Geen idee of het toeval is, maar de afgelopen paar weken werd ik verschillende keren uitgenodigd voor een Facebook-groep. Elke keer werd de uitnodiging begeleid met eenzelfde soort tekst. “Ik heb je Facebook-pagina bekeken. Wat leuk dat je zo enorm van reizen houdt. Wil je lid worden van mijn groep, die bestaat uit Digital Nomads en wannabe’s.” Dat is wel heel kort door de bocht, maar de boodschap was telkens weer dat ik wel jaloers zou zijn op al die mensen die non-stop de wereld rond reizen en van reizen hun beroep hebben gemaakt. En dat ik graag tips zou willen over hoe ik dat ook kan bereiken. Nou. Nee dus. Eigenlijk niet.
Niet jaloers
In de eerste plaats ben ik eigenlijk nooit jaloers. Serieus. Als een ander iets beter kan dan ik, of iets heeft wat ik graag zou willen, hoef ik immers alleen maar harder te werken en meer mijn best te doen om dat ook te bereiken. Als het vele reizen mij iets geleerd heeft, dan is het wel dat je alles kan bereiken wat je wil. Als we het maar graag genoeg willen en bereid zijn andere dingen ervoor te laten. Zeker vanuit de luxe positie waarin wij in het Westen verkeren kan veel. Elke maand op vakantie gaan bijvoorbeeld. Met een gezin van 4. En dan zijn we meteen bij de reden belandt waarom ik echt niet jaloers ben. Ik wil geen Digital Nomad zijn. Ik heb namelijk wat veel beters.
Ik heb wat beters waar ik erg tevreden mee ben
Elke maand op reis
Ik heb een vaste baan, met een stabiel inkomen, voor 3 dagen in de week. Een baan die me heel veel vakantiedagen geeft bovendien. Ja, het is hard werken voor de klas. En vooral in de uren dat ik niet voor de klas sta en die tonnen administratie en andere bijkomende zaken doe. Maar het is ook wat ik goed kan en wat ervoor zorgt dat ik een heel wat grotere hoeveelheid vrije dagen heb dan de gemiddelde Nederlander. Daarnaast heb ik uit het bedrijfje, waarin mijn blog de afgelopen jaren is uitgegroeid, een leuk extra inkomen. Ook dat is hard werken, zeker naast een baan in het onderwijs, maar zo ontzettend leuk om te doen.
En zo zijn wij de afgelopen jaren minstens één keer per maand op reis geweest. Korte reizen van een paar dagen, in één van onze buurlanden, of een lang weekend op pad in ons eigen mooie land. Daarnaast waren er ook lange reizen van een maand, naar Zuid-Afrika, Sri Lanka, Georgië, India, Indonesië en heel veel keren een week weg in zonnig Zuid-Europa. Vorig jaar hebben we zelfs een langere reis gemaakt, van bijna 8 maanden door Azië. Onze kinderen hebben al meer van de wereld gezien dan menig volwassene en we spenderen gemiddeld een kleine 3 maand per jaar op pad als gezin. We zijn net terug uit Marokko en Gambia en hebben voor de komende periode Egypte, Oezbekistan, Kirgizië, Puglia en Madeira op de planning staan. Ow ja en nog een verrassingstripje, om de liefde te vieren, dat we nog moeten inplannen. Vertel me dan nu eens waarom ik jaloers zou moeten zijn!
Zomaar wat avonturen die we afgelopen jaar beleefd hebben
Dingen laten
Voordat jíj nou degene bent die jaloers wordt, moet ik wel even vertellen dat we voor al die reizen heel veel andere dingen laten. Zo gaan wij nooit uit eten. Gelukkig kan Peter heerlijk koken en heb ik op dat gebied niks te klagen. Boodschappen doen we bij de goedkoopste supermarkt en merkproducten kom je amper tegen bij ons thuis. Met kleding kan ik jaren doen en vrijwel alles koop ik in de uitverkoop. Die leuke kleding van onze meiden? Allemaal tweedehands. Op beurzen, marktplaats en in tweedehands winkels ben ik geregeld te vinden. In de zomermaanden fiets ik naar mijn werk en verder gebruiken we de auto maar weinig. Dagjes weg doen we met kortingsbonnen. De bonnen en de codes die ik tegenkom, bepalen waar we heen gaan. De goedkope vliegtickets en accommodatiedeals trouwens ook. Ik zoek bestemmingen die bij ons budget passen en kan echt van heel weinig een geweldig leuke vakantie samenstellen. Alleen zo kunnen we zo vaak gaan.
Wensen
En toch heb ik nog wel wat te wensen hoor. Zo zijn er bepaalde landen waar het in onze zomermaanden orkaanseizoen is, of gewoon loeiheet. Aangezien wij voor onze verre reizen vast zitten aan de zomermaanden vallen deze bestemmingen, die soms heel hoog op het wensenlijstje staan, gewoon af. En toch blijft het wel kriebelen. Om terug te keren naar India bijvoorbeeld, of om Afrika verder te gaan ontdekken. Of juist de andere kant op, om Mexico en Guatemala rond te reizen. Toch ben ik niet jaloers op de mensen die wel naar deze landen reizen. Als we het maar graag genoeg willen, zijn namelijk ook deze landen wel bereikbaar. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat het wel goed komt. En dus heb ik bedankt om lid te worden van die Digital Nomad Facebook-groepen. Ik ben namelijk helemaal tevreden met alle reizen die we als gezin al gemaakt hebben en die we nog in het vooruitzicht hebben.
