Wij houden ervan om een stad, streek of land te zien door de ogen van een local. En dus hebben we, na een ochtend zelf rond struinen door Fez, afgesproken met Sahar. Zij woont al jaren in Marokko, kent de Marokkaanse keuken als geen ander en is een half jaar geleden van Marrakesh naar Fez verhuisd. Haar huis staat in het hart van de medina en al kletsend over deze mooie stad volgen we de smalle straatjes tot we een heel klein gangetje in slaan. Hier zijn wij vandaag uitgenodigd voor de lunch en we zijn heel benieuwd hoe het eten bij een local in Fez ons gaat bevallen.
Te gast bij een local in Fez
Het huis van Sahar en haar man wordt een Dar genoemd, wat aangeeft dat het een gewoon huis is en geen Riad, een klein paleisje. Toch staan we met open mond rond te kijken zodra we de hal zijn door gelopen. Vier verdiepingen zijn rond een centrale (kelder-)keuken gebouwd, helemaal tot het dakterras, de enige bron van natuurlijk licht. Overal zijn kleine versieringen en details aangebracht, kleurrijke mozaïeken zijn er zowel in nissen als op de vloer en door gekleurd glas krijgen de vertrekken meteen een Oosterse sfeer.
De Dar van Sahar, midden in de medina van Fez
We voelen ons meteen thuis, hier in dit huis midden in de medina van Fez en worden onmiddellijk verwelkomd met Marokkaanse thee. Tijdens een rondleiding door het huis vallen we van de ene verbazing in de andere. Overal zijn kleine kamertjes en opbergruimtes, het huis is veel groter dan je in eerste instantie zou verwachten. En Sahar heeft het een echt thuis gemaakt, het is zo gezellig ingericht. Het verbaast me niet als ze vertelt dat ze onder andere interieurontwerper is, voorheen in Marrakesh en nu ook hier in Fez. Sahar heeft duidelijk oog voor detail, zoals extra blijkt als we later aan tafel gaan en er voor ons allemaal een klein cadeautje op ons bord staat, ingepakt in een mini-Fez.. het hoedje, niet de stad. 🙂
Eten bij een local in Fez begint met thee
De keuken
Uiteindelijk komen we helemaal beneden, in de keuken, daar waar Sahar en haar man al sinds gisteravond voor ons hebben staan koken. Het ruikt dan ook al heerlijk. Op een traditioneel kolenoventje in de hoek staat een tajine warm te worden en over de eerder gebakken falafel-balletjes wordt een sausje verdeeld. De salade wordt bereid en de laatste hand wordt gelegd aan de linzen met pompoen-schotel. Het enige natuurlijke licht komt van boven en zorgt voor een geweldige sfeer, die je precies zou verwachten in een keuken als deze. Een half uurtje later is het tijd om aan tafel te gaan.
En hier gebeurt het allemaal: de keuken
Eten mét een local in Fez
In het verleden hebben we wel vaker gegeten bij een lokale familie, voornamelijk in India, maar ook in Georgië. Het grote verschil met vandaag is dat Sahar zelf ook aanschuift aan tafel en in plaats van eten BIJ een local wordt het zo eten MET een local, wat veel gezelliger is. Dat Sahar jaren in Amerika gewoond heeft maakt de communicatie een heel stuk makkelijker.
Tijdens het eten kletsen we over de veranderende sfeer in Marrakesh, hoe zonde het is dat het toerisme een steeds grotere invloed heeft en hoe snel de dingen dan kunnen gaan. In Fez is alles nog veel authentieker gebleven en de stad lijkt haar eigen sfeer meer te behouden. Helaas zijn de restaurants tegenwoordig wel echt aangepast aan de Westerse smaak, iets wat we van het eten van Sahar niet kunnen zeggen. Het eten is heerlijk gekruid en bereid met pure, echte producten. Het is allemaal vegetarisch, maar we missen niks. Hoe is het ook mogelijk, met maar liefst 6 gerechten!
Authentiek Marokkaans eten in Fez – wij boffen maar
Wil jij ook eten bij een local in Fez of Marrakesh, of zelfs heel ergens anders ter wereld? Dan biedt ResiRest dit aan als ervaring. Via de app kijk je of er aanbod is in de stad van jouw voorkeur en boek je heel makkelijk een lunch of diner bij de mensen thuis.
Toetje
Als ik na het eten een blik op mijn horloge werp zie ik dat we al een paar uur verder zijn. We willen zo nog naar het hooggelegen Borj Nord fort, voor een uitzicht over Fez van bovenaf en ik opper dat we zo eens moeten opstappen. “Nu al?” vraagt Sahar. “Er is nog een toetje.” Het roze toetje ziet er aanlokkelijk uit en weet zelfs onze meiden weer naar beneden te lokken. Die spelen al een tijdje verstoppertje met de 2 katten, in de vele kleine ruimtes boven.
Tijd voor het toetje
Nogmaals samen door de medina
Als we dan eindelijk toch het huis verlaten loopt Sahar met ons mee. Ze staat erop ons de korste route naar Borj Nord te wijzen. “Ik hou echt van deze stad en het leven hier” vertelt ze me, als we ons een weg banen door de sprookjesachtige medina van Fez. Dat kan ik me helemaal voorstellen en dat gevoel heeft ze ook echt op ons overgebracht tijdens onze bijzondere ontmoeting deze middag.
Eet jij weleens bij de mensen thuis als je op reis bent? En zou jij het aandurven om met kinderen in Marokko of een ander land bij een lokale familie aan te schuiven?
