Laos buiten het gebaande pad

Reisperikelen – Laos buiten het gebaande pad valt niet altijd mee

Reizen is fantastisch! Lang reizen is voor velen een droom. Laat ik je uit die droom helpen: wie lang reist heeft echt niet elke dag alleen maar de meest geweldige ervaringen. Soms zijn er dagen bij die je gewoon echt het liefst zo snel mogelijk vergeet. Of die gewoon mwah zijn, omdat je er wat anders van verwacht had. De dagen die de boeken in gaan als de vreselijkste van de reis (ja, die zijn er echt!) zijn natuurlijk wel het leukste om, achteraf op een verjaardag, over te vertellen. En om je in een uitgebreid reisverhaal, als lezer, lekker bij te verkneukelen. 😉 Voor jouw plezier, en dat van mijzelf, maar dan met een vertraging van een jaar of tien, deel ik onze reisperikelen van deze week in het noorden van Laos, buiten het gebaande pad.

Laos is misschien wel mijn lievelingsland

Laos is super! Het is misschien wel mijn lievelingsland. Dat is een hele titel. En toch zijn er elke reis in Laos weer momenten waarop ik het liefst zo snel mogelijk de grens met Thailand oversteek. Terwijl ik dit schrijf, schalt de slechte muziek luid over de straat achter ons guesthouse. Dat guesthouse ligt in een super klein plattelandsstadje in het uiterste noorden van Laos. Het had zo mooi kunnen zijn. Na onze vluchtpoging uit Luang Namtha denken we eindelijk een fijne, relaxte plek gevonden te hebben waar het heerlijk rustig is. Dat er in de restaurantjes en op de nightmarket slechts eenvoudige Laotiaanse maaltijden te krijgen zijn, dat nemen we dan maar voor lief. Dat dachten we bij de lunch en bij het avondeten dan nog. Inmiddels is het 10 uur ’s avonds en is tussen de nummers van lokale artiesten door het dronken geschreeuw van Laotiaanse feestvierders te horen.

feestje in Laos - Akha trouwerijWij houden echt wel van een feestje in Laos – zoals deze Akha trouwerij OVERDAG!

Vluchten uit Luang Namtha is niet zo eenvoudig

Zodra de muziek een half uur geleden aan ging, wist ik dat het weer een lange avond gaat worden. Net als gisteravond. In het hotel in Luang Namtha is dan een grote groep Chinese weekendtoeristen gearriveerd. Dronken lallen ze door de gangen en misbruiken ze auto’s voor de gekste dingen op de parkeerplaats onder ons raam. Om half 7 ’s ochtends worden ze qua lawaai overstemd door de cirkelzaag van de bouwvakkers. Achter ons hotel blijkt namelijk een bouwplaats te zijn. Dit en de slechte sfeer in de stad maken dat we hier graag zo snel mogelijk weg willen. Om half 8 stap ik de deur uit, op zoek naar het busstation. Bustickets koop je hier namelijk alleen op de dag zelf, live aan het loketje.

Volgens Google Maps is het een kleine kilometer lopen naar het busstation. Het is nog fris, zo vroeg en ik geniet van de wandeling door de stad, die langzaam wakker wordt, in de hoop dat ik zo buskaartjes heb naar Muang Sing. Dat stadje is een stuk kleiner dan Luang Namtha en verder noordelijk, aan een “doodlopende” weg naar de Chinese grens. We hebben goede hoop daar meer rust te vinden en een prettigere sfeer. Als ik na 10 minuten flink doorstappen bij de plek van het rode Google maps ballonnetje aankom, zie ik daar slechts een lokale markt. Tegen beter weten in vraag ik een meisje van een jaar of 20 in één van de winkels of ze weet waar het busstation is. Ze verstaat er duidelijk niks van en van pure zenuwen begint ze te giechelen. In het uiterste noorden van Laos zijn ze nog niet erg gewend aan toeristen en beginnen volwassenen vaak te giechelen en baby’s en jonge kinderen te huilen als ze ons zien.

