Op 5 mei, bevrijdingsdag, vlogen wij naar Tallinn, waar vrijheid nog niet eens zo heel lang een vanzelfsprekendheid is. De Patarei gevangenis is daarvan een nog levend bewijs. Hier gingen velen naar binnen om nooit meer naar buiten te komen. Gebouwd onder Tsaar Nikolaas I in 1828 als zeefort, maar in de Sovjet tijd (en ook daarna nog) gebruikt als gevangenis. Pas in 2004 werden de laatste gevangen overgeplaatst naar een andere gevangenis. Ik bezoek de Patarei gevangenis, één van de meest bizarre bezienswaardigheden waar ik ooit ben geweest.
Inhoud van dit blog:
De Patarei gevangenis, Tallinn
Binnen de muren van Patarei Prison
Eenmaal binnen is het stil. En koud. Zelfs als de zon buiten doorbreekt merk je daar binnen de muren van dit gebouw op de meeste plekken niks van. De wind laat af en toe een deur krakend bewegen. Het lijkt alsof je zo een psychologische thriller in stapt, waar de tijd heeft stil gestaan. In een hoekje van dit eenzame doolhof van gangen, cellen en kamers staat een vergeten typemachine, met Cyrillische letters. In de operatiekamers zijn nog steeds de gebruikte voorwerpen te zien, zoals operatielampen, een anesthesie-apparaat, oude flessen waar waarschijnlijk ooit vloeistoffen in zaten en allerlei apparaten waarvan ik alleen maar kan raden waarvoor ze dienden. Hoeveel mislukte operaties zullen hier hebben plaatsgevonden?
De Patarei gevangenis, Tallinn: één van de operatiekamers en een oude typemachine
Cellen en personeelskamers
Achter elke dikke, metalen deur staan weer opnieuw tien ijzeren stapelbedden. Hier en daar nog een vies kussen, een kale matras of zelfs een paar half vergane schoenen, zodat het weinig inlevingsvermogen kost om je de gevangenen die hier zaten voor de geest te halen. Sommige ruimtes staan nog vol met meubels. De kamers aan de zonnige Zuidkant van het gebouw lijken gebruikt door personeel: bewakers en in de medische vleugel artsen. In andere ruimtes is alleen een stoel of een bed achtergebleven. In de bibliotheek liggen kranten uit het jaar 1989 naast Russische romans en tijdschriften in Cyrillische letters. Op verschillende plekken staan nog de oude wachttorens, waar ooit de binnenplaatsen nauwlettend in de gaten werden gehouden.
Patarei: De wachttoren en surveillance gangen van de bewakers
Geen sprookje
Bizar, dat een plek als deze zich op loopafstand van een sprookjesachtige binnenstad bevindt… in nog geen kwartier loop je er door de in opkomst zijnde wijk Kalamaja naar toe. Een glimp van het ellendige leven achter het “IJzeren Gordijn”.
De executiekamer in de Paterei gevangenis, Tallinn
Update: Eind 2016 is de Paterei gevangenis gesloten voor bezoekers en dik twee jaar later is in een beperkt deel ervan de tentoonstelling “Communism in Prison” geopend. Deze tentoonstelling is in de zomermaanden te bezoeken.
Afgelopen maart ben ik hier geweest, inderdaad op afspraak. Ik vond het super gaaf, en tegelijkertijd doodeng! Zeker omdat ik er in mijn uppie rondliep.
Ja, kan me voorstellen dat het dan helemaal creepy is, als je echt helemaal de enige bent. Ik liep ook alleen rond en had bij de ingang gevraagd hoeveel mensen er binnen waren. 10. In dat enorme complex is dat ook niet veel, maar zo kwam ik heel af en toe iemand tegen…
Wat een bijzondere bestemming om naartoe te gaan. Weet zo goed als niets van dit land.
Wauw, dit lijkt me bijzonder fascinerend. Ik ben erg geïnteresseerd in de Sovjetgeschiedenis, maar hier had ik nog nooit van gehoord! Tallinn is volledig onontgonnen terrein voor mij (en stond ook niet echt hoog op het lijstje), maar door dit te zien lijkt het wel erg aanlokkelijk om ook te gaan. Je foto’s van die foltertuigen (en van het hele gebouw eigenlijk) zijn zo mooi. Als is “mooi” misschien niet echt het woord voor een plaats met zo’n nare geschiedenis, maar ze intrigeren echt enorm. Wat een interessante tip!!
Ik had er ook nog nooit van gehoord en kwam er bij toeval achter dat het bestond. Toen ik het op internet had gelezen wilde ik nog liever naar Tallinn, gek is dat… die aantrekkingskracht van dit soort plekken… vind het ook erg gaaf om er foto’s te maken.
Coole stek om inderdaad om je urbex kunsten op uit te leven. Lekker rauw en dreigend sfeertje daar heb ik de indruk. Wandel je daar zo gewoon maar binnen of is het een begeleid bezoek?
Tussen mei en september kun je er zo naartoe, in de wintermaanden op afspraak.
Oh men. Die sfeer die altijd op van die verlaten plekken hangt… Ergens geweldig en ook heel griezelig. Jouw foto’s zijn mooi, ik moet nog zoveel meer oefenen met urbex. Sowieso zou ik dit wel willen bezoeken als ik in de buurt zou zijn!
Dit is de perfecte plek om te oefenen met urbex. Neem wel iemand mee, ik was alleen en voelde me soms niet helemaal op mijn gemak genoeg om te experimenteren met de camera.
Het heeft altijd een apart gevoel als je in een gevangenis rondloopt waarvan je weet dat er niet lang geleden nog dingen zijn gebeurd die het daglicht niet kunnen verdragen! Mooie foto’s! Heb ook even de link aangeklikt naar je andere site!
Dank je! Ik moet de foto-site nog aanvullen met de laatste reis naar India, hopelijk binnenkort.