Viscri wordt vaak één van de mooiste dorpjes van Roemenië genoemd. Geheel terecht als je het mij vraagt. In Viscri lijkt de tijd te hebben stil gestaan. De schoonheid van het dorpje zit ‘m niet zozeer in de prachtig bewaard gebleven weerkerk, of de schitterende Saksische huizen. De schoonheid zit ‘m er juist in dat het lijkt alsof je hier jaren terug gegooid wordt in de tijd. Alles lijkt ook net een stukje langzamer en relaxter te gaan hier en ondanks dat we er uiteindelijk niet super veel gedaan hebben, zijn we er bijna de hele dag geweest. Ik laat je graag de mooie plekjes van Viscri zien en hoop dat je net zo enthousiast bent als wij waren. En aan de andere kant.. hoop ik dat je er helemaal niks aan vindt, zodat het dorpje nog lang zo blijft als het is en het massatoerisme haar weg nooit zal vinden naar deze geweldige bestemming in het hart van Transsylvanië.
Een ritje op de paardenkar rond Viscri
Ons bezoek aan Viscri begint met een ritje op de paardenkar. Maar liefst twee paarden staan er voor de traditionele, houten kar. De bestuurder spreekt geen woord Engels en zelfs geen Duits (of Saksisch), wat in deze regio van de Zevenburger Saksen van oudsher veel gesproken wordt. Ondanks dat vrijwel alle Saksen na de val van het Communisme in 1989 het land hebben verlaten leren de kinderen op school nog steeds Saksische kinderliedjes en het is chique om wat Duits te spreken. Woorden zijn echter niet nodig, het dorp en het landschap introduceren zichzelf. Eerst hobbelen we over de onverharde weg dwars door het dorp, terwijl we links en rechts kleurrijke, Saksische huizen zien die zo uit een sprookjesboek lijken te komen.
Al gauw laten we de bebouwde kom achter ons en slaan we een onverhard pad in, dat omgeven wordt door groene grasheuvels. Rechts zien we Viscri, met de weerkerk en haar indrukwekkende torens daar statig bovenuit.
We laten de bebouwde kom van Viscri achter ons
Vlak voor ons bezoek aan Viscri was de toegangsweg naar het dorp, vanuit Rupea, geasfalteerd. Ook in het dorp zelf waren werkzaamheden aan de gang om de weg te verbeteren. Geen idee hoe dit de toestroom van toeristen gaat beïnvloeden, maar mijn advies: wacht niet te lang om naar Viscri te gaan.
Bezoek aan Georghe, de leukste inwoner van het dorp
Aan de rand van het heuvelachtige grasland begint een klein bos, waar het karrenpad ons al vrij snel naar een bouwvallig huisje op een open plek leidt. Opnieuw bekruipt me het gevoel dat we een sprookje binnen rijden. Uit één van de bijgebouwen komt een vrolijke man al zwaaiend naar beneden. Hij doet me denken aan een houthakker of timmerman uit een plaatjesboek van heel vroeger. We krijgen allemaal een flinke handdruk en worden meegetroond naar de schuur. Het blijkt dat we kennis hebben gemaakt met Georghe, een geweldig karakter en absoluut dé highlight van ons bezoek aan Viscri.
dé highlight van ons bezoek aan Viscri
Georghe spreekt amper Engels en kent ook slechts 5 woorden Duits. Toch weet hij ons perfect duidelijk te maken dat hij de beste klei van heel Transsylvanië in zijn tuin heeft. Sterker nog, van heel Roemenië. Daarmee maakt hij dan weer de beste dakpannen van het ganse land. Hij is er super trots op, zonder arrogant te zijn. Geanimeerd laat hij ons zien hoe hij kan een homp klei een dakpan fabriceert. Daarna mogen onze meiden het ook proberen. Dankzij Georghe komen we aan de weet dat zelfs Prins Charles verliefd is geworden op Viscri en dat hij niemand minder dan Georghe vroeg om zijn dak te restaureren. Ook de manier waarop de dakpannen en bakstenen worden gebakken in zijn zelfgebouwde oven legt hij ons met handen en voeten uit. Een half uurtje later nemen we met een beetje spijt afscheid van onze nieuwe Roemeense vriend. Wat een gezellige, leuke man.
Ambachten en kleurrijke huizen
Eenmaal terug in het centrum van Viscri worden we bij de smid van het dorp gebracht. Hier zien we hoe onder andere de hoefijzers van paarden worden gesmeed. Bij de buren worden van vilt warme pantoffels gemaakt. Ook op andere plekken in het dorp komen we vilten sloffen, wollen mutsen en truien tegen. Toch een leuk souvenir en mooi om een kijkje te nemen bij de ambachtslui thuis. Al lopend door het dorp kom je ze vanzelf tegen, net als de overwegend pastelkleurige Saksische huizen. Het is zeker geen straf om nog een extra rondje door Viscri te wandelen, alvorens je naar de beroemde weerkerk gaat.
Een kijkje bij de smit in één van die gekleurde huizen
De indrukwekkende weerkerk van Viscri
In Transsylvanië struikel je over de weerkerken. We zijn dan ook niet direct heel enthousiast om die van Viscri te bezoeken, maar lopen toch maar even naar boven voor een kijkje. Zodra we de kerk naderen worden we aangenaam verrast. De begraafplaats net buiten het hek is al een fotogenieke gewaarwording. Overal bloeien wilde bloemen en kruiden, wat zorgt voor een heerlijke geur. De schots en scheve grafstenen zijn gek genoeg een mooi decor voor de kerk daarachter.
Zodra we de poort doorgaan betalen we de 10 Lei entree die voor de kerken in deze regio standaard lijkt. We gaan eerst het museum binnen, dat een mooi stukje achtergrondinfo geeft over de manier waarop de mensen hier vroeger leefden. In de kerk zelf stap je echt weer een stukje terug in de tijd. De verbleekte verf op de houten bankjes en verdere aankleding en de vervaagde schilderingen doen ons beseffen dat we in een antiek bouwwerk binnen zijn gestapt. De geur van wierook komt ons tegemoet en het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe hier op zondag de dienst wordt bijgewoond door de bewoners van Viscri.
De weerkerk van Viscri is echt zo uit een sprookje gekomen
Vergeet zeker niet de toren te beklimmen
Vanuit de kerk stap je een kleinere ruimte in, waar je ook de trap naar de toren vindt. Het is er niet breed en behoorlijk donker, maar als je de klim naar boven waagt zul je zeker geen spijt krijgen. Je kan rond de toren lopen en je hebt er een 360 graden uitzicht waar je u tegen zegt. Heel Viscri en haar groene, heuvelachtige omgeving kan je zien liggen.
Geen bezienswaardigheid, maar wel bijzonder: in Viscri leven net zoveel Roemenen als Roemeense Roma (en slechts 15 Saksen, ondanks dat het een Saksisch dorp genoemd wordt). Zij leven er vreedzaam samen en de Roma zijn volledig geïntegreerd in het dorp, in tegenstelling tot vrijwel elke andere plek in Roemenië of op de wereld!
Het uitzicht vanuit de kerktoren is geweldig
Overnachten in Viscri
Voor ons was Viscri een uurtje rijden vanuit ons appartement in Brasov. Prima te doen, maar als je het dorp echt wilt ervaren is een overnachting in één van de homestays of gerenoveerde appartementen een goed idee. Zo heb je het dorp in de ochtend min of meer voor jezelf. Ook al zijn de hoeveelheden toeristen op dit moment nog niet gigantisch, het is toch altijd een ander sfeertje zodra de andere bezoekers weer vertrokken zijn. Wij namen een kijkje bij Haus Nest, waar ze een appartement te huur hebben, maar je ook kan verblijven in één van de tweepersoonskamers. De gastfamilie is zeer gastvrij en wat we van het huis gezien hebben zag er super uit. Het zal je aan comfort niet ontbreken, zonder dat de charme van het huis verloren is gegaan. Of je in Viscri zelf overnacht, of je bezoekt het dorpje als dagtrip vanuit Brasov of een andere plek, zorg dat je het zeker opneemt in je rondreis door Roemenië. Viscri is niet te missen!
