De Mrtvica canyon in Montenegro is misschien wel dé mooiste canyon van het land. Deze kloof bevindt zich halverwege tussen de hoofdstad Podgorica en het bergdorp Kolašin. Ondanks dat de Mrtvica canyon dus vrij makkelijk toegankelijk is, én bovendien onvoorstelbaar mooi, wordt de kloof slechts weinig bezocht. Dat heeft er vast mee te maken dat er weinig overnachtingsmogelijkheden in de directe omgeving van de kloof zijn. Ook moet je vanaf de doorgaande weg en de enige écht toegankelijke parkeerplaats al een paar kilometer lopen naar het begin van de canyon. Onderweg passeer je geen enkele voorzieningen. Je zult dus alles zelf mee moeten sjouwen. En ondanks dat is het mijn favoriete canyon in Montenegro. Ik word er minstens even blij van als de Zrmanja kloof in Kroatië.
Wat lees je in mijn blog?
Hoe bereik je Mrtvica Canyon
De start van de Mrtvica canyon bevindt zich op de plek waar de rivier Mrtvica in één van de mooiste rivieren van Montenegro uitstroomt. Het is niet lastig om deze canyon in je route door Montenegro in te passen, vanwege de centrale ligging in het land. Wij volgen de Morača al vanaf Podgorica en staan de laatste kilometers voor het startpunt van onze wandeling bijna elke bocht stil om foto’s te maken. De landschappen hier zijn ruig en ongerept. Zowel vanuit de hoofdstad van Montenegro, Podgorica, als vanuit Kolašin is het 3 kwartier rijden naar Medjurecje. De kleine verzameling huisjes die zich Medjurecje noemt is het startpunt voor een wandeling door de Mrtvica canyon. Het beste zoek je op google maps het “starting point to Mrtvica canyon”. De zijweg naar de kloof is klein en vanuit Podgorica nogal haaks. Rijd dus niet te snel! Mocht je er onverhoopt toch voorbij rijden, dan is 50 meter na de afslag een soort parkeerplaats waar je kunt keren.
de weg naar Mrtvica Canyon is al een voorbode van hoe mooi het is
De Mrtvica canyon is het best bereikbaar met eigen vervoer. Heb je dat niet? De bus van Podgorica naar Kolašin stopt hier ook, maar de tijden zijn niet erg frequent. Zeker in het tweede deel van de middag rijden ze maar eens per uur of 90 minuten. Liften is dan je enige alternatief.
Parkeren voor je wandeling door Mrtvica canyon
Die parkeerplaats aan de doorgaande weg biedt gratis parkeergelegenheid. Je auto staat dan wel aan de doorgaande weg, zonder toezicht. De paar huizen die Medjurecje staan verspreid aan deze weg en verder het dal in. Wij kiezen er daarom voor om een stukje de zijweg in te rijden. Je bent dan aan de noordkant van de Mrtvica rivier. Al gauw rijd je een stalen brug over en kom je bij een haarspeldbocht. In die bocht rijd je een ongeasfalteerd weggetje in, dat snel eindigt op een flink grasveld. Dit grasveld is privé bezit van één van de dorpsbewoners. Borden geven aan dat je moet betalen om er te staan, maar zowel bij aankomst als vertrek hebben we er geen beheerder gezien. Er is hier ook geen huis in de buurt. Als je geluk hebt parkeer je dus gratis.
Het eerste deel van de Mrtvica canyon is al schitterend
Heb je veel rijervaring, dan is het ook mogelijk om met de auto in de haarspeldbocht de weg verder omhoog te volgen en in de volgende haarspeld af te buigen op een sterk dalend ongeasfalteerde weg, die later op delen niet meer is dan een veredeld karrenspoor. Je kunt dan nog een heel eind de rivier volgen, tot één van de laatste huizen. Elk van de eigenaars heeft ook bordjes hangen dat je moet betalen om te passeren (wij hebben nergens iemand gezien) of om te parkeren. Ga je echt door tot het laatste huis, dan start je wandeling direct bij het mooie deel en wordt die bovendien met minimaal 5 kilometer (retour) ingekort.
Van de parkeerplaats naar Danilov Most
Vanaf het grasveld waar wij parkeren is het even lastig het wandelpad te vinden. Het best download je vooraf een goede wandelapp met offline kaarten. Heb je deze niet, dan loop je in de richting van de rivier aan de kant van de bosrand en zoek je naar één van de kleine paadjes het bos in. Als je die een eindje bergop volgt (een meter of 50 schat ik), dan kruis je vanzelf het wandelpad van de Mrtvica canyon. Dit wandelpad is goed gemarkeerd met witte cirkels met een rode rand en rode pijlen. Je loopt de eerste kilometer door redelijk dicht bos, over vlak terrein. Zo nu en dan zie je de intens blauwe kleur van de Mrtvica rivier door de bladeren heen. Die hebben alle denkbare tinten groen.
Rondom de Danilov brug, aan het begin van de Mrtvica canyon
Als het terrein wat meer open wordt, zie je in de verte de kale, hoge toppen van beide bergen die samen de kloof vormen. Na wat klauterwerk staan we dan ineens oog in oog met de Danilov Most, een oude, stenen boogbrug. Hier komen de Mrtvica en Morača rivier bij elkaar. Het uitzicht over de blauwgroene rivier is werkelijk fantastisch. Het kristalheldere water zorgt ervoor dat je de enorme rotsblokken onder water ook goed kunt zien.
Even door bikkelen tot we bij de échte Mrtvica canyon zijn
Nog eenmaal klauteren we door een dichtbegroeid stuk bos, met hier en daar houten bordjes om ons te vertellen dat we op privé terrein zijn. We kruisen een stroompje waar in de lente waarschijnlijk een flinke waterval naar beneden komt. Beneden, in de rivier, komt hier en daar ook nu al met geraas een waterval naar beneden. We zijn helaas te laat vertrokken. Pas rond het middaguur zijn we gaan lopen, omdat we Mrtvica aandoen op de dag dat we van het Skadar meer naar Kolašin onderweg zijn. Daardoor hebben we geen tijd om elk zijpaadje naar de rivier in te lopen. Wel zien we vanaf boven de pijlers waar tot een paar jaar terug een houten brug op bevestigd was. Die is helaas een keer weggespoeld.
Voorbij de laatste huizen gaan we echt de Mrtvica canyon in
Als we het bos uit stappen volgen we het laatste deel van de onverharde weg die wij te spannend vonden om met een volgeladen auto in te rijden. We passeren nog drie huizen, voor we daadwerkelijk de kloof in lopen. Bij één van de huizen is een houten picknickbank waar je volgens een zelf geschreven bordje sap en bier kunt krijgen. Honing en kaas hebben ze ook. Wij lopen door, want we verheugen ons op het mooiste deel van de kloof en de zon brandt genadeloos op dit deel van de wandeling.
Twee zwemplekken in de kloof
Dan lopen we echt hoog boven de rivier, op een smal paadje. De bergwanden komen hier al een flink stuk dichter bij elkaar. Het is te merken dat hier amper ooit zon schijnt, want alle bomen zijn bedekt met dik en harig mos. Het geeft het bos wat sprookjesachtigs. Hier en daar gaat het pad over een stuk rotswand en zien we meer van de rivier. Dan ineens kunnen we afdalen tussen de boomworteld en rotsblokken. We zijn bij één van de bekendste plekjes van de Mrtvica canyon: “de poort van de wensen”, in het Montenegrijns Kapija želja genoemd. Doe je hier een wens, dan komt de fee van de berg af om die te vervullen. Twee reusachtige rotsblokken staan tegen elkaar aan geleund. Er tussendoor zien we het felblauwe water van de rivier lonken.
rotsen en een sprookjesachtige omgeving bij Kapija želja
Als we door de poort lopen en afdalen over de grote rotsblokken voelen we iets heel bijzonders: ijskoude lucht komt van de rivier naar boven waaien, terwijl lucht van 35 graden of meer van boven naar beneden waait. Zou het stiekem de wensfee zijn?
Zo’n 500 meter voorbij de “poort van de wensen” komen we vlak langs een andere wow-plek. De rivier vormt een natuurlijk zwembad, op de plek waar ze tussen een smalle rotsspleet door stroomt. Er bovenuit torenen de hoogste pieken van de kloof. Het is een machtig mooi plaatje. De meiden zijn blij dat ze eindelijk even kunnen afkoelen. Ze gooien hun kleding al lopend naar het water uit en plonzen er zonder aarzelen in. We horen het nog net niet sissen. Een volgende keer wandelen wij de Mrtvica kloof echt op een eerder tijdstip! Als we allemaal zijn opgefrist en onze drinkflessen hebben gevuld met vers, ijskoud water gaan we verder door het meest spectaculaire deel van de kloof.
Een ijskoude, maar mooie zwemplek in de Mrtvica canyon
Verder naar Mrtvičke Grede
Na de zwemplek stijgt het pad flink verder. Het is hier goed opletten. Op sommige plekken is het pad rotsachtig en breed, tussen begroeide delen door. Even later is het pad amper een halve meter breed, met ongelooflijk diepe afgronden. “Ik heb geen hoogtevrees mama, maar valvrees” concludeert de jongste. We zetten door en klimmen redelijk steil omhoog door een fantastisch, rotsachtig decor. Na de zoveelste bocht zien we ‘m dan eindelijk: Mrtvičke Grede. Dit is de reden dat we zo ver zijn doorgelopen. Het compleet in de rotsen uitgehouwen pad is ooit door het Joegoslavische leger gemaakt om de dorpjes Medjurecje en Velje Duboko eindelijk met elkaar te verbinden. Een andere weg was er niet.
Voor ons is dit het eindpunt van onze wandeling door de Mrtvica canyon, of eigenlijk het terugkeerpunt. We zijn vandaag hooguit 10 andere groepjes wandelaars tegengekomen, maar het afgelopen uur niemand meer. We zijn waarschijnlijk de enigen die zich nog zo ver van het beginpunt van de kloof bevinden. Na 3 uur ploeteren is het voor de kinderen ook mooi geweest.
Het meest indrukwekkende stukje van de canyon is Mrtvičke Grede
Een eind verderop is nog de “stone beach”. Het schijnt er prachtig te zijn, met stroompjes, watervallen en zwemgelegenheid. Echte bikkels kunnen door lopen naar Velje Duboko. Voor ons is dat nu even een brug te ver. We keren om en rusten nu slechts even bij Kapija želja, om een laatste wens te doen. Vlak voor we de kloof uit lopen zien we nog een slang, die geniet van de laatste zonnestralen van de dag. Het is bijna 6 uur ’s avonds als we bij onze auto terug zijn.
Waar verblijven bij de Mrtvica Canyon
Zelf hebben wij geslapen in 1 van de 3 appartementen van Medo in Kolašin. De appartementen zijn niet groot, maar je kunt er met een gezin van 4 prima slapen midden in het centrum. Alles wat je nodig hebt is er, zelfs airco voor warme zomerdagen en een gezellige houtkachel voor als het ’s avonds frisser is. Ik heb ook nog getwijfeld over dit enorm schattige huisje, maar ging dit keer voor het gemak van dicht bij het centrum. Voor iets meer ruimte, een paar kilometer buiten het stadje kies je voor een appartement bij deze familie. In Podgorica is ook fijne accommodatie genoeg.
Lees meer over Bestemmingen:
Hoi Yvonne, ik heb vandaag de wandeling door de kloof gedaan en ben doorgelopen tot net voorbij de rivier de Kicevak, érg mooie wandeling!
Oh super! Ja, heel mooi.. hopelijk had je er een beetje mooi weer bij.
Ik vind het altijd heel tof om canyons te ontdekken, dus het zou zeker een plek zijn die ik zou willen ontdekken als ik eens in Montenegro ben. Dat water ziet er ook echt fantastisch uit.