Treinkaartjes kopen in China is er de laatste jaren steeds makkelijker op geworden. Tijdens onze eigen reis door China, in 2008, was dit echter een hele happening. Zeker als je geen Chinees spreekt was het toen nog bijna een dagtaak. Boven de loketjes, meestal meer dan 20, staan wel allerlei Chinese tekens en op één van die elektronische borden staat de voor jou nuttige informatie, maar blijkbaar nooit de plaatsnaam waar jij heen moet. Tekentjes vergelijken zit er dus niet in. De mensen in de rijen spreken geen Engels en ook de informatiebalie kijkt je meestal slechts wat meewarig aan als je vraagt bij welk loket je moet zijn. Al met al was dit voor ons één van de grootste bronnen van ergernis en frustratie tijdens onze 3 maanden rondreizen in China. Ik neem je mee naar 2008, toen mobiele telefoons en kaartjes online bestellen in China nog niet vanzelfsprekend waren.
Steeds betere tactiek van treinkaartjes bemachtigen
Na verschillende eerdere ervaringen, waarbij we steeds handiger worden, doen we een nieuwe poging, om kaartjes voor twee dagen later te bemachtigen, dit keer zonder voorafgaand hulp te vragen bij ons hotel (waar ook geen Engelssprekend personeel is) of een instantie.
Bord met treintijden in China: onleesbaar voor ons
Eerst een internetcafé zoeken
We lopen de straat op in de richting van een bord met een game-poster en een apenstaartje in de hoek. Zo één die altijd vlakbij of voor een internetcafé hangt. Als we een groepje pubers doelbewust een steegje in zien lopen gaan we ze achterna. In een mum van tijd staan we midden tussen zo’n 100 computers, opgesteld in lange rijen, in een donker hol, waar de doordringende geur van urine hangt en het blauw staat van de rook: ah, het internetcafé!
We negeren de lange nekken en lacherige gezichten van pubers, die zich voor deze bijzondere onderbreking van hun dagelijkse bezigheden toch even van het scherm losrukken, en zoeken op de site van Travel Guide China welke trein we willen hebben. Er blijkt morgenavond een nachttrein te gaan en dus gaan we daarvoor, omdat het een rit van bijna 12 uur is. In “Google Translate” zoeken en controleren we de tekst: “wij willen twee softsleepers naar Taiyuan boeken op 27 april om 20:02 uur, treinnummer 1166”, waarna Peter de karakters natekent op een papiertje.
Je moet er wat overhebben om je treinkaartje te bemachtigen in China
Op naar het treinstation
Gewapend met dit papier en een flinke dosis goeie moed melden we ons bij de info-balie van het station, terwijl we ter verduidelijking “Taiyuan” roepen. We roepen, want in China praat je niet, in China roep je. De man lijkt ons te begrijpen en zet ons in rij 3 neer. Als we aan de beurt zijn schuiven we ons papiertje naar de andere kant van het glas. Omdat er in China altijd personeel genoeg is komt er meteen een tweede dametje aanscharrelen en met z’n tweeën lachen de vrouwen hartelijk om ons briefje. Onmiddellijk komt er nog een mannelijke collega op af, die ook moet lachen. Toch komt het waarschijnlijk over, want er wordt in de computer gezocht. Helaas krijgen we al snel het woord te horen dat we in China als eerste kenden en dagelijks met enige regelmaat te horen krijgen: Mayo! (het enige dat ze wel in goed Engels kunnen uitspreken) In Europa zeg je “ja lekker”, hier kijk je teleurgesteld, omdat ze weer eens iets niet hebben, niet kunnen, niet willen (vaak) of niet begrijpen (heeeel vaak).
In dit Mayo-geval zijn de softsleepers uitverkocht en met wat handen- en voetenwerk maken we duidelijk dat het dan maar 2 onderste bedjes van een hardsleeper moeten worden. Dat betekent dat we iets gaan doen wat we eigenlijk echt niet van plan waren: met 4 Chinezen in een niet afsluitbaar hok, dat onderdeel is van een 60 personen tellende coupé, als sardientjes 3 hoog gestapeld proberen te slapen. We hebben echter geen keus, tenzij we nog 2 dagen langer in Luoyang willen blijven en zóveel is er hier nou ook weer niet te beleven. Maar het is toch zeker tijd voor een kleine vreugdedans: we hebben zelf onze kaartjes gekocht, ook al zijn het dan niet de kaartjes die we eigenlijk willen.
Treinreizen in China
Minder succesvol
Een andere keer zijn we minder succesvol met deze tactiek. Wederom hebben we de bestemming en de bedjes van onze voorkeur nagetekend met Google Translate. Wederom horen we “Mayo”. Van het Chinese gebrabbel wat volgt begrijpen we echter helemaal niks. Nee ook niet als de dame achter het glas het wat harder zegt en zelfs niet als ze schreeuwt. Dan bedenkt ze iets heel slims: ze schrijft het voor ons op. Als we gebaren dat we toch ook geen Chinees kunnen lezen wijst ze triomfantelijk op ons eigen briefje. Tuuuurlijk kunnen we wel Chinees lezen, we komen toch zelf met een briefje in Chinese karakters aanzetten?
Buitenlanders delen een coupé
Als we die ene keer dat het allemaal redelijk soepel ging daadwerkelijk de trein in stappen zijn we meteen in feeststemming. Er gaat nog een stel Europeanen mee en blijkbaar zijn ze dan zo slim om buitenlanders samen in een coupé te zetten. Zodoende passen er nog maar 2 Chinezen bij in ons hokje en dat scheelt weer de helft aan naar kaas ruikende voeten en naar eieren ruikende scheten. De feestvreugde wordt alleen iets minder als we voelen hoe hard de bedjes zijn: wat ons betreft mag de hard-sleeper omgedoopt worden in stone-sleeper. Ach, je kunt ook niet alles hebben. 🙂
Treinkaartjes kopen in China zonder dit gedoe?
Wij zijn natuurlijk inmiddels redelijk bereisd, ook in landen als China waar het net allemaal wat minder makkelijk gaat. Toch was treinkaartjes kopen in China voor ons duidelijk één van dé grote struikelblokken tijdens het rondreizen hier. Wil je dit gedoe allemaal niet? Dan zijn er verschillende bedrijfjes, zoals Trip.com, die hier handig op inspringen en die aanbieden om voor geringe boekingskosten (in dit geval zo’n 4 euro) de kaartjes voor jou te kopen, zodat je ze vlak voor vertrek alleen nog maar op het station hoeft op te halen. Andere bedrijven leveren dezelfde service, maar komen je kaartjes zelfs brengen in je hotel. Uiteraard betaal je daar dan weer net wat meer voor. Collegabloggers Inge en Lobke reisden ook met de trein door China en schreven er een heel handig artikel over.
Heb jij wel eens zelf treinkaartjes gekocht in China?
Bedankt voor de tip! Binnenkort naar China, maar heb dergelijke tickets liever vooraf geregeld.
Dat kan ik me voorstellen, dan heb je er ter plekke geen omkijken meer naar! Wij reisden voor langere tijd en hadden die optie dus niet, maar hebben ons uiteindelijk gered. Veel plezier in China!
Hoe herkenbaar! Het juiste perron vinden in die mega drukte vond ik ook een ware hel! Toch was het ook wel grappig, op een volledig leeg perron (lees: geen trein te bekennen) een half uur staan wachten in keurig opgestelde rijden van twee. Het voelde best een beetje dom 🙂 Zeker toen de trein aan kwam rijden en het halve perron passeerde voordat hij stopte! Weer een ervaring rijker 🙂
Haha, ik zie die rijen van 2 voor me op dat lege perron, best lachwekkend idd. 🙂