In Muang Kasi staat de tijd stil. Waar andere authentieke dorpjes in Laos al lang hun échte ongereptheid en authentieke gevoel zijn kwijtgeraakt, zie je in Muang Kasi nog hetzelfde plattelandse Laos van 2 decennia geleden. Waar plaatsen als Nong Kiaw, Muang Ngoi Neua en Luang Namtha inmiddels worden overlopen met toeristen, ben je in Muang Kasi nog de enige bezoeker. Hier gaat het leven langzaam. De perfecte plek om te onthaasten en de lokale bevolking bezig te zien op hun akkertjes en om te genieten van het karstlandschap en jungle wandelingen te maken. Hier plonzen onze meiden vanaf een gammel, houten steigertje de rivier in, waarna ze biggetjes de fles geven en het kippenhok in duiken. Muang Kasi is een paradijsje, waar het leven eenvoudig is.
De reis naar Muang Kasi
Muang Kasi is een dorp aan de doorgaande weg tussen Vang Vieng en Luang Prabang. Rondom liggen een heel aantal andere dorpjes. In die kleine dorpjes is hier en daar accommodatie, allemaal omgeven door mooie karstbergen en het Laotiaanse plattelandsleven. Wij reizen vanuit Vang Vieng noordwaarts en stoppen op weg naar Luang Prabang een aantal dagen in Kasi. Het is handig om dat vooraf te plannen, omdat de accommodatie nogal verspreid ligt rond het dorpje en openbaar vervoer is ook geen vanzelfsprekendheid als je de hoofdweg verlaat.
Onderweg naar onze accommodatie in Muang Kasi
Wij gaan slapen bij Tao Guesthouse, 5 kilometer van de afslag van de hoofdweg die door Muang Kasi loopt. Je kunt bij de afslag de (mini-)bus tussen Vang Vieng en Luang Prabang uit stappen en de laatste kilometers liften. Wij zijn met 4 personen en 2 grote stuks bagage. De kans dat we makkelijk een lift vinden is klein en dus hebben we een Song Thaew gecharterd in Vang Vieng. Die brengt ons van deur tot deur voor 2 tientjes. Dit betekent dat we onderweg overal kunnen stoppen waar we willen. Om mooie foto’s te maken bij de brug in Pha Tang bijvoorbeeld. In ongeveer een uur zijn we op onze plek van bestemming.
Slapen in houten huisjes tussen het groen bij de rivier
De laatste kilometers van de weg naar Tao Guesthouse zijn nog niet zo lang geleden voor het eerst geasfalteerd. Aan de voet van een grillige karstberg staan op de oever van de Nam Lik rivier een paar houten huisjes, die doen denken aan boomhutten. De weelderige tuin met tropische bloemen en fruit en groenten maken dit echt een paradijsje. Onze meiden zijn helemaal weg van de kippen en cavia’s. Ze duiken direct het hok in, om ze allemaal te knuffelen. Wij nemen onze intrek in één van de huisjes en knijpen onszelf even. Wat een plek. Zo puur, zo eenvoudig en toch zo bijzonder. In de wintermaanden is het ’s nachts fris in dit deel van Laos, maar van halverwege de ochtend tot het eind van de middag kan de temperatuur lekker oplopen. Tijd voor een duik in de rivier dus!
Tao Guesthouse is een paradijsje in een dorpje ten zuiden van Muang Kasi
Tao en Michèle koken dagelijks met de verse groenten uit eigen tuin en die van lokale boeren in de omgeving de lekkerste Aziatische gerechten. Het restaurant en alle slaapkamers zijn met natuurlijke materialen uit de omgeving, zelf gebouwd. Geweldig om te zien wat ze hier samen hebben opgezet. Op de hotelschaal scoort deze accommodatie vast geen enkele ster, maar voor ons is deze plek buiten het gebaande pad, zo middan in de natuur, 10 sterren! Alleen al de hangmat op het balkon van ons huisje is een ster extra waard. Zo’n fijn plekje om over de rivier en het tropische, groene landschap uit te kijken.
Wandelen door jungle en langs karstbergen
Op aanwijzing van Michèle volgen we de Nam Lik rivier een eindje. We struinen door het struikgewas en zien een oude bamboebrug, maar durven daar echt niet overheen. Het ding ziet eruit alsof het ons gewicht niet kan dragen en al jaren niet gebruikt is. Het water van de rivier is kraakhelder. Een mooi gekleurde slang kruipt voor onze voeten weg: de Redneck Keelback, leren we later. Ze eten kikkers, maar een beet bij mensen schijnt dodelijk te kunnen zijn. Gelukkig lijkt deze banger voor ons dan wij voor hem, maar terwijl hij gestaag wegkruipt, kunnen we z’n mooie kleuren nog even bewonderen.
Jungle en dorpjes in authentiek Laos
In de buurt van de rivier liggen verschillende dorpjes rond Muang Kasi. Ongelooflijk, zo schilderachtig als de houten en rieten huisjes op palen eruit zien, omgeven door cactussen, palmbomen en in de verte nog meer karstbergen, met hun puntige vormen. Bizar hoe het hier droog en tegelijkertijd zo groen kan zijn. De rivier is voor deze omgeving echt een geschenk. En voor ons ook. Wij koelen na de wandeling nog een keer lekker af, terwijl de meiden met de dochter van de eigenaar een modderkasteel bouwen.
De lokale bevolking druk met (over-)leven
Op de foto’s ziet alles er idyllisch uit in Muang Kasi. In werkelijkheid is het een tikkie anders. De lokale bevolking leeft een eenvoudig leven, soms echt in armoede. Net als overal in het noorden van Laos worden ook hier grote delen van het land opgekocht door Chinezen. De kleinschalige, zelfvoorzienende tuintjes moeten plaatsmaken voor grote plantages met meloenen, hele velden vol. De lokale bevolking werkt in de brandende zon, gebogen en gehurkt, lange uren. Hun eigen tuintjes, varkens en kippen moeten ze daarna nog doen. Sommigen vangen een visje of slakken in de rivier. Eten is er lang niet altijd en drank is een probleem. Toch is een glimlach nooit te veel moeite.
Het lokale leven op het platteland van Laos
Vriendelijk worden we toegewuifd. Een man steekt een sigaret op, in zijn deuropening, en gebaart of wij er ook één willen. Zijn vrouw weeft een prachtige stof, in een kleurrijk patroon. Kinderen zijn buitenlanders hier niet gewend. Ze verschuilen zich achter moeders rok of de deurpost. Anderen spelen met een band, die ze met een stok honderden meters vooruit weten te rollen. Het leven is hier simpel en mooi, zeker tegen zonsondergang, maar tegelijk niet gemakkelijk. Dat is te zien.
Buffels, koeien en tempels
Overdag trekken jongens met kuddes buffels en koeien rond, om ze te laten grazen. Tegen de avond komen ze langzaam weer in de richting van het dorpje. De rode gloed van de laatste zon van de dag maakt dit een schilderachtig plaatje. Wij klimmen naar de dorpstempel, op de heuvel. Zo nu en dan vinden hier ceremonies plaats, maar tijdens onze dagen in Kasi is ’t er rustig. Wel hebben we een schitterend uitzicht over het Laotiaanse platteland. Als we weer afdalen naar het dorpje, zien we twee biggetjes bij een familie. Onze meisjes mogen ze helpen de fles te geven. Kippen scharrelen luid kakelend om ons heen.
Het einde van de dag in Muang Kasi in Laos
De volgende dag nodigt Michèle ons uit een kijkje te komen nemen bij zijn nieuwe, stenen huis. In 10 minuten lopen we er via de hoofdweg naartoe. Ook dit huis bouwt hij langzaam zelf op. Er zijn varkens, buffels, eenden en kippen. Koffie groeit rond het huis en ligt te drogen op stukken plastic. Wat geweldig, hoe zelfvoorzienend je hier kunt leven. Onze kinderen zijn helemaal weg van de jonge bamboeratten, die ze om de beurt mogen vasthouden. Als ’t aan hen ligt, gaan we hier nooit meer weg.
Toch reizen we een dag later verder naar Luang Prabang. Wat een contrast treffen we daar. Ondanks dat het misschien wel de meest relaxte stad van Zuidoost-Azië is, voelt het als een metropool, in vergelijking met Muang Kasi.
Heb jij ook ooit zo’n plek gevonden, dat je wel in je hart móet sluiten en waar je eigenlijk helemaal niet meer weg wilt?
Reis verder in Laos:
