Tamil Nadu staat niet direct bovenaan ons verlanglijstje, op het moment dat we er doorheen reizen. Het lijkt ons echter een logisch vervolg van onze route door Karnataka en op weg naar Kerala en we zijn toch best nieuwsgierig naar een aantal van de bijzondere tempels die deze staat te bieden heeft. Ook willen we de relaxte sfeer van Tamil Nadu weleens zelf proeven en zijn we benieuwd naar de plek waar koeien en vissers de stranden met elkaar delen. Vanuit Bangalore reizen we met de trein naar Chennai (Madras), waar onze eerste kennismaking met Tamil Nadu vrij schokkend is.
Eerste kennismaking met Tamil Nadu
We hebben amper geslapen in het lawaaiige Chennai, onze eerste stop in Tamil Nadu, waar we gisteravond zijn aangekomen. De rit in de tuktuk maakte al snel duidelijk in wat voor stad we terecht zijn gekomen. We zien veel daklozen, heel veel vuil en meer ratten dan we ooit eerder zagen. Niet van die exemplaren waarvan je denkt: ach wat lief, die zet ik even op m’n schouder, maar enorme, zwarte met gevaarlijk uitziende tanden. Het hotel heeft kleine, hokkerige kamers en half ontblote mannen lopen schreeuwend door de gangen. Zin om op dit tijdstip naar wat anders op zoek te gaan hebben we niet, dus we doen ’t er maar mee voor een nachtje.
Ook als we in het eerste ochtendlicht het hotel verlaten zien we meteen weer een joekel van een rat op straat liggen, een dooie gelukkig. Tijdens de rit naar het busstation zien we nog meer viezigheid en we zijn blij dat de eerstvolgende bus naar Mamallapuram al over een kwartiertje vertrekt.
Chennai is niet meteen de beste kennismaking met Tamil Nadu
Eerste fijne stop in Tamil Nadu – Mamallapuram
De bus is voor ons een primeur: geen ramen, maar slechts zwarte luiken die naar beneden kunnen. Omdat we graag zien waar we heen rijden gaan we met de wind in onze haren de stad uit. Gelukkig regent het niet meer, maar er is de afgelopen dagen heel wat gevallen en overal zien we grote plassen water op de slechte, modderige straten.
Zodra we de stad verlaten rijden we naast de zee, een prachtig blauwe, met rijen palmbomen ernaast. Bepaald geen straf dus en al veel te gauw, voor ons gevoel, zijn we er. Zo bijzonder hoe zulke verschillende gezichten Tamil Nadu ons nu al heeft laten zien. Mamallapuram is weer een echte backpackersplaats en snel genoeg hebben we een fijne kamer gevonden en gaan we, nadat we er onze intrek hebben genomen, op onderzoek uit. We hoeven niet ver te lopen om te zien waarom het hier al jaren een toeristentrekpleister is. Geweldig mooie en uitgebreide beeldhouwwerken zijn er uit de rotsen gehakt en er zijn verschillende grotten die van binnen een museum op zich zijn. Toch is Mamallapuram ook nog altijd een plaats waar het lokale leven gewoon haar gangetje gaat. Onderweg komen we bijvoorbeeld in een processie terecht van mannen die op weg zijn naar de tempel, even verderop.
Ook het gewone leven gaat door in Mamallapuram
Op het strand kijken we onze ogen uit. Geen toeristen, maar koeien liggen er hier te zonnebaden. Tientallen heilige dieren liggen lekker tussen de gekleurde vissersboten te herkauwen. Het strand is mooi om even een wandeling over te maken. Jammer genoeg is er bijna net zoveel plastic als dat er schelpen zijn, tot we wat verder van het dorp komen, waar het rustiger wordt en langzaam ook het plastic verdwijnt. Onze tweede stop in Tamil Nadu laat ons de eerste kennismaking, in het chaotische en onprettige Chennai gauw vergeten. Na deze eerste dag in Mamallapuram zijn we weer helemaal zen.
Tempels en meer strand in Mamallapuram
De volgende ochtend lopen we het dorp uit naar de must-see van deze plaats: de Pancha Rathas (de 5 wagens). Deze 5 tempels zijn uit één stuk graniet gehakt in de 7e eeuw en staan op de Unesco Werelderfgoedlijst. Wat we van buiten het hek zien is het niet een enorm nieuwe ervaring qua beeldhouwwerk en we vinden de entreeprijs astronomisch voor hetgeen er te zien is. Regelmatig hebben we de afgelopen weken 250 rupee pp betaald om even een half uurtje rond te kijken en we besluiten deze 500 in onze zak te houden en aan iets beters te besteden. Helemaal omdat we weten dat het vrouwtje dat bij een naastgelegen huis stenen aan het sjouwen is voor dit bedrag twee weken moet werken.
De bezienswaardigheden in Tamil Nadu zijn pittig geprijsd, zeker voor Indiase begrippen
Via het strand lopen we terug en we kijken hoe de Indiërs die hier op vakantie zijn van de zee genieten. Volledig gekleed in kleurrijke sari’s staan ze in de branding te gieren van de lach. We lunchen in één van de strandtenten en doen het daarna rustig aan. Het is na de regen van afgelopen week hier een soort Turks stoombad geworden. In de middag genieten we van een nieuwe strandwandeling, iets waar Mamallapuram erg geschikt voor is met haar lange, uitgestrekte strand.
Het strand van Mamallapuram is een heerlijke plek
Met de bus Tamil Nadu door
Als eerste zitten we vandaag aan de ontbijttafel bij het restaurant van de buren. We hebben namelijk een hele dag in de bus voor de boeg, waarbij we een flink stuk van Tamil Nadu gaan doorkruisen. De eerste anderhalf uur zitten we in een soort van stadsbus, die ons aan de snelweg naar Trichy afzet, te midden van een enorme chaos van mensen, voorbijrazende bussen en daar tussendoor krioelende tuktuks. Verrassend gemakkelijk vinden we hier de juiste bus in deze chaos, blijkbaar is ons karma goed vandaag. Helaas is het een privé bus en dat houdt in dat we vermaakt worden met een heuse Kollywood-film op dvd, de Tamil variant van de Bollywood-industrie. Uiteraard worden de film, vol geweld en valse muziek, vertoond op het hardst mogelijke geluidsniveau.
Gelukkig duren dit soort films slechts drie (!) uur, maar als hij eindelijk afgelopen is wordt er meteen een andere dvd aangezet. Nu mogen we naar kleurig geklede Indiërs kijken die krijsen alsof ze constant flink geknepen worden, terwijl ze ook nog eens de vogeltjesdans doen. Het ene nummer is nog niet afgelopen, of het volgende begint alweer. Compleet gaar stappen we aan het eind van de middag de bus uit in Trichy. We zoeken een geschikte kamer en eten nog wat, voor we het voor vandaag voor gezien houden.
Grijs Trichy
De volgende dag is het grijs buiten en het regent zelfs. We hebben geen zin iets te gaan doen in dit weer en blijven binnen. Als we wat lekkers gaan kopen bij de bakker zien we hoe Christelijk het Indiase zuiden is. Het was ons gisteren in de bus al opgevallen hoeveel kerken er hier in Tamil Nadu zijn. Tot onze verbazing staan bij deze bakker maar liefst twee knipperende Kerststallen te pronken, er wordt Kerstgebak verkocht en er loopt zelfs een heuse Kerstman door de straat. Mochten we even vergeten zijn welke tijd van het jaar ’t ook alweer is, dan weten we het nu weer. Overal hangen mensen grote plastic Kerststerren aan hun huizen. Joseph, de donkerbruin gekleurde man die de lift bedient, legt ons uit: Me Christian, my name Joseph, praise the Lord.
Zo bizar om kerst in het straatbeeld Tamil Nadu te zien
De zon laat zich ook de volgende ochtend nog niet zien en tegen beter weten in gaan we naar buiten. Als we in de chaos van de ochtendspits op de bus naar de Sri Ranganathaswamy tempel staan te wachten begint het weer te regenen.
Gelukkig is het net weer droog zodra we er zijn en ondanks de grauwe lucht zijn we onder de indruk van de hoogte van de gopuram (toren) met z’n vele mythische figuren in talrijke kleuren geverfd. De binnenkant van de tempel valt wat tegen, overal waar het interessant lijkt mogen wij als niet-Hindu’s niet naar binnen. De rest van Trichy is vooral lawaaiig en stinkend en met dit weer beklimmen we ook liever de rotstempel niet. We nemen nog maar een middagje verplicht rust.
Highlight in Tamil Nadu – de gopuram van de Sri Ranganathaswamy tempel in Trichy
Merry Christmas in Madurai
In een overvolle bus rijden we in drie uur naar Madurai, één van de oudste steden van India. De stank en het lawaai zijn er echter niet minder om en we mogen er geruime tijd van genieten, omdat veel hotels vol zijn. Veel Indiërs zijn er zelf een paar dagen op uit in de Kerstvakantie. Na een uur zoeken hebben we eindelijk een veel te dure, maar wel lekker luxe kamer gevonden voor de komende twee nachten.
We gaan meteen de stad in en nemen een kijkje bij de Sri Meenakshi tempel, datgene waar het hier allemaal om draait. De tempel is aan de buitenkant voorzien van verschillende gopurams, waarvan we nog meer onder de indruk zijn dan die in Trichy. Wow, wat een kleuren en wat een groot aantal beelden staan er op elk van de torens, bijzonder indrukwekkend. Het is net middagpauze en honderden pelgrims zitten om de tempelmuren heen te wachten tot ze om vier uur weer naar binnen mogen. Een enkeling ligt zelfs, midden in alle drukte, te slapen. De één is nog bijzonderder uitgedost dan de ander en verschillende van hen voeren rituelen uit, zoals het zeggen van gebeden bij een vuur. Misschien bidden ze voor beter weer, de zon komt er in elk geval weer door en dat laat het geheel er nog net een beetje mooier uitzien.
En nog een highlight in Tamil Nadu – de Sri Meenakshi tempel in Madurai
We besluiten pas morgenochtend naar binnen te gaan, zodat we op ons gemak rond kunnen kijken en lopen nog wat door de wijk. Aan straatstalletjes met de meest uiteenlopende soorten eten is hier geen gebrek, die pelgrims moeten ook allemaal eten natuurlijk. Het is fantastisch om alles uit te proberen. Het ene gerechtje valt wat beter in de smaak dan het andere, maar voor een paar euro eten we onze buiken hier rond. De mensen roepen ons hartelijk “merry Christmas” toe, iets wat ons bijzonder vreemd voorkomt in deze omgeving, maar wat geeft het. Vrolijk roepen we terug.
meer Madurai
De volgende ochtend gaan we terug naar het enorme tempelcomplex en we schuiven aan in de lange rij pelgrims voor de securitycheck. Een half uurtje later zijn we binnen en we kijken onze ogen uit. De plafonds zijn versierd met de kleurigste schilderijen van Goden, overal staan beelden, in een donkere ruimte staat de tempelolifant door wie je je kunt laten zegenen, maar alleen als je minimaal tien roepie in z’n slurf drukt. We lopen enkele uren rond en bekijken de rituelen van de pelgrims en kopen wat souvenirs bij één van de vele winkeltjes.
De straten rondom de tempel en de gigantische tempelolifant
‘s Middags gaan we nog naar het Tirumalai Nayak Paleis Madurai, dat kort geleden schitterend is opgeknapt. Een Amerikaan verzekert ons: “this is the most beautiful temple I’ve been to”. Uhm… dit is een paleis. Maar het is absoluut heel erg mooi.
Lees meer over Azië:
Ratten…met grote tanden. Jak echt die vind ik dan ook echt niks. Vooral als je weet wat ze allemaal bij zich dragen kwa ziektes. En die bus met die zwarte luiken. Bizar. Als het nou had geregend dan zat je daar in het pikkedonker. Gelukkig was er geen regen op dat moment.
Haha, dat zat ik me in die bus dus ook te bedenken: stel dat het gaat regenen. We hadden echt een aantal keer regenachtig weer toen we daar waren.