De Trage Tocht Slenaken staat al sinds we de Trage Tocht Gulpen gelopen hebben op mijn wandelwensenlijst. Als we afgelopen meivakantie een midweek terug zijn in Zuid-Limburg, weet ik ook direct dat dit dé wandeling is die ik zeker wil doen. Inmiddels zijn onze meiden zes en acht, maar toch trek ik voor de 17 kilometer lange Trage Tocht Slenaken de hele dag uit. Zo kunnen we onderweg op mooie plekjes picknicken of gewoon even uitrusten en is er ook nog tijd om even een ijsje te eten. Dat ijsje is trouwens nog een dingetje, blijkt als we onderweg zijn. De Trage Tocht Slenaken gaat eigenlijk nergens echt langs bebouwing, op een paar boerderijtjes na. Toch weten we met een kleine omweg ook dat ijsje nog aan onze Trage Tocht Slenaken toe te voegen, maar daarover later meer.
Wat lees je in mijn blog?
Start van de Trage Tocht in Slenaken zelf
Slenaken ligt in het Gulpdal, tegen de grens met België. We zijn nog niet eens begonnen met wandelen, als we al onder de indruk zijn van de omgeving. We parkeren op het grote parkeerterrein aan de Gulp, tegenover Herberg-Restaurant “De Boswachter”. Direct achter het parkeerterrein rijzen de heuvels steil omhoog. Bomen groeien helemaal schuin op de helling. In de verte loopt een grote kudde schapen. We klimmen over het steile zandpad het Gulpdal uit, terwijl de uitzichten over Slenaken en de omringende heuvels steeds mooier wordt. Als we de bosrand naderen, vinden de kinderen een hagedisje, dat zich laat oppakken en van dichtbij bewonderen. Dan duiken we echt het bos in met loof- en naaldbomen. In de verte roffelt een specht.
Direct de heuvels in bij de start van de Trage Tocht Slenaken
Een Trage Tocht is een wandeling die voor het grootste deel over onverharde paden voert. Je treft dan ook vooral graspaden, zandpaden, grindpaden en puinpaden op de Trage Tochten. Zo kun je het landschap maximaal ervaren en de omgeving intens beleven. De Trage Tocht Slenaken is maar liefst voor 95% onverhard.
Landweggetjes en weidse uitzichten
Al gauw maakt het bos weer plaats voor weidse uitzichten over een licht glooiend landschap. We volgen verschillende landweggetjes, die me doen denken aan het boek “Rasmus en de landloper” van Astrid Lindgren. Je zou er elk moment een paard- en wagen verwachten en de snelle wereld vol auto’s en bebouwing lijkt ver weg. Het is prachtig om te zien hoe de natuur uit haar winterslaap ontwaakt. De bomen worden weer groen en de eerste bloemen staan in de berm. De zon doet dan ook echt haar best vandaag.
Na het bos volgen landweggetjes langs weidse uitzichten
De hellingen worden verderop nog wat glooiender en het grasland maakt hier en daar plaats voor een net ingezaaide akker. Het pad wordt smaller, om zicht tussen de eerste hagen door te slingeren. Zo mooi, als die beukenhagen in Zuid-Limburg pal naast onverharde wandelpaden staan en de golvende beweging van de heuvels volgen. Als we ook de eerste maretak zien, weten we dat we echt aan de wandel zijn in Zuid-Limburg.
Wandelen door beboste heuvels op de grens met België
Na een heel klein stukje asfalt volgen meer landweggetjes en lopen we een groter bosgebied in, met veel hoogteverschil. Het gevarieerde boslandschap van dit zogeheten Onderste Bos is nergens saai. Onze meiden maken extra meters over kleine zijpaadjes en omgevallen bomen. Als we aan de bosrand komen, kunnen we kilometers uitkijken over het grensgebied met België. Ook hier zijn weer de typische beukenhaagjes langs het pad zichtbaar in het landschap, voordat we opnieuw het bos in lopen.
Wandelen over de heuvels rond het Onderste Bos
Dit maal zijn we in het Bovenste Bos. Al snel passeren we een kikkerpoel, op een kleine open plek. De dames vermaken zich met kikkervisjes en slakken vangen. Volgens mijn telefoon lopen we in België, maar de grens loopt nog enkele tientallen meters verder.
Bij de eerste grenspaal die we tegenkomen tijdens deze wandeling ploffen we op een boomstam. Tijd voor de lunch. Niet veel verder passeren we weer een grenspaal en een weiland vol nieuwsgierige koeien. Op het tweede stukje asfalt van deze wandeling zien we een bordje van een Italiaanse ijsboerderij in België. Vanwege het gebrek aan ijsopties langs de route besluiten we om de paar honderd meter extra te lopen. Op het terras genieten we in de zon van ons Belgisch-Italiaanse ijs. Die hebben we toch al wel verdiend vinden we zelf.
Dit deel van de Trage Tocht Slenaken gaat meermaals de grens over
Het mooiste deel van de Trage Tocht Slenaken
Vanaf die ijsboerderij lopen we opnieuw het bos in. Vrij snel gaat het pad dalen en gaat het pad geleidelijk over in een holle weg aan de bosrand. Schitterend altijd, die holle wegen in Zuid-Limburg. Deze kronkelt wat, zodat het steeds weer een verrassing is wat er achter het volgende bochtje te zien is. Na de laatste bocht komen we opnieuw bij de rivier de Gulp uit. Hier is het echt maar een kalm en smal stroompje, dat we met een bruggetje oversteken. Even later lopen we opnieuw op een klein stukje asfalt, in het gehucht Nurop. We klimmen weer wat en de uitzichten worden weidser en heuvelachtiger.
Bovenop één van de heuvels staat op een kruising van onverharde paden een bankje, naast één van de vele kruisen die het Zuid-Limburgse landschap rijk is. Het is geen straf om hier nog even weer een pauze te nemen, want inmiddels voelen we onze voeten wel. Verderop zien we Slenaken alweer liggen, maar onze wandeling maakt nog een laatste bocht om het dorp heen. Even twijfelen we of we voor de shortcut gaan, maar onze meiden willen niet. Ze willen bikkels zijn en de hele route uit lopen. En dus vervolgen we het karrenspoor naar de volgende heuvel.
Het eerste stuk van mooiste deel van de Trage Tocht Slenaken
Het laatste deel van de wandeling
De wandelroute voert ons nu steeds weer boven over de heuvels, zodat we in het glooiende landschap Slenaken steeds blijven zien liggen. We pakken nog een heel klein stukje asfalt mee, bij een driesprong met wat huisjes en een waterput, om dan een smal graspad in te slaan. Hier en daar staan wat appelbomen naast het pad, die dit jaar laat in bloei staan. Geluk voor ons, zo kunnen wij er tijdens deze wandeling nog van genieten. Na de volgende afslag kijken we weer een ander dal in. Ook een groepje koeien staat, al herkauwend, van het uitzicht te genieten. Onze dierenvriend(in) kan het niet nalaten ze even van dichtbij te gaan bekijken.
Het pad daalt nu snel en gaat aan de overkant van de provinciale weg verder langs meer bloesembomen en heel veel groen. Nadat we letterlijk bij een paar huizen door de achtertuin zijn gelopen, zien we de Gulp weer. Al klimmend en dalend volgen we de loop van de rivier, die richting Slenaken steeds schilderachtiger en bochtiger wordt. Inmiddels zijn we bijna bij het beginpunt van deze Trage Tocht terug en kunnen de meiden zich niet meer inhouden. Ze plonsen het water in, op zoek naar visjes en slakken. Wij ploffen neer en balen een klein beetje dat onze lunch op is. Dit is echt zo’n fijne picknickplek, met die bochtige rivier, de grassige heuvels daarnaast en alle bruggetjes en schitterende bomen.
De laatste loodjes: terug naar Slenaken
Met moeite doen we allemaal onze schoenen weer aan voor de laatste meters. Na nog een paar bochten zijn we dan best blij weer bij de auto te zijn, maar we hebben het gedaan: de hele Trage Tocht Slenaken gelopen. En wat was het mooi.
Ook voor wijnliefhebbers is Zuid-Limburg een perfecte bestemming. Graag wandelen en een wijntje drinken combineren? Dan is het wandelen van één van de 5 wijnroutes van Zuid-Limburg wat voor jou! Extra mooi aan het eind van de zomer en de vroege herfst.
Extra tips Trage Tocht Slenaken
Aan het beginpunt van de Trage Tocht Slenaken is een ruim parkeerterrein, tegenover Herberg-Restaurant “De Boswachter” aan de Heijenratherweg, in de bocht. Kom op populaire dagen alsnog zo vroeg mogelijk, want de regio is populair. Toen wij bij de auto terugkwamen stond het terrein nagenoeg vol.
Hier beslisten we om verder te wandelen, de laatste bocht rond Slenaken
Kom je met het OV? Dan kun je met de trein naar Maastricht en dan overstappen in bus 57 naar Slenaken. Vanuit Heerlen kun je ook met de bus naar Slenaken, maar dan moet je met de 658 naar Wittem en daar overstappen op lijn 57.
“De boswachter” en de tegenover gelegen “Uitspanning Samen” zijn de enige horeca langs de route. Neem dus zeker een picknick mee, voor onderweg. Er staan bankjes genoeg.
Wij hebben de Trage Tocht Slenaken gelopen met een GPX bestand, dat gratis te downloaden is via deze site. Via de site van Wandelzoekpagina betaal je sinds 2021 €2,50 per Trage Tocht voor GPX-bestand en/of routebeschrijving.
De Trage Tocht Slenaken is ook prima te doen met kinderen die gewend zijn om flink te wandelen. Neem er dan wel extra tijd voor. Overigens is er in Zuid-Limburg met kinderen nog veel meer leuks te doen dan deze toffe wandeling.
Lees meer over Bestemmingen:
Prachtig! Die regio is inderdaad fantastisch om te wandelen. Ik ga deze route zeker opslaan want hij ziet er prachtig uit!
Leuk om te horen! Zuid-Limburg heeft zoveel mooie wandelingen!