Bulembu is een bergdorpje in Swaziland, gelegen aan de grens met Zuid-Afrika. De grenspost Jozefsdal is dagelijks open van 8.00 tot 16.00 uur. Vanuit Swaziland is Bulembu alleen bereikbaar vanuit Piggs Peak, over een ongeasfalteerde weg, met van tijd tot tijd erg spannende stukken vol losliggend grind, hoge hellingspercentages en dan weer los, mul zand en diepe geulen. Geen pretje om bij nat weer overheen te rijden. Vanuit Zuid-Afrika ligt er vanuit Barberton een prachtige, geasfalteerde weg, die geologisch interessant is, naar de grens en het dorpje toe. De Zuid-Afrikaanse overheid heeft er een geweldige belevenis van gemaakt met stopplaatsen op plekken met mooie vergezichten en uitleg over de vorming van de verschillende steen- en grondsoorten. Heel mooi gedaan en haast een museum op zich. De grenspost is heel rustig en binnen korte tijd sta je aan de andere kant, dus het is prima als dagtocht vanuit Barberton te doen. Wij bezochten Bulembu op doorreis naar Swaziland en kregen de panoramische, maar slechte weg naar Piggs Peak er als bonus bij.

De weg naar Bulembu

Asbestmijn

Van 1939 tot 2001 was de Havelock mijn op de grens tussen Swaziland en Zuid-Afrika in gebruik. Hier werd asbest gewonnen en met de langste kabelbaan ter wereld, 20 kilometer lang, naar Barberton in Zuid-Afrika vervoerd. Als tegengewicht stuurde Zuid-Afrika steenkool omhoog. In 6 uur tijd werd de asbest over de bergen vervoerd naar de andere kant. Om te zorgen voor afleiding van het zware werk voor de duizenden mijnwerkers die hier aan de slag waren zijn er onder andere een zwembad, een bioscoop, een braairuimte gebouwd. Ook zijn er kerken en scholen. Toen de mijn in 2001 gesloten werd zijn de mijnwerkers hals over kop vertrokken om elders werk te zoeken en het stadje raakte in verval. Al snel bleven er minder dan 100 inwoners over en de gebouwen werden niet langer onderhouden.

Een in onbruik geraakte kerk en enorme braai in Bulembu

Van spookstadje Bulembu naar geslaagd project

In 2005 raakten een aantal investeerders geïnteresseerd en kort daarna is het “project Bulembu” gestart. Bulembu werd gekocht met het idee om de stad te verjongen en om een zelfvoorzienende, duurzame onderneming te combineren met de zorg voor aids-wezen en de meest kwetsbare kinderen van Swaziland.
De huizen zijn weer bewoonbaar gemaakt en werkgelegenheidsprojecten als de melkboerderij, de imkerij, de bakkerij, de Country lodge en het Bulembu museum zijn gestart. Scholen zijn weer geopend en een deel van Swazilands AIDS-wezen en meest kwetsbare kinderen krijgen hier les en zijn gehuisvest de mijnwerkershuisjes, in een gezinssituatie met maximaal 5 andere kinderen.

Nog niet zo lang geleden was Bulembu een spookstadje, nu is het een geslaagd project waar kinderen naar school gaan en mensen werken

Museum bij het beginstation van de kabelbaan

Het Bulembu museum is gevestigd waar ooit het beginstation van de kabelbaan en de kantoren waren. Veel materialen en machines uit de tijd dat de mijn operationeel was zijn bewaard gebleven en tentoongesteld. Als bezoeker ben je een soort van tijdreiziger en alles lijkt gisteren te zijn achtergelaten. Zo zijn er spullen uit het Bulembu ziekenhuisje, wat ingericht was om, door ongelukken zwaargewonde, mijnwerkers te behandelen. Ook is het beginstation van de kabelbaan nog in tact en staan de karretjes waar de asbest en de steenkool in werden vervoerd er nog.

Het Bulembu Museum: het beginstation van de kabelbaan van de oude asbestmijn

Verlaten gebouwen

Tot voor kort stond het grootste deel van Bulembu er leeg en vervallen bij. Nog steeds zijn enkele interessante gebouwen een prachtig decor voor Urbex fotografie. Zo is er een oude bioscoop, compleet met art deco inrichting. Ooit zijn hier ook voorstellingen gegeven, het laatste decor staat er nog, de kapotte gordijnen er half voor. Op de krakende planken van het podium heeft Vera een fantastische one man show gegeven. Helaas voor jou was het een besloten voorstelling met alleen papa en Rosalie op de eerste rij, terwijl Yvonne met de camera in de weer was.
Naast de bioscoop is een oude kerk met de glas in lood ramen en de bankjes er nog in. Zowel de kerk als de bioscoop hadden hun deur wijd open staan toen wij er waren, maar we hoorden later dat dit niet de bedoeling was en dat het verboden is om er naar binnen te gaan, zoals bij zoveel urbex-locaties, i.v.m. instortingsgevaar.

De verlaten bioscoop in Bulembu

In de omgeving zijn nog meer verlaten gebouwen te vinden, zoals een oude school op een kilometer of 2 buiten het centrum. Hoe lang deze gebouwen echter nog in de huidige staat zullen blijven staan is de vraag, wellicht dat de investeerders ook hier een plan mee hebben. Wacht dus niet te lang, als jou dit ook een geschikte urbex locatie lijkt.