Van de week werd me opnieuw gevraagd hoeveel landen ik inmiddels bezocht heb. Net als iedere keer als ik die vraag krijg, wist ik ook nu weer het antwoord niet. Ook van onze kinderen heb ik geen idee in hoeveel landen ze geweest zijn. Ik hou me er totaal niet mee bezig en als ik me dan weer eens heb laten overhalen om een poging te doen ze te tellen, ben ik het zo weer vergeten. Een volgende keer heb ik dan wederom geen idee. Zo werkt dat bij mij. Als ik dingen niet belangrijk vind, kan ik ze ook niet onthouden. Die genen heb ik blijkbaar doorgegeven, want de tafels waren een drama om te leren voor onze oudste, terwijl ze me als achtjarige precies kon vertellen dat ze nog zevenendertig dagen naar school moest voordat we weer op reis zouden gaan. “Zeven keer vijf dagen mama en nog morgen en overmorgen” zei ze toen ik uit m’n werk kwam.
Waarom zou je die landen willen tellen?
Geregeld zie ik Instagram accounts voorbij komen met het aantal bezochte landen bovenaan, of reisblogs met een teller van het aantal landen dat bezocht is. Er zijn zelfs websites met ranglijsten van de meest bereisde mensen, waarbij de nummer één in het meeste aantal landen geweest is. En dan heb je nog de apps, waarmee je voor jezelf kunt bijhouden in hoeveel landen je bent geweest. Waarom zou je dat überhaupt willen weten? Niet vervelend bedoeld, maar ik kan er gewoon niet bij dat mensen zo bezig zijn met de hoeveelheid landen die ze bezocht hebben. Zelf heb ik dan ook totaal de behoefte niet om alle landen in de wereld, of zelfs maar van Europa te bezoeken. Sommige bestemmingen vind ik totaal niet interessant en daar zal ik dan ook niet gauw naartoe gaan. Andere landen zijn helemaal mijn ding en daar kan ik zo vijf of tien keer naartoe, of misschien nóg wel vaker.
Marokko is zo’n land waar we telkens weer terug keren
Wat me tegen staat aan het tellen van landen
Wat me het meest tegen staat aan die tellerij, is dat het impliceert dat het een wedstrijd is. Alsof je de beste bent als je de meeste landen bezocht hebt. Voor mij is het enige dat telt dat we een toffe tijd hebben. Daarbij vind ik het heerlijk om een land echt door en door te leren kennen. Of in elk geval een deel van het land optimaal te ervaren. Aangezien mijn aantal vakantiedagen beperkt is, zal ik dus naar datzelfde land terug moeten, als ik er meer van wil zien. Misschien heeft een ander een land wel veel sneller “gezien” en ook dat is prima. Laten we elk reizen op onze eigen manier, maar er bovenal maximaal van genieten, zonder de dubbele agenda van weer een streepje erbij.
Het tellen van landen lijkt ook tot het grotere doel te leiden dat je aan het eind van de rit alle landen gezien hebt. En dan? Dan is het voorbij? Ik wil helemaal niet dat er een eind aan mijn reizen komt. Ik wil er dus zo lang mogelijk over doen om de wereld te ontdekken. Gelukkig ben ik er ook al achter dat je bij een tweede keer naar eenzelfde land, een compleet andere ervaring kunt hebben. Omdat je met een ander gezelschap reist bijvoorbeeld, of onderweg andere mensen ontmoet en andere keuzes maakt. Zo was ons bezoek aan Wenen met kinderen compleet anders dan toen ik er ruim twintig jaar geleden in m’n eentje was. Destijds liep ik alleen even een rondje door het Praterpark, nu heb ik er echt zo’n lol gehad in de achtbaan, dat de tranen over m’n wangen rolden.
De Spaanse Rijschool bezocht ik de eerste keer niet en Prater was compleet anders
Het is de ervaring die telt, niet de hoeveelheid landen
Het plezier op reis is onmogelijk in cijfers en aantallen landen uit te drukken, maar het is wel wat echt telt voor mij. De ervaringen zijn waarvoor ik op reis ga. In India zijn we al zeven of acht keer geweest; ja zelfs dat aantal kan ik niet onthouden. Wat ik wel weet is dat het heel gaaf is om Holi en Diwali eens in India te vieren. Ook weet ik dat de mensen die we er ontmoet hebben me geleerd hebben dat armoede een relatief begrip is. Dat ze in India op veel fronten rijker zijn dan wij hier in Nederland. De rijkdom in India zit in het hart van de mensen!
Ook hebben we sinds onze allereerste keer in India ervaren hoe immens groot en gevarieerd dit land is, door met de trein en de bus rond te reizen. Onderweg ontmoetten we zo veel mensen, hoorden we zoveel verhalen. Elk met een eigen boodschap. Ook kleine dingen leerden we in India. Dat onze baby, met amper tandjes in de mond, een appel van een medereiziger kon wegknagen bijvoorbeeld. En dat diezelfde baby niet kon slapen in een stille ruimte, maar wel bij de combinatie van oorverdovende muziek en getoeter.
Het zijn de geweldige ervaringen en ontmoetingen die tellen, niet de landen.. Holi in India was geweldig
Landen tellen aan mij niet besteed. Aan jou wel?
Mocht je jezelf dus afvragen hoeveel landen ik bezocht heb. Ik kan het je niet vertellen, omdat ik werkelijk geen idee heb. Meer dan veertig, misschien wel meer dan vijftig of zestig. Who knows. Misschien tel jij ze wel, met een voor jou heel duidelijke reden. Wellicht heb jij het doel om alle landen in de wereld te bezoeken. Of iets totaal anders. Ik ben benieuwd en hoor het graag in de comments. 🙂
