Munnar is onze eerste bestemming in Kerala, na een aantal weken in de buurstaat Tamil Nadu doorgebracht te hebben. Van Madurai steken we de staatsgrens over om vanuit Munnar Kerala te verkennen in een kleine 2 weken.
Wat lees je in mijn blog?
Op weg naar Munnar, Kerala
Met veel navragen en wat heen en weer geloop vinden we op het busstation de juiste bus naar Munnar. Precies op tijd en erg on-Indiaas rijden we het lawaaiige, stinkende Madurai uit. Twee uur later bereikt onze bus de voet van een rij enorme groene heuvels en vanaf dan gaat het steil bergopwaarts over steeds smallere weggetjes. Leuk! En soms best spannend. Vooral als de weg nog amper voor één voertuig genoeg ruimte biedt en er een bus vanaf de andere kant komt.
Er zijn ook veel Indiërs op pad, want zij hebben een aantal dagen vakantie en zijn er massaal op uit getrokken met auto’s en busjes. De buschauffeur van de tegemoetkomende bus duikt ineens in een gaatje aan de verkeerde kant van de weg en een hele rij andere voertuigen zet de weg compleet dicht. Achter ons wordt de rij wachtende auto’s en bussen ook steeds langer. Er wordt luid getoeterd en veel geschreeuwd, nog wat ingeschikt, en dan… kan niemand meer een kant op. We verwachten dat onze aankomst in Munnar met minstens een uur vertraagd gaat worden, maar laten ons verrassen. Onze conducteur stelt zich, na meer geschreeuw, als verkeersregelaar op en gebiedt wat auto’s achteruit. Niet echt makkelijk op zo’n steile, smalle weg. Na wat manoeuvreren lukt het ons chauffeurtje toch net om er langs te komen. Gelukkig zitten wij niet aan de kant van de steile afgrond.
De bochtige weg naar Munnar is soms best een lastige
Drukte en een jokkebrok in Munnar
De landschappen vol theeplantages zijn adembenemend en naar Munnar toe wordt het steeds mooier. Onze eerste inrukken van Kerala stemmen ons hoopvol voor de komende tijd. Dan zijn we er en staan we in het gekkenhuis dat er vandaag hier in het centrum heerst: heel India lijkt naar Munnar afgereisd en we maken ons wat zorgen of we wel een slaapplek kunnen vinden.
Na drie hotels geprobeerd te hebben wordt het duidelijk dat het hier hartstikke vol zit. We nemen een tuktuk het centrum uit, waar een kilometer zuidelijker nog een groepje overnachtingsmogelijkheden zit en wederom zijn we verbluft door het schitterende, groene landschap waar je buiten het dorp nog beter zicht op hebt. Ook hier worden we overal teleurgesteld. In het tiende guesthouse vragen we dan maar of er een bus naar een naburig dorp is, zodat we daar kunnen slapen, maar dan ineens heeft deze man toch nog een kamer vrij voor ons. Hij is klein en nog niet schoon, er zijn geen handdoeken en lakens, alleen een vieze deken, maar het is alles wat er is en dus doen we het maar.
Munnar is ons eerste beeld van Kerala, maar wat voor 1, wow!
We vragen nog eens naar een handdoek, maar krijgen te horen: “we have only room and tv and 24-hour hot water, no towels and sheets”. Gelukkig hebben we zelf reishanddoekjes en een lakenzak bij ons, dus we redden ons wel en wie doet er nou géén moord voor zo’n echte Sansui tv op z’n kamer? Als we na het avondeten thuiskomen liggen er ineens wat lakens en handdoeken in een open kast in de gang. We kijken gauw om ons heen en pikken wat mee. Als de gastheer mag jokken, dan mag de gast wel wat pikken voor in bruikleen!
Munnar betekent thee en kruiden
De weg naar het theemuseum is volledig omgeven door groen. Zo ver we kunnen kijken zien we theeplantages en andere planten. In het museum laten foto’s, spullen en een film de geschiedenis van de theeplantages in deze omgeving zien. Ook wordt er live thee verwerkt en volgen we het proces van het verwerken van de verse theebladeren tot gedroogde thee.
Direct achter het museum lopen we zo de met thee beplante groene heuvels in, een schitterende wandeling. Helaas wordt de lucht tijdens de wandeling steeds donkerder en kunnen we er nog maar net voor zorgen om vóór een enorme plensbui binnen te zijn. De rest van de middag blijft het nat en tegen de avond zijn zelfs de omringende bergen helemaal opgeslokt door de laaghangende bewolking.
In Munnar draait alles om thee
De volgende dag charteren we een auto-riksja, waarmee we de bergen in gaan. Via een bochtige weg komen we langs de ene prachtige plek na de andere. Overal is het zo groen en zo schoon, dat we haast vergeten dat we in India zijn. Er zijn meertjes, riviertjes en kleine dorpjes te midden van de theeplantages en eucalyptusbomen.
Op enkele plekken zijn vrouwen thee aan het plukken en we stoppen even om te kijken hoe handig ze dat doen. Elk van de vrouwen heeft al een enorme zak vol theebladeren verzameld. Op deze manier verdienen ze een goed inkomen en de theebedrijven hebben hun huisvesting en kinderopvang geregeld. Alle kinderen gaan hier naar school om te leren lezen en schrijven, iets waar de staat Kerala erg trots op is.
Uiteindelijk naderen we Top Station, de hoogste plantage van de omgeving, maar helaas is het hele uitzicht in bewolking gehuld. We gaan terug naar beneden waar het nog altijd heerlijk weer is en bezoeken nog een mooi uitzichtpunt, waar we ook koffieplantages en kardemomplanten zien en hier en daar wat verdwaalde kruiden.
Vanuit Munnar Kerala verkennen met de tuktuk
Hoe een staking tot meer kruiden leidt
Vandaag hadden we eigenlijk verder willen reizen, maar er is een staking en dat houdt in dat er geen bussen, taxi’s of riksja’s rijden, dat restaurants en winkels gesloten blijven en dat scholen dicht zijn. Tenminste, dat zou het in moeten houden. Natuurlijk biedt India en z’n hele corrupte systeem van zaken doen weer een scala aan mogelijkheden.
We gaan eerst maar eens zien of we ergens kunnen ontbijten. Eén van de restaurantjes waar we wel eens gegeten hebben heeft de gordijnen dicht, maar via de achterdeur kunnen we naar binnen sluipen en eenmaal binnen zien we dat er voor de aanwezigen ontbijt geserveerd wordt.
Na het ontbijt willen we graag naar een kruidentuin gaan, waar meer dan vijftig soorten kruiden en fruit te zien zijn, maar deze tuin is veertien kilometer buiten het dorp en om daar helemaal heen en weer terug te lopen lijkt ons wat te ver. We vragen daarom één van de weinige riksjamannetjes die leeg rondrijden om ons te brengen, maar niemand lijkt het aan te durven. Toch zegt ons gevoel dat deze lui niet voor niks leeg rondrijden en we lopen een eindje de goeie kant op. Als we net het dorp uit lopen haalt één van hen ons in: hij heeft zich bedacht en wil ons brengen. Het eerste stuk rijden we met een stuk zeil over de achterkant heen, zodat we haast niet te zien zijn, maar als we echt buiten het dorp zijn gaat het plastic eraf.
In de kruidentuin worden we rondgeleid door een gids, die overal wat over weet te vertellen en zo leren we onder andere hoe peper, kruidnagel, cacaobonen, geelwortel, gember, kaneel, nootmuskaat en vanille groeien en eruit zien. Ook zien we sinaasappels groeien en ananassen. Na een leerzame ochtend laten we ons afzetten bij een waterval op een kilometer of vijf van Munnar, waarna we door de groene omgeving terug lopen naar het dorp.
Een staking in Munnar leidt tot meer koffie en kruiden
Verder naar Kochin, vishoofdstad van Kerala
Gelukkig rijden de bussen de volgende dag weer en in iets meer dan vier uur tijd slingeren we weer naar zeeniveau. In Kochin vangen sommige mannen nog altijd vis op eeuwenoude wijze, met Chinese vissersnetten. Ruime tijd kijken we aan de waterkant naar deze tijdrovende manier van vissen, waarbij zo’n tien mannen per net nodig zijn om het geheel te kunnen bedienen.
De gevangen vis wordt meteen verkocht op stalletjes naast de netten. Je ziet vis, je ruikt vis en je proeft vis. Dat is waarschijnlijk de reden dat dit een waar kattenparadijs is, waar katten in alle soorten en maten een heerlijk, lui leven leiden.
de vismarkt in Kochin, Kerala
De volgende ochtend wandelen we rond door Fort Kochin en komen een Portugees / Nederlandse kerk tegen, waar nog grafstenen uit de tijd van de V.O.C. zijn. In de buurt is zelfs een hele Nederlandse begraafplaats. Het is bijzonder om zo ver van huis je eigen taal op stenen te lezen en te beseffen dat honderden jaren geleden hier ook mensen hebben rondgelopen uit ons land.
Je hebt Kerala niet gezien zonder Kathakali
’s Avonds gaan we naar een voorstelling. In Kerala is er een oude cultuur van zang, dans en toneel en we kijken eerst hoe de artiesten geschminkt worden voor de voorstelling begint. Vooral het Kathakali, een kunst die de artiesten tien jaar oefenen kost om het te leren, is erg bekend. Er wordt zonder een woord te spreken, vooral door gezichtsuitdrukkingen en handgebaren, een verhaal gespeeld. Maar ook de andere optredens van vooral veel dans zijn boeiend om naar te kijken. Pas om negen uur zitten we aan ons avondeten, nagenietend van de culturele avond.
In Kerala is een Kathakali voorstelling eigenlijk een must
Relaxen in Varkala
Een blij riksja-mannetje begroet ons vanochtend in alle vroegte: we zijn de eerst klant van de dag en die brengt altijd geluk. Voor een prikkie mogen we dan ook meerijden Hij brengt ons naar de boot, we steken het water over naar de andere kant van de stad en maken nog een meneertje blij met zijn eerste klant. Als hij ons op het busstation afzet kunnen we direct instappen in de bus naar het zuiden, die ons in vijf uur naar Varkala brengt.
Varkala is een paradijsje van palmbomen, rotsen, strand en plastic afval, waar nauwelijks geklede Oost-Europeanen en Russen rond marcheren alsof zij degenen waren die dit land vierhonderd jaar geleden ontdekt hebben. Wat zijn we weer op een bizarre plek terecht gekomen.
Eén van dé strandbestemmingen van Kerala is Varkala
De kust van Kerala, een plek van contrasten
De volgende ochtend maken we een wandeling langs de kust en we zijn geschokt om te zien dat hardwerkende Moslim-vissersmannen een plek tussen de zonnebadende toeristen in bikini moeten zien te vinden om hun vissersbootjes aan land te brengen en hun netten te herstellen. Ook op deze stranden liggen overal stukken plastic en afval, niet meteen erg uitnodigend om tussen te gaan liggen. Wat verder van het centrum van Varkala wordt het percentage toeristen lager en kunnen we zien hoe de mensen hier nog altijd leven zoals ze altijd gedaan hebben, van de visvangst. Hun bestaan is eenvoudige, maar ze lijken tevreden met wat ze hebben. In de omgeving zijn wat tempels, die we bezoeken, en verder rusten we uit van de vele indrukken die Zuid-India ons gebracht heeft. Het was geweldig om te zien hoe anders het zuiden is. In vergelijking met Noord-India is het hier echt een stuk relaxter en we missen de chaos soms zelfs een beetje. Toch waren Karnataka, Tamil Nadu en Kerala een welkome afwisseling.
Lees meer over Azië:
