Istanbul, where East meets West

Istanbul, het klinkt zo Oosters en is zo verrassend dichtbij. Binnen een paar uurtjes staan we dus op de luchthaven van Istanbul en een half uurtje later zitten we met een hele groep mede-reizigers in een bus met Perzische tapijtjes op de vloer en wel heel bijzondere gordijntjes voor het raam. We begeven ons in de avondspits, wat in Istanbul betekent dat het een nog grotere chaos is in het verkeer dan de rest van de tijd. Er wordt veel getoeterd en geknipperd met de lichten. Na enkele bijna-botsingen en af en toe een snelheid van bijna 100 binnen de bebouwde kom komen we toch nog veilig aan in ons hotel midden in het toeristische centrum van Istanbul.

De trots van Istanbul: het Sultan Ahmet Plein

Aan het Sultan Ahmet Plein vind je 2 van de populairste toeristische trekpleisters van Istanbul. De Aya Sofia wordt vaak gezien als hét symbool van deze stad aan de Bosphorus en ook de blauwe Moskee, of Sultan Ahmet Moskee, met zijn 6 minaretten is een indrukwekkende verschijning. Het Sultan Ahmet Plein is dan ook de eerste plek in Istanbul die we bezoeken, zodra we onze tassen in het hotel hebben gedropt. Op een bankje laten we al het moois, dat ’s avonds prachtig verlicht is, even op ons inwerken.

Sultan Ahmet Plein, de trots van Istanbul

Na enkele minuten horen we voor het eerst hoe vanuit beide moskeeën tegelijk de inwoners van Istanbul worden opgeroepen om naar het gebed te komen. Uit alle minaretten tegelijk galmen de gebeden het plein over. Dat belooft wat voor het eerste gebed morgenochtend, met ons hotel zo vlakbij deze toeters.

de Blauwe Moskee

Uit nieuwsgierigheid voor wat er zich bij en in de blauwe moskee afspeelt besluiten we wat dichterbij te gaan kijken. Als we de ingang naderen worden we door een Maleisische man vriendelijk uitgenodigd naar binnen te gaan. Gelukkig heb ik mijn, door Peters oma gehaakte, hoofddoek meegenomen en kunnen we doorlopen nadat we onze schoenen in een rek bij de deur hebben gezet. Ook de binnenkant van de moskee, die z’n naam te danken heeft aan de blauwe tegeltjes van het interieur is ’s avonds echt prachtig, met al die verlichting. Voorin zitten enkele mannen te bidden, maar achterin kun je vrijuit rondlopen om alle details te bekijken. Bij het verlaten van de moskee wordt het, net als bij de andere moskeeën in deze stad, zeer gewaardeerd als je een gift doet.

De blauwe moskee heet eigenlijk de Sultan Ahmet Moskee

Bij een stedentrip Istanbul mag als vrouw een sjaaltje, dat als hoofddoek kan dienen, niet ontbreken in je tas. Bij elke moskee zijn ook leendoeken verkrijgbaar, maar een eigen sjaaltje is wel zo makkelijk en hygiënisch. Zorg ook dat je schouders en knieën bedekt zijn als je een moskee bezoekt, wel zo netjes!

Aya Sofia

Als je aan de zijkant van deze tot moskee verbouwde byzantijnse kerk loopt besef je pas echt hoe immens groot dit bouwwerk is. De steunberen zijn gigantisch. Ook bij binnenkomst verbazen we ons over de enorme grootte van deze bekendste attractie van Istanbul. Pas als je op de bovengalerij aankomt zal je zien hoe groot de ronde borden met kaligrafie, die aan de muur hangen, eigenlijk zijn. Ook de mozaïeken uit de tijd dat dit nog een kerk was zijn indrukwekkend. Ik ben hier trouwens erg blij met mijn vaste hand, want zodra we een foto proberen te maken met behulp van ons statiefje staan er onmiddellijk twee wachters naast ons: het is niet toegestaan om welk statief dan ook te gebruiken.

