In de eerste week van augustus maak ik vanuit Breb in Maramures een heel bijzonder uitstapje. Ik bezoek in de vroege avond een groepje herders in de heuvels daar niet ver vandaan. Met 500 tot 600 schapen, 15 geiten en 18 herdershonden brengen zij daar de zomer door. In ongeveer een half uur klim ik, in een klein groepje, vanuit het dal steeds verder de groene weiden op. Al gauw maken de goudgele hooistapels en kleurige, wilde bloemen plaats voor ontelbare tinten groen. De landschappen worden met elke stap die we zetten mooier. Als we ook hun eenvoudige boerderij zijn gepasseerd, waar ze de wintermaanden doorbrengen, duurt het niet lang meer of een weids landschap opent zich voor ons. In de verte staan twee houten hutjes, aangekleed met wat kookgerei en kleding.
Fulltime herders in Maramures – een zwaar bestaan
Tijdens de zomermaanden trekken de herders naar de hogere heuvels van Maramures met hun vee. De meesten hebben kuddes van 200 tot 500 dieren, die ze met een aantal families bij toerbeurt onder hun hoede nemen. Vaak hebben ze nog neveninkomsten, omdat dieren hoeden in deze tijd te weinig opbrengt om van te kunnen leven. Bovendien zijn er makkelijkere manieren om je geld te verdienen. Voor de herdersfamilie die wij bezoeken, is de veehouderij nog altijd hun enige bron van inkomsten. Daarnaast delen zij hun kudde ook nog eens met niemand anders. Een zwaar bestaan, waarbij ze van april tot oktober elke dag opnieuw met hun dieren erop uit trekken om vers gras te vinden. Slapen doen ze in zelf getimmerde hutjes van sloophout en plastic. Een douche of een toilet zijn er niet.
Eenvoudige hutjes, sanitair is er niet
Een magische plek
Even later bereiken we de hutjes. Onze medereizigers, een echtpaar en een gezin met ook 2 meiden, ploffen neer op de houten bank die de herders als eettafel gebruiken. Ik kan echter niet gaan zitten. Ik blijf maar van de ene naar de andere kant van de hutjes lopen, om aan alle kanten het uitzicht te bewonderen. Nu de zon steeds lager zakt lijkt het elke minuut magischer. Ook onze dames hebben nieuwe energie gekregen van deze plek. Waarschijnlijk hebben de 2 nestjes met puppies daar iets mee te maken. Ana, de vrouw des huizes, begint een vuurtje te stoken. Daarop maakt treft ze voorbereidingen voor een heerlijke goulash. Onderwijl worden er verschillende soorten kaas geserveerd, allemaal van eigen productie. Eén van de soorten wordt extra lekker als je ‘m als een marshmellow roostert boven het vuur.
Er is niet veel, maar de setting is super
De avond valt, de bellen klinken steeds luider
Als ik eindelijk wat rust in mijn kont krijg en neerplof, is de goulash ook klaar. De zon is achter de wolken aan de horizon geschoven en langzaam wordt het schemerig. Terwijl we onze warme, smakelijke soep opslurpen, komen de schapen en de herders steeds dichterbij. De grote groep splitst elke ochtend in 2 delen en elk gaat een kant uit. Zo is er genoeg gras voor alle dieren en blijft het een beetje overzichtelijk. Zowel vanuit het westen, als het zuiden komt nu dus een kudde vee op ons toelopen. Het geluid van de bellen klinkt steeds luider en inmiddels kunnen we ook de herders en de schaapshonden onderscheiden.
Lekker eten, genieten van het uitzicht en de schapen zien terugkeren
Wij bezoeken de herders met Penny, van het Village Hotel in Breb. Penny woont al jaren in deze streek en bij toeval kwam haar man deze prachtige plek tegen tijdens een hike. Het is absoluut geen toeristische aangelegenheid, zij komt hier hooguit eens per week met een klein groepje toeristen.
Het vee wordt gemolken
Als de dieren bij het “kamp” aankomen worden ze door de honden in een omheind nachtverblijf gedreven. Zodra hun werk erop zit vallen de honden aan op het water en voer dat ze van Ana krijgen. Een enkeling is echter te nieuwsgierig en komt even aan de gasten snuffelen. Wij dus! Nou ben ik niet echt bang voor honden, maar.. wat zijn die dieren groot zeg. Gelukkig is het nieuwe er na 5 minuten af en gaan ze lekker in het gras liggen. De 3 schaapherders hebben gauw een kom goulash naar binnen gewerkt en gaan nu op een rijtje zitten om de dieren te melken. De geiten eerst. Daarna alle 500+ schapen. Daar zijn ze nog wel even mee bezig! Stroom is er hier boven nauwelijks. Slechts één zonnepaneel levert net genoeg om een peertje te laten branden. Het grootste deel van de dieren zal dus in het donker gemolken worden.
De avond valt, de geiten worden gemolken
Einde van een perfecte avond
Zodra de laatste melk in de emmer zit, zal het al lang na donker zijn, maar daar wachten wij niet op. Het pad is niet verlicht en de maan laat zich nog niet zien. We nemen afscheid van Ana en in het laatste streepje schemer lopen we gauw de berg weer naar beneden. Wat een bijzondere avond was dit en wat super dat Penny deze ervaring met ons heeft willen delen.
Lees meer over Bestemmingen:
Hoe vind ik deze plek vanuit Breb, we komen volgende week daar en zouden wel naar die plek willen
Hier kun je niet op eigen gelegenheid naartoe. Ik had dit al voor vertrek geregeld via The Village Hotel. De lieve dame die deze plek runt heeft ons meegenomen. Dat doet ze normaal alleen met gasten, maar wij hadden vooraf goed contact gehad en zodoende nam ze ons mee, ook al verbleven wij niet bij haar. Je zou het eens via haar kunnen proberen.
Wat een mooie en rustgevende plek. Die puppies zijn super schattig! Echt leuk zo’n ervaring.
Ja, echt een pareltje vond ik het.. en in geen enkele reisgids!