Mee met de stoomtrein in Maramures

In Maramures rijden nog verschillende ouderwetse stoomtreinen. De treinen zelf worden alleen nog ingezet als toeristische attractie. De spoorlijn die vanuit Viseu de Sus richting de Oekraïense grens gaat is echter nog altijd in gebruik. Dagelijks vertrekken hier nog treinen met houthakkers de bergen in, om hout te kappen voor de meubelindustrie. Volgens de advertenties is dit de enige nog werkende spoorlijn voor de houtindustrie in Europa. En wij treinen vanuit Viseu de Sus een stukje mee met één van de stoomtreinen, over datzelfde traject.

In Viseu de Sus draait alles om de stoomtrein

Vertel je in Roemenië dat je naar Viseu de Sus in Maramures gaat, dan weet iedereen direct dat je met de stoomtrein mee gaat. Iets anders is er in het plaatsje niet te doen en alles draait om de trein. Verwacht dus geen authentiek plaatsje, dat er nog altijd uitziet als het houthakkersdorpje van jaren geleden. Viseu de Sus is behoorlijk toeristisch, zeker in de zomermaanden. Dat heeft zo z’n voordelen, want er is genoeg keus aan restaurantjes en slaapgelegenheid. Het heeft echter ook z’n nadelen. Op de dag dat wij er waren, reden er niet minder dan zes (!) treinen vol toeristen over het spoorlijntje. Onderweg merk je daar niks van, maar ga een dag eerder om je kaartjes op te halen en kom ook vroeg op de ochtend van vertrek, zodat je keus hebt aan zitplaatsen.

In Viseu de Sus draait alles om de stoomtrein

De mooiste uitzichten heb je aan de linkerkant van de trein. Kies dus in elk geval stoelen aan die kant. Lukt dat niet? Dan kun je onderweg makkelijk een beetje rond lopen door de trein en op de balkonnetjes of bij de deuren gaan staan, om alsnog van het uitzicht te genieten.

Boek je kaartjes en overnachting ruim van te voren

Reis je in de zomermaanden naar Viseu de Sus, dan is het verstandig om je treinkaartjes ruim van te voren online te reserveren. Je haalt de kaartjes dan een dag voor vertrek op (of heel vroeg op de dag zelf) en bent zo verzekerd van een plekje aan boord. Er zijn slechts drie stoomtreinen, maar er rijden ook nog drie diesellocomotieven mee op drukke dagen. Als je er op tijd bij bent, weet je in elk geval zeker dat jouw trein een echte stoomtrein is. Overigens is het tijdens de rit helemaal niet vervelend dat er meer treinen rijden. Ze vertrekken allemaal een half uur na elkaar, waardoor je alleen op het eindstation samen met één of twee andere treinen bent.

Als je er op tijd bij bent weet je zeker dat je met een stoomtrein door dit landschap tuft

Er is best behoorlijk wat aanbod qua overnachten in Viseu de Sus. Toch is het slim om ook je verblijf ruim op tijd te boeken, als je nog keus wilt hebben. Ons eigen guesthouse is echt een aanrader: pal aan de spoorlijn, op vijf tot tien minuten lopen van het station. Erg leuk om alle treinen langs te zien rijden vanuit de tuin, ook de treinen vol boomstammen. De kamers zijn ruim en comfortabel en de gastheer en –vrouw doen er alles aan om het je naar de zin te maken.

Het stationnetje Viseu de Sus

Een dag voor vertrek halen we, laat in de middag, onze treinkaartjes op. Op enkele andere toeristen na is er weinig activiteit op het stationnetje. De kaartjes blijken een heel pakketje te zijn. We hebben de treinrit inclusief lunch geboekt. Daarom krijgen we voor elke reiziger vouchers voor een warme drank, een snack, een frisdrank en een barbecue lunch toegestopt.

De stoomtrein onderweg

De volgende ochtend komen we, een half uur voor vertrek, opnieuw op het station aan. We kennen de plek amper terug, want het is er nu een drukte van belang. Maar liefst zes treinen staan op en rond het stationsgebouw opgesteld, waarvan drie met stoomlocomotief. Er wordt nog steeds druk heen en weer gerangeerd, terwijl indrukwekkende stoomwolken de wereld af en toe even doen verdwijnen. Blij verrast horen we van één van de medewerkers dat wij in de eerste stoomlocomotief als eersten een plekje mogen uitkiezen. Een half uur later puffen we langzaam het stationnetje uit. Het voelt alsof we het verleden tegemoet boemelen. Helemaal als de stoomfluit snerpt voor de eerste bocht.

De treinrit

Ook als de trein op stoom is gekomen, zou je ‘m rennend nog bij kunnen houden. Gestaag laten we de huizen van Viseu de Sus achter ons, om de rivier door het dal te volgen. Met elke puf en elke fluit lijkt de geschiedenis tastbaarder. Onderwijl worden de heuvels om ons heen steiler en hoger. Het landschap wordt wat ruiger en huizen zien we na een tijdje niet meer. Als we de eerste keer remmen is dat voor een kudde koeien die op het spoor staan, de tweede keer om de watertank bij te vullen en de hoeveelheid brandhout aan te vullen. Onder het genot van een warme choco en een gebakje nemen we de groene omgeving in ons op. De kinderen mogen snel nog even bij de machinist kijken. In ruim anderhalf uur puffen we naar onze eindbestemming. Er is niet veel meer dan een wissel met tweede spoor, een piepklein stationsgebouwtje met wat historische foto’s en een verzameling bankjes rond een podium.

Onderweg stoppen voor hout en water en dans op het eindstation

Eindstation

Waar dat podium voor bedoelt is ontdekken we al snel. Vijf minuten nadat we de trein verlaten hebben, stappen vier dansers in klederdracht de planken op. Enthousiast beginnen ze te zingen en dansen. De ene na de andere traditionele dans volgt. Tot grote verrassing van de kinderen, mag iedereen meedoen. Het voelt echt als een feestje. Inmiddels is de barbecue ook aangestoken en kunnen we onze tegoedbonnen inruilen voor wat te eten en drinken. Een half uur later horen we opnieuw een snerpende stoomfluit. De tweede trein komt de bocht om, in enorme wolken stoom gehuld. Wat een geweldig gezicht, hier in de Roemeense natuur. De spoorweg gaat van hieruit nog kilometers verder de bergen en de bossen in. De toeristentreinen keren even verderop, om weer terug te boemelen naar Viseu de Sus.

De echte trein in Viseu de Sus

Behalve de toeristische stoomtrein, die door een bedrijf wordt gerund, rijden ook de echte houttreinen nog in Maramures. Elke ochtend, net na zonsopkomst, vertrekken deze treinen vanaf het depot een paar honderd meter van het stationnetje in Viseu de Sus. De werkmannen leggen dezelfde route af als de toeristentrein een paar uur later. Alleen rijden zij een stuk verder omhoog, om de lange bomen te kappen. ’s Middags worden al die lange, rechte boomstammen op de wagons geladen en rijdt de trein terug naar Viseu de Sus. Een paar uur na de toeristentrein komen deze vol geladen wagons in het depot aan.

Aan het eind van de dag komt de echte houthakkerstrein weer terug in het dorp

Terwijl de houtkappers fietsend en lopend naar huis vertrekken, gaan twee andere werklui aan de slag. De één rijdt wagon voor wagon naar het einde van het spoor, terwijl een collega op de heftruck de boomstammen eraf haalt. Ze worden op een grote stapel op een modderig rangeerterrein opgeslagen, klaar om verder vervoerd te worden. Op vrachtwagens gaan de boomstammen verder het land door, naar de houtzagerij, waar er planken van gezaagd worden. In Roemenië worden nog altijd veel spullen van hout gemaakt, dus er is nog vraag genoeg om de mensen hier in het noorden van Maramures van een inkomen te voorzien.

Het opstapelen van het hout aan het eind van de dag

Wil jij met de echte houttrein in Maramures mee de bergen in? Als je in alle vroegte naar het depot komt is er een grote kans dat je mee mag met de dieseltrein. Wil je uitslapen en de historische stoomtreinen zien? Ga dan met de toeristentrein mee. Zeker met kinderen een super ervaring.

Ga naar al mijn Bestemmingen blogs, of kies een andere bestemming »