Op wereldreis met de zeilboot klinkt op zich al spannend genoeg, maar een wereldreis met de zeilboot EN een baby? Voor veel jonge ouders is een baby krijgen al voldoende avontuur, ook zonder dat ze met hun kindje op reis gaan. Joost en Ilse zeilden rond de wereld toen ze zwanger werden. En in plaats van terug te keren naar huis zeilden ze verder, de wereld rond. Samen met hun baby. Inmiddels zijn ze al weer terug in Nederland, inmiddels als gezin van 4, maar Ilse denkt nog altijd graag terug aan die tijd toen ze rond de wereld zeilden met z’n drietjes. Van de verhalen over hun reis kan ik enorm genieten. Jullie hopelijk ook, want ik voelde haar uitgebreid aan de tand over hun ervaringen. Lees je mee?
Wie zijn jullie en hoe ontstond ‘t idee van de wereldreis?
Wij zijn Joost en Ilse, samen sinds dat we 17 zijn, kennen elkaar van de Middelbare school! We hadden het er al vaak met elkaar over dat we wel wat meer van de wereld wilden zien. Ik dacht zelf aan backpacken. Joost bleek een ander idee te hebben. Hij wilde het liefst met een zeilboot de wereld rond! Dit was toen we begin 20 waren. Ik dacht vooral aan alle gevaren, stormen, hoge golven, piraten, schipbreuk. Joost had zich er al een beetje in verdiept en vertelde me er over en langzaam begon ik steeds meer in zijn idee te zien. Ik las het boek van Tanya, ‘Solo’, een meisje van 18 dat alleen de wereld rond zeilt. Zij werd mijn grote inspiratiebron.
Joost en Ilse maakten een wereldreis met hun zeilboot en baby Siebe
Jullie maakten een wereldreis van 3 jaar met een zeilboot! Wow!
Correctie 4 jaar ;-). Het plan was 3, maar gezien we ons eerste kindje onderweg kregen hebben we het uitgebreid. Dat je zo’n reis niet zomaar even maakt is duidelijk. Er ging zo’n jaar of 8 aan voorbereiding aan vooraf. Die voorbereiding bestond vooral uit het halen van het vaarbewijs (Joost), marifoonbewijs (Ilse) en zendamateur (Joost). Verder vooral veel klussen aan de boot om ‘m helemaal klaar te maken voor de reis. We woonden gehuurd, dus dat was makkelijk opzeggen. Heel veel spullen weggegooid en weggeven. Drie autoladingen aan spullen voor in de zeilboot en 20 verhuisdozen die we mochten opslaan bij Ilse’s vader. Verder konden we goed sparen met twee fulltime salarissen. Wel wat dingen gelaten, geen dure spullen gekocht, maar niet bezuinigd op leuke dingen doen met vrienden. Het moeilijkste vonden we ‘t om onze banen op te zeggen.
Hebben jullie de zeilboot speciaal gekocht voor deze reis?
We hebben de zeilboot speciaal voor de reis gekocht. Het boek ‘twenty small sailboats to take you anywhere’ was daarbij onze leidraad. Robuust, van staal, zodat je boot niet meteen zinkt, mocht je een rots of rif raken. Ruim, voor een kleine boot van 10 meter. Binnen Nederland is dit niet klein, tussen de zeezeilers wel. Het werd een ‘Jan Haring’, gebouwd op een scheepswerf in Hellevoetsluis. Gekocht van de eerste eigenaars. Hebben ‘m ruim 1,5 jaar voor de reis gekocht. Heel veel weekenden er mee gezeild met vrienden. En in de zomervakantie, voor Ilse, voor het eerst de zee op! Voor een tocht van 5 weken naar Denemarken, Zweden en Noorwegen. Dit was de grote test. Mocht het niet bevallen, dan konden we de boot altijd weer verkopen. Maar het beviel prima! Dus tijd om de boot wereldreisklaar te maken.
Pas na 4 jaar kwam het Hafskip weer in Arnhem aan, MET extra passagier
Wat kost zo’n reis ongeveer en hoe spaarden jullie?
De boot zelf kostte ons € 36.000. Daarna waren we ook nog geld kwijt aan klussen. Dat loopt aardig op bij een boot. Tijdens de reis zelf leefden we van € 1000,- per maand. Daarvan betaalden we alles, zoals kosten voor inklaren in nieuwe landen, ziektekostenverzekering, boodschappen, klusmateriaal enz. Dat laatste was al bijna de helft van ons budget de eerste 2 jaar, daarna was de boot in betere staat.
Welke plekken hebben jullie gezien, wat was jullie route?
