Kastelen, Transsylvanië staat er bekend om. De mooiste kastelen van Roemenië, misschien wel van Europa, vind je hier. Eeuwenoude die zo uit een sprookje lijken te komen, met een gracht en zo’n lange brug, maar ook een vrij modern kasteel waarvan we onder de indruk waren. Tijdens onze rondreis door Roemenië verbleven we 2 weken in Transsylvanië en bezochten we de mooiste kastelen. Daarnaast hebben we ook heel wat weerkerken gezien. Dat zijn versterkte kerken, waar de Saksen zich vanaf de twaalfde eeuw verdedigd hebben tegen aanvallen van buitenaf. Deze vestingdorpjes lijken vaak wel kastelen en ook daarvan deel ik de beste in dit blog.
Ons eerste kasteel in Transsylvanië
Het eerste, van alle kastelen in Transsylvanië die we bezoeken, is dat in Hunedoara. Het Corvin kasteel is zelfs de allereerste bezienswaardigheid in Roemenië. We zijn onder de indruk, ondanks dat delen van de buitenmuur vrij knullig zijn gerestaureerd. Het formaat alleen al is indrukwekkend, net als het aantal torens en hoekjes aan de buitenkant. Het kasteel ligt aan een romantisch kabbelend stroompje, met groen begroeid en dienst doend als gracht. Om het kasteel binnen te gaan moet je een lange, houten brug oversteken, die eruit ziet alsof hij rechtstreeks uit de Middeleeuwen stamt.
Het Corvin kasteel in Hunedoara
Zodra je door de poort naar binnen wandelt, sta je op een royale binnenplaats met daar omheen de buitenmuren van vertrekken die haast wel tegen elkaar aan geplakt lijken. De ene muur heeft amper ramen en ziet er vervallen uit, terwijl een gotisch ogend gedeelte met veel meer ramen recent lijkt opgeknapt. De binnenkant van het kasteel is een beetje een tegenvaller. De meeste vertrekken zijn vrijwel leeg, hier en daar staat wat Middeleeuwse kleding of hangt een oude vlag. De hoeveelheid vertrekken, trappen van hout en steen én vlieringen, de Ridderzaal en het uitzicht maken dat weer nog goed.
Kastelen Transsylvanië rond Brasov
Tijdens onze rondreis door Roemenië waren we maar liefst een week in Brasov. Deze week was een rustpunt tijdens de reis, maar ook is er rond Brasov genoeg te beleven om jezelf ook echt een week lang te vermaken. Hier, in het midden van Transsylvanië, vind je drie kastelen niet al te ver uit elkaar. Het bekendste is het Bran kasteel, beter bekend als Dracula kasteel. Bereid je voor op een toeristenkermis, zeker als je dit kasteel in het hoogseizoen bezoekt. Het kasteel ligt er fotogeniek en zeker Dracula-achtig bij op die rots, maar de sfeer is compleet anders zodra je de ingang nadert.
Zeker mooi, maar echt te druk: het Dracula kasteel in Bran
Je staat in de rij vóór de kassa, vóór de daadwerkelijke ingang van het kasteel en daarna mag je jezelf met té veel medebezoekers door té smalle gangetjes en vertrekken wurmen. Ook hier tref je weer veel torentjes, hoekjes en ramen en poortjes in verschillende stijlen aan, duidelijk door de eeuwen heen ge- en verbouwd. Dit kasteel is wel een heel stuk kleiner en intiemer dan dat van Hunedoara. Als je die hordes andere toeristen wegdenkt in elk geval. Ook worden er in de vertrekken houten meubilair, kleding van vroegere bewoners, foto’s en gebruiksvoorwerpen tentoongesteld. Zeker de moeite waard, als je het in alle rust zou kunnen bekijken.
Het Rasnov kasteel is minder populair, maar wordt nog steeds druk bezocht in de zomer. Dit kasteel is duidelijk meer één geheel dan bovenstaande twee en laat zich goed combineren met het naast gelegen Dino Park.
Peles kasteel zo mogelijk nóg toeristischer
Ten zuiden van Brasov, in Sinaia, is een kasteel dat zo mogelijk nog grotere groepen toeristen te verwerken krijgt dan dat in Bran. Kom je hier, net als wij, in de zomermaanden voor een dagtrip vanuit Brasov naartoe? Ga dan op tijd weg. De drukte begint al op de weg en wij zijn bijna 2 keer zo lang onderweg als de tijd die onze routeplanner vooraf aangeeft. Vanaf Buseni sta je eigenlijk in de file en op de terugweg opnieuw. De parkeerplaats die het dichtst bij het Peles kasteel ligt, zal naar alle waarschijnlijkheid vol zijn, maar wij hebben de mazzel dat één van de parkeerplaatsen in het centrum van het stadje vlak voor onze neus vrij komt. Daar parkeer je dan ook nog eens helemaal gratis. In ongeveer een kwartier wandel je, via het klooster waar je ook echt even binnen moet gluren, naar het Peles kasteel.
Peles kasteel in Sinaia
Ondanks de drukte zijn we wel echt onder de indruk van zowel de buiten- als de binnenkant van het kasteel. Overigens is dit eigenlijk een paleis en geen kasteel, ook al wordt het Peles Castle genoemd. Dit zomerpaleis uit het eind van de 19e eeuw is het modernste kasteel dat we bezoeken en staat op een groene, open plek in de bossen rond Sinaia. De fresco’s en het houtsnijwerk, de sierlijk afgewerkte torentjes en de vele details maken het een plaatje. Binnen zijn veel ruimtes met uitbundig houtsnijwerk versierd, je ziet glas-in-lood ramen met uiteenlopende motieven, een complete ridderuitrusting voor een paard en een berijder. Er zijn een heus theater en een bibliotheek, maar ook gastenkamers in allerlei thema’s.
Wil je de ergste drukte vermijden en geloof je ’t wel met de ellenlange verhalen van gidsen? Dan kies je voor de rij voor Roemeense bezoekers. Je kunt dan aansluiten bij de Roemeense tour en heel gemakkelijk de gids “kwijt raken” en op eigen gelegenheid tussen de groepen door laveren en onderwijl de bordjes lezen die in elk vertrek staan.
De weerkerken van Transsylvanië
Zie je in Transsylvanië een vestingmuur, al dan niet op een heuvel, met een kerkje dat er boven uit torent? Dan heb je één van de vele weerkerken ontdekt. Deze versterkte kerken zijn de plekken waar de Saksen zich in de Middeleeuwen vestigden. Verschillende van die weerkerken zijn tegenwoordig ingericht als museum, de één wat uitgebreider dan de ander.
Viscri, één van de bekendste weerkerken
Eén van de best bewaard gebleven en meest fotogenieke weerkerken van Transsylvanië is die van Viscri. Het dorpje Viscri lijkt in haar geheel een openluchtmuseum, met pastelkleurige, eeuwenoude huizen en ongeplaveide straten, waar paard- en wagen nog een heel gewone verschijning zijn. De weerkerk heeft een dikke vestingmuur met torens, opgetrokken uit steen en hout. In het midden staat het kerkje, waar vervagende schilderingen en het afbladderende houtwerk wat kleur aan het interieur geven. De schuine lichtinval en de geur van wierook hier binnen zijn maken het plaatje compleet en eigenlijk zou je hier gewoon een uur moeten gaan zitten om de serene sfeer tot je door te laten dringen.
De weerkerk van Viscri, een stukje Middeleeuwen in de 20e eeuw
Onze kinderen hebben echter andere plannen en slepen ons mee naar de trappen van de kerktoren. De smalle, steile klim houdt andere bezoekers tegen, maar wij zijn vastbesloten om de omgeving vanaf de top te bekijken. Gelukkig maar, want we zien het kerkhof met de vervallen, scheve grafstenen van bovenaf, omringd door Saksische boerderijtjes die honderden jaren oud zin in de groene heuvels. Zo heerlijk!
Harman en Rupea
Niet ver van Viscri liggen nog twee weerkerken die je eigenlijk niet mag overslaan. Harman is slechts 10 minuten van Brasov en deze helemaal wit geverfde vestingkerk ligt niet op een heuvel. Toch is ook deze weerkerk enorm fotogeniek en het museum in de vertrekken binnenin de muren is het meest uitgebreid. Zo kun je zien hoe de mensen er vroeger gewoond hebben en dat er zelfs een schooltje, een werkplaats en een kapel waren. Het interieur van de kerk is vrij recent opgeknapt en ook wit geverfd, waardoor ik deze kerk minder sfeervol vind.
De weerkerk van Harman is ingericht als museum
Bij de afslag van de doorgaande weg van Brasov naar Viscri zie je hoog op een heuvel een derde weerkerk. De kerk van Rupea is niet veel meer dan een gerestaureerde ruïne, die op het moment dat wij de plek bezoeken nog niet als museum is ingericht. Er lijken wel plannen om dit alsnog te gaan doen. Deze vesting moet in de tijd dat ze gebouwd is één van de grootste geweest zijn, wat je nog duidelijk kan zien, maar meer dan de afbrokkelende en herstelde muren is er nu niet meer over. Het is vooral de spectaculaire, hoge ligging met het bijbehorende uitzicht wat Rupea zo bijzonder maakt. Wij waren er overigens op een extra speciale dag, tijdens de jaarlijkse Haferland feesten, een historisch evenement, waarbij het hele dorp uitloopt in traditionele kleding.
Biertan en Cris
In de omgeving van Sighisoara liggen een weerkerk en een kasteel vlakbij elkaar. De weerkerk in Biertan is een heel bekende, maar ondank dat is ’t er niet druk als we het dorpje en de kerk bezoeken. Het uiterlijk van deze kerk is weer heel anders dan dat van de anderen. Doordat de kerk vrij hoog is en de vesting zelf juist wat kleiner, lijkt het religieuze bouwwerk nogal pompeus op de steile heuvel te staan. Hier geen toegangspoort zoals bij de andere kerken, maar een overdekte trapopgang die bezoekers ook bij koud en nat weer comfortabel naar boven laat klimmen.
Biertan en haar wat pompeuze weerkerk
Eén van de gebouwtjes naast de kerk werd wel met een heel bijzonder doel gebruikt. Hier werden echtparen die wilden scheiden samen voor een maand opgesloten in een kleine kamer met slechts een eenpersoonsbed, één set bestek, één bord en één tafel en stoel. Op die manier werd gedacht ze weer bij elkaar te krijgen, doordat ze gedwongen werden samen te werken. Geen idee hoeveel huwelijken er op deze manier gered zijn in Biertan.
Cris is hemelsbreed misschien 10 kilometer van Biertan. Door de ligging van de bergruggen tussen de dorpjes en de wegen die daarop zijn aangepast, is het met de auto toch 30 kilometer en een dik half uur rijden. Helemaal niet erg, want onderweg zie je na elke bocht weer een geheel nieuw heuvellandschap.
Sta er niet vreemd van te kijken als een grote kudde schapen de weg oversteekt. Meer dan oude boerderijen en herenhuizen uit de Saksische tijd in een onbedorven, groen landschap vind je in Cris niet. En één van de minst bezochte kastelen van Transsylvanië dan, bovenop een heuvel. Het kasteel is duidelijk in verschillende eeuwen gebouwd en verbouwd en de verschillende delen zijn in wisselende staat van onderhoud. Tijdens ons bezoek wordt er echter druk gewerkt door vrijwilligers, om het kasteel in originele staat terug te brengen. De grote, ronde toren en de open zaal met gewelfd dak en Italiaans aandoende zuilen vind ik het mooist, net als het uitzicht over het typisch Roemeense landschap.
Eén van de minder bekende kastelen in Transsylvanië – in Cris
Meer kastelen Transsylvanië
Het kasteel van Cris werd ons getipt door onze lieve gastvrouw van de homestay in Curciu, waar we verbleven. Zelf hadden we deze plek nooit gevonden, want we waren Cris niet op internet of in de reisgidsen tegengekomen. Zo zullen er ongetwijfeld nog veel meer van die onbekende kastelen in Transsylvanië verborgen liggen. Heb jij nog aanvullingen voor deze lijst? Ik hoor het graag, want we gaan er zeker ooit eens terug!
Lees meer over Bestemmingen:
