Kathmandu, voor even een hectisch thuis

Kathmandu is voor veel mensen de eerste kennismaking met Nepal en ook wij landen na een turbulente vlucht op de Tribhuvan luchthaven, waar we ons na de douane al snel in de gekte van roepende hotel- en taxi- eigenaren bevinden. Dit keer is er ook een bordje met onze naam, want we zijn eens een keer zo handig geweest vooraf te reserveren en dat levert ons een gratis transfer op. En zo beginnen we ons Nepal-avontuur in relatief comfort op de achterbank van een auto, die ons moeiteloos door de straten van donker Kathmandu manoeuvreert.

In Kathmandu gelijk terug in Azië

Als we in de auto zitten ruiken we Azië door de open ramen, voor het eerst sinds lange tijd: het heerlijke mengsel van houtvuur, “spicey food” en uitlaatgassen. Hmmm, we zijn weer terug. Dit voelt als thuiskomen. Toch lijkt het verkeer hier een stapje hectischer dan we eerder in Zuid-Oost Azië zagen, zijn de bussen een stukje ouder dan daar en maakt Kathmandu zelfs in het donker een kleurrijkere indruk dan Phnom Penh of zelfs Bangkok.

Onze aankomst in Kathmandu voelt als thuiskomen

Thamel, dé bruisende backpackerswijk in Kathmandu

Onze eerste ochtend in Kathmandu worden we pas laat wakker en na het ontbijt verkennen we de omgeving. We hebben wat boodschappen op ons lijstje staan en dus blijven we een beetje hangen in Thamel, de backpackerswijk van de stad. We kijken onze ogen uit. Fietsriksja’s, motortjes en Suzuki-autootjes slalommen al bellend en toeterend door de straten. Er zijn meer uithangborden dan je in één oogopslag kunt verwerken en werkelijk alles wat je als reiziger zou willen kopen (en meer!) wordt op straat en in kleine winkeltjes aangeboden.

Naast de gebruikelijke chaos zijn er vandaag ook brandende autobanden en andere vuurtjes op straat, veroorzaakt door de demonstranten die het niet eens zijn met een nieuwe regel van de regering. Gewapende politie zit op een stoepje te wachten op ongeregeldheden en ook de winkeliers zijn waakzaam en laten, bang voor hun etalageruiten, de luiken met een harde knal naar beneden kletteren. Thamel blijft echter rustig en er sneuvelt verder niks.

Thamel is dé backpackerswijk in Kathmandu

Hadden we tijdens het winkelen nauwelijks in de gaten dat de stroom uit was, de tweede ronde van 3 uur zonder stroom is toch wat lastiger, vooral omdat het om 6 uur al donker is. Dagelijks is er bij toerbeurt één of twee keer geen elektriciteit in elke wijk. Sinds een grote dam is doorgebroken is er namelijk een groot tekort en op deze manier probeert de overheid het probleem tijdelijk op te lossen. Onze gastheren en -vrouwen in het guesthouse zijn er al helemaal aan gewend en bereiden wederom een verrukkelijke maaltijd, die we dit keer bij kaarslicht nuttigen.

Tempels en Stupa’s

We maken een wandeling door de oude stad van Kathmandu, waar ontelbare minuscule winkeltjes zijn en op werkelijk elke hoek wel een tempeltje lijkt te staan. In de smalle straatjes brengen Tibetaanse gebedsvlaggen en in doeken geklede vrouwen kleur. Vlooienbalen van honden liggen lui op smalle stoepjes of snuffelen zoekend rond naar eten. Kinderen met alleen een vies shirtje vol gaten aan spelen tussen het vuil, terwijl mannen met dunne armen en benen lasten dragen die veel te groot en te zwaar voor ze lijken te zijn.

Tempels en drukte in Thamel, Kathmandu

De Tibetaanse Kathesimbhu Stupa is bijzonder mooi en het houtsnijwerk van de kleine tempels en veel van de huizen is rijkversierd. Af en toe proberen we een lokale snack, waarvoor we slechts 5 of 10 Rupees betalen, terwijl het toeteren, bellen en ratelen om ons heen eeuwig door lijkt te gaan. Een paar keer komen we ook op een verrassend stil binnenplaatsje, waar oude dametjes nieuwsgierig uit hun raam kijken.

Aan tempels en binnenplaatsjes geen gebrek in Kathmandu

Op verschillende plekken zien we de resten van brandjes die gisteren tijdens de demonstraties overal in de stad hebben gewoed. Als we op Durbar Square aankomen zien we dat er ook vandaag weer samengeschoold wordt op een hoek van het plein, maar een Nepalese student vertelt ons dat de mensen vandaag niet agressief zijn, maar blij. De regering heeft toegegeven en de demonstranten zijn opgetogen dat ze gewonnen hebben. Toch wordt er later weer en masse door de binnenstad getrokken en een enkele ruit loopt een gat op.

de Tibetaanse Swayambhunath tempel

In de loop van de ochtend waaien de regenwolken uiteen en we lopen aan de West-kant de stad uit. We kunnen de juiste route naar de Tibetaanse Swayambhunath tempel niet zo gauw vinden en dus vragen we even. Handig, dat hier zo veel mensen Engels spreken en ook nog eens bereid zijn te helpen. Hier in Nepal lijken ze het woord eigenbelang niet te kennen en dus wijst men je de weg als je daarom vraagt. Via een paadje dat vast niet op onze kaart staat worden we in de juiste richting gestuurd en we lopen langs een heel vies riviertje bij de mensen door de achtertuin.

Een half uur later staan we aan de voet van de heuvel met de tempel, een bijzondere plek, waar we een bonte verzameling verkopers, biddende Tibetanen en bijzonder arme bedelaars aantreffen. Na de beklimming van de eerste trap komen de hier wonende apen ons al tegemoet. We hebben onszelf inmiddels gewapend met een stok, want we zijn de brutale en soms agressieve apen van Lopburi nog niet vergeten.

Biddende Tibetanen en brutale apen rondom de Swayambhunath tempel in Kathmandu

Als we ook de tweede en steilste trap hebben bedwongen kunnen we nog nahijgend genieten van een weids uitzicht over Kathmandu. Onder de grote stupa met de Buddha-ogen aan vier kanten is een keur aan souvenirstalletjes te vinden. Bijna krijgen we spontaan allergische aanvallen, maar weer worden we positief verrast. Geen gezeur of voor-de-voeten-loperij en geen boze gezichten als we niks kopen, met als resultaat dat we én kaarten én wat leuke kettinkjes kopen.

Het is leuk om hier gewoon wat te zitten en de rituelen van de mensen gade te slaan. Een oude Lama die in deze tempel woont komt even een praatje maken en in de oude Swayambhunath tempel praten we wat met een jongere monnik. Van Nederland heeft hij wel al eens gehoord, maar waar het precies ligt is voor hem een raadsel. We wijzen het hem op een kaart aan en geven hem een ansichtkaart van ons land.

De Swayambhunath Tempel in 1 van de 2 belangrijke Buddhistische tempels in Kathmandu

Regen in Nepal

Ons plan om de volgende dag de twee andere grote tempels van de stad te gaan bekijken valt letterlijk in het water. Zó hebben we het nog nooit zien regenen en we krijgen een beeld van hoe het regenseizoen hier moet zijn. Het gaat maar door. We besluiten eerst even te gaan internetten en als het dan nog regent wat te winkelen en kaartjes te posten. Maar, zoals de man bij het internetcafé zegt, “this is Nepal”. Daarom is de stroomuitval van 11 uur een uur te vroeg en kan er pas vanmiddag weer geïnternet worden. Daarom zijn er wéér rellen, dit keer van de lokale middenstand, die ook meer geld van de regering willen. De winkels en het postkantoor durven hun luiken niet te openen, want overal zijn alweer sporen van brandjes. De oproerpolitie is in grote aantallen aanwezig en we besluiten terug te gaan naar de kamer, waar we wat lezen en, als er weer stroom is, ons een beetje met de computer vermaken.

Pashupati Nath en Bodh Nath

Om 10 uur hebben we nog weinig hoop dat het vandaag droog wordt. Het plenst en de lucht ziet overal donkergrijs. Toch zien we een uurtje later ineens enkele zonnestralen en in enkele minuten trekt de lucht nog verder open. We beproeven voor het eerst ons geluk in één van Kathmandu’s taxi’s, een reeds zes keer gereïncarneerde Suzuki-Maruti. De chauffeur is zich van de grootte of staat van onderhoud van zijn karretje helemaal niet bewust, hij denkt in een grote terreinwagen te zitten en ploegt midden door alle grote gaten in het asfalt. En de kleine.

Een lekke band tussen Kathmandu en Pashupati Nath

We zijn nog nauwelijks een kilometer op weg of ons koekblik wordt naar de kant gestuurd. “One minute” roept ons chauffeurtje nog, maar hij is al met een grote moersleutel ergens aan de voorkant verdwenen. Wij stappen ook uit en stellen vast dat we een platte band hebben. Inderdaad duurt het maar heel eventjes voor de reserveband, geheel zonder profiel, eronder zit en we weer al toeterend tussen de andere malloten op en naast de weg slingeren.

Heelhuids bereiken we de Pashupati Nath, de grootste en belangrijkste Hindoe-tempel van de stad. Voor ons is het de eerste keer dat we een Hindoe-tempel bezoeken en we zijn meteen onder de indruk van alle rituelen. Als eerste kijken we van een afstandje toe bij drie openlucht-crematies. Onderwijl vinden er vlakbij ons allerlei andere rituelen plaats, waaraan veel voedsel en bloemen op bananenbladeren te pas komen, die aan het eind als bootjes te water gelaten worden in de heilige Bagmati rivier. We zitten wel een uur aan de waterkant te kijken.

