Waarom een wereldreis niet voor watjes is

Waarom een wereldreis niet voor watjes is

Tijdens onze 18 maanden durende wereldreis hebben we geprobeerd om het met ons gespaarde reisbudget zo lang mogelijk uit te houden. We sliepen dan ook nooit in bijzonder luxe accommodaties en ook eten deden we zo eenvoudig mogelijk, vaak gewoon op straat en waar de locals eten. Uiteindelijk was het einde van onze reis, die niet echt een wereldreis werd, een keuze die niks met het einde van het reisbudget te maken had. Onze hoofden waren na Azië en het Midden-Oosten vol van alle indrukken en de dingen werden gewoon steeds minder speciaal. Tja.. wereldreiziger ben je niet zomaar. 😉

”Nagenieten” van de wereldreis

Eenmaal thuis hebben we nog lang “nagenoten” van de reis. Sommige dingen wenden snel, zoals de oorverdovende stilte in onze goed geïsoleerde huizen, maar andere dingen hadden meer tijd nodig. Zo hadden we nog maanden na thuiskomst “last” van denkbeeldige beestjes. Waren we op reis tegen het eind niet meer onder de indruk van ongewenste bezoekers, thuis bleven we ze maar zien. Je kent dat wel: je draait je hoofd net iets te snel en uit een ooghoek denk je een beweging te zien. In die fractie van een seconde dat je denkt dat de beweging wel een kakkerlak zal zijn, of een kikker, een muis, een rat of nog iets groters ben je meteen weer even terug op reis. En zo bleef de herinnering aan onze wereldreis op een bijzondere manier lang levend. Onze kennismakingen met de verschillende diersoorten in Azië en het Midden-Oosten waren dan ook veelvuldig en iedereen die een dergelijke lange reis wil maken moet er rekening mee houden dat je kriebelbeestjes en alles op 4 pootjes het beste maar voor lief kunt nemen als je vooral wilt genieten.

Kriebelbeestjes op wereldreisAan kriebelbeestjes geen gebrek tijdens onze wereldreis

Griezelen aan de start van onze wereldreis

Aan het begin van onze wereldreis zijn we nog echte watjes. Sommige dingen kun je vooraf aan je wereldreis voorbereiden, om eenmaal onderweg alsnog door dingen overvallen te worden. 😉 Al in het tweede guesthouse waar we slapen zien we ’s avonds een grote kever, met van die lange antennes op z’n hoofd, rondkruipen. Een naar gevoel bekruipt ons, maar leken als we zijn vragen we ons verbaasd af of dit er nou één is… een echte kakkerlak. Het lijkt hier verder zo schoon. Voor de zekerheid hangen we meteen onze klamboe op en kruipen er snel onder.

Dat schoon geen graadmeter is leren we pas helemaal aan het eind van deze reis, waar een kamerjongen in Amman, Jordanië, ons in gebroken Engels uitlegt dat elk hotel dit soort beestjes heeft en dat we ons niet druk hoeven maken. Dat doen we tegen die tijd dan ook allang niet meer en dat we in ons tweede Aziatische land, Cambodja, zelfs nog verkast zijn naar een ander hotel omdat we er 2 kakkerlakken in onze kamer ontdekten vertellen we hem maar niet.

Overal gratis huisdieren in Zuid-Oost Azië

In heel Zuid-Oost Azië bevolken verschillende diersoorten de huizen en hotels, hoe eenvoudiger je slaapt, hoe meer dieren je er gratis bij krijgt. Zo zitten er in ons hutje aan de Mekong in Thailand een Tokai en wat gecko’s op de veranda, 2 kikkers in de wc/douche en zowel buiten als binnen genoeg insecten van behoorlijk formaat voor behoorlijk wat rillingen over de rug. Natuurlijk doen we heel stoer, maar echt fijn vinden we deze ongenode gasten op dat moment niet, in tegenstelling tot de lokale bevolking, die gecko’s en tokai’s als een natuurlijke muggenvanger zien.

tokai en kikkerEen kikker en een tokai zijn nog maar 2 van de “huisdieren” in Thailand

Ratten

En dan de nog grotere jongens. We zijn in Muang Ngoi, een gehucht in het Noorden van Laos, waar het leven op dat moment nog erg primitief is, zonder aansluiting op het stroomnetwerk of warm water. Dat hebben we allebei na even slikken op de koop toegenomen, dat is tenslotte de charme van dit soort plaatsjes, zo houden we onszelf voor als we onder een ijskoude straal staan te bibberen. Die eerste avond liggen we in bed en we wachten de laatste paar minuten stroom af, van een generator die elke avond een uur of 2 draait. Over een minuut of wat zal de generator en dus ook ons enige lampje uitgaan en dan zien we hem ineens. Een enorme witte rat die over de plafondbalk van ons rieten hutje loopt. Peter oppert nog dat het gewoon een grote muis is, maar die is dan wel heel erg uit de kluiten gewassen, net als zijn donkerbruine vriendje dat even later langs komt lopen. We stoppen het muskietennet dus nog maar even goed bij het bed in en trekken onze tenen helemaal binnenboord voor we onze ogen dichtdoen in de hoop dat we niks meer meekrijgen totdat het ochtend is.

