In Mallorca op het politiebureau

Op Mallorca is het politiebureau waarschijnlijk één van de laatste plekken waar je wilt zijn, aangezien je er zo goed als zeker, net als wij, komt om lekker vakantie te vieren. Toch kregen wij op onze vierde vakantiedag op Mallorca, samen met onze beide kids, een politiebureau van binnen te zien. Hoe dat zo kwam? Daar gingen een muntje van 1 euro, een bezoek aan een wc met een view en heel veel denkwerk aan vooraf.

Nietsvermoedend de toerist uithangen op Mallorca

De dag begint net als de voorgaande 3 vakantiedagen met een ontbijtje op ons dakterras en het inpakken van wat spullen voor een nieuwe verkenningstocht over het eiland. Vandaag is het de verre Noordwest punt van Mallorca die we willen gaan zien en omdat dit nogal een eindje rijden is check ik twee keer of ik alles echt heb ingepakt als we vertrekken. Bovenin de cameratas zie ik de portemonnee zitten, die we onverwacht nodig blijken te hebben bij uitzichtpunt Mirador Es Colomer, een fantastische plek, met spectaculaire uitzichten over zee en de ruige kust. Vera en ik moeten, als we hier na anderhalf uur rijden de auto uit stappen, nodig naar de wc en dat kan alleen op de betaalde wc van het restaurantje. Zonder een euro in de deur te stoppen gaat deze niet open en dus loop ik gauw terug naar Peter om de portemonnee op te halen. Gelukkig zit daar nog precies 1 muntje van een euro in en gauw gaan we naar binnen.

Mirador es Colomer, met de beruchte wc

Portemonnee neerleggen is dom, heel dom

Met een portemonnee in je handen een kind helpen om haar broek dicht te maken is niet handig en ook al denk ik er nog bij dat ik het beter niet kan doen, heel eventjes leg ik het ding bovenop de zeepdispenser. Een zeepdispenser die Vera enorm interessant vindt, aangezien er geen gootsteen is om je handen boven te wassen en ook de kraan ontbreekt. Er is hier namelijk geen riolering en dus is de wc een chemisch toilet en die zeep? Dat is gewoon desinfecterende handgel. Lachend, om dit voor een vierjarige onbekende fenomeen, smeren we elkaars handen ermee in, terwijl we worstelen met de zware deur en gauw naar de rand met het adembenemende uitzicht snellen.

Geen ijsje op deze vierde dag Mallorca

Als we na nog een hele reeks ahhh- en ohhhh-momenten en een uurtje aan een waanzinnig mooi strand een ijsje willen gaan kopen valt Rosalie net op de achterbank van de auto in slaap. We rijden daarom eerst helemaal terug naar ons appartement, aan de andere kant van het eiland, voordat we alsnog dat ijsje gaan halen. Dát is het moment dat we er achter komen dat we geen portemonnee meer hebben. Na uitvoerig in beide tassen gezocht te hebben rijden we eerst even de laatste kilometer naar huis, waar we de hele auto, de twee tassen EN ons appartement binnenstebuiten keren. Tussen het zoeken en het sussen vanwege het misgelopen ijsje door denken we heel diep na. Wanneer hadden we dat ding voor het laatst? Het duurt zeker een kwartier voordat bij mij het kwartje, of eigenlijk de euro, valt.

Genieten van de mooie uitzichten aan de Noordkant van Mallorca

Dan maar naar het politiebureau

In eerste instantie lijkt het me het handigst om de eigenaar van het restaurantje bij het uitzichtpunt te bellen om te vragen of de portemonnee gevonden is. Dan stel ik me voor hoe dat telefoongesprek zal verlopen en ik weet bij voorbaat al dat de andere kant van de lijn mijn Engelse verhaal niet gaat snappen en dat ik met mijn 50 woorden Spaans, als ik die al haal, niet ver ga komen. Iemand anders laten bellen dan? Maar wie ga ik daarvoor charteren? We wonen in een vrij slaperig dorpje, met vooral veel gesloten luiken in deze tijd va het jaar. Bij de enige bakker wordt geen woord Engels gesproken en onze buren zijn Duitse toeristen. En wie zegt me dat die portemonnee niet al lang door iemand is meegenomen en onze cash niet breed lachend aan het eigen vakantiebudget is toegevoegd? Het is tenslotte al 5 uur geleden dat we onze portemonnee daar achterlieten. Ineens lijkt aangifte gaan doen op het politiebureau de beste optie. De creditcard en de pinpas blokkeren ook. Met dat laatste wachten we nog heel even. Eens geblokkeerd blijft geblokkeerd en wat een ellende gaat dat geven. We zoeken eerst het adres van het dichtstbijzijnde politiebureau op in de hoop dat één van de dienstdoende agenten Engels spreekt en eerst voor ons naar het restaurantje kan bellen, om te vragen of de portemonnee misschien gevonden is. Dat dichtstbijzijnde politiebureau blijkt in een iets minder slaperig dorpje te zijn, 15 kilometer verderop. Het is half 5, dus met een beetje geluk zijn ze nog open ook.

Politiebureau gesloten

Uiteraard is het politiebureau vandaag al om 3 uur dicht gegaan. De schoonheidsspecialiste ernaast maakt ons duidelijk dat er nog een ander politiebureau is, maar in het Engels uitleggen hoe we daar komen lukt niet. Op goed geluk rijden we een kant op, als ik ineens een politieauto zie staan. Guardia civil trafico, de verkeerspolitie. Niet precies wat ik zocht, maar wie weet. Een dorpsbewoner weet me te vertellen dat de agenten in de bar zitten en als ik daar binnenstap zie ik ze inderdaad aan een tafeltje zitten. Ik krijg de ene agent uitgelegd wat er aan de hand is en onmiddellijk zoekt hij het telefoonnummer van het restaurantje. Aan de andere kant van de lijn volgt een lang verhaal. De restauranteigenaar is thuis en niet meer op locatie, maar belt zo meteen even een collega die nog aanwezig is. Tien minuten later wordt er terug gebeld. Helaas, er ligt geen portemonnee meer in de wc krijg ik te horen.

En dan zit je ineens op het politiebureau in Mallorca

Naar de policia local

De verkeerspolitie legt ons uit dat er inderdaad nog een tweede politiebureau in het dorp is, de policia local, en wijst ons welke kant we uit moeten. We treffen een klein kantoortje aan, dat z’n beste tijd gehad lijkt te hebben. Zuchtend stelt de dienstdoende agent ons een paar vragen. De antwoorden lijken hem niet vrolijk te stemmen en inderdaad kan hij geen enkele reden bedenken om ons weg te sturen. Hij zal echt zelf de aangifte van onze vermiste portemonnee met inhoud, zoals Peters rijbewijs, moeten gaan invoeren in de computer. Dan wordt er gebeld. Door de Guardia civil trafico. Er is toch een portemonnee gevonden in de wc daar aan de andere kant van het eiland. Of we hem morgen maar willen gaan ophalen, want ze gaan nu zo sluiten.

Terug naar het uiterste Noordoosten van Mallorca

En zo komt het dat we ook de volgende ochtend weer helemaal naar de verst mogelijke uithoek van Mallorca rijden. Geluk bij een ongeluk: vandaag schijnt de zon! Gisteren was het een grijze dag en de foto’s waren toch wat somber, ondanks de fantastische landschappen. Zodra we onze portemonnee weer veilig in de tas hebben gestopt maken we dus nog maar een rondje langs alle prachtige uitzichtpunten en strandjes, voordat we van een relaxte middag bij Torrent de Pareis gaan genieten, met stip één van de mooiste plekken van het eiland!

Ga naar al mijn Bestemmingen blogs, of kies een andere bestemming »