Pashupati Nath is de belangrijkste Hindu Tempel in Kathmandu

Sommige Sadhu’s, heilige mannen in felgekleurde gewaden en met geschminckte gezichten, doen hun best om klanten te vinden die een gezegende stip op hun voorhoofd willen. Anderen vinden het wel best en hangen al rokend een beetje onderuit. Zij verdienen waarschijnlijk al genoeg aan de ladingen toeristen die dagelijks tegen vergoeding een foto van ze maken. In de belangrijkste tempel, die helaas alleen voor Hindu’s toegankelijk is, is blijkbaar een groot feest aan de gang. We vangen een glimp op van mensen die muziek maken en dansen bovenop de tempel.

Bodh Nath, de andere Buddhistische tempel in Kathmandu

Door een relatief rustige wijk lopen we naar de Bodh Nath, een aantal Buddhistische tempels bij een enorme stupa. Met de Buddhistische gebruiken zijn we al wel bekend en we lopen, samen met tientallen Tibetanen, onze drie rondjes om de stupa, terwijl we alles uitgebreid bekijken. Ook de tempels in de zijstraatjes bezoeken we en in de laatste, terug bij de reusachtige stupa, worden we uitgenodigd om voor een monnik plaats te nemen. We gaan braaf zitten en worden één voor één gezegend, helemaal goed voor ons karma. Als we weer buiten staan vragen we ons af hoe lang ons karma het nu zal volhouden en of deze tijdsduur afhankelijk zal zijn van de hoogte van de donatie die we na de zegening hebben gedaan. We hopen van niet, want het briefje van onze voorganger was vele malen groter dan de onze.

Bodh Nath, de andere Buddhistische tempel in Kathmandu

Bhaktapur en Patan

Onze tweede Maruti-ervaring is puur stofhappen. De wegen van Kathmandu naar Bhaktapur hebben meer gaten dan asfalt en het zand stuift alle kanten op. Daarnaast staan we na elke minuut rijden er minstens tien bijna stil, vanwege de gigantische verkeersinfarcten die de wegversmallingen en kruispunten zonder stoplichten veroorzaken. Het is maar vijftien kilometer naar Bhaktapur, maar in het eerste uur leggen we er hooguit tien af. Bij iedere keer stoppen begint ons autootje ook nog eens sterk naar uitlaatgas te ruiken.

Als we wéér stil staan draait Yvonne het raampje even wat verder open voor een beetje “frisse lucht”; de benzinelucht is niet meer te harden. Precies op dat moment start een oude bus naast ons en een dikke, zwarte walm waait pal door ons raampje naar binnen. Gelukkig komt onze rij ook weer in beweging en dan zijn we de stad uit.

Bhaktapur is de tweede stad van de Kathmandu vallei

Bhaktapur heeft een mooi centrum, met een Durbar Square dat zeker niet minder indrukwekkend is als dat van Kathmandu en leuke, kleine straatjes met nog meer tempels en winkeltjes. We maken een wandeling en als we daarna bij het plein terug komen zien we dat ons taxi-chauffeurtje nog altijd geen klanten heeft. We vragen hem ons naar Patan te brengen, naast Kathmandu en Bhaktapur de derde stad in de vallei. Omdat we al zoveel gezien hebben de afgelopen dagen houden we het site-seeing gedeelte vrij snel voor gezien, maar de lokale hapjes die op het plein verkocht worden willen we nog wel even proberen. Er is vandaag een festival en er worden allerlei lekkere hapjes aangeboden.

Nogmaals naar Bodh Nath

Vanwege de fijne vibe gaan we nog een tweede keer naar de Bodhnath Lekker lui komen we hier de middag door, soms maken we een praatje of spelen we hints met een Tibetaanse monnik of andere toevallige voorbijganger. Ondertussen maken we plannen voor het vervolg van de reis. Onze eerste stop wordt Pokhara, in de voetheuvels van de machtige Himalaya. Dat we uiteindelijk 5 weken in dit charmante stadje blijven hangen weten we nu nog niet, maar wat een fijn stadje is het. Ook collegablogger Sigrid is op slag verliefd op deze plek en in een blog vertelt ze je wat je zeker niet mag missen in Pokhara.

Straatbeeld Kathmandu

Inmiddels weten we precies wat de gangbare prijs voor het taxiritje terug naar Thamel is en als we de taxichauffeur hier ook van overtuigd hebben stappen we in. Eén van de tijgerbalsem-verkopers, die iedereen die zo dom is om in hun blikveld te belanden een potje onder de neus houden (“tigerbalm, sir?”), zit in de taxi. Ons chauffeurtje jaagt hem eruit, maar als ons duidelijk wordt dat de beste man ook naar Thamel wil laten we hem gauw weer instappen. Natuurlijk niet voordat hij beloofd heeft om gedurende de rit het woord tijgerbalsem niet te gebruiken. Als we uitstappen loopt hij nog even met ons mee. Dan neemt hij afscheid en hij bedankt ons dat we hem hebben meegenomen. Als afsluiting vraagt hij nog snel: “tigerbalm, sir?” Met z’n mond vol gele en bruine tanden lacht hij ons na.

In welke plaats had jij het gevoel dat je thuis kwam?

Ga naar al mijn Azië blogs, of kies een andere bestemming »