Onze kinderen weten niet beter dan dat we reizen. Elke maand gaan we op pad. Soms naar de andere kant van de wereld en soms op een paar uurtjes rijden van huis. Onze meiden hebben meer van de wereld gezien dan veel mensen in hun hele leven zullen zien. Tijdens een lang weekend kastelen bezoeken in Luxemburg, alweer wat jaartjes geleden, grapte ik tegen ze: “Natuurlijk eten we straks een ijsje, het is tenslotte maar 1 keer vakantie! … Deze maand” Daarbij realiseerde ik me ineens hoe bizar het is, om elke maand met ze kastelen te ontdekken, lange wandelingen te maken door bijzondere landschappen, bootje te varen, op safari te gaan, intercontinentale vluchten te maken en ze onder te dompelen in allerlei culturen. Al die dingen doen we, omdat WIJ dat leuk vinden. Maar… hoe leuk vinden de kids dat reizen nou echt?
Enthousiasme om nieuwe dingen te ontdekken
Een uurtje later zijn we in de kasteelruïne van Bourscheid, waar kinderen tot 6 gratis naar binnen mogen en wij als volwassenen een audioguide mee krijgen in onze eigen taal. Het duurt slechts een paar seconden voordat we de beide audioguides hebben moeten afstaan en enthousiast wordt er van het ene naar het andere cijfer in de burcht gelopen. Ondertussen doet de oudste, die op dat moment 4 is, hardop verslag aan ons van wat ze interessant vindt: “mama, in de middelste eeuwen was hier een ophaalbrug” en “weet je wel dat dit de koestal was in de 18e eeuw?” Zelfs nadat wij onze aandacht allang verloren zijn en samen met de jongste fantaseren over het ijsje dat we zo gaan uitzoeken bij het restaurantje loopt ze het ene na het andere vertrek binnen.
Groot enthousiasme om het kasteel van Bourscheid te verkennen
Zelfs ziek nog geïnteresseerd
De dag erna is het 30 graden als we van het bergstation van de kabelbaan naar het lager gelegen kasteel van Vianden lopen. De vierjarige heeft last van haar buik en ze zweet van de inspanning, maar een negatief geluid horen we niet. Haar interesse in wat er binnen in het kasteel te zien is, blijkt opnieuw groot. Vol verwondering ligt ze op haar knieën voor een maliënkolder te kijken en samen met haar zusje van 2 danst ze op de kasteelmuziek die uit de luidsprekers aan het plafond komt. Opgelucht realiseer ik me dat het blijkbaar meevalt. Ze wekken in elk geval niet de indruk het vreselijk te vinden dat we ze hier “mee naartoe gesleept hebben”.
Ook in Vianden 2 blije meiden
Maar hoe wordt een verre reis dan ervaren?
Nou is Luxemburg ook dichtbij huis natuurlijk en kunnen we ons de lange vluchten naar Zuid-Afrika nog wel herinneren, waarbij beide meiden ons duidelijk te verstaan gaven dat ze het ECHT heel ver vonden. Tijdens onze korte vakantie in Luxemburg komt de oudste daar toevallig uit zichzelf nog even op terug: “Ik mocht een keer een slang om mijn nek en een hagedis vasthouden en dat vond ik heel leuk”. Dat ze überhaupt nog een herinnering aan onze middag in dat reptielenparkje in Drakensbergen heeft vind ik opmerkelijk. Toch krijgen we regelmatig dit soort opmerkingen. Later vraag ik haar nog eens naar hoe ze de vlucht er naartoe eigenlijk vond. “Oh” zegt ze luchtig, “dat vond ik niet zo ver hoor”. Blijkbaar was de reis zelf dan toch leuk genoeg.
Onze Zuid-Afrika reis wordt geregeld nog even herinnerd
“Wanneer gaan we eindelijk weer naar India?”
Op de laatste dag van ons lange weekend lopen we de bekende kerk van Clervaux binnen. Onze kleuter vertelt trots dat ze wel weet hoe ze moet bidden. Ze doet haar handen tegen elkaar, buigt haar hoofd en zegt: “Namasté! Zo zeg je hallo tegen God. Een kerk is ook een soort tempel hè?!” Een dag later, alweer thuis, vraagt ze me wanneer we nou eindelijk weer naar India gaan. Ze wil wel weer eens een tempel zien en aan de bel slingeren, want dat kan in de kerken hier in Europa niet. Een kaarsje branden is blijkbaar toch minder interessant. Op mijn vraag of ze niet blij is dat we nu net weer eventjes thuis zijn kijkt ze me aan alsof ik iets heel vies gezegd heb. Die ene blik, in combinatie met het gestuiter van de jongste als ze hoort dat we volgende maand ein-de-lijk weer gaan vliegen zegt me genoeg. De kids vinden het ook leuk. Echt leuk!
“Wanneer gaan we eindelijk weer naar India?”
Soms krijgen we de vraag hoe we dit toch eigenlijk betalen, zo vaak op vakantie. In een apart blog vertel ik je precies waar we dat allemaal van doen. Tipje van de sluier: besparen op de kosten en keuzes maken! Ons lange weekend Luxemburg kostte ons net iets meer dan 200 euro. Inclusief benzine en entrees. Precies de prijs van dat paar laarzen en die jas die ik 2 maanden geleden in de stad zag. En beiden niet echt nodig had. 😉
Wat leuk om te lezen! Ik heb ook geregeld enthousiaste kinderen op reis gezien. Jullie kinderen zijn ook besmet met het reisvirus…genetisch bepaald 😉 .
Ja, ik ben er ook bang voor Kelly… ben wel benieuwd hoe lang ze het leuk gaan vinden… op den duur worden toch andere dingen misschien belangrijker. Maar voor nu genieten we er lekker samen van!
Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen 😉 Ik kan me herinneren dat ik zelf als kind wel eens zuchtend door een kasteel of museum liep, maar oh wat ben ik blij dat ik het allemaal gezien heb! We geven dit onze dochter (Rosalie, bijna 8 ;-)) ook zoveel mogelijk mee.
Wat leuk, jullie dochter heet ook Rosalie! Onze jongste ook. 🙂
Ik word hier helemaal blij van! Blij om te horen dat ze het zo leuk vinden. Vaak hoor je dat op het moment dat er kinderen komen, de verre vakanties geschrapt worden. Helemaal niet nodig dus! Zelf heb ik ook de mooiste herinneringen aan de vakanties.
Inderdaad nergens voor nodig, heb er ook nooit aan getwijfeld. Dit jaar is er geen enkele ECHT verre bestemming bij trouwens, maar Marokko en Letland (en hopelijk ook Georgië komende maand) bieden genoeg avontuur.
Wat super leuk om dit te lezen. Ik heb zo vaak tegen mijn ouders gezegd dat ik het zo jammer vind dat wij vroeger niet meer hebben gezien. Verder dan Spanje kwamen we niet. Zo leuk dat de kids minstens zo enthousiast zijn als jullie.
Ik denk dat het vroeger ook lastiger was om verre reizen te maken. Wij gingen ook jaar na jaar naar Zuid-Frankrijk, dat is hoe dat toen ging. Tegenwoordig is de wereld zoveel kleiner en kan je alles op internet vinden. Dat maakt het toch een stuk makkelijker, ook om te reizen met een gezin.
Ik heb net gereageerd, maar hij moet nog doorkomen denk ik. Wat ik nog wel wilde zeggen: als ze ouder worden zit je wel vaker met zwemlessen, eventuele andere sporten en feestjes en zo. En huiswerk. Bij mij vinden ze het soms (juist ook omdat ze al zoveel van huis wisselen) ook heel fijn om gewoon lekker thuis te zijn. Andere dingen zijn soms ook belangrijk, maar zolang je daar nog net niet echt mee te maken hebt zou ik er als ik jou was inderdaad van profiteren.
Dat kan ik me voorstellen Denise! Gelukkig is zwemles hier doordeweeks (als je dat wilt) en beginnen de sporten pas daarna… ik vind 1 ding wel genoeg. 🙂 Dus we hebben nog eventjes.
Goed einde van je blog, ook al ging dat al over dat andere onderwerp. 😉
En wat het eigenlijke onderwerp betreft: mijn kinderen hebben het ook nog steeds over de reizen die ze gemaakt hebben. Vooral Egypte noemen ze vaak nog, maar ook de andere landen weten ze nog. Aan de andere kant: over de boomhut en het strandhuisje in Nederland waren ze ook heel enthousiast. Mijn dochter zou het liefst 6 weken naar Thailand gaan (ik ook, haha, maar dat zit er helaas niet in), maar bij mijn zoon is het helaas even anders. Daar blog ik nog wel een keer over.
Laatst zei mijn dochter dat ze later wel net zulk werk wil doen als wat ik doe. En de laatste tijd als ze terugkomt van haar vader vraagt ze in welk land ik ben geweest (omdat ik daar helaas niet altijd van te voren iets over kan zeggen). 😉
Klopt, bij ons vinden ze een pretparkje dat op een half uur rijden ligt minstens net zo gaaf als op safari in Sri Lanka. 🙂 Maar dat maakt niet uit ALS ze het maar leuk vinden, zoals ik al zei: WIJ houden van reizen en ik ben maar wat blij dat onze kids het ook leuk vinden. 😉
Ik denk inderdaad dat als je kinderen er op jonge leeftijd al aan laat wennen, dat ze er dan ook echt van gaan genieten en het als normaal beschouwen om lekker erop uit te trekken. Het is natuurlijk ook qualitytime met de ouders en dat lijkt me nog steeds belangrijker dan een nieuwe playstation.
Zeker weten, we hebben op reis zo veel tijd samen! Genieten is dat!
Interessante vraag! Ik denk dat de manier waarop je het brengt/hoe je in de opvoeding staat een grote rol speelt – als kinderen zich veilig voelen, zullen ze het ontdekken van nieuwe plekken inderdaad veel sneller als een groot avontuur zien. Wel lijkt me belangrijk dat ze meekrijgen dat het niet ‘gewoon’ is dat ze zoveel op reis gaan en dat het ook prima is om gewoon eens thuis te blijven en in de buurt op straat te spelen. En dat niet iedereen op vakantie kan gaan of naar het buitenland op vakantie kan gaan en dat je ook dan nog steeds een ontzettend fijne vakantie kunt hebben.
Ben ik helemaal met je eens! Gelukkig spelen ze hier vaak lekker buiten en zijn er ook echt weekenden dat we “niks” doen en dan weten ze zich ook te vermaken.
Fijn dat jullie kinderen het reizen ook leuk vinden. Het zou toch maar wat vervelend zijn voor jullie als ze er een hekel aan zouden hebben 🙂
Ja, dat zou ‘t wel een stuk lastiger maken… dan moesten we ze brainwashen. 😉 🙂
Ik vroeg het me inderdaad al af, maar fijn dat de dametjes het ook echt leuk vinden! Dat maakt ze later ook echt tot mooie personen
Ze zijn echt enthousiast… als ze dat niet zouden zijn zouden we een stuk minder vaak op pad zijn, maar gelukkig kunnen we er voor nu echt van genieten!
Ik kan me nog herinneren toen mijn dochter zo’n jaar of 2,5 was dat haar favoriete spelletje was dat ze paar stoelen achter elkaar zette, er een heleboel speelgoed ‘inlaadde’ en een heleboel knuffels als passagiers op de stoelen zette en als ik dan vroeg wat ben je aan het spelen dan zei ze ik ga op reis, broemmmm haha even de auto starten…zo grappig. Mijn dochter vindt reizen en ontdekken erg leuk, maar de laatste tijd is ze niet meer zo’n fan van lange vluchten. Weet niet of het een fase is. Sowieso krijgt ze als tiener steeds meer haar eigen leventje. Toch koos ze dit jaar weer voor een rondreis naar een onbekend land boven drie weken kamperen op een bekende camping (wat we op zich ook prima vonden). Ze vindt het dus nog steeds leuk om met ons op pad te gaan, ben wel benieuwd hoe lang. Laatst maakte een vriendin ook een opmerking nadat ik zei dat ik weer allerlei reisjes in vooruitzicht had, zo dat is luxe….natuurlijk is het luxe, maar het is voor ons Nederlanders met een job vooral een kwestie van prioriteren
Haha, leuk om te lezen! Hier speelden ze laatst dat ze naar Georgië gingen. Op de step. ;)En leuk dat jullie dochter toch weer kiest voor het ontdekken van een nieuw land, super! Geniet van de voorpret!
Jaaah! Heel herkenbaar. Sowieso van die prioriteiten stellen. Reizen kost geld, maar als je andere dingen laat liggen kom je een heel eind. En ik bekijk het heel nuchter. Mijn zoontje maakte het niet uit of we nu in Thailand gingen backpacken of een uitstapje maken naar het bos in Nederland. Op zo’n jonge leeftijd realiseert hij natuurlijk niet dat hij al in Amerika oog Thailand was, maar ik let gewoon op hem. En als hij vrolijk is en relaxed (vluchten van 15 uur of niet), dan doem we het prima is mijn conclusie.
Als ze nog heel jong zijn is het inderdaad overal prima, als de ouders maar in de buurt zijn. 🙂
Ik vind dit zo leuk om te lezen! Heb hem doorgestuurd naar een vriendin. Ze is net moeder geworden en twijfelde of ze nu wel of niet moest gaan. Gewoon doen dus! 🙂
Wat leuk om te horen. Inderdaad: gewoon gaan. En hoe jonger ze zijn, hoe makkelijker je ze meeneemt. Mensen doen soms een beetje panisch over reizen met baby, maar dit is echt de makkelijkste leeftijd! (op die vracht spullen na dan, die je meesleept)
Ik vind het echt heel cool dat jullie gewoon lekker reizen met jullie meiden en als ik dan je verhaal lees vind ik dat ze er echt wel wat aan hebben. Kijk hoe trots ze vertellen over wat ze meegemaakt hebben! Tijdens zo’n reis leren ze veel meer dan wanneer ze all inclusive bij een zwembad hangen 😉
Ja, absoluut en zelfs meer dan wanneer ze op school in de kleuterklas (van 35+ kinderen) zitten… in elk geval andere dingen dan op school.
