luisteren naar hoe zijn in het leven staan. Op die manier leren we meer van een land dan we anders ooit zouden doen. Zo hebben we tenminste een idee wat voor geschiedenis en cultuur er achter de bezienswaardigheden zit die we wel bezoeken.
Wij komen graag bij de mensen thuis
Een moment van rust creëren kan overal
Maar er is meer dat ons tot “slow travel-ers” maakt. Naast de minder bekende plekken, bezoeken we natuurlijk ook de highlights, die iedereen graag wil bekijken. In tegenstelling tot de meute, die voor ons gevoel óver een bezienswaardigheid heen stampt, zonder deze echt te zien, lassen wij heel bewust pauzes in. Nakhal fort in Oman was een mierennest van mensen toen we er aan kwamen en ik vond het lastig een gevoel bij de plek te krijgen. In plaats van mee te gaan in dat razende tempo, ben ik gaan zitten op de kasteelmuur, om het landschap in me op te nemen. Terwijl de massa verder raasde stond de wereld even stil. We hebben de verste, eenzame, hoekjes van het fort opgezocht, om ons voor te stellen hoe hier ooit de manschappen hebben gestaan om het te verdedigen. En toen waren die mieren ineens allemaal verdwenen en bleef het echte kasteel over. “You really took your time” zei de man bij de entree, toen we een uurtje later vertrokken. “We always do” glimlachte ik terug.
Wat voor reiziger ben jij? Eigenlijk is minder zien door slow travel uiteindelijk méér vind ik. En daarom gaan we binnenkort opnieuw voor lange tijd naar Azië, om te genieten in rust.