niet gewend aan toeristen in Noord-LaosMensen zijn vaak niet gewend aan toeristen in Noord-Laos

Het busstation vinden is al een opgaaf

Als ik een bus heb uitgebeeld én de naam Muang Sing heb genoemd lijkt ze te snappen wat ik wil, maar blijkbaar weet ze zelf ook niet waar het busstation is. Ik laat me niet uit het veld slaan en ben vast besloten vandaag uit Luang Namtha te vertrekken. Met Google Translate vraag ik haar om het aan iemand anders te vragen. Schoorvoetend loopt ze naar achteren om met een tweede giechelend meisje terug te komen. Dit brengt me duidelijk niet naar het busstation. Ik besluit de toeristische kaart van de fietsverhuurder uit mijn broekzak te halen. Daar zie ik inderdaad het busstation op, slechts een stukje noordelijker dan de laatste stop van ons toeristische rondje Luang Namtha gisteren: Vieng Neua Old Temple. Als ik de locatie vergelijk met Google Maps is het opnieuw 900 meter lopen. Iets minder genietend van de frisse ochtend loop ik naar de juiste plek.

Daar aangekomen.. staat er een woonhuis op de plaats waar zich het busstation zou moeten bevinden. Met lichte tegenzin stap ik op een dame af die er net aan komt rijden op een motortje. De kans dat ze Engels spreekt is erg klein. In Jip en Janneke Engels (als die Engels zouden spreken) vraag ik naar het busstation. Ze begrijpt me direct! En rijdt even met me mee, om het blok heen. Inderdaad is aan de andere kant een zandpad vol keien en kuilen, dat leidt naar een bredere ruimte met nog meer keien. Door de 5 of 6 afgetrapte minibusjes, waar enorme hoeveelheden bagage bovenop liggen, herken ik het als een busstation. Het duurt even voor ik een loketje gevonden heb, maar ik krijg daar wel direct goed nieuws! De bus naar Muang Sing vertrekt om half 10. Over anderhalf uur dus. Zo hebben we mooi tijd om onze tas in te pakken en nog even te ontbijten, voordat we vertrekken.

Vieng Neua Old Temple - Luang NamthaVieng Neua Old Temple, onze laatste stop op ons toeristische rondje Luang Namtha

De juiste vertrektijd is hogere wiskunde

Ik betaal het bedrag dat me op een rekenmachine onder mijn neus wordt gehouden en krijg een vodje papier met onleesbare tekens terug. Ik zie er een 4 op staan en gok dat ik 4 plekjes heb gekocht in de bus. Of het 4 stoeltjes zullen zijn is nog maar de vraag, want vol is in Laos nooit vol. Nou ja, ik heb kaartjes! Dat heb ik toch maar mooi gefixt. Als ik net met een tevreden gevoel wil beginnen aan de wandeling terug naar het hotel, hoor ik achter me: “solly, so solly!” De bus is nu ineens niet meer om half 10, maar om half 9. Ik kijk gauw op mijn telefoon: 8.05. Ik moet ongeveer 10 minuten terug lopen naar ons hotel. Inpakken en nog weer terug. Dat red ik nooit natuurlijk.

Ik maak duidelijk dat ik dan graag een bus later op de dag wil, maar de buschauffeur komt erbij en er wordt flink gediscussieerd tussen hem en de kaartjesdame. Ook de andere chauffeurs komen gezellig hun mening geven. Eén van hen spreekt wat Engels en lijkt mij ineens op te merken: “can I help you?” Omdat ik weet dat bustijden vaak erg rekbaar zijn in Laos, vraag ik of de bus een kwartiertje later kan vertrekken, zodat ik tijd heb om in te pakken. Of ik om 9 uur met de bus wil. Ik geef aan dat kwart voor 9 ook wel lukt, zeker als de bus even stopt voor ons hotel, dat op de route ligt. Nieuwe discussies volgen. Het antwoord: “oh… okay! Yes! 8.30” Euh.. nee, niet okay. Dat red ik niet, zeker omdat het inmiddels kwart over 8 geworden is. Of ik dan om half 10 met de bus wil. Ik bevestig dat dit ook prima is, maar ben verbaasd dat dit nu ineens wel weer kan. Maar nee, de chauffeur van de bus komt in opstand. Er wordt opnieuw gevraagd hoe laat ik wil vertrekken. Ik zeg weer dat kwart voor 9 wel lukt als de bus bij ons hotel even stopt om ons in te laten stappen. “Ohhh.. you want 8.30?” Zucht!

met de minibus van Luang Namtha naar Muang SingDe minibus van Luang Namtha naar Muang Sing is voor en tijdens de reis een avontuur

Reizen in Laos buiten het gebaande pad zeker nooit saai

Vraag me niet hoe, maar uiteindelijk wordt besloten dat de bus om kwart voor 9 bij ons hotel zal zijn. Gauw loop ik terug om in te pakken en om 8.40 uur staan we zelfs al buiten. Om 5 voor 9 komt de buschauffeur eraan. Op de motor. Met hulp van de Engelssprekende gids die aan de overkant staat vertelt hij dat de bus pas om half 10 vertrekt. Dat hij nog op andere klanten moet wachten. Hadden we dus gewoon kunnen gaan ontbijten in plaats van een pak koekjes te kopen! Dan gaat zijn telefoon en zegt hij dat we alsnog over 10 minuten vertrekken. Hij verdwijnt weer op de motor. Wij nemen nog maar een koekje. En verhip: 10 minuten later is daar een gammele, volgepakte minibus. Voor de meiden is er samen 1 stoeltje op de achterbank over en voor mij eentje in het midden ergens.

Als de chauffeur onze tassen op het dak heeft liggen vraagt hij of het “okay” is. Verbaasd kijken we hem aan, aangezien één van ons nog buiten staat. Er komt een diepe denkrimpel op zijn voorhoofd, er worden wat kinderen van schoot gewisseld en een Lao man op de voorstoel erbij gezet. Het lijkt wel Tetris, elk vakje wordt gevuld. Maar hey: we passen er allemaal in en hobbelen om kwart over 9 Luang Namtha uit. Met een kwispelend staartje. Het lijkt wel alsof we een slag in ons wiel hebben, maar dat kan helemaal niet bij een auto. We houden het maar op een verbogen as. Mooi bijkomend voordeel: we racen een keer niet als een idioot, omdat dat simpelweg niet mogelijk is. Reizen in Laos buiten het gebaande pad is in elk geval niet saai.

Muang Sing LaosZo komen we toch aan in het stoffige Muang Sing in het uiterste noorden van Laos

Aankomst in Muang Sing, buiten het gebaande pad in Laos

En inmiddels hebben we dan een kamer gevonden in dat stoffige stadje, dat niet erg aantrekkelijk lijkt, maar schijnbaar door dorpjes vol prachtige, kleurrijke minderheden omringd wordt. Morgenochtend gaan we een tweedaagse trekking maken en dus duiken we er vroeg in. Buiten klinkt inmiddels een stevige beat. Als we de ventilator aanzetten is het nog best te doen. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ze het over India zeggen, maar het misschien meer van toepassing is op dit land: Laos, you hate it or you love it. En welk gevoel het meest passend is, dat kan per minuut veranderen. Morgen loop ik waarschijnlijk met wallen onder m’n ogen te genieten van de ongerepte natuur en de heel speciale inwoners van al die kleine dorpjes in de jungle. Nu vloek ik nog maar eens een keer, over de muziek. Het had zo mooi kunnen zijn, hier in het ongerepte noorden van Laos.

Wij waren al eerder in het noorden van Laos. Ook toen was het niet altijd even makkelijk reizen hier. Toch staat Luang Namtha niet voor niets op de eerste plek in mijn blog met unieke plekken in Laos off the beaten track.

Ga naar al mijn Laos blogs, of kies een andere bestemming »

Meld je aan en ontvang 4x per jaar Yvonne Magazine in je mailbox!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *