Een echte wereldreis is het niet, maar we zijn inmiddels 3 maanden onderweg tijdens onze lange reis door Azië. Nou ja, 3 maanden en een beetje. Dat laat direct een beetje zien hoe het op het moment gaat: de dingen gaan niet allemaal vanzelf en duren soms (okee, vaak) langer dan gepland. Dit blog had ik graag vorige week online willen zetten, maar het beslissen waar we onze laatste maanden van deze lange reis gaan doorbrengen blijkt een lastigere opgaaf dan gedacht. Het houdt vooral mij al een week bezig en er gaat veel tijd zitten in dingen uitzoeken, keuzes maken, meer uitzoeken en.. weer opnieuw beginnen als er te veel mitsen en maren blijken te zijn. Ook andere dingen gaan met ups en downs, maar eigenlijk kost vooral alles meer tijd dan gepland, zoals vaak (okee, meestal) bij ons. Niet voor niks zijn wij slow travelers. 😉 In dit blog vertel ik je hoe het met ons gaat, hoe we deze reis ervaren en wat de plannen voor komende tijd zijn.
Wat lees je in mijn blog?
Wereldreis altijd te kort
Laten we bij het belangrijkste beginnen: het is geweldig om weer in Azië te zijn en überhaupt weer echt te reizen na de misère van alle beperkingen en maatregelen de afgelopen jaren. Onze route biedt volop afwisseling, hoewel we in Thailand het échte reisgevoel een beetje missen. Serieus, reizen in Thailand is tegenwoordig net alsof je op vakantie bent in Zuid-Frankrijk. Wat zeg ik: veel dingen zijn hier nu gewoon beter geregeld dan in Zuid-Frankrijk. Heel relaxt rijd je hier ook gewoon in een huurauto rond, check en boek je openbaar vervoer online en is alles verkrijgbaar net als thuis. Wat dat betreft hebben we wel weer zin om over te steken naar Laos en straks lekker terug naar India. We houden toch meer van avontuur. En eigenlijk zouden we nog wel véél meer tijd willen hebben, om tóch over te steken naar Midden- en Zuid- Amerika en er een echte wereldreis van te maken.
Thailand is prachtig, maar geen avontuurlijke wereldreis bestemming
We genieten allemaal enorm van het heerlijke weer en trekken zelfs net als de locals in de avond een vest aan, zodra het onder de 28 graden wordt. Op Vietnam na is het eten echt super. Zelfs in Laos, waar in het verleden de mogelijkheden qua lekker eten beperkt waren, is het nu top. Van heel erg dun worden, omdat we zoveel bewegen is dus vooralsnog niet echt sprake.. Dat geldt trouwens ook voor afvallen door ziek zijn op reis. We worden elke dag weer fit wakker en een Delhi Belly hebben we nog niet gehad (*klopt heel hard af op ongeverfd hout), op één niet te verklaren braakpartij van één van ons na. Tijdens onze wereldreis jaren geleden waren we bijna in elk land wel een keer de klos met een voedselvergiftiging. We vragen ons af of de hygiëne zoveel verbeterd is door de jaren heen, want regels als “geen ongeschild fruit” en “geen ijsblokjes” kennen we wel, maar hebben we dit keer zelf nergens toegepast.
Nederland missen we in het geheel niet. We vinden het ontbreken van het Nederlandse sensatienieuws en de regeldrang een verademing. De oudste mist haar BFF en de jongste het afspreken met vriendinnetjes en het dansen. Dat is het wel zo’n beetje. Lang leve het internet met Facetime, social media, online-spelletjes om samen te doen én youtube vol dansjes en liedjes. Een wereldreis in 2023 is zoveel anders en makkelijker dan 20 jaar geleden!
We zijn nog niet enorm afgevallen, ondanks trekkings als deze in Vietnam
Oh, the joy! Tegenvallers onderweg..
