Langs de Mekong in Thailand

Helaas is Thailand enorm veelzijdig, relaxt en makkelijk te bereizen. En helaas weet de rest van de wereld dat ook. Thailand is echt zo’n bestemming die iedereen die naar Azië is geweest al eens bezocht heeft en waar het daarom ook op veel plaatsen behoorlijk platgetreden is. Gelukkig zijn er ook nog plekken te vinden waar je schijnbaar de enige toerist bent en waar je heerlijk kunt genieten van de mooie natuur, de vriendelijke mensen, het lekkere eten en vooral: de rust. Wie langs de Mekong in Thailand reist zal hier geen spectaculaire highlights vinden, maar wel zeker dit soort fijne plekken tegenkomen.

Eerste zicht op de Mekong in Chiang Khan

We zitten vanuit provinciehoofdstad Loei in een Songthaew naar Chiang Khan, een rit van ongeveer een uur. Het landschap is zoals we ons Thailand altijd hadden voorgesteld… maar dan mooier. Groene heuvels begroeid met weelderige planten, struiken en bomen, bananenplantages en kokospalmen en uiteindelijk de Mekong. Erg bijzonder om deze rivier nu met eigen ogen te zien. We dachten er altijd aan als “die bruine blubber”, en dat is het ook, maar de mensen, de huizen en de landschappen er omheen maken het heel mooi.

De Mekong is inderdaad “bruine blubber”, precies zoals het beeld dat we ervan hadden

Fietstocht langs de Mekong

Onze kamer, een hele grote (als je tegen elkaar praat hoor je steeds 3 echo’s) voor een erg zacht prijsje, is nog niet klaar om 10 uur ’s ochtends, dus trekken we er eerst met een huurfiets op uit. We volgen de Mekong langs mooie huizen met luiken en aan de overkant zien we Laos. Als we bij de rand van het dorp zijn horen we ineens een luid psshht. Binnen een paar seconden is Peters achterband plat: glas! Met behulp van enkele dorpsbewoners vinden we een fietsenmaker die er zo naar gaat kijken. Tenminste, dat denken we de eerste 10 minuten nog. Maar deze man blijkt nou net toevallig de best lopende zaak van het dorp te hebben en de ene klant na de andere komt binnen. Na een half uurtje komt hij eindelijk aan de band toe, maar een minuut later al spurt hij weg op een brommertje. Plakspul halen? Als hij terugkomt staan er alweer klanten te wachten en na een kwartier of wat proberen we eens hoogte te krijgen of het vandaag nog gaat lukken. Eén van de klanten gaat erbij zitten en bekijkt de band ook… o…nee, die is afgeschreven hoor, gebaart hij. Nu durft de fietsmaker het ook toe te geven, nee, die is inderdaad niet meer te repareren. Een nieuwe band dan maar? Uhm… nou dat graag?! 5 Minuten later en slechts anderhalve euro armer zitten we dan weer op de fiets. Waarom die beste man dit niet meteen zo kon doen? Omdat het hier Azië is. Ach… wij fietsen weer en genieten van de landschappen langs de rivier.

Phu Thok zonder fiets

Onze laatste bestemming voor vandaag is de Phu Thok, een berg vanwaar je een geweldig mooi uitzicht over de omgeving hebt volgens onze reisgids. Vol goede moed fietsen we de eerste 3 redelijk vlakke kilometers in de goeie richting. Daarna zullen volgens het boek 2 steile kilometers volgen, jaja, dat zien we. We laten de fietsen bij een paar huisjes achter en beginnen lopend aan de klim. Toch nog niet helemaal hersteld van een buikvirusje valt het Yvonne nogal tegen en na een tijdje staan we te twijfelen om terug te gaan als we het geluid van een auto horen. Een zware pick-up komt de bocht om, duim omhoog… en ja, we mogen achterin springen. Zo zijn we in een paar minuten boven en het uitzicht is inderdaad prachtig. Als we uitgekeken zijn gaat de beste man met z’n pick-up ook net weg en hij gebaart dat we er weer in mogen. Zo zijn we al snel bij onze fietsen en na nog een kilometer of 5 peddelen maken we dankbaar gebruik van het kingsize bed en de heerlijke douche.

Het gebied langs de Mekong ontdekken

Lokaal vervoer naar Sang Khom

Na een paar grote koppen thee en wat lekkers van de bakker pakken we ons boeltje weer op om naar Sang Khom door te reizen. Normaal gesproken zouden we een busrit doen die de Mekong volgt, maar die bus rijdt vandaag om één of andere reden niet. We gaan dus op advies van de mevrouw van ons guesthouse eerst met de bus terug tot halverwege Loei, waar we moeten overstappen op een “green minibus” die hier om 11 uur ongeveer zal passeren. We zitten nog maar net te wachten als er i.p.v. een minibus een songthaew de hoek om komt, die we volgens een behulpzame Thaise moeten nemen. Wel een stuk langzamer dan een minibus en maar tot Pak Chom, nog 60 kilometer voor onze bestemming, maar in elk geval iets dat zeker rijdt en ook nog in de goeie richting.

Met moeite weten we onszelf en de tassen nog in de songthaew erbij te proppen en het grote kijk-circus begint. Na een kwartier zijn de mensen in het busje zelf wel aan onze bleke neuzen gewend, maar overal waar we langsrijden verdraaien mensen hun nek en worden we verbaasd lachend nagekeken. Even later springt een tamarind-boertje op weg naar zijn veldje erbij en die vergaapt zich minutenlang aan ons. Peter wordt ook nog eens bevoeld en handengeschud en bij zijn landje laten we hem zwaaiend en nog altijd ongelovig lachend achter.

Als je lokaal vervoer neemt in dit gebied aan de Mekong in Thailand ben je nog een bezienswaardigheid

Aankomst in het paradijs in het echte Thailand

Als na een uur de songthaew wat leger wordt kan iedereen wat uitgebreider zitten en begint een andere boer een gesprek met Peter. Eerst is het een nogal eenzijdige ‘happening’, maar iemand kent een paar Engelse woordjes en helpt een beetje en met veel gebaren en ons fotoboekje komen ze toch een heel eind. Als we Pak Chom naderen zijn we inmiddels beiden uitgenodigd om mee te komen naar de beste man z’n huisje in de bergen, 9 kilometer buiten de bewoonde wereld. Hij zal daar dan een kip slachten voor ons, zodat we lekker kunnen eten. Helaas zitten we met een nogal strak tijdschema, onze visa verlopen over 4 dagen, dus als onze nieuwe vriend en zijn vrouw een lift op de trekker krijgen gaan wij wachten op de bus naar Sang Khom.

Die vertrekt bijna 3 uur later pas, dus komen we pas tegen de avond aan bij Buoy Guesthouse, een fantastisch geheel van bamboehutjes pal aan de Mekong, die met een houten brug te bereiken zijn en omgeven worden door een weelderige tuin. De hutjes zijn simpel, maar voor ons voelt deze plek alsof we in het paradijs zijn beland. Elke hut heeft ook nog eens zijn eigen hangmat en we krijgen er zomaar nog een paar huisdieren bij. Zo zitten er een Tokai en wat gecko’s op de veranda, 2 kikkers in de wc/douche en zowel buiten als binnen genoeg insecten voor behoorlijk wat rillingen over de rug. Dat laatste is wat minder, maar gelukkig is het huisje voorzien van een klamboe!

Buoy Guesthouse in Sang Khom voelde voor ons als een paradijsje

Op de scooter de heuvels langs de Mekong in

Wat is het heerlijk wakker worden met een opkomend zonnetje boven de Mekong. Daardoor vergeten we al snel dat het eigenlijk nog heel vroeg is, dat we door een mengeling van hanengekraai en omroepgeluiden van de verkiezingsuitslag zijn wakker geworden en zelfs dat de douche hier weer eens koud is. Ons guesthouse heeft 3 fietsen te huur en we kiezen de grootste 2 uit. Helaas komen ook hierbij onze knieën tot tegen het stuur en vallen ze beiden bijna uit elkaar. Na een tussenstop op een erf vol spelende kinderen in het dichtstbijzijnde dorp keren we dus gauw terug om onze fietsen in te ruilen voor een scooter.

Een erf vol spelende kinderen vlakbij Sang Khom

De scooter is een fijne vervanger van de fietsen. Via een waterval komen we bij een verlaten weg die naar Wat Pha Tak Sau leidt. Al snel gaat het asfalt over in stoffige zandweg, heuvel op, heuvel af, tot we na een klein half uurtje bovenop een berg blijken te staan. Hier staat een gloednieuw klooster met tempel en genieten we van een adembenemend uitzicht over de Mekong. Op de terugweg maken we een korte stop bij een winkel aan huis, met terras, in een erg lief, minuscuul dorpje. We zijn hier de enige bezoekers, maar we worden nauwkeurig gadegeslagen door de overburen en sommige kinderen durven ons al giechelend van dichtbij te komen bekijken. De bewoonster van de “huiswinkel” komt ons naast wat we al gekocht hebben en op het terras opeten ook nog een bordje met haar eigen bananen brengen. Zo gastvrij als deze mensen hier telkens weer zijn, we blijven ons erover verbazen. Daar zou de gemiddelde Nederlander, met de deksel op de koektrommel, veel van kunnen leren!

Op de scooter rijden we door de heuvels aan de Mekong naar Wat Pha Tak Sau

We gaan weer verder, want we willen nog naar een grot die op ons zelfgemaakte kaartje van het guesthouse staat. Bij navraag in een dorpje dat er vlakbij zou moeten zijn is er een jongen die ons wel wil brengen. Op zijn motor rijdt hij voor ons uit, om ons tot praktisch voor de ingang te brengen. De grot blijkt een soort van tempel onder de grond te zijn, waar je gebukt doorheen moet lopen. Als Thai zou je tenminste gebukt kunnen lopen, maar wij met onze lange benen zouden praktisch moeten kruipen en dan maar hopen dat we niet halverwege blijven steken. Tot grote verbijstering van de aanwezige Thai bekijken we dus alleen de Buddha’s aan de buitenkant om dan aan de terugweg op ons scootertje te beginnen, aangezien de zon alweer begint weg te zakken. Nog net op tijd zijn we bij ons hutje, om vanuit de hangmat te genieten van de prachtige zonsondergang… en die van de volgende dag. 😉

Naar Laos

We hebben helemaal geen zin om hier weg te gaan, maar morgen verlopen onze Thaise visa, dus we moeten echt verder naar Nong Khai om daar de vriendschapsbrug met Laos over te steken. Onze eerste stop wordt Vientiane. Ook onze badkamer-kikker pinkt een traantje weg, hij voelt tenminste een beetje vochtig, als we met de tassen weer op de rug voor het laatst de houten brug over gaan.

Onder toeziend oog van een herkauwende koe steken we voor de laatste keer de brug over van Bouy Guesthouse

Al om 8 uur staan we klaar aan de weg om de bus aan te houden zodra hij komt. Rond deze tijd zou er één langs moeten rijden. Er is veel verkeer, zeker voor Sang Khom, maar al wat er komt: geen bus. Twee uur later zitten we iets minder fanatiek nog steeds te wachten als er aan de andere kant een bus komt. Ja, om half 11 komt er ook één aan onze kant zo horen we via via, maar als het 11 uur is wordt deze tijd herzien naar half 12. En ja hoor, om kwart voor 12 komt er eindelijk een bus aankachelen, na bijna 4 uur wachten. Daar gaan we weer: op weg naar Laos!

Ken jij nog van die fijne plekken in Thailand, waar het massatoerisme nog ver weg lijkt?

Ga naar al mijn Azië blogs, of kies een andere bestemming »