Onderweg naar Petra, in Jordanië, waar we vanuit Egypte naartoe reizen, vallen we van de ene verbazing in de andere. Na lange tijd in Azië en een dikke maand in Egypte weet je haast niet meer beter dan de wereld is inefficiënt, lekker chaotisch en van tijd tot tijd corrupt. Dat het er in Jordanië heel anders aan toe gaat, daar komen we al vrij snel achter, als we op weg zijn naar Petra, onze eerste bestemming in dit kleine Koninkrijk in het Midden-Oosten.
Er zijn twee mogelijkheden om van Dahab naar Aqaba te reizen: rechtstreeks met de veerboot de Rode Zee over of over land via een puntje Israël. De eerste mogelijkheid kost alleen al voor de boot tachtig dollar per persoon. Bovendien moet je twee uur voor vertrek in de haven aanwezig zijn en is de vertrektijd zeer onbetrouwbaar. Wij nemen daarom de bus naar de Israëlische grens en bereiden ons voor op langdurige veiligheidsprocedures en een boel vragen. Niks is minder waar. Dankzij onze ruime ervaring in het Aziatisch voordringen zijn we de ongeduldige Arabieren te snel af in de rij om Egypte te verlaten. Ook de Israëlische kant houdt een stuk minder lang op dan verwacht. Er wordt gevraagd wat we komen doen en onze lens moet van de camera geschroefd worden om er binnenin te kijken, maar dat is alles. Bovendien gaat alles hier super efficiënt.
Met de boot of de bus naar Aqaba, het kan allebei
De tien kilometer naar de grens met Jordanië moeten we afleggen in een taxi en daarom hebben we met drie medereizigers afgesproken een auto te delen. Zo kunnen we de kosten drukken. De eerste taxi die we zien is een joekel van een Mercedes, dus we denken mazzel te hebben: prima geschikt voor ons, want de bagage past makkelijk in die grote kofferbak. Dan zegt de man achter het stuur dat hij ons niet mee wil nemen, maximaal vier passagiers. Ja hoor eens even, die auto is enorm, daar passen we toch makkelijk in?! De afgelopen maanden hebben we ze wel met meer in kleinere auto’s zien zitten. Maar wat we ook zeggen, het mag niet baten. Vijf is volgens de chauffeur te veel. Er komt een andere gloednieuwe, enorme auto aanrijden en we vragen om naar de grens gebracht te worden. Weer krijgen we hetzelfde te horen, maar dit maal met een uitleg erbij: de verzekering dekt maar vier passagiers en als de politie ons ziet raakt de bestuurder z’n rijbewijs kwijt. O. Dat is ook zo, hoe kunnen we nou vergeten zijn dat in ons eigen land nota bene de regels precies hetzelfde zijn. Uiteindelijk besluiten we dus maar om twee auto’s te nemen, maar het blijft zonde: zulke grote, nieuwe auto’s en dan half vol op weg.
We worden bij de grens afgezet en nu moeten we Israël weer uit, na amper een half uur in het land te zijn geweest. De vertrekbelasting is behoorlijk pittig, maar het haalt het niet bij de hoge prijs voor het bootticket. Dan de Jordaanse stempels halen en al wandelend komen we Jordanië binnen. De tien kilometer naar Aqaba doen we weer in een taxi en precies om half vijf staan we in het centrum.
De grens tussen Israël en Jordanië
Onze Taiwanese vriendin Nina, met wie we al sinds Zuid-Egypte regelmatig optrekken, is gedwongen met de boot gegaan. Zij kan geen Israëlische stempels in haar paspoort gebruiken, omdat ze anders Syrië en Iran niet binnen mag. Om half tien ’s avonds komt de stakker pas aan en ze heeft vier keer zoveel betaald als wij. Gelukkig gaan wij niet naar de Arabische landen waar ze Israël boycotten.
Na de eerste schok in Israël, dat er regels zijn voor het aantal mensen dat in een auto mag, worden we in Jordanië opnieuw verrast. Er zijn overal zebrapaden, waarvan we het bestaan al geheel vergeten waren, en als je daarbij aan komt lopen stoppen de auto’s voor je! Hilarisch gewoon. Gemotoriseerd vervoer dat voor ons, vogelvrije voetgangers, wil stoppen. De eerste paar keer bedanken we al zwaaiend, maar dat vinden die Jordaniërs maar raar, dus we stoppen er gauw mee.
Naar Wadi Musa
Na onze eerste nacht in Jordanië gaan we meteen op weg naar de grootste attractie van het land: Petra. We lopen naar het busstation en vragen ons af waarom niemand de bestemming van de bussen naar ons schreeuwt. Hoe moeten we nou weten welke bus we moeten hebben als niemand dat roept? Wat?! Het staat op de voorkant? Ah, dat is nog eens een handig systeem. Een systeem dat we eigenlijk ook al ons leven lang kennen, maar dat even uit ons hoofd verdwenen was.
Met de bus van Aqaba naar Wadi Musa door schitterend Jordanië
Een half uurtje later is de bus vol en over volkomen glad asfalt rijden we door de prachtigste landschappen. Alles is nog steeds kaal en droog, maar de vormen en kleuren van de rotsige bergen veranderen voortdurend. Overal zien we nomaden met hun geiten, schapen en kamelen, met ergens in de achtergrond hun tenten en hier en daar eenvoudige betonnen huizen. Nauwelijks twee uurtjes later staan we al in Wadi Musa, het dorpje dat zich op loopafstand van Petra bevindt.
de eerste keer door de Siq in Petra
Om zes uur rollen we ons bed uit, want we willen onze eerste indrukken van Petra graag opdoen zonder de hordes toeristen die ongetwijfeld op dé bezienswaardigheid van Jordanië af zullen komen. De ingang en kaartverkoop zijn bijna een half uur lopen vanaf ons hotel en zo is het toch al zeven uur geweest als we de siq in lopen, een nauwe gang met rotsen aan beide kanten, van bijna anderhalve kilometer lang. Op sommige plekken is de siq nauwelijks drie meter breed en de rotswanden torenen tientallen meters boven ons uit. Aan het begin van de gang is het gesteente nog vooral wit gekleurd, maar hoe verder we komen, des te meer kleur komt erin. Prachtige patronen van geel, rood en soms zelfs blauw zien we. We lopen geleidelijk naar beneden en net als we ons afvragen of we er al bijna zijn is daar de eerste glimp van de rozerode Treasury, de schatkamer. Dit is het bekendste plaatje van Petra en volledig uit de stenen wand gehakt waar de gevel voor staat. Zo mooi en heel bijzonder om hier nu zelf te staan.
De siq en de schatkamer van Petra, een magisch moment
Wil je de Treasury van Petra eens vanuit een ander perspectief zien en ben je niet vies van een flinke wandeling? Dan is de Al-Kubtha trail vast wat voor jou! Begin vroeg, want als het warm wordt is dit echt een pittige klim en vergeet ook niet voldoende water mee te nemen.
We bekijken ook de kamers binnenin de Treasury en lopen dan verder, naar een “straat” tussen de rotswanden waar tombes in zijn uitgehakt. Sommigen hebben fantastische kleuren en we gaan even zitten om het op ons in te laten werken en even te ontbijten. Tijdens ons ontbijt komt Nina eraan hollen, ze was te laat voor onze afspraak om half zeven, maar is in record tempo door de siq achter ons aan gekomen. Samen lopen we verder naar het amfitheater, nog meer tombes en de ruïnes van de eigenlijke stad Petra.
Verder naar “The Monastery”, highlight van Petra
We besluiten eerst omhoog te lopen, naar het hooggelegen Monastery, waarvoor we achthonderd treden moeten klimmen. Daar draaien wij natuurlijk, na Mount Sinaï, onze hand niet meer voor om. De route is alles behalve vervelend. Steeds mooiere vergezichten en steeds feller gekleurde rotsen komen langs.
Als we boven zijn worden we teleurgesteld: het klooster ligt nog helemaal in de schaduw, niet echt handig voor het nemen van foto’s. Wel is het bouwwerk absoluut de moeite van de klim waard. Het hele gevaarte is uit de rotsen uitgehakt en ontzettend groot. Zo zonder licht erop ziet het er alleen een beetje grauw en donker uit. We lopen daarom eerst een paar honderd meter door, naar een diepe afgrond met een geweldig uitzicht over de omringende heuvels. We verkennen de omgeving en vinden een plek om te relaxen, waar we ook het klooster kunnen zien.
Het is een flinke klim naar het klooster in Petra, maar absoluut de moeite waard
Na bijna twee uur wachten komen dan eindelijk de eerste zonnestralen op de voorgevel. Nu willen we ook alle hoekjes op de gevoelige memorycard vastleggen en we focussen en klikken wat af. Een uurtje later lopen we weer naar beneden, waar we erachter komen dat het inmiddels al laat is en de wandeling van bijna tien kilometer van ons hotel naar het klooster er best ingehakt heeft. We moeten het hele eind ook nog terug en terwijl we hier en daar nog even stoppen om plaatjes te schieten lopen we terug naar Wadi Musa, ons dorp.
Tweede dag Petra
We vertrekken vanochtend iets later en vlakbij de ingang van Petra regelen we nog een huurauto voor morgen. Samen met Nina gaan we drie dagen rondtoeren. Op sommige plekken in Jordanië kun je met het openbaar vervoer nauwelijks komen en met een eigen auto kunnen we overal makkelijk stoppen om rond te kijken of foto’s te maken.
Dan zakken we voor de tweede keer af door de siq en genieten we nog een keer van het zicht op de Treasury. Vervolgens maken we een flinke klim, naar de “High Place of Sacrifice”, vanwaar je een geweldig uitzicht hebt over het grootste deel van Petra. We bekijken de offerplaats en de nabijgelegen stenen obelisken. Daarna dalen we af aan de achterkant van de berg, waar we weer ontzettend mooie kleurpatronen in de rotsen te zien krijgen. We komen geen mens tegen, maar wat een mooi stukje Petra is dit.
De “High place of sacrifice” is een minder bezocht stukje Petra, maar zo mooi
Bij de leeuwenfontein, waar ooit water naar beneden stroomde, zit een oud bedoeïnenvrouwtje met haar souvenirstalletje op klanten te wachten. Zodra ze ons ziet springt ze overeind en scharrelt ze op ons toe. Ze heeft een paar woordjes Engels geleerd, zoals lion en camel-bone, waar haar spulletjes van gemaakt zijn. Wij hebben niet veel interesse in de souvenirs, maar Yvonne wil graag een foto van haar maken. Dan merkt ze dat het mensje bijna blind is, aan één oog heeft ze staar en het andere kijkt een andere kant uit. Aan de hand neemt ze haar mee naar een plek in de zon. Na het knippen van een paar plaatjes wil het vrouwtje nog gezellig wat praten, ook al kan ze zich niet echt verstaanbaar maken. Ze is blijkbaar eenzaam en in de tijd dat wij aan de afdaling bezig zijn hebben we ook nog geen andere toeristen gezien. Het is een lief en aandoenlijk mens en Yvonne stopt haar een dinar in de handen. Daar is ze zó blij mee dat ze spontaan twee dikke zoenen weggeeft. De tegenovergestelde wereld van Egypte, waar de mensen alleen om meer vragen als je ze iets geeft.
Het bedoeïnen vrouwtje en een man die we in Petra ontmoetten
We dalen verder af en lunchen in de overblijfselen van een tempel. Als we verder lopen ontmoeten we Hayaan, een achtjarig, blond bedoeïnenmeisje. Ze zit bij een stalletje met gekleurde stenen, zoals je ze soms zelf in de omgeving kunt vinden en die veel bedoeïnen op hun souvenir-kraampje hebben liggen. Terwijl Nina en Peter een nieuwe tombe van binnen bekijken maakt Yvonne een praatje. Het meisje spreekt een behoorlijk aantal woorden Engels en ze wil ook wel graag op de foto. Als Yvonne haar een ballon geeft, zodat ze zich niet zo hoeft te vervelen terwijl ze op klanten wacht, wil ze graag één van haar stenen terug geven. Dat kunnen we natuurlijk niet aannemen, maar ze staat erop en stopt de steen gauw in één van onze broekzakken. Tot nu toen hebben we in Jordanië alleen nog schatten van mensen ontmoet, hoe anders is de mentaliteit hier dan in buurland Egypte. We nemen afscheid en lopen de laatste kilometer naar het hoofdpad, vanwaar we nog het flinke eind terug lopen naar ons hotel.
Oh ja. ik weet zeker dat ik er eens eindig. Maar inderdaad, tijdens zo’n tussendoor weekje, zeg maar 🙂
En jazeker! We vertrekken volgende week naar Thailand om te gaan backpacken. Ik heb er echt zin in. Het nadeel is wel dat mijn man is begonnen met een deeltijd studie aan de hogeschool. Heb je dus een kleintje die nog niet naar school hoeft, moeten we nu rekening houden met zijn rooster. De studie is er tussendoor gekomen, toen we al een periode vrij hadden. We wilden een 4 weken ofzo gaan. Maar dat kon dus niet meer. We gaan nu iets minder dan 3 weken, zodat hij ‘maar’ 2 schooldagen mist.
Maar in 2018 willen we weer voor een paar maanden naar New Zealand, voordat ons zoontje weer naar school moet. Als we het dan niet doen, kan het echt vele jaren niet meer om zo lang te gaan. In 2019 kunnen we niet, omdat je dan voor het begin van het schooljaar moet, maar dan is het daar winter. Dat vind ik ook weer zonde (en is meer inhoud in je rugzak). Dus moeder worden heeft me niet gestopt wat reizen betreft. Wat dat betreft ben ik weer anders dan medeblogger Puck. Ik ga er ook eens een blog over schrijven 🙂
Als het goed is zijn jullie inmiddels onderweg naar, of al heerlijk aan het genieten in, Thailand. 3 Weken is toch ook al heel mooi, zeker voor Thailand, waar je redelijk makkelijk “landt”, maar ik snap dat een weekje langer lekkerder was geweest. Extra hard genieten dus! En lijkt me leuk, zo’n blog over reizen nadat je moeder bent geworden, ik kom lezen. 🙂
Ik wil zo graag naar Petra. Gaat ook eens gebeuren, hoor. Het staat op mijn lijstje. De reden dat het nog niet gebeur is, is omdat ik altijd lang de tijd heb om te reizen. En dan eindig ik toch vaak in Azië of Amerika. Meer met het idee dat als ik eens maar een week kan krijgen, dan kan ik ook naar Petra toe. Zoiets :). Dus… ik kom er zeker eens. Lijkt me in ieder geval zo waanzinnig mooi.
Herkenbaar! Als wij voor de lange vakantie (bij ons verplicht in de zomer vanwege werk in het onderwijs) gaan dan zijn we ook steeds weer geneigd ver weg te gaan. En je hebt helemaal gelijk: Jordanië ligt er ook nog wel een tijdje, dus je gaat het vast een keertje zien! Ga je nu je moeder bent ook nog steeds lang en ver op reis?
Ik was ooit een winter weekje in Eilat en ging vanuit daar een dag naar Petra. Veel te kort natuurlijk om al dat moois te bekijken. Ik wil nog steeds een keer terug, zeker als ik dit soort posts zie!
Kan me voorstellen dat je een keer terug wilt, er is zo veel te zien en het is best wel een uitgestrekte site. Jordanië is absoluut de moeite waard, dus zeker een keertje doen!
Dit staat echt nog hoog op mijn lijstje. Petra lijkt me fantastisch. Nu nog tijd voor vinden ;).
Dat is een bekend probleem, dat tijd vinden, haha… gelukkig een luxeprobleem 🙂
Wat een mooie foto’s! En in de reacties lees ik enkel positieve geluiden. Heb nooit nagedacht over Jordanië maar daar gaat verandering in komen.
Zonde inderdaad van die taxi’s!!
Wat is Jordanië ook een geweldig land! Petra staat hoog op mijn bucketlist, de foto’s zijn werkelijk fenomenaal.
Dit ziet er geweldig uit! Schitterende foto’s heb je gemaakt zeg. Dat van die taxi’s is wel een verhaal, heb ik nooit geweten dat het zo werkt. Lijkt me een geweldig mooi land om doorheen te reizen.
Dank je wel. Tja, die taxi’s… dat is inderdaad een verhaal apart. Vooral in India en Egypte kunnen ze er wat van. 🙂
Prachtig! Ik wil hier graag naar toe!
Zeker een keer doen! Is echt de moeite waard.
Jordanië is echt geweldig! Superleuke en lieve mensen.
Dahab is ook geweldig. Ik ben er 4 keer geweest voor een duikvakantie.
Absoluut!Jammer dat het land relatief klein is en wij zo’n beetje alles dat er te zien is wat ons interesseert al een keer gezien hebben, anders zou ik vast nog een keer gaan. Dahab vond ik ook echt één van de fijnere plekken in de regio! Bleven er veel te lang hangen. 🙂
Ik zou vorig jaar naar Jordanië gaan maar moest helaas afzeggen … gelukkig is het niet al te ver weg en dus ga ik graag nog een keer die kant op. Ik heb gehoord dat je fantastische trekkings kunt maken. Dat bord van die no camels is trouwens echt hilarisch 😉
Dat gaat vast nog een keer goed komen, inderdaad niet ver weg en het land ligt er nog wel een tijdje. 😉 De trekkings door de woestijn, waarbij je bij de berbers overnacht schijnen heel gaaf te zijn. Hebben wij toen niet gedaan (iets met graag luxe en een beetje lui geloof ik, haha)
Ik zeg al een hele tijd dat ik een keer naar Jordanië wil, het lijkt me een heel interessant land! Ik kan niet wachten tot Fenne ouder is, dan neem ik haar echt een keer mee !
Volgens mij is het ook een land dat heel leuk is om met jongere kinderen te zien, de kamelen en kastelen… meestal zwemweertje erbij. 🙂
Petra lijkt me echt zo mooi… Daar wil ik nog wel een keer heen. Als de kids wat groter zijn dan toch!
Als de kids groter zijn, zodat zij er meer herinnering aan blijven houden? Jordanië is volgens mij erg goed te bereizen met kleine kinderen, zou er iig zo heen gaan, maar kan me voorstellen dat je wilt dat ze er meer van meekrijgen. 🙂
Ik kan ook alleen maar positief zijn over Jordanië. Super lieve mensen (en vrouwvriendelijk…ook best prettig in het Midden-Oosten 😉 en ze zijn zo ontzettend blij met toeristen. Ik heb me zelden zo welkom gevoeld in een land. Jammer dat ze het zo zwaar te verduren hebben door alle problematiek in de regio. Ze liggen ook zo ongunstig. Ik gun Jordanië zo veel meer, want dat verdienen ze. Lijkt me duidelijk…ik ben fan 😉 .
Ja absoluut en ze liggen inderdaad erg onhandig daar, hopelijk wordt het snel rustiger.