Leuk om te lezen dat je kinderen ook aangestoken zijn met het reisvirus. Daar heb je trouwens later misschien een hele kluif aan als ze groter zijn en zelf reizen gaan maken. Het is daarnaast ook goed voor de ontwikkeling. Ze zien hoe andere mensen leven en het allemaal voor elkaar hebben. Of juist niet voor elkaar hebben. Dat geeft een goed wereldbeeld. En het zijn mooie herinneringen voor later. Als ze dit allemaal teruglezen en zien. Een mooi online dagboek.
Ik zie ze ook al wel op stage gaan in één of ander ver land inderdaad… maar wel weer handig: gaan we ze opzoeken… komen we dan ook nog eens ergens 🙂
Wat fijn om te lezen dat de kids het zo leuk vinden. Ik vraag me dat inderdaad ook wel eens af van ouders die jaren met hun kinderen “fulltime” gaan rondreizen, of dat die kinderen dat wel zo leuk vinden en misschien niet liever een vaste thuisbasis hebben. Maar wel ontzettend gaaf om die reislust al zo jong aan ze door te geven 😀
Bij mensen die fulltime reizen heb ik ook weleens die twijfel, maar dat kan je natuurlijk pas beoordelen als je zelf in die situatie bent. Het lijkt mij voor onze kinderen uiteindelijk niet zo prettig om ZO lang op reis te gaan… een paar maanden kan ik me nog wel voorstellen… ooit 🙂
Leuk om te lezen. Fijn dat de kinderen net zo genieten. Ze boffen maar en ze leren er enorm veel van en ze zullen deze reizen nooit vergeten!
Nee, dat zie je verkeerd: WIJ boffen maar, haha…
Bizar wat ze zich soms herinneren he! Lars heeft het nog vaak over ‘de rode brug uit Vietnam’ (hij was toen 3..)en ook leuk om hun herinneringen te horen wat vaak toch hele andere dingen zijn dan wat wij ons herinneren. Bij Lars heb ik wel eens gevreesd dat hij het reisgen niet geerfd had (niet dat hij reizen vervelend vond maar thuisblijven was ook prima voor hem) maar hij wil nu voor zijn verjaardag een wereldbol en 3 op reis noemt hij zijn lievelingsprogramma.. (hij heeft nu bedacht naar Kazachstan te willen ?!) Het lijkt dus goed te komen .
Leuk dat Vera en Rosalie vanaf het begin al zo dol zijn op reizen!
Gelukkig dat het toch goed gekomen is uiteindelijk. 🙂 Daar was bij ons nooit twijfel over, zeker niet met de jongste. Die stond als dreumes al te springen om met het vliegtuig te gaan en “pakte regelmatig een koffer in” in haar spel. Kazachstan… interessante keuze. 🙂 Maar volgens mij wel een mooi land!
Wat leuk om te lezen! Ik heb me dit namelijk altijd afgevraagd of je kinderen hier nu wel echt een plezier mee doet, maar ze genieten er dus echt van! Leuk om te lezen 🙂 Wie weet reizen wij ooit in de toekomst ook met kinderen
Ik vind het zeker een aanrader om ook met kinderen te reizen! Die van ons hebben ‘t in ieder geval prima naar hun zin op reis.
Fijn he, dat de kinderen zo kunnen genieten en blijkbaar veel meer herinneren dan wij denken. Mijn kinderen vragen ook regelmatig of we weer naar Bali gaan en dan weer in het vliegtuig gaan slapen. Heerlijk die flexibiliteit!
Ja, dat is echt super om te ontdekken! En leuk dat jullie kinderen zo positief terug denken over Bali. Dat schept mogelijkheden. 🙂
In Bled in Slovenië is een kerk waar iedereen de bel kan luiden. Zeker leuk voor Aziaten en kinderen. En het brengt nog geluk ook 🙂
Misschien iets voor de meivakantie?
Ah, dat klinkt als een goede tussenweg! Ik wil toch al tijden een keer naar Slovenië, dus dat komt vast een keertje goed.
Leuk geschreven! Ik ben erg benieuwd over de blog hoe je het kunt betalen, al die reizen 🙂 je hebt groot gelijk.
Dank je! Stay tuned. 🙂