Dit is een standaardroute ‘the barefeet route’ of ‘coconutrun’. Vonden we wel goed klinken! Het boek ‘world sailing routes’ van Jimmy Cornell is wat dat betreft echt onmisbaar. Daarin vind je in welk seizoen welke oceaan veilig is om te zeilen en wanneer er orkaanseizoenen zijn. Golfstromingen staan er in, evenals heersende winden. Wij hebben ons grotendeels door de passaatwinden westwaards verplaatst. De route startte in Arnhem, de Rijn af, bij Hellevoetsluis de zee op. Via het kanaal, Portugal, de Canarische Eilanden naar het Caribisch gebied. Via het Panamakanaal, de Galapagoseilanden, Fans Polynesië naar Nieuw Zeeland. Na klus- en sightseeing stop van een half jaar via Nieuw Caledonië naar Australië. Hier werd Siebe geboren. De terugreis ging via Indonesië, Maleisië, Thailand naar India. Ik ging met Siebe voor een maand terug naar NL, wegens piraten bij Somalië, maar daarna kwamen we weer aan boord in Eritrea. De Rode Zee, het Suezkanaal, de Middellandse Zee en via de Rhone en de Rijn terug naar Arnhem.
In 4 jaar zeilden ze rond de wereld en kwamen op dit soort fantastische plekken
Jullie werden onderweg zwanger. Wilde je niet meteen naar huis?
Nee, zeker niet. Het vrije bootleven wilden we niet zo snel verruilen voor een huis in het koude, natte Nederland. We zagen op andere zeilboten hoe het ging met een baby of met kleine kinderen en voor ons was het toen gewoon om dat ook zo te doen. We besloten juist een jaar langer weg te blijven! Joost wilde heel graag werken in het buitenland. Dus gingen we op zoek naar een grote stad die net niet meer in de tropen ligt, zodat je er ook tijdens het orkaanseizoen kan blijven. We besloten dat Brisbane de stad werd waar ons kind geboren ging worden en Joost vond daar een baan om ons extra jaar te bekostigen.
Wat deden jullie uiteindelijk en hoe kijk je daar nu op terug?
Vanuit Nieuw Zeeland zeilden we in 10 dagen aan één stuk door naar Nieuw caledonië. Ik zat toen net in mijn tweede trimester nadat we op de echo in week 12 onze kleine kiwi 😉 hadden bewonderd. Vanaf Nieuw Caledonië zeilde de broer van Joost mee naar Australië en zijn zus zeilde mee naar Brisbane. Dat kwam mooi uit, zodat ik geen nachtwachten hoefde te doen.
De zwangerschapscontroles regelde ik steeds ter plekke, naar aanleiding van het Nederlandse schema. Aangekomen in Brisbane was ik zes maanden zwanger en werd ik zelfs nog ingeloot in het geboortehotel van het lokale ziekenhuis. Bevallen in een ander land was geen probleem voor mij.
Vanwege zuurstoftekort werd baby Siebe met een noodkeizersnede geboren. We bleven 5 dagen in het ziekenhuis en meteen al kregen we het aanbod van meerdere Nederlandse expatvrienden in Brisbane dat we bij hun mochten logeren, tot ik weer in staat was de boot op te klimmen. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Toen Siebe 12 dagen oud was namen we hem mee naar ons ‘huis’.
In Brisbane, Australië, werd Siebe geboren
In totaal hebben we 9 maanden in Brisbane op onze zeilboot gewoond. Wat een heerlijk leven! Om 5:30 uur ’s ochtends werd Siebe wakker en was het al licht en heerlijk warm zodat we buiten konden ontbijten. Vaak ook een handig skypemoment met het thuisfront. Joost liep naar zijn werk en was ook weer vroeg thuis. Toen Siebe 4 maanden oud was zijn we hem in Nederland gaan showen. Voor ons zelf was het prima zo. Voor de familie was het minder leuk. Eerst hoorden ze vanuit Nieuw Zeeland dat ik zwanger was én dat we een jaar langer gingen wegblijven. Vervolgens kunnen ze hun kersverse kleinzoon niet meteen in hun armen houden. Op mijn moeder na, die kon het echt niet laten het vliegtuig naar Brisbane te pakken.
De kleine Siebe zeilde toen mee terug vanuit Australië naar Nederland.
Is het niet heel onpraktisch, zo’n lange zeilreis met een baby?
De eerste nachttocht met Siebe was echt een ramp. We werden allebei zeeziek. We waren bang dat onze baby niet genoeg had aan de borstvoeding, omdat ik nauwelijks wat binnen kon houden. De vader van Joost is arts en bij twijfel mailden we hem met onze vragen. Een bevriende arts in Brisbane had voor ons recepten uitgeschreven, zodat we de basismedicatie aan boord hadden. We stonden echt op het punt de eerste de beste haven te pakken, tot we in rustiger vaarwater terecht kwamen en het snel beter ging.
Eerst sliep Siebe in een hangwieg, maar al snel lag hij bij ons in bed tijdens het zeilen. Het wisselen van de wacht moest nu een stuk voorzichtiger, om onze baby lekker door te laten slapen. We vonden steeds meer onze draai met hem. Van ons bed in de kajuit maakten we met een stevig net een enorme box. Daar lag hij heerlijk in te rollen en te spelen. Op de kant droegen we hem in de buikdrager. Het mooiste was dat we allebei heel dicht bij Siebe waren de hele tijd. Voelde als een heel lang gezamenlijk ouderschapsverlof. Onpraktisch was dat ik het Australische inentingsschema wilde aanhouden, maar dat dit met andere landen net scheef liep en het moeilijk was om het toch voor elkaar te krijgen.
Na 9 heerlijke maanden in Brisbane ging de zeilreis om de wereld met baby Siebe verder
Hoe deden jullie dat dan met luiers en andere spulletjes?
Luiers kun je echt overal kopen. Om er genoeg mee te kunnen nemen hadden we een extra net opgehangen in de voorpunt. We hadden geluk dat Siebe er maar 2 a 3 nodig had per dag. Spulletjes kochten we op de Australische marktplaats en de lokale kinderkledingbeurs. Siebe kreeg borstvoeding. Even terug in Nederland heb ik ook een enorme berg tweedehands baby kleding gekocht. Speelgoed kregen we vaak van medezeilers.
Leverde reizen met baby nog bijzondere ervaringen op?
Je maakt sneller contact, zo’n baby vinden ze overal schattig. In Brisbane had ik een ‘mothergroup’. Zo ontmoette ik Australische kersverse moeders. Elke week dronken we ergens wat en werden Joost en ik ook wel bij iemand thuis uitgenodigd. In de Aziatische landen kwamen veel vrouwen Siebe even aaien en aan het lachen maken. Of wilden ze hun kind met Siebe op de foto. Dit vonden we nooit opdringerig, was altijd leuk contact. Als we speelgoed hadden, waarmee Siebe niet meer speelde, gaven we dat weg.
rond de wereld zeilen met een baby is niet altijd even makkelijk, maar wat een geweldige herinneringen
Zou je andere ouders een wereldreis met zeilboot aanraden?
Ik vond het wel heel luxe, toen ons tweede kindje kwam, dat ik haar heel makkelijk in bad kon doen. Voor Siebe moesten we met een bijbootje naar de kant varen om warm water te halen. Ik denk dat het met één kindje makkelijker is dan met twee. Ik zou het zeker aanraden. Het is niet altijd makkelijk, maar je bent altijd samen en dat geeft een heel verbonden gevoel. Het grote voordeel van reizen met je zeilboot is dat je altijd je eigen huisje bij je hebt met je eigen spullen. Dat geeft rust.
En een tip voor andere ouders die zo’n reis overwegen: Mocht je met een zeilboot op reis willen, kies dan een gebied waar je wat langer blijft in plaats van de hele wereld over te willen zeilen. Dat is een stuk relaxter, gezien de kinderen dan vaker aan land kunnen spelen. Een rondje Carieb is leuk. Wat ons ooit nog leuk lijkt is een zeilboot kopen in Nieuw Zeeland en dan alleen Fiji en Vanuatu bezoeken en dan terug zeilen naar Australië om daar de boot weer te verkopen. En dan nog even Siebe zijn geboorteplaats showen 😉
Dank je wel Ilse, voor dit interview en jullie mooie foto’s! Zelf maakten wij een wereldreis (voornamelijk in Azië en het Midden-Oosten) van zo’n anderhalf jaar. In een apart blog deel ik onze mooiste herinneringen van die wereldreis. Later hebben we een tweede wereldreis van 8 maanden met onze kinderen gemaakt, toen ze 8 en 10 waren. Collega blogger Lieke maakte een cruise met haar baby, vanaf Dubai.
Lees meer over Kids:
Hoe in orde zijn met je domicilie als je op wereldreis bent met de zeilboot ?
Ik begrijp je vraag niet helemaal..
Mooi verhaal, altijd fijn om te lezen hoe mensen hun eigen weg volgen.
Wat een geweldig avontuur. Best een beetje jaloers! Ik reis nog steeds heel graag met onze baby, peuter, maar helaas dit zit er niet in. Voel me dan opeens heel burgerlijk.
Haha, maar er zijn genoeg andere leuke dingen te doen met baby/peuter die je vast wel ziet zitten. Als jullie maar lol hebben, toch?!
Super gaaf om te lezen 😀 Op wereldreis, met zeilboot en dan zwanger raken en bevallen en dat allemaal tijdens dezelfde reis. Denk niet dat veel mensen dat jullie na kunnen zeggen.
Leuk stuk!
Wat een bijzondere reis! Heel gaaf dat je dit zomaar ‘even’ doet.