Wereldreis update – 6 maanden op reis

Het lijkt gisteren dat ik de vorige wereldreis update schreef. In feite is 3 maanden ook echt nog niet zo lang geleden. En toch hebben we ook deze 3 maanden enorm veel beleefd en staan we inmiddels voor mijn gevoel weer heel anders in de reis dan toen. We zijn de afgelopen anderhalve maand in India geweest, waar we Holi hebben gevierd en de minder toeristische staat Gujarat ontdekt hebben. Het reizen hier is wel even andere koek dan op de platgelopen paden van Zuidoost Azië, ook al hebben we in de weken vóór India ook daar best pittige reisdagen gehad in het noorden van Laos. Al met al stonden de afgelopen maanden in het teken van avontuur en soms afzien, door de vaak lange reisdagen, snel oplopende temperaturen en het ontbreken van Westerse luxe.

Unieke ervaringen die achteraf het mooiste zijn

Onze tweede periode in Laos was heel anders dan de eerste anderhalve week op de Thakhek Loop. Het was een maand van extremen. Van de toeristische highlights Vang Vieng en Luang Prabang gingen we naar het veel minder bezochte en vrijwel onontgonnen noorden bij Luang Namtha en Muang Sing.

Lakkham Mai, mijn favorirte dorpje bij Muang Sing

In de bergen rond Muang Sing hebben we geslapen bij een Akha gezin, in iets dat beter luisterde naar het woord “hut” dan “huis”. We sliepen op de houten vloer in 1 ruimte met ons gastgezin, met amper sanitaire voorzieningen. In een klein hokje buiten was een gat in de grond. Ernaast stond een bak water. Tanden poetsen deden we in de buitenlucht, douchen in het meer, net als de mensen om ons heen.

Waar we op het moment zelf even moesten denken of we dit echt wel zo tof vonden, is het achteraf één van de ervaringen waarvan ik echt denk: wat tof dat we dat gedaan hebben. De wereld waarin we een kijkje hebben kunnen nemen was zó anders dan alles wat we thuis kennen. Dit is echt een unieke ervaring geweest, die je slechts kunt geloven als je het hebt meegemaakt. Onvoorstelbaar, hoe de mensen in de kleine dorpjes dáár en op veel andere plekken nog leven. Ons idee over een zacht matras is zo wel heel erg veranderd. Na deze homestay ervaring lijkt eigenlijk elk bed een luxe.

De homestay bij het Akha gezin bij Muang Sing was een bijzondere ervaring

Deze pittige reisperiode heeft ons allemaal flexibel gemaakt

Onze norm is deze maanden steeds verder veranderd. Waar we eerst al heel blij waren met de luxe van bijvoorbeeld een warme douche, een overvloed aan restaurantjes waarbij we de meeste gerechten op de kaart kennen, zijn we tegenwoordig ook tevreden met een emmer met een bakje, zodat we in één keer die enorme plens water over ons hoofd kunnen gooien en niet onder een koud straaltje hoeven staan. Wie heeft er sowieso warm water nodig, als het overdag ruim 35 graden is?! Is er één restaurantje of eetstalletje met in elk geval een gerecht dat groenten heeft en wat rijst, dan zoeken wij niet verder.

Ons idee van hygiëne in de keuken (welke keuken, überhaupt?!) is langzaam verwaterd. In één van de homestays waar ik zelf weleens wat klaar maakte zat standaard een muis op één van de planken naar me te gluren. Zo lang alles goed afgesloten op de planken staat en ze niet te brutaal zijn is dat geen probleem.

Eén van de meest eenvoudige, maar wel schone keukens bij de Rabari in Gujarat

Wat betreft het eten had ik veel meer issues verwacht met onze meiden, op de plekken waar we deze maanden geweest zijn. Juist ook hier zijn zij super flexibel gebleken. Alles wat we bestellen aan eten willen ze steeds weer proeven, ook in Gujarat, met best een heel gekruide keuken. Tijdens het eten van een gerecht waarbij de meeste Europese kinderen waarschijnlijk de tranen in de ogen zouden springen, zegt onze oudste slechts: “hier heb ik wel beetje 7-up bij nodig”. Even later is haar hele bord leeg. Chai drinkt ze als de locals, slurpend en ondertussen met handen en voeten een gesprek gaande houdend. Soms, op lastige reisdagen, slaan we weleens een maaltijd over, eten we een dag geen fruit of bestaat de lunch uit een eenvoudige snack en wat water. Er is nog nooit een moment geweest met klachten daarover. Gek genoeg voelt het allemaal alsof het zo hoort.

Andere wereld en andere woordenschat

Dat reizen een mens verandert, merken we aan onszelf. We kijken anders tegen de wereld aan en vragen ons bijvoorbeeld af waarover iedereen zich zo druk maakt als we verhalen horen over kleine ongemakken “thuis”. De problemen waar mensen in ontwikkelingslanden dagelijks mee hebben te dealen lijken vele malen groter. En die ondergaan dat met een lach op hun gezicht.

Westerse ongemakken lijken klein vergeleken bij veel leefomstandigheden in India

Ook bij onze meiden zien we veranderingen. Soms lijkt het alsof we andere kinderen bij ons hebben dan die we een half jaar geleden mee hebben genomen van huis. Op de foto’s van de start van onze reis zie ik veel kleinere, schonere en nettere kinderen. Nu zie ik ze steeds vaker met minder netjes gekamd haar en zelf loop ik al maanden zonder make-up. Niemand die zich druk maakt over een vlekje of scheurtje meer in een broek. Nog altijd dragen we betere kleding dan het overgrote deel van de lokale bevolking. Pas als iets echt stuk is, kopen we een vervanging.

Grappig om te zien is de toename in woordenschat bij onze kinderen op heel specifieke gebieden. Die woordenschat was altijd al vrij uitgebreid. Ik kan me nog een vriendin herinneren die verwonderd de wagen in keek bij onze peuter. En die me vroeg of ze echt die woorden uit de mond van zo’n klein meisje hoorde komen. Die woordenschat is de afgelopen jaren alleen maar gegroeid, maar zeker tijdens onze wereldreis uitgebreid met woorden die ze anders nooit hadden gekend op deze leeftijd. Zo heeft onze jongste het over de corruptie en als ik ernaar vraag legt ze me precies uit wat het betekent: “ja, stiekem kippetjes koken in een stad waar je geen vlees mag eten, om de politieagent weer blij te maken als die je net betrapt heeft op iets dat niet mag”. Ze hebben zelf ook wel wat ideeën om problemen met corruptie op te lossen trouwens. Dat wordt nog wat als we weer thuis zijn. 😉

De kleding die we tijdens Holi in India droegen is wel allemaal vervangen 😉

Ingeburgerd in India

Iets anders waar we straks vast erg aan moeten wennen is het verkeer. De rijstijl is hier in India zo anders, net als de hoeveelheid weggebruikers. Het voelt inmiddels helemaal niet gek meer om al toeterend op de bumper van de voorganger te rijden. Het gemak van al het extra personeel dat ze hier hebben, went ook verrassend snel. Iets zelf doen in de huishouding of qua boodschappen hoeft hier niet. Zelfs in onze appartementen kwam er vaak iemand opruimen en afwassen als wij overdag weg waren. Waar ik dat tijdens eerdere reizen naar India een beetje ongemakkelijk vond, is dat met een gezin vooral heel relaxt.

Op het gebied van spelen is er ook wat veranderd de afgelopen tijd: vanaf het begin doen onze meiden graag mee met de lokale kinderen, wáár in Azië we ook zijn. Maar in India is het haast alsof de oudste één van hen is. Een taalbarrière lijkt er niet te zijn. Bij het project van een vriendin hebben we een aantal dagen geholpen bij de zorg en het onderwijs voor gehandicapte kinderen. De oudste bleef er gerust een paar uur langer dan wij, helemaal alleen. Als ik haar kwam ophalen was ze omringd door mensen, stralend aan het meehelpen.

Van een taalbarrière is bij onze meiden geen sprake op wereldreis

Inmiddels spelen de kids ook de fysieke spelletjes, zoals die in India gespeeld worden. En ook al hebben ze slechts enkele woordjes Hindi geleerd, ze kunnen samen met de kinderen hier minutenlang keihard schaterlachen en hebben dan enorme lol. We bezochten de kleurrijke stammen in de woestijn rond Bhuj. Op de boerderij waar we
verbleven, hebben ze uren met de dochter van de terreinknecht gespeeld, in bomen geklommen en over het terrein gestruind. Dan voelt het alsof we daar horen en helemaal ingeburgerd zijn. Dat gevoel wordt bevestigd als we bij 27 graden ’s avonds buiten zitten met een vest aan en verzuchten dat het echt koud is vandaag.

Niet alleen rozengeur en maneschijn

Mocht je nu denken: “Goh, hoe is het mogelijk dat het allemaal zo soepel gaat..” Ook onze meiden trekken weleens aan elkaars haren, na 7 uur onderweg over hobbelige wegen. Ook wij zijn weleens moe, omdat we een dag lang héél veel mensen te dicht om ons heen hebben gehad. Dan nemen we een dag rust en slaan we de bezienswaardigheden van de stad waar we zijn gewoon over. Pech gehad. Waar ik vroeger perse alles gezien wilde hebben en overal foto’s van wilde maken, kies ik nu voor een pas op de plaats. En zo láát ik soms dingen, die ik wel graag gedaan had.

Na lange dagen op zoek naar stammen rond Bhuj slaan we de stad zelf over

En ja, inmiddels zijn we ook allemaal een keer ziek geweest, gek genoeg de volwassenen het meest. In India gaat sinds een aantal weken een hele besmettelijke griep rond. Op sommige momenten liep werkelijk iedereen rondom ons ook te snotteren. Onvermijdelijk waren wij dus ook de klos. De kinderen hadden nergens last van, maar na zelf een week lamlendig te zijn geweest hebben we een grabbel in onze medicijndoos gedaan. Toen waren we 2 dagen later gelukkig weer aardig fit. Aardig fit, maar blijkbaar toch een aanslag op onze weerstand. Vervolgens had Peter namelijk een Delhi Belly en de rest had ook wat vage klachten. Gelukkig zijn we sinds een week of twee er echt allemaal helemaal overheen, zodat we onze laatste dagen wel uitgebreid van de Indiase keuken hebben kunnen genieten. Al sinds onze eerste keer India kunnen we daar geen genoeg van krijgen en dit gaan we echt missen.

Verdere reisplannen voor het einde van onze wereldreis

Inmiddels zijn de laatste 2 maanden van onze reis aangebroken. Die gaan wij doorbrengen in Maleisië. De eerste weken zijn we op Borneo, waar we hopen veel mooie natuur en dieren in het wild te gaan zien. Na de intensieve periode in India, waarbij we veel in drukke steden zijn geweest, verlangen we wel naar de rust in de natuur. We kijken ernaar uit om weer te snorkelen tussen tropische vissen, strandwandelingen te maken en de jungle in te gaan. Na Borneo steken we over naar het andere deel van Maleisië, waar we meer eilanden, jungle en wat van de bekende steden gaan combineren.

Na alle drukte in India kijken we uit naar rust, ruimte en natuur

Na een kleine week in de Maleisische hoofdstad Kuala Lumpur vliegen we via het Midden-Oosten naar huis. Daar zullen we vast enorm moeten wennen aan hoe georganiseerd en geregeld alles is (en dat na 8 maanden totale vrijheid). Of misschien vinden we dat juist wel uitermate relaxt, zoveel structuur (nah.. I don’t think so) Onze oudste zal super blij zijn eindelijk weer haar bff te kunnen knuffelen en de jongste om lekker te fietsen en spelen aan ons pleintje. Zelf zijn we waarschijnlijk erg gelukkig met de hoeveelheid ruimte die we hebben, met winkels vol met alles dat we mogelijk nodig hebben (en heel veel dat we helemaal niet nodig hebben), onze fijne tuin, ons lekkere bedje met schone lakens en elke dag een constante, warme douche. En samen zullen we ervan genieten om familie en vrienden weer dichtbij te hebben. Maar ergens, zullen we vast ook balen dat ons avontuur ten einde komt. Gelukkig is het nu nog niet zover! Maleisië, here we come!! Op naar nog 2 maanden mooie avonturen en volop vrijheid. Reizen jullie weer mee?

Inmiddels schreef ik bovenstaande update alweer dik 3 maanden geleden. We zijn weer thuis in Nederland en kijken terug op een geweldige tijd in Azië. Voor wie dat interessant vindt: ik deelde in een ander blog ook de totale kosten van deze wereldreis.

Ga naar al mijn India blogs, of kies een andere bestemming »