Vooral veel om enthousiast over te zijn dus, die eerste 3 maanden onderweg. Wat een beetje tegenvalt is hoe druk het is, om te reizen, plannen te maken, van alles uit te zoeken en reserveren en ondertussen ook dingen te zien en doen, mijn blogs te schrijven, social media bij te houden, geregeld voor opdrachtgevers te werken én de kinderen wat up to date te houden met rekenen, taal, spelling en lezen. Dat laatste is zeker niet makkelijk als er ook nog eentje enorm in de weerstand gaat of doet alsof alles héél moeilijk is. Aangezien ze met dat laatste op school anderhalf jaar succes heeft gehad, blijft ze het maar proberen. Hoewel ik online van veel andere ouders op reis lees dat dit zeker niet uniek is, kost het soms veel energie.. energie die we steeds vaker verkiezen aan andere dingen te besteden. En dan denk ik maar: gelukkig gaat Engels leren wél heel makkelijk. 😉
Ik denk ook weleens dat we nog steeds te snel reizen, ook al nemen we al veel meer tijd dan anderen om een bepaalde bestemming te verkennen. Daarom hebben we voor de komende anderhalve maand een nogal vage reisplanning, met veel ruimte om te vertragen.
Gelukkig gaat Engels leren op wereldreis vanzelf
De komende 3 maanden
Als je dit leest staan we bij de grens met Laos, of zijn we net het land in gereisd. De komende weken willen we in een wat lager tempo dan tot nu toe verder noordwaarts reizen via Vang Vieng. Verdere stops staan nog open, maar we blijven de Banana-pancake-trail even volgen. We willen proberen in Luang Prabang vrijwilligerswerk met dieren te doen, omdat we hebben gemerkt dat de kinderen daar heel blij van worden. Wellicht duiken we in het noorden nog de wereld van afgelegen bergstammen in, om een trekking te maken, maar dat zien we tegen die tijd. Tijdens een laatste week in Thailand willen we in Chiang Rai de tijd nemen om de omgeving te ontdekken, omdat we het daar lang geleden al indrukwekkend mooi vonden. Zowel in Vang Vieng als in Chiang Mai willen we kijken naar een leuke avontuurlijke activiteit, maar we willen vooral kijken wat ons op dat moment leuk lijkt.
Daarna verlaten we Zuidoost Azië écht, om een paar dagen terug te keren naar Pushkar in India. Dat is overigens niet de plek waar we Holi gaan vieren. De smalle straten van Pushkar zijn té vol en het feest is daar té gek, met bezoekers vanuit heel India. Diwali in India is toch weer heel wat anders dan het veel uitbundigere Holi. We hebben gekozen om vlak voor het feest losbarst verder te reizen naar Jodhpur, waar iets meer ruimte in de straten is. Van daaruit gaan we door naar Gujarat, om de Rabari nomaden te zoeken in de woestijn en eeuwenoude bouwwerken te bewonderen in de steden. We eindigen onze tijd in India in Mumbai. In deze stad zijn we nog nooit geweest. Na 7 keer India vinden we dat toch wel eens tijd worden.
De straten van Pushkar zijn te smal voor een uitbundig feest met veel mensen
Plannen voor de laatste maanden van deze wereldreis
Toch maar weer het woord wereldreis, want een wereldse reis is het zeker. We hebben al zoveel gezien en beleefd, dat het me soms duizelt als ik eraan terug denk. Ondanks de uiteenlopende ervaringen is dat nou juist wel wat maakt dat we twijfelen. In eerste instantie leek het ons super om, nadat we begin maart Holi hebben gevierd in India, door te reizen naar Nepal.
We zijn in de ideale reistijd voor Nepal op de juiste plek en een kans als deze krijgen we niet snel meer. De zomervakantie is de enige periode die we lang genoeg samen vrij zullen zijn om in de toekomst naar Nepal te reizen. Helaas is dat de slechtste tijd van het jaar om daar te zijn: midden in het regenseizoen. Dat betekent in Nepal dat het met bakken uit de lucht kan komen, zoals we tijdens ons eerste bezoek aan dit geweldige land hebben ervaren. Toen zaten we in het staartje van het regenseizoen. De bergen in is in die periode gevaarlijk en ook een bezoek aan de indrukwekkende tempels in Kathmandu is niet praktisch in de stromende regen. Logisch dus om nu met de kinderen naar Nepal te reizen, vooral omdat ze ook graag de Mount Everest willen zien.
Wij zouden de meiden graag laten zien hoe mooi Nepal is
Onze wereldreis krijgt alleen wel een heel Aziatisch karakter zo. Eind maart zijn we een half jaar in Azië en we verlangen eigenlijk stiekem nu al wel een beetje naar iets heel anders dan tempels, Boeddhisme, Hindoeïsme, rijst en curries. De afgelopen maanden vinden de meiden het spotten van dieren in het wild wel keer op keer heel gaaf en al jaren hebben we ook de wens om naar Madagascar te gaan. Een speurtocht langs de vliegticket-sites leert ons dat van Mumbai via Madagascar naar huis vliegen minder duur is dan vanuit Nederland retour naar dit unieke eiland ten zuidoosten van Afrika.
Meer onderzoek naar de bestemming en contact met verschillende lokale mensen leert ons echter dat de toch al zeer slechte wegen in Madagascar de afgelopen 3 jaar nóg verder achteruit zijn gegaan, de huurauto’s die we deels zouden willen gebruiken geen onderhoud hebben gehad en accommodaties verder versleten zijn. Gewapende overvallen zijn altijd al een risico in Madagascar, maar met inmiddels 70% van de bevolking die vrijwel niks meer te eten heeft en een enorm gebrek aan water en eigenlijk alles, verwachten we niet dat het land er veiliger op is geworden. Zo vlak na het regenseizoen is de kans op malaria en dengue ook nog eens groter en zo nu en dan breekt de pest er eens uit. Al met al veel risico’s bij elkaar, die ons doen besluiten plan Madagascar nog even te parkeren.
Wildlfe spotten is een favoriet bij onze kinderen op wereldreis
Het idee van dieren in het wild zien doet ons ook kijken naar Borneo en Sumatra, hoewel beiden de andere kant op zijn dan we uiteindelijk gaan, als we weer naar Nederland reizen. Een andere twijfelfactor is het risico op grote aardbevingen en een nog altijd bestaand trauma op dat gebied. Dat we het wel weer overwegen, zegt wel dat het beter gaat! Beide bestemmingen zijn alleen wel Aziatisch en opnieuw een combi van natuur en strand, wat we eigenlijk deze maanden ook al wel gedaan hebben.
Oezbekistan trekt al jaren. Alleen de meivakantie is geschikt om dit land met haar extreme klimaat te bezoeken, maar 2 weken is eigenlijk net te kort voor onze langzame manier van reizen. Terug naar Kirgizië lijkt ons fantastisch met de meiden en hebben we al 3 jaar op rij bekeken als optie voor de zomervakantie. De hoge prijs voor vliegtickets heeft er ook dit jaar weer voor gezorgd om tóch voor de zomervakantie een andere keus te maken. Nu liggen beide landen precies in het midden tussen India en Europa, de ideale stopplek voor de laatste 2 maanden dus! Eén van de mooiste dingen om te doen lijkt ons om met paarden een trekking te maken hoog in de bergen, om te overnachten in een yurt bij de semi-nomaden die elke zomer de bergen in trekken met hun vee. In de zomermaanden dus. Niet in mei, als er in de nachten vaak nog vorst voorkomt. Voor die kou zijn we niet persé bang, maar als de nomaden nog niet rondtrekken is dat wel heel jammer. Dat zou beteken dat we één van de meest bijzondere dingen van het land missen.
Dit soort bijzondere homestays willen we niet missen in Kyrgyzstan
Tenslotte roept er ook nog een stemmetje in ons achterhoofd dat we ook die 2020-reis naar Namibië alsnog zouden kunnen inhalen. Ook daar is natuurlijk geweldig veel wildlife, dus super voor de kids. Maar tegelijk roept een ander stemmetje er achteraan dat dat niet zo handig is, als je je rijbewijs per ongeluk thuis hebt laten liggen en je alleen het vodje van de ANWB bij je hebt, dat ze internationaal rijbewijs noemen. In Thailand, met een bedrijf dat alles “no problem” vond en waar ze zelf een verzekering hadden die alle schade dekte, konden we ons daar nog 4 dagen overheen zetten. Een rondreis van een maand met een huurauto in een Afrikaans land is toch weer een ander verhaal.
Graag had ik inmiddels een keus gemaakt, zodat we jullie van de spanning konden verlossen! Oh nee, zodat we vliegtickets kunnen boeken en ik me weer 24/7 op het hier en nu kan richten. Helaas zijn we er alleen nog niet uit. Goede tips en overwegingen die we moeten meenemen in onze beslissing zijn nog steeds welkom.
Na het schrijven van bovenstaande update volgden er nog de verhalen bij 6 maanden op wereldreis en weer een maand thuis na onze reis. Bij elke kortere reis die de komende tijd volgt, staan net als tijdens de wereldreis dagelijkse updates op onze Facebook pagina. Dank je wel voor alle likes en reacties, elke keer weer. Super leuk dat jullie meereizen!!
Lees meer over Kids:
Leuk om zo even een kijkje achter de schermen te krijgen! Laos is een prachtland om het nóg wat rustiger aan te doen. Dat klinkt als nog een paar heel goede maanden voor de boeg. Heel herkenbaar dat soort twijfels waarheen te gaan. Centraal-Azië klinkt wel heel goed in dat lijstje. Veel plezier met het vertragen en met het kiezen!
Dank je wel. Het lijkt zo lang, maar uiteindelijk moet je gewoon alsnog keuzes maken. Met werken in het onderwijs voelt het soms alsof je bepaalde landen niet snel meer kunt kiezen in de toekomst. Dat maakt het zo lastig. En dan is er in sommige landen ook nog eens van alles aan de hand, waardoor reizen nu niet slim is.. maar het komt vast goed!
Lieve Yvonne, ik ben weer een beetje bij gelezen! Wat klinken de verhalen, ondanks alle keuzes die gemaakt moeten worden, heerlijk. Geen tips van mij, want ik heb er totaal geen verstand van😉 Maar wil alleen maar zeggen: blijf genieten! Veel liefs voor jullie
Leuk om even een wat uitgebreider verhaal te lezen Yvonne. Ondanks dat je het ‘slow travel’ noemt vind ik dat jullie in korte tijd juist heel veel landen gezien hebben. In het begin was ik vaak verbaasd dat je alweer in een ander land was.
Ik zeg ‘korte tijd’ maar tegelijkertijd lijkt het me heerlijk om zo lang weg te kunnen. Mijn situatie laat dat helaas niet toe. Neemt niet weg dat je ook gewoon de dagelijkse dingen hebt zoals het schoolwerk wat dan best lastig is (maar inderdaad, van het feit dat ze zo goed Engels leren hebben ze hun hele leven profijt) en natuurlijk het uitzoekwerk. Dat kost inderdaad altijd veel tijd. Omdat ik trips (in Europa) vaak juist last minute plan, ook met de kinderen, ben ik daar doorgaans ter plekke ook best veel tijd mee kwijt.
Ik denk dat ik in jullie geval voor Nepal zou kiezen, voor de afwisseling. Ik was daar inderdaad in het regenseizoen en had het absoluut niet willen missen, maar als je de kans hebt in dit seizoen te gaan zou ik het doen. En ik wil het niet ingewikkelder maken dan het al is, maar heb je ook al eens aan Bangladesh gedacht? Dat is wel een beetje meer van het zelfde als India, maar wel origineler. Ik wil daar ook eens naartoe.
Wat het ook wordt: veel plezier nog!
Wat leuk dat het ook daadwerkelijk gelezen wordt!! Ook dat kost altijd weer meer tijd dan gepland.. maar wel ook weer tof om later terug te lezen, dus dubbele functie. 🙂
En qua landen valt het wel mee, toch? Onze route is voor een groot deel gebaseerd op Diwali en Holi in India (vandaar India in 2 delen) én op het hoogseizoen rond Kerst. In de 4 landen die we in dik 3 maanden bezocht hebben, hebben we steeds maar een paar plaatsen gezien.. in Laos zelfs 12 dagen gedaan over een rondje dat anderen in 4 dagan doen. In Vietnam moesten we na 30 dagen het land uit, omdat er momenteel slechts 30 dagen visa worden uitgegeven. Dat vonden we overigens geen probleem, want Vietnam was geen favoriet.
We zijn bij Nepal een beetje bang dat het juist te weinig afwisseling zal zijn (als “easy” India:)) en na opnieuw een vliegtuigongeluk wil Peter er eigenlijk niet binnenlands vliegen, na 3 Corona-jaren met vermoedelijk weinig of geen onderhoud. Over Bangladesh heb ik al vaker gedacht, maar ik weet niet of ik dit voor de kinderen wel een leuke bestemming vind. Ik denk dat het meer te bieden heeft voor ons.
Nou ja, je hoort het al: ik twijfel nog even verder. 😉