Soms zit ’t mee.. en soms zit het tegen. Ook gewoon op vakantie. Overigens hebben wij wel gemerkt dat het vaker tegen zit sinds we met meer dan 2 reizen. We zijn even afgeleid, denken om 4 of meer stuks bagage in plaats van 2 of kijken even of we kunnen voorkomen dat er iemand een ander de hersens in slaat en zitten vervolgens met de gebakken (en soms zwartgeblakerde) peren. Zo belandden we een paar jaar terug in de herfstvakantie op het politiebureau op Mallorca en klopte ons hart in onze keel toen we een tas met minstens voor 4000 euro aan apparatuur gewoon achterlieten in een vliegtuig. Zo bont als tijdens onze vakantie naar Tenerife en La Gomera hebben we het echter nog nooit gemaakt Hoeveel (on)geluk kan 1 vakantie hebben vraag je jezelf af. Nou.. genoeg!
Bijna de boot gemist
Op dag 4 van onze vakantie is het tijd om ons boeltje weer op te pakken en te verhuizen naar een nieuw onderkomen. Vandaag steken we over van Tenerife naar La Gomera, op een keurig vooraf gereserveerde veerboot van een gerenommeerde maatschappij. De meeste spullen heb ik gisteravond al ingepakt, zodat we gauw weg zijn, om de vroege boot te halen. Zo kunnen we maximaal van onze dag genieten en op La Gomera alvast wat mooie plekjes zien.
Ruim op tijd komen we dan ook in de haven aan en de kaart- en paspoortcontrole verlopen vlotjes, waarna we ons mogen opstellen in rij 4. Om de kinderen te vermaken laten we de cd met Jip en Janneke verhaaltjes aan staan en als een half uurtje later de boot vanaf La Gomera aan komt varen drukken we er vrolijk nog een andere cd in. Ik maak even een snelle foto met auto en boot erop (leuk voor de blog), waarop ik pas achteraf zie dat onze lampen aan zijn.
Met een lege accu bij de boot van Tenerife naar La Gomera
Een minuut of 10 later is de boot leeg en mogen de nieuwe passagiers aan boord. Na rij 1,2 en 3 mogen wij naar voren rijden, maar een akelige geklik is het enige dat we horen bij het omdraaien van de sleutel. Ik trek snel de conclusie en hoef de tweede en derde poging om te starten eigenlijk niet eens af te wachten. Peter rent gauw naar de achterkant van de auto, terwijl ik achter het stuur kruip. In de paar meter die we vooruit rollen tot de streep lukt het me uiteraard niet om te starten en ook de boordcomputer geeft nu een melding van “battery failure”. Wanhopig kijk ik de man met het gele hesje voor onze auto aan. “Cicar?” vraagt hij. “Si!” “Daar binnen, in het havenkantoortje, zit een kantoortje van ze.” Ik hoor ’t al niet meer en trek een sprint, terwijl de rest van rij 4 ons begint voorbij te rijden.
Je wilt niet weten wat er in die 10 seconden naar de balie van Cicar voor doemsenario’s in m’n hoofd de revue zijn gepasseerd; van de boot missen en onze 170 euro voor het retourtje en onze hele dag kwijt zijn tot een mega rij voor de balie waardoor er geen tijd zou zijn om me te helpen, maar oef.. de enige andere klant loopt net weg met een setje autosleutels en de beste man spreekt Engels en loopt gauw met me mee. Nadat hij dezelfde conclusie getrokken heeft als wij belt hij gauw een collega.. in de stad.. die met startkabels en een reserveaccu zal komen. Als na rij 4 en 5 ook de vrachtwagens, touringcars en campers aan boord zijn gereden begint hij echter ook wat zorgelijk te kijken en de uitgelaten lach van Vera toen ze papa achter de auto zag duwen is omgeslagen in een traan.
Juist op het moment dat de man in het hesje van de veerbootmaatschappij met een vastberaden blik onze kant op stapt komt er een auto met piepende remmen naast de onze tot stilstand. Onze motorkap staat al open en in no time loopt de auto weer. “Keep it on for at least 5 minutes” roept de medewerker van Cicar ons nog na, als we als aller-allerlaatste aan boord rijden en de klep achter ons sluit. Ondanks dat we na 2 minuten verzocht worden ons aan dek te begeven, omdat de ruimte met auto’s op slot gaat, start de auto een uur later probleemloos en rijden we onbezorgd La Gomera op. Wat een geluk, dat we vandaag hier op pad kunnen, in plaats van aan de andere kant te staan met een lege accu.
Uiteindelijk gaan we als allerlaatsten aan boord en maken een mooie wandeling op La Gomera
Een behoorlijke deuk in de huurauto
Twee dagen later rijden we over een fantastische bergweg in het zuiden van La Gomera, waarbij we steeds beter zicht krijgen op het ongelooflijk mooi gelegen dorpje Imada. We staan al in het dorpje, als ik me ineens bedenk dat het wel leuk zou zijn om een filmpje te hebben van de weg die we net hebben afgelegd. Aangezien de afstanden op dit eiland maar klein zijn rijden we een minuut of 10 terug, om nogmaals precies dezelfde route te rijden. Dit keer met de Action Cam aan.
Als we de smalle toegangsweg van Imada voor de tweede keer door rijden komt er plotseling een tegenligger aan. De enige mogelijkheid is dat we achteruit gaan, om ruimte te maken. De hele week al is Peter fan van onze parkeersensoren, die we op onze eigen auto niet hebben en die met piepjes laten weten als we te dicht bij andere auto’s komen. Hij vertrouwt er inmiddels blindelings op, toch best handig zo’n snufje. In volle vaart rijdt hij dus achteruit. Zonder de spiegels te checken. In een flits zie ik de tegenligger wilde armgebaren maken en hoor ik al de doffe bons en het onheilspellende gekraak van plastic. Even uitstappen leert ons dat we een auto nog nooit ZO hebben toegetakeld. Alles is in elk geval wel keurig vastgelegd voor het nageslacht.. de Action Cam loopt nog steeds.
Een schitterende bergweg die we ons nog lang zullen herinneren
Ergens herinner ik me dat er een bijkomend voordeel was van deze huurauto. Dat we hem eigenlijk alleen gekozen hadden omdat Cicar de enige maatschappij is die het meenemen van de auto naar een ander eiland toestaat, maar dat er meer pluspunten waren. Ik scharrel in het handschoenenvakje het contract op en zie vrijwel meteen de woorden “fully ensured” en realiseer me weer wat het was. Naast de gratis autostoeltjes en de gratis extra bestuurder hadden we ook een all-in verzekering met 0 euro eigen risico. We verwachten nog half een addertje onder het gras, want tja.. zo gaat dat met huurauto’s, maar nee.. bij het inleveren van de auto, een paar dagen later, is het in 5 minuten gepiept en blijkt alles gedekt.. Dit was de eerste keer dat we een volledige verzekering op onze huurauto hadden.. maar zeker niet de laatste. Pfff.. hoeveel geluk kan je hebben. Inmiddels heb ik ook de 3 andere huurauto’s voor komend jaar gecheckt (en 1 aangepast) op een volledige verzekering.
Op m’n billen de berg af
Het is onze allerlaatste echte vakantiedag, als we weer terug zijn op Tenerife en nog een middag flink van alle mooie uitzichten aan het genieten zijn. Eigenlijk hadden we wat pech (uiteraard) met de boot, die wat langer onderweg was en het verkeersinfarct in het havenstadje daarna, waardoor we pas halverwege de middag in het mooie Noordoosten van het eiland aankomen. Ik heb, als echte planner, vooraf een aantal plekken uitgezocht waar ik zeker een kijkje wil nemen en de mooie uitzichten wil fotograferen. Inmiddels trekken ook de eerste wolken de bergen over en met een licht gehaast gevoel loop ik net iets te snel een heuvel op. Ik moet een flink stuk klimmen om het beste uitzicht te vinden, veel verder dan ik had verwacht. Nog net voor een rij wolken voor de zon schuift maak ik een prachtige foto en tevreden draai ik me om, balancerend op een richeltje.
Na een late aankomst met de boot zit het niet mee nadat ik de onderste foto gemaakt heb
Ik focus net weer op het nauwelijks bestaande pad, als ik ook alweer begin aan de afdaling, omdat ik langer ben weggebleven dan de anderen, die wachten in de auto, waarschijnlijk verwacht hadden. En daar lig ik dan, of eigenlijk glij ik nog. Op mijn billen de berg af. Ik ben in elk geval snel beneden. De wond op mijn hand jeukt en prikt nog steeds, maar mijn camera, die ik in mijn andere hand hield, mankeert niks. De Goden zijn ons dus weer gunstig gezind!
Vertraging bij een té krappe overstap
De volgende dag gaan we, na een ochtendje in één van de sfeervolle steden van Tenerife, terug naar de luchthaven. Het terugbrengen van de auto en het afhandelen van de verzekeringskwestie zijn zo klaar en ook de security check stelt amper wat voor. Zodoende hebben we relaxt de tijd om naar onze gate te wandelen. Als we op een monitor nog even checken welk nummer het ook alweer was zien we dat er een vertraging van een uur is ontstaan. Jammer dat we dit niet eerder wisten.. hadden we nog even van het zonnetje kunnen genieten. Zoals dat zo vaak gaat komt er nog wat vertraging bij en uiteindelijk gaan we ruim anderhalf uur te laat de lucht in. Onze overstap in Madrid is rond etenstijd en we hadden de kids een frietje bij de McDonalds beloofd. We zouden wat moeten opschieten, maar het zou best passen in 2 uurtjes.
Na een laatste ochtend op Tenerife blijkt onze vlucht vertraagd
Inmiddels blijkt bij aankomst in Madrid dat onze overstaptijd is gereduceerd tot 30 minuten en de Mc moet wijken voor een sprint. Een sprint die op het WK niet zou misstaan, aangezien een snelle blik op de eerste de beste monitor leert dat we van de ene terminal naar de andere moeten. Iedereen die weleens een krappe overstap op Madrid heeft gehad weet dat de 2 terminals echt TE ver uit elkaar liggen en met een treintje verbonden zijn. Een treintje dat slechts 1 keer per 5 minuten rijdt en uiteraard net voor onze neus weg rijdt op het moment dat wij met een peuter op de nek, een kleuter bij de hand en de handbagage achter ons aan slingerend bij de finish komen. Volgens de bordjes is gate M in de andere terminal nog 14 minuten van ons verwijderd.. op mijn horloge zie ik nog precies een kwartier.
Weer redelijk afgekoeld, maar met nog een licht verhoogde hartslag zijn we even later de eersten die het treintje uit rollen en op de roltrap duiken, peuter, kleuter en tassen mee loodsend. Er wordt een last call omgeroepen. De onze. Ik krijg gate M47 in zicht en daar in het hoekje ook 49.. de onze. Ik zie een mannetje richting de deur lopen. Ik roep. Hij kijkt om. “Family name?” Of we ook nog een boarding pass hebben. Ik sta op scherp en weet me in nog geen seconde te herinneren waar, in de puinhoop die onze bagage inmiddels is, zich de juiste telefoon met boarding passen bevindt. Triomfantelijk duw ik ze onder zijn neus. We hebben ’t gered. Maar hoe!
De hoeveelheid (on)geluk is een bijzondere speling van het lot en kan je nooit vooraf bepalen, maar geloof me.. na 2 van deze ervaringen met Iberia op Madrid.. gaan wij op toekomstige reizen in elk geval de mogelijke pechgevallen met minimaal 1 reduceren. Dit was onze laatste Iberia ervaring. En wat betreft die huurauto’s zijn we nu eindelijk om. Vanaf nu niks anders dan 0 euro eigen risico meer. Een ongeluk zit echt in een klein hoekje. Mocht je overigens denken dat de pech een negatieve uitwerking op onze vakantie heeft gehad.. totaal niet. Het was heerlijk en we hebben maximaal genoten. Op een paar kleine momenten na dus. 🙂
Heb jij weleens zoveel (on)geluk gehad op vakantie?
Och jeetje hoeveel pech kun je hebben op reis! Ik kan me de paniek voorstellen als je de boot ziet volstromen en zelf moet wachten tot het mannetje met de kabels komt. Stressss! Gelukkig hebben jullie de boot wel alsnog gehaald en kwam het bij de andere ongelukjes ook allemaal goed, maar niet leuk dat soort dingen op vakantie 😉
Inderdaad, gelukkig liep alles nog goed af, maar op dat moment zeker schrikken!
Jeetje, dat is best veel pech in één reis! Gelukkig kon je de boot op, werd de schade vergoed én haalden jullie het vliegtuig. Maar oef, alleen relaxen was er niet bij. Is Tenerife een aanrader?
Inderdaad, gelukkig liep het goed af. 🙂 En Tenerife was vele malen mooier dan ik gedacht had!
Aaah dat is vervelend zeg. Het is echt mijn grootste nachtmerrie om een deuk of kras te maken in een huurauto, pfff.
Een goede verzekering nemen dan, wat wij in elk geval vanaf nu ALTIJD gaan doen.
Oeps! Iedereen heeft vast wel zo’n reis die niet helemaal vlekkeloos verloopt. Onze zomervakantie van 2016 bijvoorbeeld: camera in telefoon breekt na val op parkeerplaats, (kleine) brandwond na gebruik koekenpan op camping in Frankrijk en een leeglopende band van de auto, die uiteindelijk op de grens tussen Spanje en Frankrijk niet meer op te pompen valt en vervangen dient te worden 🙁
Ach jee, dat klinkt ook als pech zeg. Inderdaad.. zo zal iedereen dat wel een keer hebben. Gelukkig hebben we nog steeds een heel positieve herinnering aan de vakantie in het totaal. 🙂
Wat een pecht hebben jullie gehad! Maar ik vond het best grappig (sorry… 😉 ) om het allemaal te lezen! Wij hadden enorm veel pech tijdens onze liftreis doorheen Italie: 9 uur wachten op een lift, in een stadje stranden waar er nergens een hotel te vinden was die open was en ook geen kampeerplaats zodat we uiteindelijk op een bankje hebben moeten slapen, een fles rode wijn die in m’n rugzak brak (kan je mijn spullen al inbeelden) maar gelukkig hebben we onze tijd in Italie op een positieve manier kunnen besluiten toen we een gratis lift in een gondola langsheen all kanalen van Venetie kregen 🙂 Er is altijd wel iets positiefs te beleven, ondanks alle pech 🙂
9 Uur wachten op een lift! Dat klinkt wel heel erg lang, dat is meer dan een werkdag, haha. En die wijn!! Nee, niet grappig. Inderdaad is er altijd wel weer iets dat alles goed maakt en die gratis gondel klinkt echt als pure mazzel. 😉
haha, wij hadden ook een leuke ervaring met Iberia lang geleden. Ook een overstap gemist en geen vluchten meer. We kregen wel een overnachting in Madrid vergoed, dat dan weer wel, maar toch. En over pech gesproken, heb je even? Zo gingen we met mijn hele familie (vader moeder broer en wij als gezin) naar Australië. Na een paar dagen voelt mijn vader zich niet lekker, beginnende longontsteking. Hij krijgt antibiotica en moet in hotel blijven. Niet veel later krijgt Natalie (dan nog geen jaar) koorts, keel- en oorontsteking. Heel fijn als je in een tentje slaapt. We krijgen medicijnen en het moet snel beter gaan, maar dat doet het niet, dus ze wordt uiteindelijk, later tijdens de reis opgenomen in het ziekenhuis en moet daar een nacht blijven. Uiteindelijk is dat gelukkig goed gekomen en hebben we als snel weer een vrolijke baby en ook mijn vader knapt weer op. Tegen het einde van de reis willen we onze huurauto inleveren, rijden we in de verkeerde richting langs het inleveradres, we denken, oh we keren even maar kijken daarbij op de automatische piloot niet goed in de goede dode hoek, gevolg: flinke aanrijding. Gelukkig mankeren we niks maar toch, vlak voor je inleveradres zo’n ongeluk, dat is minder. en last but not least, laat ik ook nog mijn camera vallen en is mijn lens aan diggelen…. Pffft. Het was wel echt een vakantie met hobbels die in Australië 😛
Ach jee Carolien, wat een verhaal. Kan me voorstellen dat je dan een volgende keer wel twijfelt om zo’n reis te ondernemen en in elk geval wel ergens wilt zijn waar goede gezondheidszorg is.
Jeetje wat een pech hebben jullie gehad zeg! Hopen dat dit gelijk voor het hele jaar was 😉 En wat een mazzel dat jullie volledig verzekerd waren, snap dat je in de toekomst niets anders meer wilt!
Inderdaad, zou mooi zijn als we de pech van een heel jaar nu achter ons hebben, toch?!
Wat een pech zeg! Geluk bij een ongeluk dat de huurauto goed verzekerd was. Ik heb de laatste tijd een paar keer vlucht gemist of bagage kwijtgeraakt omdat de organisatie de overstap te krap had gepland. Zo wil je je reis ook liever niet beginnen…
Inderdaad, dat is geen leuke manier om de reis te beginnen.. gelukkig heb je de reis nog om met de goede herinneringen de slechte start te “verdringen”. 😉
Jeetje wat hebben jullie een hoop ongeluk gehad zeg tijdens die vakantie. Wel heel fijn hoe de meeste dingen (zoals met de auto) nog helemaal goed aflopen zeg! Ik kan me niet voorstellen dat jullie snel weer zo’n vakantie meemaken en hartstikke knap dat jullie er toch nog zo van hebben weten te genieten!
Het is er gewoon zo mooi, je MOET wel genieten, haha. En inderdaad fijn dat alles goed afliep. 🙂
Jullie hebben tijdens deze reis ook wel een hoop pech gehad zeg! Een ongeluk met een auto zit inderdaad in een klein hoekje. Daarom boek ik het liefst bij een bedrijf waar alle eigen risico is afgekocht, dan maar net iets meer betalen ;p Wel fijn dat jullie trouwens zo positief blijven na zo veel pech op reis en ik heb respect hoe jullie die avontuurlijke reizen met de kids maken!
Inderdaad, iets waar ik bij het zoeken naar een auto in Oman nu meteen al op aan het letten ben: of dat risico 0 euro is. Heel belangrijk. 🙂 Dank je voor je lieve woorden en onze kids lijken het gelukkig echt net zo leuk te vinden als wij.
Jeetje…wat een pech zeg! Echt balen van die auto! Ik heb één keer met Iberia gevlogen en dat was overigens ook meteen de laatste keer. Eens maar nooit meer.
Het is wel een heel vermakelijk blog om te lezen. 🙂 Rennend naar de gate, o wat een verschrikking. Helaas hebben wij het ook een aantal keer meegemaakt, niet bepaal een pretje. Wel fijn dat al het “ongeluk”, ook weer is goed gekomen. Gelukkig heeft het de vakantiepret niet bedorven!
Achteraf zijn dit de mooiste verhalen maar ik kan me voorstellen dat je daar op dat moment anders over denkt. Een auto huren met volledige verzekering doe ik altijd. Dat kost misschien iets meer maar zoals je ziet zit een ongeluk in een klein hoekje.
Inderdaad.. en dat kleine hoekje wordt ineens een flink stuk groter met Jip en Janneke op de achterbank. 😉
Ik ben heel goed in het mezelf verwonder tijdens reizen. Kapotte knieën, verzwikte enkels, bloed op andere plekken – het gebeurt me bijna ieder jaar. En dan kan ik een paar dagen niet/slecht lopen.
Het went.
Gelukkig heb ik nog nooit een huurauto in de prak gereden.
Gelukkig niet.. houd dat ook maar zo, jij hebt al genoeg pech met auto gehad! En balen van je ongelukjes.. haha.. het went 🙂
Wat een pech. Het zijn in ieder geval wel verhalen die je bij blijven en waar je achteraf waarschijnlijk wel om kunt lachen. Ik heb nog niet zoveel pech gehad, maar ik reis zonder kinderen.
Ja, gelukkig kunnen we er nu wel om lachen.. maar op dat moment is het helemaal niet zo leuk. 🙂 Fijn dat jij niet zoveel pech hebt gehad, houden zo!