We hebben lang getwijfeld of een trekking in Bac Ha wel net zo mooi en bijzonder zou zijn als een trekking in Sapa. De toeristische drukte van Sapa sprak ons voor onze reis naar Vietnam helemaal niet aan. Toch zijn de rijstterrassen, bergachtige landschappen en kleurrijke bergvolkeren helemaal ons ding. Zodoende ben ik gaan zoeken naar alternatieven. Ik vond er twee. In eerste instantie kom ik steeds weer terug bij de Ha Giang Loop, maar uiteindelijk valt de keus op een trekking in Bac Ha en omgeving, één van de verborgen parels van Vietnam. In dit blog vertel ik je hoe dat zo gekomen is en waarom die trekking en de keus om 6 dagen in Bac Ha te verblijven ons uitstekend is bevallen!
Eerste keus Ha Giang Loop met slechts een korte trekking
Tien jaar terug zag ik op een reiswebsite met veel off the beaten track bestemmingen de Ha Giang Loop langskomen. De ruige, grillige berglandschappen en het totaal ongerepte maken het voor mij onmiddellijk dé must-visit plek in het bergachtige noorden van Vietnam. De mix van groene bergen, rijstterrassen en bergvolkeren trekken me jarenlang, tot we eindelijk naar Vietnam afreizen. Een speurtocht op internet en contact met verschillende gidsen en een organisatie die de Ha Giang Loop organiseert, leren me echter dat van onontgonnen inmiddels totaal geen sprake meer is. De Ha Giang Loop heeft de afgelopen jaren flink aan populariteit gewonnen.
De landschappen in Ha Giang zijn dramatischer, maar Bac Ha is ook niet verkeerd
Ben je onder de 30 en reis je naar het noorden van Vietnam? Dan kun je eigenlijk echt niet thuiskomen zonder de Ha Giang Loop “gescooterd” te hebben. Behalve dat die scooters qua vermogen toch écht motoren zijn en je onverzekerd bent als je daarmee rondrijdt zonder passend rijbewijs, is één van ons ook nog eens bepaald geen talent op twee wielen. Dat hebben we in voorgaande rondreizen door Zuidoost Azië wel ervaren. Met kinderen achterop rijden is dan al helemaal een enorm twijfelpunt. De duurdere optie om de Ha Giang Loop met een auto met chauffeur te doen passeert nog de revue. Helaas kom je met de auto niet op de allertofste, kleine bergweggetjes. Ook zijn trekkingen in het gebied rond Ha Giang veel minder gebruikelijk. Ik vind wel een aantal kortere wandeltochten, maar een trekking zoals in Sapa lijkt er niet mogelijk. Het doet een klein beetje pijn, maar ik moet toegeven dat één van dé redenen om naar Vietnam af te reizen niet is wat het was.
Trekking in Bac Ha
Een super alternatief voor een trekking in Sapa en de over-toeristische weekmarkt daar, is om af te reizen naar Bac Ha. Er zijn in de regio namelijk nog veel meer weekmarkten en eigenlijk ligt Bac Ha veel centraler voor een bezoek aan de meest interessante daarvan. De omgeving van Bac Ha schijnt minder ruig te zijn en een kleiner aantal rijstterrassen te hebben. Toch zijn wij direct onder de indruk van het groene berglandschap. Hét grote pluspunt van Bac Ha is voor ons het authentieke gevoel dat deze regio heeft. Als we zelf de omgeving verkennen, tijdens een minitrekking, zien we veel traditionele houten huizen en dames in kleurrijke klederdracht. Mensen lijken veelal nog te leven zoals ze dat al eeuwenlang gedaan hebben. Wij vinden ook het landschap indrukwekkend. We hebben er wel voor gekozen om te slapen in een homestay in Ban Pho, een paar kilometer buiten Bac Ha.
Een trekking rond Bac Ha is authentiek én mooi
Ook onze trekking in Bac Ha maken we vanuit Ban Pho. In eerste instantie willen we kiezen voor een professionele organisatie, maar de eigenaar van onze homestay kent de omgeving op z’n duimpje. Zijn prijs is ook nog eens stukken lager. Zo kiezen we er uiteindelijk voor om met hem op pad te gaan. We doen een eendaagse trekking, omdat we zelf al aan de wandel zijn geweest in de omgeving van Bac Ha én omdat een overnachting in een homestay niet persé hoeft voor ons. We slapen namelijk al 6 nachten in een homestay. 🙂 Op die manier kunnen we niet alleen de grote weekmarkt van Bac Ha zelf zien, maar ook de minder bekende in Lung Phinh op vrijdag, die in Can Cau op zaterdag en die in Coc Ly op dinsdag. Vanuit die laatste plaats kun je ook een boottocht maken, naar lokale dorpjes en de “Fairy Cave”.
De overgebleven tijd van onze 6 dagen genieten we van de omgeving en even rust in onze lange reis van 8 maanden door Azië. Blijf je 5 nachten in Bac Ha of Ban Pho, dan zou je ook al bovenstaande markten kunnen bezoeken, maar je kunt er ook voor kiezen om wel een meerdaagse trekking te maken.
Blijf wat langer in Bac Ha voor de kleurrijke markten
Trekking vanuit onze homestay
Het fijne van onze trekking in Bac Ha starten vanuit onze eigen homestay is dat we vertrekken zodra wij daar klaar voor zijn. Als we ons ontbijt op hebben en de veters van onze wandelschoenen gestrikt zijn, lopen we de berg achter onze homestay omhoog. Onze gastheer So duikt al gauw een smal paadje in, dat we zelf nooit gevonden zouden hebben. Aan beide kanten staat tropische begroeiing, waarvan we verschillende soorten herkennen van thuis bij het tuincentrum. Al gauw opent het pad zich naar licht heuvelachtige landbouwgrond vol rijstterrassen. We beginnen er net lekker in te komen en genieten van het landschap vanaf ons verharde paadje, als So ineens één van die terrassen op loopt.
Via de met graspollen begroeide randjes van die terrassen balanceren we verder, tot we ineens bij een stroompje komen. Behendig hopt So via wat stenen naar de overkant, ondertussen voor ons kleine eilandjes bouwend van andere keien. Als we allemaal met droge voeten de overkant bereikt hebben, ploegen we dwars door manhoge grassen heen. Daarna volgen we een modderig paadje langs een stroompje, dat steil bergopwaarts gaat. Dan is ook dat paadje verdwenen en lopen we door een bloemenzee van blauwe bloemetjes. En héél hardnekkige plakzaadjes en –prikkels, die we uren later nog steeds meedragen. De klim is pittig, maar wordt wel een stuk relaxter als we vrijwel boven op de berg op een geasfalteerd weggetje uitkomen. De uitzichten rondom zijn fantastisch. Hier en daar staan verspreid wat huizen, maar van een echt dorp is geen sprake, al zou het volgens de toegangspoort het dorp Quan Din Ngai moeten zijn.
De start van onze trekking in Bac Ha is wat grijs en steil naar boven
Fantastische rijstterrassen die niet onderdoen voor Sapa
Als de weg eindelijk vlakker wordt, zien we algauw meer rijstterrassen in het landschap verschijnen. Nog wat bochtjes later kijken we vanaf een rots, die als onze eerste rustplek dienst doet, onze ogen uit. Volgens So komen in de zomermaanden lokale toeristen massaal naar dit specifieke plekje, om selfies te nemen voor de goudgele rijstterrassen. Ze zijn ook nu, in het kale seizoen en met slechts een waterig zonnetje, indrukwekkend om te zien.
Als het pad wat later langzaam begint te dalen verdwijnen de rijstterrassen uit het zicht, maar zien we wel verspreid een aantal traditionele, houten huizen opdoemen. Aan de buitenmuur hangt gereedschap om het land te bewerken en voor de deur staan gekleurde regenlaarzen. Bij een enkele woning staat ook de ons inmiddels bekende machine die gebruikt wordt om zelf rijstwijn te stoken.
Geweldige uitzichten en traditionele huizen tijdens onze Bac Ha trekking
Bezoek aan de Flower Hmong tijdens de trekking
So loopt, gewapend met een stok om eventuele waakhonden af te schrikken, het erf van één van de woningen op. Een klein dametje verschijnt in de deuropening en nodigt ons binnen uit. Haar jongste kleinkind ligt te slapen op bed, terwijl zij eten bereid en de oudste op een bankje zit. So wijst ons op een huisaltaar, dat in Vietnam blijkbaar tweedimensionaal aan de muur hangt en elk Vietnamees nieuwjaar vervangen wordt. De dame des huizes laat ons één van haar geborduurde tasjes zien, typisch voor de Flower Hmong, die zo’n 50% van de bevolking van Bac Ha uitmaken. Onze meiden laten hun tasjes zien, die ze gisteren op de markt van Bac Ha gekocht hebben en nu mee zijn op trekking. Wat teleurgesteld neemt ze afscheid, als we opstaan om verder te wandelen.
Even verderop zien we een heel oud dametje achter de naaimachine zitten op haar erf. Ze blijkt al 83 en aan één oog is ze blind door staar. Dat weerhoudt haar er niet van hele verhalen te vertellen en vrolijk de wereld in te kijken. Samen met haar kleindochter verdient ook zij wat bij door tasjes te maken voor verkoop op de weekmarkt van Bac Ha. Wij moeten nog een heel eind en lopen gauw verder.
Ontmoetingen met de Flower Hmong halverwege onze trekking
Langs de langzaam dalende weg die we volgen, komen we geregeld iemand tegen met een schep of hark over zijn of haar schouder. We volgen een rivier met volop landbouwgrond en steken diezelfde rivier over via een rode hangbrug, die in onze verbeelding bij elke stap de rivier in stort. Grote, rotte plekken en gaten zitten er in en hij piept, kraakt en schudt als we er overheen lopen. Opgelucht halen we adem als we aan de overkant zijn. Ook het zonnetje is blij, want ze komt eindelijk écht achter de wolken tevoorschijn.
Over de hoogste top, met fantastisch uitzicht.
Na een vrij saai stuk langs een asfaltweg volgen we een heel klein stukje de doorgaande weg van Bac Ha naar Lung Phinh. Al gauw duiken we weer een klein weggetje in, dat direct enorm stijgt. Rondom ons rijzen steile bergwanden op. Voor we de verdere beklimming aandurven, ploffen we eerst midden op een verhard landbouwpaadje neer voor de lunch die So heeft meegenomen. Die brandstof hebben we wel nodig, want we moeten echt een heel eind omhoog. Eerst lopen we nog over asfalt, maar het laatste stuk beklimmen we een bijzonder steil, modderig pad. Een vrouw die hard staat te zwoegen op haar landje wijst ons de juiste plek, want je moet het maar net weten. We zeggen nog: “We boffen nog, dat we naar boven gaan, anders was het glijden”. Gelukkig weten we dan nog niet wat we bij de afdaling tegenkomen.
De enge brug en onze lunchpauze, ongeveer halverwege de trekking
Inmiddels is het ook flink zonnig en warm, dus het humeur bij de kinderen wordt er niet beter op. Na een half uurtje afzien staan we dan uit te hijgen met een grandioos uitzicht als beloning. Overal in het dal voor ons zijn weer rijstterrassen en de bergen aan de overkant zijn een bonte verzameling groen. De zon en wolken geven nog meer diepte aan het landschap. We zitten niet al te lang, want volgens So is het nog wel 3 uur naar het eindpunt van onze trekking. Dat blijkt iets té negatief, maar we schieten bij de afdaling aan de andere kant van de berg inderdaad niet hard op.
Pittige laatste afdaling in onze trekking
Een jong stelletje, dat bezig is om zojuist gekapt hout te bundelen met repen stof, wijst ons waar we langs moeten. Bijzonder om te zien, dat ook de jongere bevolking in dit deel van Vietnam nog altijd leeft alsof de tijd heeft stil gestaan. Het meisje draagt, zoals we alle jonge moeders zien doen, haar baby’tje op de rug bij het harde werk.
De hoogste top over en met een beetje hulp verder naar Thải Giàng Phố
Wij volgen eerst nog paadjes, maar al gauw lijken het meer een soort van modderstromen. Volgens So liepen de kinderen van het dorp dat we in de diepte al zien liggen, voorheen hierlangs naar school en weer terug. Een onderneming niet zonder gevaar als je het mij vraagt. De paadjes zijn soms diep in de modder uitgegraven, maar andere keren is het meer een vlakke, super schuine helling, waar je jezelf alleen maar vanaf kunt laten glijden. De afgronden zijn niet gering. De uitzichten over meer rijstterrassen zijn wel fenomenaal, zeker in het late namiddaglicht.
Met het zweet op ons voorhoofd komen we een half uurtje later aan in Thải Giàng Phố. Ook hier zien we weer veel houten huizen, met uitpuilende hooizolders en op het erf houten werktuigen en rieten manden. Kippen scharrelen rond en er liggen bundels hout om op te koken. Het is alsof we terug in de tijd stappen. Best opmerkelijk voor een dorp van dit formaat, in het dal. So vertelt hoe het komt: tot ver in de 20e eeuw was die weg waarover we lopen er niet. Het pad waarover wij de berg over zijn gekomen was de enige verbinding met de buitenwereld. Daar was de school en daar was de winkel. Toen de Fransen kwamen hebben ze een vliegveld dwars door het dal aangelegd, vandaar dat de huidige weg zo lang en kaarsrecht is. Nu is het met de motorbike of de auto slechts een kwartiertje rijden naar Bac Ha.
De laatste afdaling van onze trekking rond Bac Ha
Rond het dorp worden veel bloemen gekweekt en er staan allerlei fruitbomen. Hele gezinnen zijn samen aan het werk op het land. Een oud dametje zit te genieten van de middagzon, voor haar huisje. Naast haar staat een grote bundel hout, die ze waarschijnlijk eerder gesprokkeld heeft. Verderop komt een oud besje aansloffen met een grote, plastic mand vol groen op haar rug. Vrolijk lacht ze ons toe. Wij maken nog een laatste korte stop, voor we verder lopen naar het laatste dorpje van deze trekking. Na Lo wordt voornamelijk bewoond door de Tay. Hun klederdracht is soberder dan die van de Flower Hmong, met al hun kleurtjes. We ontmoeten er een oma en haar goedlachse kleinzoontje, in de draagzak.
Einde van de trekking – terug naar Bac Ha op de motorbike
Inmiddels hebben we zo’n 15 kilometer gelopen. So heeft motorbikes geregeld om ons net buiten Na Lo op te halen en terug te brengen naar zijn homestay in Ban Pho, net buiten Bac Ha. We kijken terug op een mooie, ietwat avontuurlijke trekking rond Bac Ha. Het was qua zwaarte nét te doen voor ons als gezin. We hebben genoten van de landschappen en een prachtig inkijkje gekregen in het lokale leven onderweg. We zijn ook best blij om nu, achterop de motorbike, terug te kunnen naar onze accommodatie.
De laatste 2 dorpjes: Thải Giàng Phố en Na Lo vlakbij Bac Ha
Wil je op een fijne, rustige plek op het echte platteland buiten Bac Ha genieten van een geweldig landschap en gastvrijheid? Slaap dan zeker bij So. Zijn Engels is wat beperkt, maar toch kon hij ons tijdens de trekking wijzen op heel veel dingen in het landschap, vertelde hij welke planten en vruchten eetbaar zijn én maakte hij makkelijk contact met de lokale bevolking. Achterop zijn motorbike, of zelf rijdend, kun je de lokale markten rond Bac Ha bezoeken of in de dorpjes rondkijken. Wij zijn echt blij dat we voor een trekking in Bac Ha hebben gekozen en hier wat langer hebben verbleven. Het heeft ons rust gegeven in onze reis en heel veel contact met de Flower Hmong.
Ben jij in Sapa of Bac Ha geweest? Ook zo genoten als wij? Houd je van afwisseling? Ga dan voor of na Bac Ha naar het eiland Cat Ba. Van daaruit kun je ook heel goed Halong Bay bezoeken.
Lees meer over Azië:
