De karstbergen en rijstterrassen zijn voor veel mensen één van de redenen om naar China te reizen. Ook wij waren onder de indruk van deze geweldig mooie landschappen, hoewel we een hoogtepunt voor velen, Yangshuo, al gauw achter ons lieten. De rijstterrassen van Ping An zijn de indrukwekkendste die we ooit zagen, maar de reis er naartoe was weer bijzonder Aziatisch, zoals je in dit verslag kunt lezen.
Karstbergen met Chinese aankleding in Yangshuo
In onze reisgids wordt Yanshuo omschreven als een echte backpackersplaats en dus kregen we bij voorbaat al enigszins de kriebels. De bus van treinstation Guilin naar eindbestemming Yangshuo rijdt echter dusdanig pittig door dat we eerst alleen al blij zijn te mogen uitstappen. Inderdaad zien we, zodra onze hartslagen weer op normaal peil zijn, dat we terecht zijn gekomen in een weinig zeggend plaatsje, vol marktkraampjes met onzinnige souvenirs. Toch is net buiten het centrum genoeg China te zien, zoals een 1000kippen-taxi of een varken in een mand op de rug. Overal zien we prachtig groene Karstheuvels de stad omringen, maar helaas zijn er te veel nieuwe flatjes voor gebouwd om het een echt mooi uitzicht te noemen.
Yangshuo stadje en karstbergen gehuld in mist ben regen
De volgende ochtend verlaten we de stad op de fiets en we rijden tussen de bizar gevormde heuvels, in het verder platte landschap, door. Het weer blijft grijs en we hoeven ons niet af te vragen hoe de omgeving hier zo groen komt. Gelukkig wordt het landschap opgevrolijkt door de kermisachtige ingangen van de natuurlijke attracties, waar de Chinese toeristen zelf zo verzot op zijn. Een metershoge vlinder prijkt op de wand van een rotsachtige Karstformatie bij de Butterfly Spring en de felgekleurde stoeltjes op de bamboevlotten, waarmee je via een kunstmatig aangelegde stroomversnelling de rivier kunt afvaren, fleuren de hele rivier op. Om te zorgen dat het niet te stil wordt te midden van al die natuur, zorgen de vele touringcars vol toeristen-in-eigen-land voor wat achtergrondgeluid. Na de beklimming van Moonhill, één van de meest bizarre heuvels, besluiten we dat we deze kermis wel willen ruilen voor echte natuur en dat we morgen verder reizen.
Hello Bemboe en meer karstbergen in Xingping
Door de grijze ochtendnevel en wederom in de stromende regen rijden we in een half uur met de bus naar Xingping. Als we er bijna zijn wordt het toch droog en neemt het aantal vreemdgevormde Karstbergen toe, een mooi gezicht met al die mistslierten er tussen. We zoeken een slaapplek waar we onze tassen achterlaten en lopen zo de prachtige natuur aan de Li-rivier in.
In Xingping aan de Li rivier is het karstlandschap indrukwekkend
Het kost enige moeite ons een weg te banen door het eerste kilometer pad, dat bevolkt wordt door Chinezen die slechts twee woorden lijken te kennen: “hello… bemboe?” Onderwijl wijzen ze driftig op de bamboevlotjes die zij rivierwaardig vinden. Na een keer of 10 hebben wij ons de bijzondere dorpsgroet ook eigen gemaakt en dan zijn wij ook niet de beroerdste om “hello bemboe” terug te roepen. Altijd weer gezellig met die Chinezen. Toch zijn we blij als het rustiger wordt en we volgen het blubberpad een heel eind langs mistige bergen, kleine dorpjes en akkers vol gewassen in alle groentinten die je maar kunt voorstellen. Wat is het onwijs mooi hier. Als we laat in de middag terug zijn in Xingping kijken we nog even in het dorp rond, maar het oude deel is beperkt en het nieuwe niet erg interessant.
Verder naar de rijstterrassen van Ping An
Als we weer naar Yangshuo terug rijden zien we zo af en toe een waterig zonnetje. We maken een korte tussenstop voor ontbijt, noodzakelijke inkopen en een bezoek aan de pin en gaan dan weer verder naar Guilin. Als we wat rondlopen, op zoek naar de bus naar Longsheng, worden we, zoals dat al zo vaak gebeurde in China, aangesproken door verschillende mensen die allemaal wel weten waar wij heen gaan en ons de juiste bus willen wijzen. Uiteraard horen ze bij de bus van de bestemming die ze roepen, óf krijgen ze een kleine provisie van de chauffeur als ze klanten aanleveren.
Met de bus van de karstbergen naar de rijstterrassen
Als er een “Longsheng”-roepend mevrouwtje verschijnt beamen we dat we daarheen gaan en moeten we haar volgen. We worden wat argwanend als haar man ook meeloopt en we het station verlaten. Ze zien ons twijfelen, maar overtuigen ons ervan dat de bus naar Longsheng echt verderop vertrekt. Aangezien onze reisgids niet duidelijk zegt waar de bus vertrekt, we niemand kunnen vragen omdat er geen Engels wordt gesproken en we ook de tekens niet kunnen lezen, besluiten we even te kijken waar dit uitstapje toe leidt.
We lopen een minuut of 10 naar een halte, waar vrijwel meteen een bus voor ons wordt aanhouden. We stappen in, gevolgd door de man en vrouw, en zien dat dit duidelijk niet de buskaart-verkopers zijn, want die zit er al in. Ze vragen ons echter toch om “money”, het enige woord dat ze lijken te kennen. We maken duidelijk dat we willen weten hoeveel we moeten betalen en dat we dan ook eerst een kaartje willen. Een vaag kaartje wordt afgescheurd van een blokje, maar zonder enig bedrag. Nu vertrouwen we het helemaal niet meer en we zeggen dat we bij de vrouw betalen die al in de bus zat, zo één die er altijd meerijdt voor de betaling en waarschijnlijk de vrouw van de chauffeur is. Dat is blijkbaar niet volgens de planning van het echtpaar, want bozig wordt er weer om “money” geroepen. 30 Yuan per persoon willen ze. Wij houden vol en maken geen enkele aanstalten ook maar 1 Yuan te pakken. De buschauffeur, die ze eerst al liever niet de bus in liet, begint nu ook te mopperen en als wij ook nog “bye bye” roepen stapt het corrupte stel toch maar uit. Vijf minuten later komt, zoals altijd en alsof er niks gebeurd is, de kaartverkoop-dame bij onze stoel staan. 36 Yuan moeten we betalen, maar wel voor 2 kaartjes samen!
In Longsheng stappen we voor de derde keer over en in ruim een uur rijden we, over een steeds bochtigere, smallere en steilere weg naar Ping An, bekend om zijn fantastische Long Ji rijstterrassen.
Over de Long Ji rijstterrassen in Ping An wordt door de reisgidsen niet overdreven
Long Ji rijstterrassen van Ping An een echt hoogtepunt
Vanuit onze kamer hebben we uitzicht op een deel van de Long Ji rijstterrassen en dit keer is er geen woord gelogen in de reisgidsen, wat een wonder wat we hier zien. We gaan er gauw op uit om het van dichtbij te ervaren. Als we omhoog lopen naar steeds betere uitzichtpunten zien we de nevel vanuit het dal omhoog trekken. Soms gaat dit met enorme snelheden en verdwijnt een deel van het weidse uitzicht helemaal, om even later weer te voorschijn te komen. Dit is ongetwijfeld één van de mooiste gezichten van China die we tot nu toe gezien hebben.
Als we hoog over een smal pad lopen komen 7 Yao-dames in kleurrijke klederdracht de bocht om. Tegen een kleine vergoeding willen ze ons hun lange haar wel even showen. Het haar van alle Yao-vrouwen in deze streek is extreem lang, zo lang zelfs dat ’t het Guiness Book of Records ook al was opgevallen. Hun haar, en één of enkele ooit afgeknipte delen, zit meestal om hun hoofd gewonden met een zelf geborduurde doek eromheen.
De Yao dames met lang haar maken de Long Ji rijstterrassen onveilig
Vasthoudende Yao dames tussen de rijstterrassen
Na deze haar-modeshow lopen we verder naar een uitzichtpunt met een naam als “9 Dragons and 5 Tigers” of zoiets. Chinezen denken altijd overal wat in te zien en het zijn altijd hemellichamen of dieren. Wij nuchtere Nederlanders besluiten de Dragons en Tigers maar om te dopen in de “13 Guesthouses and 2 Cafés”, want die herkennen we nog wel daar beneden. Bij het uitzichtpunt zien we opnieuw een in felroze kleding gehulde dame, die ons haar prachtige, extreem lange haar wil laten zien. Na het afscheid komen we al snel nog meer Yao-vrouwen tegen, die allemaal verrassend goed Engels spreken en op een drammerige, vervelende manier worden we “gevraagd” in hun dorp Zhongliu te komen lunchen. We bedanken, maar dit komt bepaald niet over en er is een hele reeks aan botte afscheids-vormen voor nodig om uiteindelijk aan deze vrouwen te ontsnappen. Helaas komen we de volgende 2 uur, op weg naar Zhongliu, telkens weer dames tegen met dezelfde missie en dezelfde vasthoudendheid. We moeten echter door dit dorp om naar de terrassen aan de andere kant te komen, maar lunchen doen we hier nu zeker niet meer.
Sfeerimpressie van onze Wandeling over de Long Ji rijstterrassen
Het echte leven: ploegen en zaaien in de blubber
Aan deze kant zijn veel boeren druk aan het werk op de rijstvelden. Er wordt geploegd, dijkjes worden gemaakt, water op de akkers gezet en rijst ingezaaid. Dit is helaas iets minder romantisch dan het klinkt en eruit ziet: werkelijk alles zit onder de blubber, sommige boeren en buffels staan er zelfs tot de knieën in en de paden zijn glad en modderig. De wandeling duurt een paar uurtjes langer dan gepland en als we aan de andere kant naar beneden komen hebben we dan ook niet veel energie meer over om de dorpjes hier te bekijken. Met de bus kunnen we een heel eind terug richting ons guesthouse, maar het laatste half uur lopen we nog weer steil bergopwaarts.
Wij vinden dit de mooiste rijstterrassen die we ergens ooit gezien hebben. Heb jij nog andere tips voor het bezoeken van mooie rijstterrassen?
Heel gaaf! In april ga in naar China toe en hebben wij een verlenging van tien dagen aan onze studiereis. Wij eindigen de studiereis helaas in beijing dus het is nog een stukje rijden naar Guilin en de andere mooie plekken. In hoeveel dagen hebben jullie dit gedaan (wat beschreven staat)? Wij willen namelijk wel erg graag het binnenland in trekken.
Wij waren in totaal 3 maanden in China, maar het verhaal waarop je reageert hebben we in een dag of 8 gedaan.
Super interessant, Thanks!
En zo zielig, dat varkentje en de kippen :(. Zie je dit veel in China? Ik ga in september en een hart voor dieren, dan kan ik me er alvast op voorbereiden haha
Haha, als je een gevoelig hart voor dieren hebt… vergeet dan vooral je oogkleppen niet in te pakken voor China. Vooral ook op markten. 🙂
Wow Yvonne, wat een schitterende fotoreportage heb je hier weer. Die rijstterrassen lijken me erg mooi. Ik heb ook wel mooie gezien in Thailand, maar dat is alweer zo lang geleden.. misschien toch maar weer eens naar Azië 😉
En dan een fijne route uitzoeken met veel natuur en rijstterrassen. Dat lijkt mij ook wel weer wat, is ook alweer veel te lang geleden voor ons!
Prachtig! Helaas heb ik dit deel van China overgeslagen tijdens m’n reis.
Ik vond de rijstterassen op Luzon in de Filipijnen ook erg mooi. En Jatiluwi op Bali. Over een paar weken hoop ik de terrassen van Ruteng te bezoeken – ook in Indonesië.
Bataue op Luzon is ook mooi inderdaad, maar met Longji zijn ze niet te vergelijken. Toen wist ik dat nog niet, maar we zijn daar echt verwend geraakt door deze rijstterrassen als eerste te zien. 🙂 Ik ben erg benieuwd naar die in Indonesië, ik kijk uit naar je foto’s straks weer!
Heel erg mooi daar. Deze regio wil ik graag nog een keer bezoeken en dan combineren met het noorden van Vietnam. Die bovenste foto met de mist is geweldig!
Dat was eerst ook onze planning, om het te combineren met het Noorden van Vietnam. Uiteindelijk hadden we daar niet genoeg tijd voor en Vietnam is erbij gebleven. Jammer. Ik wil zeker een keer Vietnam zien, want dat lijkt me ook echt schitterend!
Zo mooi die rijstterrassen! Helaas heb ik de Long Ji rijstterrassen niet gezien dus daarvoor moet ik nog een keer terug 🙂 .
Ahhh, dan moet je inderdaad echt terug, ze zijn prachtig. Ik heb eigenlijk ook nooit meer zulke mooie rijstterrassen gezien.
Die karstbergen lijken me zó ontzettend mooi! En van rijstvelden hou ik ook, zo fel groen als ze soms zijn! Zo mooi als jij ze zag zag ik ze niet, maar toch zag ik ook mooie in oa Nepal en Sri Lanka.
Ja prachtig he, die rijstterrassen. In Sri Lanka kunnen we ze dus ook weer zien, ben erg benieuwd.
Wow wat een landschappen, schitterend die rijstterassen! De Yao bevolking zouden we graag willen zien. Goed dat jullie niet in het trucje trapten om de dure nep buskaartjes te kopen!
Ja dit is echt een schitterend gebied, hoewel de Yao bevolking behoorlijk opdringerig en vasthoudend was. Vooral dus die dames met hun lange haren. De mannen die we in de kleine dorpjes tegenkwamen waren heel anders.
Leuk! Toevallig ben ik net aan het schrijven over de karstbergen van Yangshuo. Zo mooi! Gelukkig hadden wij wel zonnig weer 🙂 Daarna zijn we ook naar Ping’an gegaan, ook ontzettend mooi.
Ja dat maakt echt een enorm verschil wat voor weer het ergens is he?! 🙂 En ook goed dat jullie een rustiger riviertje hadden gevonden om een bamboetocht te maken. Leuk!
Yangshuo daar zijn wij ook geweest, het stadje zelf stelt inderdaad niet veel voor alhoewel we ons daar wel geweldig hebben geamuseerd toen met een bende Australiërs. Ik herinner mij nog dat we toen serieus verloren zijn gereden tijdens een mountainbike tochtje dat we gingen doen met gehuurde mtb’s. Dat ritje zou ongeveer 3 uur duren, we zijn 6 uur onderweg geweest en helemaal in het donker onze weg moeten terugvinden 🙂 Ondertussen is dat al bijna 8 jaar geleden. Het blijven mooie herinneringen! De tot op de draad versleten Lonely Planet China guide heeft een speciaal plaatsje in ons huis…die gids heeft serieus wat avonturen meegemaakt tijdens onze backpack-trip door China 🙂 Leuk dat jullie daar ook geweest zijn!
Haha, ja dat zijn achteraf leuke verhalen, maar op dat moment soms wat minder. Als je 6 uur moet fietsen in plaats van de 3 die je in je hoofd had. Dan wil je op het laatst toch wel erg graag weer terug zijn in je accommodatie. Ik kan me iets voorstellen bij de avonturen in China. Onze reisgids is niet ongeschonden het land uit gekomen. Een Chinese douane beambte vond het een levensgevaarlijke kaart die we erin hadden zitten: Taiwan had de verkeerde (niet-Chinese) kleur. 🙂