Ook in India zien we regelmatig ratten, maar tegen die tijd zijn we iets meer gewend aan de verschillende soorten ongedierte. In grote groepen bevolken ze de stations in de grote steden, maar ook op straat zien we ze vaak genoeg. Als we bij een eettentje in Pushkar lunchen aan zo’n leuk tafeltje op straat maken we kennis met de dierenwereld van het dorp. Honderden vliegen zwermen ons om de oren, één van de bijproducten van zo’n fris open riool. Het eten staat net op tafel als ik iets aan mijn teen voel kriebelen. Als ik omlaag kijk zie ik een snuffelneus met daar tussenin 2 kleine zwarte oogjes die me priemend aanstaren. Het blijkt een rat te zijn, die er snel vandoor gaat als we terug staren. Meteen komt eén van de vele koeien even aan ons tafeltje kijken en ze sabbelt lekker aan Peters t-shirt. Ja, het buitengevoel komt helemaal naar boven in India.

Ratten en reptielen genoeg op wereldreisAan ratten (levende EN dode) geen gebrek in India, net als reptielen, afhankelijk van de plaats

Onze wereldreis ervaringen maken ons creatief

We liggen net in bed, na een lange reisdag van Mandalay terug naar Yangon, Myanmar, als we trippelende geluiden horen. We doen het licht aan en concluderen dat er blijkbaar iets woont in de ruimte boven de houten schrootjes waarmee onze kamer is afgewerkt. Een heleboel ietsen waarschijnlijk, gezien het getrippel zodra we het licht weer uitdoen behoorlijk in volume toeneemt en we zelfs druk gesnuffel horen. Met een zaklamp schijnen we een aantal keren in een klein gaatje tussen 2 van de schrootjes, maar telkens als de lamp aan gaat is het weer stil. Na bijna anderhalf jaar reizen kijken we niet meer op van een knaagdier meer of minder, maar we willen gewoon slapen en dus bedenken we een slim plan om deze snuffelaars een lesje te leren. We smeren een flinke hoeveelheid tijgerbalsem, altijd in onze bagage aanwezig om jeukende muggenbulten mee in te smeren, zover mogelijk in het kleine gaatje en doen het licht weer uit. Opnieuw getrippel, gesnuffel en iets wat nog het meeste klinkt als IIIIIEEEEEEEUUUUUUWWWW, heel veel hard rennende pootjes en daarna… een heerlijk rustig nachtje. Zo. 1-0.

Ook na onze wereldreis nog beestjes

Deze en vele andere ervaringen hebben gemaakt dat we nog maanden na thuiskomst in Nederland regelmatig beestjes zien, vooral ’s avonds, bij minder licht. Het aantal keren dat dit gebeurde nam langzaam af… totdat we een rondreis maakten door de Filippijnen.

In het Noorden van Luzon vertelt een oude bewoonster van een Ifugao dorp ons dat ze als kind de pannen met etensresten buiten moest zetten, die dan door de kakkerlakken werden leeggegeten. Zo bespaarden ze het schaarse water. We kunnen ons er wat bij voorstellen, want in deze regio zien we een aantal fikse exemplaren van deze schatjes rondlopen. Op een avond, we liggen net goed en wel in bed, hoor ik iets langs mijn oor suizen en voel ik iets op mijn rug landen. Op het moment dat ik een tweede suizend geluid hoor spring ik overeind om het lichtknopje te vinden. Zodra het licht aangaat zie ik 2 kakkerlakken zo groot als een kippenei over de vloer kruipen. Wat een schok! Kakkerlakken kunnen vliegen. Voor mijn gemoedsrust maar beter dat ik dat nooit eerder geweten heb.

Na deze reis zien we weer tijden beestjes in huis, maar sinds we met 3 en nu zelfs met 4 personen rondreizen gaan we meestal toch voor iets meer luxe. Daarmee zijn beestjes in onze kamer een beetje een zeldzaamheid geworden en lijken we inmiddels definitief over ons beestjes-syndroom heen.

Ben jij ooit op wereldreis geweest en had je ook last van dit beestjes-syndroom na thuiskomst? Offuh.. durf je nu nog wel te gaan? Vergeet niet om je reisdocumenten en alles omtrent je huis en haard vooraf goed te regelen.
Op de hoogte blijven van alle updates? Volg mij dan op Facebook.

22 reacties op “Waarom een wereldreis niet voor watjes is

  1. ivonne zegt:

    Heel herkenbaar. Niet alleen van een wereldreis trouwens maar van meerdere reizen die we maakten. Ik heb al heel wat beestjes gezien en gevoeld. Zelf ben ik altijd heel huiverig om bedbugs te krijgen of in een plek met vlooien terecht te komen, maar dat is gelukkig nog nooit gebeurd, Wel een kamer vol kakkerlakken waar ik zelfs een blog over schreef, gegild als een keukenmeid!

    • Yvonne zegt:

      Haha, ja erg he… al die beestjes… van een kamer vol kakkerlakken zou ik ook echt NIET blij worden zeg. Gelukkig bleef heb bij ons altijd bij een paar. 🙂

  2. Kirsten | Travelaar.nl zegt:

    Hahaha heeel herkenbaar! Of nja, ik ben nog niet thuis dus dat moet nog komen. Na de vorige reis heb ik wel een hele tijd de slaapkamer gecheckt op spinnen etc. En nu we weer in Azië zijn (3 maanden alweer) maak ik nog steeds een sprongetje als ik een rat of een kakkerlak zie. Ik raak er maar niet aan gewend 😉

    • Yvonne zegt:

      Ja gek is dat he, dat wij Westerlingen daar maar niet aan kunnen wennen. Ach… er zijn ergere dingen, zolang Azië verder zo’n heerlijke plek is! 🙂

  3. Sheelagh zegt:

    Meh, dit vind ik misschien wel het mist leuke aan (verre) reizen. Ik maakte ooit een ‘night safari’ lopen door de jungle in Ecuador. Nog steeds nachtmerries van haha. En in Thailand bezocht ik een grot met (zo leek het) duizend miljoen sprinkhanen en vleermuizen. Bah. Enige voordeel: ik ben niet meer bang voor spinnen hier in Nederland!

    • Yvonne zegt:

      Haha, bang voor spinnen ben ik zelf nooit geweest, het is ook niet eens echt bang, maar meer dat ik het een soort van vies vind en er van schrik ofzo. Hoewel zo’n grot met zoveel spinkhanen wel klinkt als iets uit een nachtmerrie, haha

  4. Hann Blogt zegt:

    Haha!! Zo herkenbaar deze “beestjes”. 18 jaar geleden met mijn man een wereldreis gemaakt….een ervaring voor het leven! Nu geven wij deze ervaring aan onze kids van 14 en 11 jaar door. Wij wonen in Bangkok! En ja, te saam met ratten , kakkerlakken, slangen…..pppfffff, ik zal er nooit aan wennen ben ik bang.

    • Yvonne zegt:

      Haha, nee daar wennen wij Westerlingen echt niet aan. 🙂 Voor hoe lang wonen jullie daar, misschien dat het over een hele tijd zal veranderen?

  5. sanne zegt:

    O help! Die ratten brrr… Soms kon je op plekken, waarvan het maar goed is dat je niet weet wat er ’s nachts door je kamer loopt. 🙂 De tokai ziet er trouwens nog best wel leuk uit!

    • Yvonne zegt:

      Die tokai’s vonden we prachtig toen we eenmaal aan ze gewend waren (ze zijn best groot), maar verder is het soms idd maar goed…

    • Yvonne zegt:

      Haha, gelukkig hebben we tegenwoordig ook dat excuus. Hadden we jaaaaren eerder moeten doen, DIT is zeker wat ze bedoelen met je krijgt er zoveel voor terug 😉

  6. Niels zegt:

    Ondanks de ongemakken heb je er mooie foto’s van gemaakt! Kakkerlakken zijn ook niet mijn favoriet, zeker niet als ze zo groot zijn als een kippenei 😉

    • Yvonne zegt:

      Dank je en nee, favoriet zullen ze van niemand zijn denk ik, maar zo makkelijk als ze ermee omgaan in de landen waar deze dieren heel gewoon zijn… toch wel een cultureel verschilletje 🙂

  7. Sabine zegt:

    Hahaha zo herkenbaar! Ik ben dan nooit op wereldreis geweest maar oh oh wat een beesten ben ik overal tegengekomen. Het ergste waren denk ik de kakkerlakken die in Ghana in de koelkast bij ons gastgezin over het open en bloot liggende vlees en vis liepen wat wij in de avond voorgeschoteld kregen. Om maar niet te spreken van de mieren in de suikerpotjes en de ratten in de goot waar ik in het aardedonker mijn tanden poetste. En dan al die vliegende mieren, levensgrote kakkerlakken in Maleisië… Het minst erge vind ik gekko’s, die eten die kleine insecten op 🙂

    • Yvonne zegt:

      Uhm… ja dan hebben ze in landen waar kakkerlakken gewoon zijn toch net iets andere ideeën daarover he?! 🙂 Wij zouden iig het vlees even afdekken. Dat je het hebt gegeten! 🙂 Aan gekko’s en de iets grotere tokai’s waren wij ook al gauw gewend gelukkig.

  8. Maya zegt:

    Haha geweldig weer. Krijg er spontaan jeuk van. Gelukkig vind ik beestjes niet zo eng/vies maar toen ik er in Mexico ’s ochtends achter kwam dat ik de hele nacht bovenop een nog levende kakkerlak had gelegen (gezellig samen met mij onder de klamboe..) vond ik dat toch iets minder. Thuis eens muizen op zolder gehad en op de een of andere manier vond ik dat viezer dan de tig ratten in India.

    • Yvonne zegt:

      Aaaahhhh bovenop een levende kakkerlak?!? Ja… zodra die beestjes dichtbij ons Westerlingen komen krijgen we er jeuk van en vinden we het toch wat minder leuk allemaal.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *