Kochkor

Kochkor – op en top Kyrgyzstan

Eenmaal in een minibus naar Kochkor kunnen we meteen vertrekken, ook al zitten we nog niet helemaal vol. De chauffeur neemt echter een heel verkeerde afslag en we vragen ons af wat er aan de hand is. Onze medepassagiers kijken in iedere tegemoetkomende auto en aan sommige bestuurders wordt wat gevraagd. Moeten we soms omrijden door de vele regen van de afgelopen dagen en de staat van de weg? Goed modderig is het in elk geval wel. Als we bijna bij een dorpje zijn remt de chauffeur ineens heel hard en hij en zijn bijrijder proberen de aandacht van de volgende tegenligger te trekken. Dit lukt niet en we keren om en zetten de achtervolging in. We rijden de hele weg die we gekomen zijn weer terug en wat blijkt: in de auto die ons tegemoet kwam zitten nog 2 passagiers voor ons busje en die auto staat nu keurig op de kruising van de verkeerde afslag op ons te wachten. Aziatische efficiëntie zullen we het maar noemen. Iets waar je als reiziger niet meer van opkijkt in het zoveelste Aziatische land in elk geval.

Eindelijk naar Kochkor

Nu kunnen we eindelijk echt vertrekken en ruim twee uur later komen we in Kochkor tot de conclusie dat reserveren ook weinig betekenis heeft in Kyrgyzstan. Onze kamer is vergeven aan andere toeristen en we moeten op zoek naar wat anders. Dit vinden we al snel en de rest van de dag rommelen we wat aan en doen we onze was in een heuse wasmachine! We wisten al haast niet meer hoe zo’n ding eruit zag, na een aantal dagen in een yurt en verschillende homestays zonder de luxe van een wasmachine.

Het Paardenfestival op de Sarala Saz Jailoo

Het weer is vandaag schitterend helder en dat komt goed uit, want we gaan meteen weer op pad. We vertrekken voor een dag naar de Sarala Saz Jailoo, waar CBT de jaarlijkse paardengames organiseert. Deze paardenspelen zijn zo’n onderdeel van de Kyrgyzsche cultuur, dat we die zeker niet willen missen. Na een uur hobbelen over een onverharde weg komen we bij een riviertje, waar we tot onze verbazing met ons busje dwars doorheen ploegen. Daarna rijden we het laatste stuk steil omhoog door de groene zomerweiden en we worden ontvangen met muziek van een 4-koppige Kyrgyzische “band”. Helaas vallen de paardenspelen zelf wat tegen, we hadden er meer van verwacht, maar de omgeving is prachtig. De zomerweiden bieden een schitterend zicht op de omgeving.

paardenspelen bij Kochkor- Saralaa Saz jailoopaardenspelen bij Kochkor – Saralaa Saz jailoo

We kijken naar een partijtje worstelen te paard, verschillende wedstrijden om als snelste een parcours af te leggen en als topper zien we kok-boru, het best te vergelijken met polo dat in plaats van met een bal wordt gespeeld met een dood schaap zonder hoofd. Als ook het laatste potje kok-boru is afgelopen vertrekken we terug naar beneden, dit keer in een grotere bus, die wonderbaarlijk genoeg zonder brokken de berg af en de rivier over komt. Helaas begint het later die avond flink te regenen, dus dat belooft niet veel goeds voor morgen, als we eigenlijk naar het Song Köl meer willen gaan, om opnieuw bij nomaden te overnachten en paard te rijden.

Geen Song Köl

Song Köl zit er inderdaad niet in de volgende dag. Het is echt ouderwets, Nederlands zomerweer in Kirgizië. Een donkere lucht en veel regen zijn niet echt ideale omstandigheden om een hooggelegen bergmeer te bezoeken. We besluiten het morgen opnieuw te proberen en blijven lekker een dag binnen.

Toch naar Song Köl

Voor het eerst zijn we blij met de Kyrgyzische vorm van raambedekking, ofwel het totale ontbreken van overgordijnen. Zo kunnen we meteen zien dat het vandaag weer een stralende dag is en na een gezamenlijk ontbijt met Daniël en Marjolein, die ook in onze homestay overnachten en mee willen naar Song Köl, gaan we een taxi regelen. We kopen nog wat eerste levensbehoeften op de markt en een uurtje later rijden we Kochkor uit.

landschappen tussen Kochkor en Song-KölAls je Kochkor uit rijdt zijn de landschappen schitterend

De eerste 50 kilometer zijn snel afgelegd, maar als we daarna een onverharde weg op draaien gaat het ineens een stuk langzamer. Het landschap is eerst dor en kaal, maar toch haast onaards mooi. Later, als we hoger komen, verschijnen kleurige bergen en riviertjes overal om ons heen. In de verte klatert een waterval, naar beneden. Als je hier rond rijdt zou je haast niet verwachten dat het ooit anders kan zijn dan stralend, helder zomerweer met groene berglandschappen overal. Dit is voor ons inmiddels het echte Kyrgyzstan gevoel geworden.

Een aantal uren later klimmen we over een smal weggetje naar de pas die ons naar het meer zal brengen. Na een laatste wijde blik over de vallei waarin we ons bevonden krijgen we dan voor het eerst zicht op het blauwe Song Köl meer beneden ons. Regelmatig passeren we een yurt met een kudde dieren er omheen. Een half uurtje later naderen we een hele groep yurts, die duidelijk bedoeld zijn voor toeristische doeleinden, gezien de grote hoeveelheid voorzieningen in en om de tenten. We zijn er.

Als we kennis hebben gemaakt met onze gastfamilie zien we dat wij zelfs een geïmproviseerd badkamermeubel met water bij de deur hebben staan en in het zelf getimmerde wc-hokje hangt drielaags wc-papier in een echte toiletpapierhouder. Heel wat anders dan de karige tent waar we bij Kol Ukök overnacht hebben. Misschien iets minder “het echte nomadenleven”, maar daar hebben wij niet echt problemen mee, een klein beetje luxe is toch ook niet verkeerd.

Song-Köl tussen Kochkor en NarynWe zijn er! Het Song-Köl meer tussen Kochkor en Naryn

Ook naar Song Köl? Een gedeelde taxi vanuit Kochkor of Naryn is rondom de bazaar makkelijk te regelen. Vraag een dag eerder alvast rond om mensen de vinden om je taxi mee te delen, dan kan je sneller op pad.

Paardrijden aan Song Köl

Het toerisme blijft wel kleinschalig, omdat de tenten in groepen van 4 staan, met telkens 1 gastfamilie. Wij boffen echt met onze “mama”, want ze blijkt een ware keukenprinses en tovert met minimale middelen telkens weer een geweldige maaltijd op tafel. Daarnaast zorgt ze ook nog eens geweldig goed voor ons allemaal.

Doordat we pas halverwege de middag zijn aangekomen, zijn alle rijpaarden van onze familie al op pad. Eén van onze redenen om deze kant op te komen is nou juist het paardrijden en dus informeren we bij de buren of zij nog paarden beschikbaar hebben. Bij de vierde gertent komen we in een klein feestje terecht waar de kümüs (gefermenteerde paardenmelk) en wodka kennelijk al rijkelijk gevloeid hebben en daar hebben ze nog 2 paarden staan.

Song-Köl - zoektocht naar een paardUiteindelijk vinden we bij een gezellig familiefeestje nog 2 paarden

Al gauw zijn de paarden gezadeld en kunnen we gaan. Mogen we alleen weg dan, zonder begeleiding van de eigenaar? Inderdaad. Slaan die paarden dan niet gelijk op hol, zo zonder hun baasje erbij? Nou, kennelijk niet, zo ervaren we enkele minuten later als we bij de tenten wegrijden. Of deze paarden überhaupt nog wel op hol kúnnen slaan vragen we ons een kwartiertje later pas af, als duidelijk wordt dat deze beestjes waarschijnlijk niet voor niks de laatste twee overgeblevenen waren. Deze knollen zijn duidelijk al een dagje ouder, want ze zijn niet vooruit te branden. We doen allerlei pogingen deze omaatjes te bewegen tot meer activiteit, proberen zelfs een compromietje van eerst drinken bij het meer en dan actie, maar het enige resultaat is een hoop hilariteit. Als Peters paard helemaal geen stap meer wil verzetten wordt het hem een beetje te veel en we ruilen van paard. Dan gaat het beter, maar echt goed wordt het pas als we omkeren om terug te gaan richting de tenten. Dan krijgen we beiden onze oude omaatjes zelfs zover dat ze in draf willen en wordt het toch nog leuk.

paardrijden Song-KölNiet voor niks waren onze paarden de laatste 2

Een nacht van weinig slaap

Zodra de zon onder is wordt het op deze hoogte al gauw koud en na het eten kruipen we onder de wol. Van slapen komt helaas niet veel, want één van de honden geeft een concert en weet dat de halve nacht vol te houden. Het uitzicht vanuit de natuurlijke wc achter onze yurt (je gaat toch zeker niet eerst 200 meter door de kou lopen) maakt gelukkig veel goed. Nog nooit waren de sterren zo helder en de melkweg straalt zoals we dat nog nooit gezien hebben, onbeschrijflijk mooi.

Opnieuw paardrijden en terug naar Kochkor

Neemt niet weg dat we de volgende ochtend niet echt uitgeslapen zijn, maar gelukkig zijn daar mama’s blini’s en abrikozenjam, yummie. Vandaag zijn de paarden nog niet uitgeleend en we krijgen twee pittige exemplaren mee, dat is even wat anders dan gisteren. Mijn bruin met zwarte wil meteen al draven en reageert op de minste aanraking of beweging. Naar Peters eigen zeggen krijgt hij altijd het schijtpaard en is de zijne daarom weer bruin, maar na wat oefenen lukt het toch steeds beter. We rijden afwisselend in rustig tempo en in draf naar de bergen verderop en beklimmen daarna de onderste en minst steile helft. Van dichtbij blijkt dat toch nog een beste helling te zijn, maar het uitzicht over het meer, de andere bergen en grazende kuddes vee is gigantisch. Bizar hoe we hier staan in dit weidse landschap, alleen wij en onze paarden. Kochkor lijkt ineens heel ver weg, net als de rest van de wereld.

Song-Köl ver weg van KochkorDaar staan we dan, Kochkor en de rest van de wereld ineens ver weg

Boven mogen onze paarden even grazen, zodat wij foto’s kunnen maken, voor we weer naar beneden gaan. Eenmaal weer op het platte stuk ga ik nu echt voor de snelheid en al gauw gaat de draf over in galopperen. Fantastisch! Wat gaat dit hard. Ik stuif door tot bij de yurt, waar ik lachend van mijn paard af rol. Als het stof weer is gaan liggen en Peter de yurt ook kan ontwaren geven we onze paardjes terug aan de eigenaar en we lunchen aan het meer. Daarna is het tijd om terug te gaan naar Kochkor, nog een 3 uur durende rit. Opnieuw gaan we de pas over en zien we het lieflijke berglandschap aan ons voorbijtrekken. Het is echt jammer om weer naar de bewoonde wereld terug te keren, maar over anderhalve dag gaat onze vlucht.

Van Kochkor terug naar de echte stad

Tijd om afscheid te nemen van Kochkor, dat toch een beetje als thuis begint te voelen, doordat we er inmiddels maar liefst 3 keer zijn geweest. In een oude Russische bus van het geweldige merk RAF, met ongeëvenaarde benzinelucht bij het omhoog rijden, keren we terug naar Bishkek. Hoe dichterbij we komen, hoen warmer het wordt, tot we bij 40 graden bijna wegsmelten als we na een uur of 3 uitstappen. In hetzelfde guesthouse waar we vorige keer een enorme eetkamer tot onze beschikking hadden is nu nog slechts een boekenkast met een schuimrubber matje erin vrij, maar we moeten er toch al om half 3 uit om ons vliegtuig te halen, dus we nemen er maar genoegen mee. Hier eindigt onze geweldige rondreis door Kirgizië.

We namen ons voor om gauw terug te gaan naar Kyrgyzstan, maar het heeft jaren geduurd voor we opnieuw gingen. Dit jaar maakten we een rondreis in een gehuurde UAZ Bukhanka door Kirgizië.

Meld je aan en ontvang 4x per jaar Yvonne Magazine in je mailbox!

Ga naar al mijn Azië blogs, of kies een andere bestemming »

8 reacties op “Kochkor – op en top Kyrgyzstan

    • Yvonne zegt:

      Bij Kroatië hadden wij dat ook inderdaad. Helaas viel de 2de keer een beetje tegen. Het land was zo veranderd, het toerisme had de leuke plekjes van vorige keer erg veranderd. Nog steeds een heel mooi land, maar wel heel anders dan de eerste keer. Dat is dan weer een risico van terug naar een land..

  1. Jenny - ikreis.net zegt:

    Zo ontzettend mooi, het groen van het gras en het blauw van de lucht. En dan die besneeuwde bergen!

    Ik heb in China en Mongolië paardenfestivals gezien. Ik heb weinig met paarden, maar vind die festivals geweldig.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *