Wat Ban Rai is sinds ons laatste bezoek aan het land van de glimlach mijn favoriete tempel van Thailand. De olifantentempel bij Nakhon Ratchasima ligt in een vrij onontdekt deel van Thailand. De Isaan ziet slechts 10% van het totale aantal bezoekers aan Thailand en dat terwijl het één van de grootste provincies is. De olifantentempel Wat Ban Rai is een kleurrijke en surrealistische tempel, die officieel in 2013 geopend is. Helemaal af is hij nog niet. Er worden nog altijd details toegevoegd. Toch is het voor mij nu al met stip de meest bijzondere tempel in Thailand. In dit blog deel ik info, tips en vooral heel veel foto’s van mijn bezoek aan Wat Ban Rai. Wie weet, is het binnenkort ook jouw favoriet!
Wat lees je in mijn blog?
Ontstaan van Wat Ban Rai – grootste mozaïekwerk in Thailand
De kleurrijke, surrealistische creaties van Wat Ban Rai zijn ontsproten aan het brein van Luang Phor Khun. Deze monnik was in zijn jonge jaren verbonden aan Wat Ban Rai, maar vertrok naar de jungle in Laos en Cambodja om te mediteren. Toen hij terugkeerde naar de Isaan in Thailand ging het hem aan het hart hoe oud en vervallen veel scholen en ziekenhuizen in de provincie waren. Hij begon geld in te zamelen om de regio nieuwe financiële middelen te geven om zo de oude gebouwen op te knappen. Tegelijkertijd deed hij allerlei magische voorspellingen en genas hij gelovigen op magische wijze van ziekten op de plek waar de oude tempel Wat Ban Rai stond.
De oude Wat Ban Rai tempel, de naga’s en het beeld van Luang Phor Khun
Zijn groeiende beroemdheid gebruikte Luang Phor Khun om geld in te zamelen om de bizarre droom die hij had te verwezenlijken. Hij begon de bouw van een enorme olifant van mozaïek, midden in een meer. Overal op en aan de olifant zijn ongelooflijk veel details te vinden, allemaal gemaakt van kleurige stukjes mozaïek. Het geheel geeft me het gevoel dat Antoni Gaudi aan de slag is gegaan in het Buddha Park in Nong Khiaw, in het uiterste noorden van de Isaan. Ook in dit park zie je de meest bizarre Goden en wezens, alleen mist hier het mozaïek, waar Gaudi Barcelona mee opvrolijkte. Overigens doet Wat Ban Rai me ook denken aan de foto’s die ik gezien heb van het Erewan museum in Bangkok. Misschien is het alleen het olifantenthema en de kleur. Helaas komen we er niet meer aan toe dat in real life te zien, omdat we besluiten ook nog een aantal bijzondere tempels in Bangkok aan te doen.
Aankomst bij de olifantentempel midden in een meer
Al vanaf de parkeerplaats zien we de olifantentempel midden in het meer staan. Tussen de parkeerplaats en de oorspronkelijke Wat Ban Rai tempel zijn veel kraampjes met etenswaar en offers. Op het dak van één van de kraampjes kijkt een pauw ons aan. We passeren een hele rij met van die levensgrote, plastic monniken, die op een uitvergroot stripfiguur lijken. Ze staan tegenwoordig bij veel Thaise tempels en doen me een beetje denken aan de mini-attracties voor jonge kinderen die vaak bij de ingang van winkels stonden en nog steeds weleens staan. Gooi er een muntje in en je kind draait een paar rondjes. In dit geval zegt de computerstem van de monnik een paar gebedjes.
Onze entree bij Wat Ban Rai is super
Direct na de monniken schrikken we, van de levende olifant aan een ketting. Dat er nog altijd olifanten worden gebruikt in de toeristenindustrie, dat wisten we. Dat olifanten aan een te korte ketting gehouden worden in Indiase tempels wisten we ook. Dat dit in Thailand ook gebeurt maakt ons verdrietig en onze oudste dochter heel boos. Gauw lopen we door naar de twee enorme naga’s, de God die vaak wordt afgebeeld als Koningscobra met verschillende hoofden. Deze twee zijn rood en blauw en hun lijf is de reling van de brug naar de olifantentempel. Bovendien bewaken ze het bronskleurige beeld van monnik Luang Phor Khun bovenop een lotusbloem. Op dit punt krijg ik voor het eerst het gevoel dat we een stukje Efteling of Disneyland betreden, in plaats van een heilige tempel.
Rondje langs de buitenkant van Wat Ban Rai
Ons plan is eigenlijk om aan het einde van die brug met naga-staarten zo de buik van die enorme olifant in te lopen. Dat loopt anders, want als we onze schoenen uittrekken zien we hoe gedetailleerd en kleurrijk de mozaïeken buitenkant van de tempel écht is. Een goudkleurige God met bloemen staat naast ons, terwijl een soort Neptunus boven ons lijkt te zweven, aan het plafond. Even verderop zien we een groep kleurrijke waterdieren, die uit de zijkant van de olifant lijken te springen. De tanden van de krokodil hebben allemaal andere kleuren en zijn kleine kunstwerkjes op zichzelf. Het is echt alsof we in een soort pretpark zijn aangekomen. Alleen de attracties missen, maar dat maken de bizarre creaties van mozaïek ruimschoots goed.
Dieren en Goden aan de buitenkant van Wat Ban Rai
We lopen eerst om de hele tempel heen en zien dat de naga-staarten als hekwerk rond de tempel verder gaan. Aan de achterkant komen ze bij elkaar en eindigen ze in een soort knoop. Ook worden we afgeschrikt door woest uitziende buffels, met achter zich een hele rij demonen. Vierkante zuilen met mozaïektegels vol afbeeldingen van dieren, mensen en Goden zetten ons aan het denken over de betekenis en verbanden van dit alles. Helaas is er nergens een uitleg en denken we ook dat het misschien wel de wilde, magische dromen van Luang Phor Khun zijn waar we naar kijken.
Er is aan de achterkant ook een brug. Die is enorm uitbundig aangekleed met beelden van Goden met bijzondere toevoegingen. Zo is er eentje met een fotocamera in de hand en eentje met een bosje chilipepers. Het geheel doet me een beetje denken aan de bruggen met beelden in Rome. Alleen zijn alle Godenbeelden hier wit.
Goden rond de brug aan de achterkant van Wat Ban Rai
Kunstwerken langs de weg naar boven
Eenmaal binnen in de buik van de olifant ben ik een beetje verbaasd, over de grote, sober aandoende ruimte waar we in staan. Geen mozaïek of kleurtjes hier, maar een altaar met beelden van Luang Phor Khun. Wij lopen gauw verder, naar boven. Langs de zijwanden loopt een hellend pad steeds verder omhoog. Aan beide kanten van deze gang hangen kunstwerken: pastelkleurige muurschilderingen met voorstellingen uit het Boeddisme, popart-achtige werken, maar ook ineens een deur die wel de ingang naar de WegIsWeg lijkt, uit Harry Potter. We hebben hier meer het idee in een museum te lopen dan in een tempel.
Bovenste verdieping en het uitzicht vanaf de bovenkant van de olifant
Eenmaal bovenin de olifant aangekomen is er een soort modern museum over de geschiedenis van het Boeddhisme en het leven van Luang Phor Khun, met mooie foto’s. Nog een trap hoger, staan we ineens buiten, op een klein dakterras. Op een verhoging staat een gouden beeld van Luang Phor Khun, met achter hem een staande Boeddha. Samen lijken ze van het uitzicht te genieten en dat doen wij ook. Je kijkt over de slurf van de olifant naar de oude Wat Ban Rai tempel. Door rond te lopen kun je ook de rest van het landschap rondom zien. Heel bijzonder is het niet. Het is vooral gaaf om de bovenkant van de olifant te kunnen zien. Die is ook hier tot in detail van mozaïek voorzien.
De kunstige binnenkant van de tempel
De onderwereld in de “kelder” van de tempel
Terug beneden ontdekken we dat we nóg verder naar beneden kunnen. Het lijkt wel alsof we in een soort onderwereld terecht komen. Er is een donkerblauwe spiegelende vloer, opnieuw in een grote ruimte die het grootste deel van de kelder van de olifant lijkt te beslaan. De ruimte is schemerig, maar wel met gekleurd licht van sfeer voorzien. Aan de buitenrand van de ruimte kun je door manshoge, ronde openingen naar de buitenwand. Kleurige kunstwerken vullen deze smalle, ronde gang. Grillige witte figuren springen in het oog door blacklight. Jammer dat we geen idee hebben van de functie of bedoeling van deze plek. Het ziet er bijzonder uit, maar we kunnen alleen raden wat het is.
De donkere onderwereld in de kelder
De oude Wat Ban Rai tempel
Weer aan de overkant van de slangenbrug bezoeken we nog de oude, traditionele Wat Ban Rai tempel. Inmiddels is deze tempel schitterend opgeknapt. Hij staat te shinen alsof hij gisteren gebouwd is. Blijkbaar zorgt de olifantentempel voor genoeg inkomsten, want deze tempel ziet er nu ook spik en span uit. Het originele ontwerp is behouden, alleen zijn de materialen nieuw en glimmend. Op het dak liggen oranje dakpannen, waar nog geen hoekje vanaf is. De gedetailleerde versieringen met kleine Boeddha’s en veel tierelantijnen boven de toegangspoorten zijn tegenwoordig glimmend geglazuurd.
Ook binnen zien we prachtige geglazuurde Boeddhabeelden. De deuren zijn nog altijd van hout, ingelegd met schelpen, helemaal weer gaaf gemaakt. Binnen heerst een serene rust en zie je een echte, traditionele tempel. Wat een contrast met de olifantentempel!
Schitterende details en serene rust in de oude Wat Ban Rai tempel
Wat Ban Rai bezoeken: regel je eigen vervoer
Wat Ban Rai ligt nogal in “the middle of nowhere”. Het verbaasde me echt dat er zover van de bewoonde wereld een fantastische tempel als dit kan zijn. Openbaar vervoer is er eigenlijk niet. Je kunt daarom het beste overnachten in Nakhon Rathchasima, een stad waar in de omgeving meer interessante bezienswaardigheden te vinden zijn. Binnenkort volgt daarover een uitgebreid blog. In Nakhon Rathchasima kun je een auto huren en in een uurtje naar Wat Ban Rai rijden. Druk is het verkeer niet, maar mocht je liever niet links willen rijden, of (net als wij) je rijbewijs thuis vergeten zijn, dan kun je ook een auto met chauffeur huren.
Combineer een bezoek aan Wat Ban Rai met de andere bijzondere tempel in de omgeving van Nakhon Ratchasima: de Wat Non Kum temple. De dag ervoor of erna kun je dan de ruïnes van Phimai historical park ontdekken.
Het uitzicht vanaf boven en details van Wat Ban Rai
In minder dan 4 uur ben je vanuit Bangkok in Nakhon Rathchasima. Er zijn verschillende busmaatschappijen die elk halfuur een bus naar de Thaise hoofdstad laten rijden vanaf het hoofdbusstation. Reserveren is daardoor eigenlijk niet nodig, maar wel slim als je in een drukke periode reist, of graag voor in de bus wilt zitten.
Extra tips bezoek Wat Ban Rai
Ondanks dat je jezelf hier af en toe afvraagt of je in Disneyland rondloopt of in een tempel, is Wat Ban Rai echt een heilige plek. De Thai gaan heel serieus om met hun geloof en zijn buiten de hoofdstad vaak nog conservatief. Gedraag je ingetogen en respectvol. Draag bedekkende kleding en doe je schoenen uit voordat je in de tempels naar binnen gaat.
Deze foto’s laten zien waarom Wat Ban Rai mijn favoriete tempel in Thailand is
Wij hebben ervoor gekozen in de ochtend eerst de Wat Non Kum tempel te bezoeken, om ervoor te zorgen dat we zonder grote drukte deze populairdere en bekendere tempel konden zien. Daardoor waren we pas aan het begin van de middag bij Wat Ban Rai. Om te fotograferen is het ochtendlicht eigenlijk beter. De zon staat ’s ochtends aan de voorkant van de olifant en het licht is minder hard.
Wist je dat je ook hele gave tempels in Bangkok kunt vinden?
Lees meer over Azië:
