King’s Highway in Jordanië

De King’s Highway in Jordanië is een weg die langs allerlei historische bezienswaardigheden het land in Noord-Zuid richting doorkruist, ooit één van de belangrijkste handelsroutes van deze omgeving. Nu bepaalt de King’s Highway onze route door Jordanië, want al het moois dat deze weg qua cultuur en natuur te bieden heeft willen we zeker niet missen. We reizen samen met Taiwanese medereizigster, en inmiddels vriendin, Nina vanuit Petra in Noordelijke richting.

Moeizame start King’s Highway

Om negen uur precies zitten we samen met Nina te wachten op onze huurauto, maar al wat er langs komt, het is niet voor ons. Het eerste kwartier denken we nog aan Midden-Oosten-tijd, maar tegen half 10 zitten we nog steeds op het stoepje met uitzicht op de rode rotsen die Petra omringen. We bellen toch maar eens naar het hotel waar we de auto geregeld hebben. Helaas is er geen Engels sprekende persoon aanwezig, maar de manager van ons eigen hotel schiet te hulp en legt ons daarna iets uit over terug gebeld worden. Zijn Engels is ook bijzonder minimalistisch en we snappen het niet echt, maar we gaan nog maar even geduldig zitten.

Een kwartier later zitten we nog steeds en we bellen nog maar een keer. Dit maal wordt Peter in de wacht gezet met een leuk muziekje. Na enkele minuten is er iemand die hem te woord wil staan, maar dat lukt wederom niet in het Engels. Onze hulptroepen doen nogmaals hun best en we krijgen nu te horen dat er over tien minuten een auto komt.

Een huurauto bemachtigen in Petra is nog niet zo eenvoudig

Tien minuten later gaat de telefoon. Iemand deelt ons via de receptie mede dat de auto helaas niet uit Amman is aangekomen en dat we misschien om drie uur vanmiddag kunnen vertrekken. Verbouwereerd kijken we elkaar aan. We besluiten de auto te cancelen en onze aanbetaling terug te halen. Daarna proberen we op verschillende manieren alsnog een auto te krijgen voor vandaag, maar we hadden gisteren al begrepen dat het lastig is. De verhuurbedrijven hebben niks meer staan en tussenpersonen bellen allemaal hetzelfde rondje. Er is in Petra een chronisch tekort aan huurauto’s, zo lijkt het.

Lachen op het eerste stukje King’s Highway

Dan, bij een allerlaatste poging bij een reisbureautje, is er toch iemand die ons kan helpen. Er wordt ogenblikkelijk een auto uit Aqaba onze kant op gestuurd, zodat we een kleine twee uurtjes later toch nog kunnen gaan. En zo rijden we net na de middag gedrieën de King’s Highway op.

Met de huurauto de King’s Highway in Jordanië verkennen

Onze eerste stop is bij een benzinepomp, waar we ons scheel lachen om de prijzen. Benzine is hier goedkoper dan water! Voor twintig liter hoeven we nog geen tien Euro af te tikken. Dan rijden we het woestijnachtige landschap in, tot bij het Shobak kasteel, waar we alleen de buitenkant van bekijken. Zo interessant zien de restanten van het oude bouwwerk er niet uit. Ondertussen leven we ons uit met het roepen van de onzin die we al anderhalve maand moeten aanhoren, zodra we onze neus buiten laten zien in het Midden-Oosten: “taxi, sir?”, “very cheap”, “no bus coming today, sir, bus always late”, “hello, where you go? I can drive!” Helaas weten we geen klanten te werven en voelen we mee met al die arme drommels die zo elke dag de hele dag door de straten moeten rijden.

Verder naar Kerak

Terug op de King’s Highway wordt het landschap steeds bergachtiger, maar het blijft allemaal geelgekleurd zand en rotsen wat we zien. De enige afwisseling komt van de politie-agent die ons aanhoudt als we over de doorgetrokken streep een erg langzaam karretje inhalen. We lachen wat schaapachtig, “tsja wij buitenlanders zijn dat ook allemaal niet gewend hè”. Gelukkig blijft het bij een waarschuwing en hoeven we geen flappen te trekken. Hoe anders was dit in een land als India, Cambodja of Egypte verlopen.

Na een tocht door steeds groener gebied, met zowaar af en toe een groepje bomen, die wij enthousiast bos noemen, komen we in Kerak. We nemen onze intrek in het enige betaalbare hotel van het op een heuvel gelegen plaatsje en besluiten een bezoek aan het beroemde kasteel tot morgen uit te stellen. Het wordt tenslotte al bijna donker.

Aan de King’s Highway kom je volop prachtige landschappen en forten tegen

Kerak en Wadi Mujib

Zoals gezegd beginnen we met het kasteel, voor ons een bekend fenomeen, maar voor onze Taiwanese vriendin Nina geheel nieuw en heel bijzonder. Het is dan ook al rond de middag als we eindelijk in onze auto Kerak uit rijden. We volgen wederom de King’s Highway, hoewel we eerst moeite hebben de juiste weg te vinden.

Het landschap is wat eentonig, maar zodra de Wadi Mujib in zicht komt verandert dat. De Wadi Mujib is een kloof van een kilometer diep, met aan beide kanten kale, golvende hellingen en beneden een stuwmeer en een rivier en absoluut een heel mooi stukje King’s Highway. Dit indrukwekkende plaatje biedt dus ruime gelegenheid voor een (meegebrachte) lunch met een view. In de verte zien we ook de Dode Zee in een waas van mist liggen.

Na de lunch rijden we de kloof in en via nog meer bochtige wegen aan de andere kant weer omhoog. De uitzichten zijn spectaculair.

Wadi Mujib is een hoogtepunt aan de King’s Highway

Naar Mukawir

We vervolgen dezelfde weg en nemen een kilometer of dertig later de afslag naar Mukawir. Het landschap is hier veel groener en afwisselender, maar vooral de gelaagdheid van de aarde is een maf gezicht. Soms zitten er zomaar diepe gaten in en verbaasd zien we dat een aantal nomadenfamilies hun intrek hebben genomen in enkele van die grotten. Anderen wonen in tenten, die overdag vrijwel verlaten zijn, omdat iedereen met het vee op pad is. Grote kuddes schapen trekken over de berghellingen, een ongelooflijk mooi gezicht in het late namiddaglicht.

In de omgeving van Mukawir kom je overal herders en schapen tegen

We hebben jammer genoeg geen tijd meer om uitgebreid rond te kijken bij het kasteel van Mukawir, want de zon zakt snel naar beneden en we willen terug zijn in Karak voordat het donker is. Rechtsomkeert dus en gauw op huis aan.

Dode Zee en Madaba

Vanochtend verlaten we de King’s Highway om langs de Dode Zee verder naar het noorden te rijden. Een gek idee, dat we nu over het laagste punt van de aarde rijden. Ook bizar dat we over een week aan de andere kant van de Dode Zee, in Israël zullen zijn. We stoppen even om een kijkje bij het extreem zoute water te nemen, maar hebben geen van drieën zin om erin te gaan. We rijden omhoog naar een punt op zeeniveau, wat dus zo’n vierhonderd meter hoger is dan de oever van de Dode Zee, en lunchen met uitzicht over de bergachtige omgeving en de blauwe zee in de diepte. Dan rijden we door naar Madaba, waar we eerst een slaapplaats zoeken, om vervolgens de beroemde mozaïeken van de stad te bekijken. Wat meteen opvalt is de grote hoeveelheid kerken en moskeeën, gewoon vlak naast elkaar en niemand die daar raar van opkijkt. Zie je wel, het kan best! Wat een heerlijk relaxt stadje is dit.

Niet de mozaïeken maakten Madaba zo bijzonder, maar de sfeer

Einde van de King’s Highway

Het laatste stuk snelweg naar Amman, de Jordaanse hoofdstad, stelt niet zoveel meer voor. Nog geen uur later zijn we dan ook middenin de stad en bij toeval vinden we een hotel dat ons wel aanstaat, voor een vriendelijke prijs. De rest van de dag brengen we in onze kamer door, lekker lui. De King’s Highway was onwijs mooi en we hebben daarmee vrijwel alle historische bezienswaardigheden van Jordanië, buiten Petra, gezien. Toch ligt er net ten Noorden van Aman nog één geweldige plek die je zeker niet mag missen als je in dit land bent: Jerash.

Ook collegablogger Laura bezocht deze plek en vertelt je in een uitgebreid blog wat ze nog meer de moeite waard vond om te doen in Jordanië.

Jerash

Terwijl Peter zich een dag op zijn werk stort, gaat Yvonne met Nina op pad. Eerst racen we in een taxi de stad op en neer, op zoek naar een plek waar Nina geld kan opnemen met haar tijdelijke creditcard. Haar andere kaart is ze verloren en dat dreigt enigszins problematisch te worden, nu haar cash geld opraakt. Helaas blijkt de tijdelijke kaart niet goed te werken en we gaan van het kastje naar de muur. Na een uitgebreide speurtocht geven we het op en we laten ons naar het busstation brengen.

We willen met de bus naar Jerash, de restanten van een enorme Romeinse stad, en de Moslimbevolking merkt meteen op dat we zonder mannelijke begeleiding reizen. Of we getrouwd zijn wil het heerschap voor ons weten, want zijn broer zoekt een toerist. De dikke Lonely Planet in Yvonne’s hand en bijbehorende opmerking in combinatie met een handgebaar zijn gelukkig voldoende om de onbeschofteling zich weer te laten omdraaien. Er wordt ons verder geen blik meer gegund, dus de boodschap was in elk geval duidelijk genoeg.

Jerash in het noorden van Jordanië ligt net buiten de King’s Highway

Een uurtje later stappen we voor de deur uit en na het aftikken van de aanzienlijke entreeprijs lopen we de archeologische site binnen. Voornamelijk heel veel zuilen van de oude stad staan nog overeind en een enkele muur. Het geheel ligt prachtig te midden van groene weiden vol wilde bloemen en planten. Samen met het gouden middaglicht een goeie plek om mooie foto’s te maken. Bijna drie uur dwalen we rond en vooral de zuidelijke arena maakt indruk. Na nog een snelle blik in het kleine, naastgelegen museum nemen we de eerstvolgende bus terug naar Amman voor een laatste maaltijd met z’n drieën. De volgende dag gaan we elk onze eigen weg weer, maar wat een heerlijke week was dit.

De King’s Highway is slechts 1 van de mooie autoroutes in Jordanië, waarvan Lizette er maar liefst 6 tipt.

Ga naar al mijn Bestemmingen blogs, of kies een andere bestemming »