De Aya Sofia in Istanbul is een enorm indrukwekkend gebouw

Topkapi Paleis

Een andere plek die je echt bezocht moet hebben in Istanbul is het Topkapi Paleis. Na het trotseren van de lange rij aan de kassa mogen we, eindelijk vooraan aangekomen, het 7-voudige entreebedrag aftikken van wat de Turkse medetoeristen moeten betalen. Enfin, we zijn allang blij dat we eindelijk naar binnen kunnen. Het paleis op zich vinden we niet eens heel erg bijzonder om te zien. Groot, dat wel, maar niet heel mooi. Wat we wel super vinden zijn al die prachtig gekleurde tegeltjes op elke muur en die kleurige fontein van Ahmet III bij de bibliotheek. Vanuit het theehuis van de Sultan heb je een geweldig uitzicht over de Bosphorus en de Gouden Hoorn.

Gouden Hoorn, drukte aan de Bosporus

De Gouden Hoorn is een natuurlijke inham aan de Bosporus rivier. Als je daar rond de middag bent is het ongetwijfeld een bedrijvigheid van jewelste. Veel vissers, visverkopers, bedelaars, druk rondlopende mannen en vrouwen met een hele schare kinderen en toeterende taxi’s om de chaos compleet te maken. Schreeuwende mannetjes die iedere toerist aanklampen en die je allemaal een goedkope rondvaart proberen aan te smeren leren ons al gauw dat het hier in Istanbul gewoon het makkelijkst is als je in de negeerstand gaat. Natuurlijk kun je ook vriendelijk terug praten en de ander netjes uitleggen dat je vandaag niet zoveel interesse hebt, maar er zal er geen één zijn die dat niet ziet als een aanmoediging om jou toch in die boot te krijgen. Dus loop lekker rond, kijk om je heen, eet een visje, drink chai en geniet!

In het Topkapi Paleis vinden we vooral de tegeltjes erg mooi, vlakbij is de drukte van de Gouden Hoorn

Geen Dolmabahçe Paleis voor ons

Middenin het gekrioel aan de Gouden Hoorn vind je ook het vertrekpunt van de veerboot richting het Dolmabahçe Paleis. Na een overstap in het Aziatische deel van Istanbul komen we na nog eens een kwartier lopen aan bij dit Paleis. De rij voor de ingang is overweldigend. De entreeprijs ook. De beslissing is dan ook snel gemaakt: lekker even relaxen op het pleintje vlakbij de boot met genoeg nootjes voor een hele middag. Aan schoenpoetsers ook op dit plein geen gebrek. Helaas zijn ze niet allemaal erg oprecht en wordt ons na het oorspronkelijk gratis poetsen van onze schoenen (na herhaaldelijk aandringen van de poetsers) medegedeeld dat we zo’n 20 Euro per persoon moeten betalen. Dat vinden wij wel wat veel en na wat “onderhandelen” (lees: veelvuldig nee zeggen) kan de prijs gelukkig naar beneden tot zo’n 1 Euro per persoon. Vervolgens zijn er enkele minuten later ook nog een paar mannen erg geïnteresseerd om ons te “helpen” bij het kopen van onze retourtickets voor de boot. Ze willen zelfs onze portemonnee wel even voor ons vasthouden.

Rond de pier waar de boot aanlegt voor het Dolmabahçe Paleis voelde het voor ons niet helemaal veilig. Let hier extra op je spullen en berg je portemonnee goed op. Wees ook alert op allerlei trucjes om toch iets van waarde uit je tas te halen en ga hier niet alleen of ’s avonds laat naartoe.

Het Dolmabaçe Paleis zien wij alleen van buiten

Galata, echt Istanbul

Steek je bij de Gouden Hoorn de Galatabrug over dan kun je over de schouder van wel honderd of meer vissers meekijken over het water en met een beetje geluk zie je ze een vis het water uit halen. Bij één van de visrestaurantjes aan de onderkant van de brug eet je de verse vangst. Jouw visje zwom een half uur geleden nog gewoon onder de brug.

Aan de andere kant van het water staat dichtbij de brug de Galatatoren, zeker de moeite waard om te beklimmen vanwege het spectaculaire uitzicht. Van hieruit kijk je uit over het hele centrum van Istanbul en de Bosporus, een heerlijke plek. Galata is zo’n typische wijk waar je uren kunt rondstruinen door smalle straatjes, lekker kunt slenteren langs leuke winkeltjes en het echte, gewone Istanbul kunt ervaren. We lopen er een hele tijd rond, achter elke hoek weer verrast door nieuwe ontdekkingen.

De Galata brug, Galata toren en de wijk zelf zijn de moeite waard

Rondom de kruidenbazaar

Pal aan de Galatabrug aan de Eminönü-kant staat de nieuwe moskee. We vinden vooral de binnenplaats met waterplaats erg mooi. Bij deze moskee zijn veel meer vrouwen en kinderen te vinden dan bij de andere moskeeën.
Aangezien we om de hoek bij de uitgang van de moskee zo’n beetje tegen de kruidenbazaar aanbotsen besluiten we om hier eerst even rond te kijken. Het is vast een tactiek van niks, maar bij het eerste het beste kraampje kopen we meteen een paar hele mooie aardewerken schaaltjes, uiteraard wel na stevig afdingen. De kleurige stalletjes met al hun kruiden zijn erg fotogeniek, dus zorg voor een volle batterij en een lege geheugenkaart.

Daarna is het tijd om een beetje bij te komen van alle drukte. Aan de zijkant van de bazaar, tegenover de gouden hoorn en met allerlei leuke kraampjes vlakbij, is duidelijk een algemene zit- en hangplek. Prima geschikt voor een tijdje relaxen met live entertainment voor je neus. Het hele handelscircus gaat hier buiten de bazaar ook nog gewoon door. Mensen lopen door elkaar op zoek naar koopjes, marskramers schreeuwen naar elke voorbijganger hoe goed en goedkoop hun spullen zijn en er wordt werkelijk van alles verkocht. Van stoffen, tot kruiden, tot kuikens, tot kaas, tot kleren, schoenen en shampoo. Dus ben je op zoek naar goedkope schoenen of een leuk souvenir voor thuis, dan kun je hier vast iets vinden. En er is meer vermaak dan op een gemiddelde avond voor de buis!

Op de kruidenbazaar kun je jezelf uren vermaken met een camera

De Süleyman Moskee

De grootste en één van de belangrijkste moskeeën van Istanbul is de Süleyman Moskee. Vanuit de bazaarwijk is het nog maar een klein eindje lopen naar deze prachtige moskee. Op de begraafplaats is ook de tombe van sultan Süleyman, die hier met zijn vrouw en dochter begraven ligt. Bij alle graven rondom deze moskee worden 2 stenen gebruikt, een grote met tekens erop aan de kant van het hoofd en een kleinere zonder tekens waar de voeten liggen. Wij hadden ooit ergens gelezen dat het hoofd altijd wijst naar Mekka, maar op deze begraafplaats liggen de mensen helemaal niet allemaal in dezelfde richting. We zijn er nog steeds niet uit hoe dit nu precies zit…

Basilica Cisterne

De Basilica Cisterne is een ondergrondse wateropslag uit de 6de eeuw. De sfeervolle verlichting en muziek geven het geheel een mysterieuze uitstraling. Heel speciaal zijn de 2 Medusa hoofden, achterin de ruimte. Over de herkomst en betekenis van deze gigantische hoofden doen verschillende verhalen de ronde, net als de reden waarom het ene hoofd op z’n kant ligt en de andere ondersteboven. Wij vonden dit een bijzondere afsluiting van ons bezoek aan Istanbul.

De Süleyman Moskee en één van de Medusa hoofden in de Basilica Cisterne

Istanbul, zo dichtbij zo ver weg

In ongeveer 4 uurtjes vlieg je vanuit Nederland naar Istanbul. Je stapt er een compleet andere wereld binnen, je bent er echt op de kruising tussen Oost en West. Istanbul is een hele wereldse stad, helemaal anders dan het Turkije dat je in het Oosten van het land vindt, maar toch zijn er zoveel typisch Oosterse invloeden en bouwwerken terug te vinden en op de bazaars en in de minder toeristische wijken waan je jezelf echt totaal niet aan de rand van Europa.

Voorheen had je een visum nodig om naar Turkije te reizen, dus ook voor een citytrip Istanbul. Sinds maart 2020 is het visum voor Nederlanders die naar Turkije reizen niet langer noodzakelijk. Vooraf een visum aanvragen is dan ook niet langer nodig.

Heb jij nog tips voor Istanbul? Wat mogen we zeker niet missen bij een volgend bezoek aan deze stad aan de Bosporus?

Ga naar al mijn Stedentrips blogs, of kies een andere bestemming »