De mensen maken het land en daarom hou ik ervan om naast de interessante bezienswaardigheden en de mooie landschappen ook de mensen van een land op de foto te zetten. Soms zijn dit portretfoto’s, maar wat ik eigenlijk veel leuker vind is om de persoon in kwestie vast te leggen in wat hij of zij aan het doen is, in zijn dagelijkse bezigheden en in zijn eigen omgeving. Op die manier laat je niet alleen iemands gezicht zien, maar ook een stukje van zijn of haar leven. Je foto vertelt dan ook een verhaal.
Mensen fotograferen bij hun dagelijkse bezigheden
Hoe fotografeer je iemand in de eigen omgeving?
Mensen werken overal. Ook in de buurt van die bezienswaardigheid die jij net gaat bekijken. Op die manier kun je handig “candid” plaatjes schieten van degene die je op het oog hebt. Je doet alsof je de (tele-)lens richt op de bezienswaardigheid, maar in werkelijkheid maak je een foto van die kleurrijke straatverkoopster die daar net voor staat. Of je doet alsof je alleen oog hebt voor die schitterende zonsondergang en wacht tot één van die vrouwen die op weg naar huis zijn met een hele stapel brandhout op hun hoofd net voor je neus lopen. Je kunt ook de indruk wekken dat je je eigen familie op de foto zet en klikt zodra die andere familie net op de juiste plek achter ze langs is gelopen. Voor dit soort foto’s geldt: hoe drukker de omgeving, hoe beter.
De markt is de ideale plek om mensen te fotograferen
Niet erg netjes
Vind je het niet erg netjes om stiekem foto’s te maken van mensen? Dat is het ook niet. Toch moet ik toegeven dat ik zo meer dan eens schitterende plaatjes heb gemaakt die ook nog eens heel natuurlijk ogen en zijn. Als het mogelijk is laat ik altijd achteraf de foto aan de betreffende persoon zien en vraag ik of het okee is. Is het dat niet, dan kan ik de foto weer wissen. Je kunt ook gewoon vragen vooraf om een foto te mogen maken. In landen als India vinden de mensen het vrijwel nooit een probleem dat je ze vraagt om een foto te maken. Soms willen ze dan ook een foto van jou maken, zeker nu ook hier steeds meer mensen het zich kunnen permitteren te reizen en een camera aan te schaffen. Je loopt bij vragen het risico dat mensen echt gaan poseren, waardoor het spontane er wel heel snel vanaf is. Markten en feestelijkheden zijn hierop een uizondering, je kunt laten zien/gebaren dat je een foto maakt en vaak gaan mensen wel door met wat ze aan het doen zijn, zonder bezwaar te maken.
Mensenfoto’s maken is vaak geduld hebben
Maak eerst een praatje
Als je met degene die je wilt fotograferen kunt communiceren is het een goed idee om een praatje te maken. Ook als je niet dezelfde taal spreekt kun je vaak, uitzonderingen als de Han-Chinezen in China daargelaten, toch met gebaren een heel eind komen en in ieder geval het ijs breken. Zwaai niet meteen met je camera, maar vraag met interesse naar het leven van de ander, bekijk wat hij of zij aan het doen is. Vertel ook iets over je eigen leven, of beter nog: laat foto’s zien. Til zijn spullen op en vraag of je ook eens mag zagen, verf mengen of naaien. Jij kunt daar uiteraard helemaal niks van. Laat dan de ander voordoen hoe het gaat en vraag of je er een foto mag maken. Je zult zien dat je nu heel andere, spontane foto’s krijgt.
Fotografeer mensen in hun eigen omgeving
Van de achterkant of op afstand
Soms is het voor een bepaald sfeerbeeld leuk om mensen toe te voegen, maar hoeven deze mensen niet persé van de voorgrond te zien te zijn of volstaat het als de persoon op een afstand wordt vastgelegd. In zo’n geval kun je ook gewoon wachten tot er toevallig iemand komt langslopen en dan knippen als ze je net voorbijgelopen zijn, of juist nog op zoveel afstand dat ze toch niet herkenbaar in beeld zijn.
Mensen op afstand om sfeer aan een foto toe te voegen
Kinderen vaak spontaan
Kinderen zijn vaak nieuwsgierig en nog heerlijk spontaan en als je ze vraagt of je een foto mag maken zullen ze bijna altijd enthousiast reageren. Helemaal als ze daarna het resultaat mogen bekijken op je camera. Ook hier kun je bovenstaande te tactiek toepassen en hun speelgoed, broertje of zusje of schoolspullen bekijken. Daarna willen ze je graag laten zien wat ze ermee doen. Ook zijn moeders vaak zo trots op hun kroost dat ze maar wat graag met hun baby of peuter voor je willen poseren, zeker als je belooft een foto te zullen opsturen en hun adres noteert. Zo heb ik regelmatig na thuiskomst iemand zijn allereerste foto in een envelopje in de brievenbus gestopt.
Kinderen willen vaak graag op de foto en zijn lekker spontaan
Niet in alle landen even makkelijk
Niet in alle landen is het even makkelijk om foto’s te maken van mensen. Vooral in sommige Moslim-landen kan het een probleem zijn, zeker met vrouwen, maar zelfs vaak met mannen. In Marokko houden mensen er helemaal niet van om gefotografeerd te worden en ze worden er soms zelfs boos om als je het alleen al voorstelt. In zo’n geval kun je, om toch plaatjes van mensen uit zo’n regio te hebben, ook foto’s maken van gidsen, chauffeurs of anderen mensen die in het toerisme werken. Die poseren vaak met plezier voor je. Een enkele keer willen mensen niet in hun eentje op de foto, maar als ze met vrienden of familie zijn ineens weer wel.
Mensen fotograferen gaat niet overal even makkelijk, soms willen ze samen wél op de foto
Per regio binnen een land kan het ook nog eens erg verschillen. Zo wilde in het Noorden van Egypte niemand op de foto, terwijl de Nubiërs in het zuiden erg graag poseerden. Ook zijn feesten en rituelen vaak een uitzondering. Mensen willen op zo’n bijzondere dag vaak ineens wel gefotografeerd worden. Vraag altijd of het op prijs wordt gesteld dat je dingen vastlegt.
Hoe pak jij dat aan: mensen fotograferen?
Goede tips! Ik heb eigenlijk nog nooit echt foto’s gemaakt van vreemde, ik ben alleen nog binnen Europa geweest en daar vind ik het dan toch minder interessant ofzo. Het vragen vind ik trouwens ook best eng… Ik vind soms dingen vragen aan een bekende al eng :p
Eerst nam ik in Europa ook nooit foto’s van mensen, om dezelfde reden. Maar juist voor mensen die zelf niet in Europa wonen is dit net zo bijzonder om te zien als het voor ons is om niet-Europese mensen op de foto te zien. Daarom ben ik er wel mee begonnen. Maar, eerlijk is eerlijk, buiten Europa fotografeer ik veel meer mensen. Vooral India is favoriet, daar zijn de mensen zo kleurrijk.
Ik vind het echt heel eng om aan mensen te vragen of ik ze op de foto mag zetten, maar als ik zo jouw pareltjes zie merk ik dat ik dat echt moet gaan doen! Ik deed het op het carnaval in Curacao en die mama was inderdaad heel blij om te horen dat ik haar kindje zo fotogeniek vond. Gewoon durven he eigenlijk! Maar ik vind inderdaad wel dat je het altijd moet proberen te vragen. Tenzij je gewoon weet dat het dan geposeerd wordt, maar achteraf om toestemming vragen tot publicatie vind ik wel nodig. Mooie foto’s!
Misschien als je het een paar keer probeert is het al een stuk minder eng en idd: het is gewoon durven/doen!
Ik vraag bijna altijd of ik een foto mag maken, dat vind ik wel zo beleefd. In Westere landen is het vaak lastiger maar ik was pas in Alentejo en heb daar toch wel weer wat mooie portretten kunnen maken. Soms is het inderdaad lastig als mensen te geposeerd gaan zitten maar dan maak ik er meer en vaak zit er wel één bij die goed is. (Dat lukt niet altijd). Kinderen en Aziaten zijn altijd in voor een mooie foto en ik laat ze graag zien achteraf, dat is vaak ook heel leuk. Lang leve de digitale camera!
Inderdaad, lang leve de digitale camera… en opsturen achteraf vind ik ook leuk, vooral als mensen nog geen enkele foto van zichzelf hebben.