Photo Stories: lokale bedrijvigheid rond Yogyakarta

Alweer een poos geleden schreef ik dat ik meer wil gaan doen met het maken van photo stories. Foto’s die meer zijn dan een standaard kiekje, of een serie foto’s die een verhaal vertellen, dát is wat ik interessant vindt. Ze laten zien hoe een land of een plek écht is, hoe het is om er te leven, en niet slechts de gepolijste bezienswaardigheden. Ik duik graag een land in, om te ervaren hoe een cultuur is, of hoe de mensen een bestaan opbouwen, hoe hun leven er echt uitziet. Rond Yogyakarta kon ik op dat gebied mijn hart ophalen. Eigenlijk op heel Java wel, want ook in Kalibaru maakte ik al verschillende photo stories. Dat is waarom Java waarschijnlijk als favoriet uit onze Indonesië reis is gekomen, naast de geweldige natuur en de culturele highlights is er zoveel van het dagelijks leven te zien en te ervaren. Ik neem je daarom graag mee naar de omgeving van Yogyakarta aan de hand van een aantal photo stories.

De pindaboertjes ten zuiden van Yogyakarta

Niet ver ten zuiden van Yogyakarta, je kan de stad in de verte nog zien liggen, wisselen rijstvelden en akkers met sojabonen en pinda’s elkaar af. In de felle middagzon zijn kleine groepjes pindaboeren aan het werk. Op het ene akkertje zaait een vrouwtje het zojuist door haar man geploegde stukje in, terwijl op het aangrenzende stuk twee dames de geoogste pinda’s in grote zakken stoppen. Geen van hen draagt schoenen en de fietsen waarop ze hier gekomen zijn zien eruit alsof ze hun beste tijd gehad hebben. Pindaboer zijn is een zwaar bestaan vertelt mijn Indonesische reisgenoot. In weer en wind staan deze mensen hier urenlang met kromme rug en voor slechts een zeer karig loontje. Toch lachen ze allemaal hun tanden bloot naar me en ik leg die prachtige glimlachen graag vast met mijn camera.

Ondanks het harde leven kan een brede lach er nog af

Tofu fabriekje ten noord-oosten van Yogyakarta

Rond Yogyakarta vind je veel tofu fabriekjes. De mannen die hier werken staan de hele dag in een schemerig verlichte ruimte, waar door gaten en kieren zonnestralen naar binnen piepen. Hun werk is warm en behoorlijk zwaar. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen hoeveelheid tofu. Van de sojabonen die binnen komen tot de platen met plakken tofu die in de kast gaan om af te koelen. Alles gebeurd door dezelfde persoon. Zo zijn ze de hele dag door met verschillende handelingen, binnen het proces van tofu maken, tegelijk bezig. Hard werken voor een fijn salaris. Deze mannen hebben ’t een stuk beter dan de pindaboertjes buiten in de zon.

Beter betaald, maar ook zwaar werk in de tofufabriekjes

Pottenbakkers rond de Borobudur

De Borobudur is een giga highlight voor Yogyakarta en eigenlijk heel Java natuurlijk. In de directe omgeving is het toerisme duidelijk merkbaar. Net wat verder weg, in de dorpjes er omheen, zie je het leven haar normale gangetje gaan. Hooguit ontvangen de bedrijfjes, die daar van oudsher zitten, tegenwoordig ook enkele toeristen in hun winkeltje en pikken ze zo toch een graantje mee. Zo ook dit kleine pottenbakkerszaakje, dat voornamelijk werkt voor lokale klanten, maar met groot enthousiasme aan de slag gaat met twee blonde, Nederlandse kindjes. 🙂

Groot enthousiasme, van beide kanten

Het zelfvoorzienende leven van Windusari

Het leven in Windusari is eenvoudig en best hard. De mensen zijn in heel veel dingen zelfvoorzienend en werken veelal buiten op het land, waarbij ze elkaar ook helpen. Zo zitten een aantal dames met hun zoons in één van de huisjes kruidnagels te sorteren, terwijl de buurvrouw met een heleboel hout en droge palmbladeren voor de oven van het land komt. Haar man is nog aan het werk in de rijstvelden en twee opgeschoten jongens rijden af en aan op hun motoren, om zakken mest bij hem te brengen. Het voetpad achter het dorp, dat langs alle akkertjes loopt, lijkt de hele dag door wel een kleine snelweg. Natuurproducten verhuizen af en aan, meestal op het hoofd van één van de inwoners van Windusari.

Het zelfvoorzienende leven van Windusari

De ZZP-ers die de rijst oogsten

In Windusari doen de meeste boeren al het werk zelf. Als ze hulp nodig hebben worden de dorpsgenoten ingeschakeld. Dichter bij Yogyakarta zie je dat tijdens de oogstperiode, als er veel werk te doen is, ZZP-ers worden ingeschakeld. Mensen verhuren zichzelf om de rijst te oogsten. In ploegen van een man of 6, 7 werken ze als een geoliede machine om alle rijst van het land te krijgen. Soms gaat het zo snel, dat in een dag een kleine akker klaar is.

Een geoliede machine, die in no-time de rijst van het land haalt

Noodle fabriekje ten zuiden van Yogyakarta

Op één van onze dagen in Yogyakarta wordt ik spontaan uitgenodigd mee te gaan naar een lokale bruiloft. Het is een uurtje ten zuiden van de stad en op de terugweg biedt de dame met wie ik mee rijd aan om een lokaal noodle fabriekje in de buurt te bezoeken. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer vragen. Helaas blijkt bij aankomst dat er vandaag niet gewerkt wordt in het fabriekje. Er is de afgelopen weken te veel productie geweest en iedereen rust verplicht een dagje uit. De eigenaar zit lui op een bankje voor zijn fabriek en ook de enorme karbouw, die anders elke dag rondjes loopt voor de kar aan de maalsteen, staat op stal. Het licht binnen in de hal is fantastisch, door alle kieren piepen zonnestralen naar binnen en het is niet moeilijk om een beeld te hebben bij hoe de dag er hier uitziet als er wel hard gewerkt wordt.

De één rust iets meer dan de ander ;), maar het fabriekje is verlaten

De werkende mama’s van Kota Gede in Yogyakarta

Kota Gede staat bekend als de Zilver-wijk van Yogyakarta en toeristen weten hun weg naar Kota Gede goed te vinden. Toch is deze wijk, zodra je de hoofdweg verlaat, nog een echte woonwijk. Een lokale buurt, waar de mama’s thuis aan het werk zijn op hun naaimachines, om kleding te produceren voor de vele souvenirwinkeltjes aan Malioboro Street. Op deze manier kunnen ze thuis zijn bij hun kinderen en toch een centje bij verdienen.

De mama’s in Kota Gede verdienen met de naaimachine een mooi extraatje voor hun gezin

Meer photo stories

Heb je genoten van dit kijkje in het lokale leven rond Yogyakarta? Dan heb ik goed nieuws. Ik wil ook tijdens mijn komende reizen naar Oman en Albanië weer photo stories maken. Voor komende zomer ben ik met een aantal mensen in overleg om het lokale leven op het platteland van Roemenië van dichtbij te gaan ervaren, om ook daar boeiende fotoseries te kunnen maken. To be continued dus…

Ga naar al mijn Indonesië blogs, of kies een andere bestemming »