Geen idee of het toeval is, maar de afgelopen paar weken werd ik verschillende keren uitgenodigd voor een Facebook-groep. Elke keer werd de uitnodiging begeleid met eenzelfde soort tekst. “Ik heb je Facebook-pagina bekeken. Wat leuk dat je zo enorm van reizen houdt. Wil je lid worden van mijn groep, die bestaat uit Digital Nomads en wannabe’s.” Dat is wel heel kort door de bocht, maar de boodschap was telkens weer dat ik wel jaloers zou zijn op al die mensen die non-stop de wereld rond reizen en van reizen hun beroep hebben gemaakt. En dat ik graag tips zou willen over hoe ik dat ook kan bereiken. Nou. Nee dus. Eigenlijk niet.
Niet jaloers
In de eerste plaats ben ik eigenlijk nooit jaloers. Serieus. Als een ander iets beter kan dan ik, of iets heeft wat ik graag zou willen, hoef ik immers alleen maar harder te werken en meer mijn best te doen om dat ook te bereiken. Als het vele reizen mij iets geleerd heeft, dan is het wel dat je alles kan bereiken wat je wil. Als we het maar graag genoeg willen en bereid zijn andere dingen ervoor te laten. Zeker vanuit de luxe positie waarin wij in het Westen verkeren kan veel. Elke maand op vakantie gaan bijvoorbeeld. Met een gezin van 4. En dan zijn we meteen bij de reden belandt waarom ik echt niet jaloers ben. Ik wil geen Digital Nomad zijn. Ik heb namelijk wat veel beters.
Ik heb wat beters waar ik erg tevreden mee ben
Elke maand op reis
Ik heb een vaste baan, met een stabiel inkomen, voor 3 dagen in de week. Een baan die me heel veel vakantiedagen geeft bovendien. Ja, het is hard werken voor de klas. En vooral in de uren dat ik niet voor de klas sta en die tonnen administratie en andere bijkomende zaken doe. Maar het is ook wat ik goed kan en wat ervoor zorgt dat ik een heel wat grotere hoeveelheid vrije dagen heb dan de gemiddelde Nederlander. Daarnaast heb ik uit het bedrijfje, waarin mijn blog de afgelopen jaren is uitgegroeid, een leuk extra inkomen. Ook dat is hard werken, zeker naast een baan in het onderwijs, maar zo ontzettend leuk om te doen.
En zo zijn wij de afgelopen jaren minstens één keer per maand op reis geweest. Korte reizen van een paar dagen, in één van onze buurlanden, of een lang weekend op pad in ons eigen mooie land. Daarnaast waren er ook lange reizen van een maand, naar Zuid-Afrika, Sri Lanka, Georgië, India, Indonesië en heel veel keren een week weg in zonnig Zuid-Europa. Vorig jaar hebben we zelfs een langere reis gemaakt, van bijna 8 maanden door Azië. Onze kinderen hebben al meer van de wereld gezien dan menig volwassene en we spenderen gemiddeld een kleine 3 maand per jaar op pad als gezin. We zijn net terug uit Marokko en Gambia en hebben voor de komende periode Egypte, Oezbekistan, Kirgizië, Puglia en Madeira op de planning staan. Ow ja en nog een verrassingstripje, om de liefde te vieren, dat we nog moeten inplannen. Vertel me dan nu eens waarom ik jaloers zou moeten zijn!
Zomaar wat avonturen die we afgelopen jaar beleefd hebben
Dingen laten
Voordat jíj nou degene bent die jaloers wordt, moet ik wel even vertellen dat we voor al die reizen heel veel andere dingen laten. Zo gaan wij nooit uit eten. Gelukkig kan Peter heerlijk koken en heb ik op dat gebied niks te klagen. Boodschappen doen we bij de goedkoopste supermarkt en merkproducten kom je amper tegen bij ons thuis. Met kleding kan ik jaren doen en vrijwel alles koop ik in de uitverkoop. Die leuke kleding van onze meiden? Allemaal tweedehands. Op beurzen, marktplaats en in tweedehands winkels ben ik geregeld te vinden. In de zomermaanden fiets ik naar mijn werk en verder gebruiken we de auto maar weinig. Dagjes weg doen we met kortingsbonnen. De bonnen en de codes die ik tegenkom, bepalen waar we heen gaan. De goedkope vliegtickets en accommodatiedeals trouwens ook. Ik zoek bestemmingen die bij ons budget passen en kan echt van heel weinig een geweldig leuke vakantie samenstellen. Alleen zo kunnen we zo vaak gaan.
Wensen
En toch heb ik nog wel wat te wensen hoor. Zo zijn er bepaalde landen waar het in onze zomermaanden orkaanseizoen is, of gewoon loeiheet. Aangezien wij voor onze verre reizen vast zitten aan de zomermaanden vallen deze bestemmingen, die soms heel hoog op het wensenlijstje staan, gewoon af. En toch blijft het wel kriebelen. Om terug te keren naar India bijvoorbeeld, of om Afrika verder te gaan ontdekken. Of juist de andere kant op, om Mexico en Guatemala rond te reizen. Toch ben ik niet jaloers op de mensen die wel naar deze landen reizen. Als we het maar graag genoeg willen, zijn namelijk ook deze landen wel bereikbaar. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat het wel goed komt. En dus heb ik bedankt om lid te worden van die Digital Nomad Facebook-groepen. Ik ben namelijk helemaal tevreden met alle reizen die we als gezin al gemaakt hebben en die we nog in het vooruitzicht hebben.
Lees meer over Persoonlijk:
Eerlijk en nuchter. Heel fijn hoe je alles weerlegt en uitlegt. Ik kan het mij helemaal voorstellen dat mensen zoveel denken over en van een ander. Terwijl je het verhaal erachter helemaal niet kent. Daarom is de uitleg erbij ook zo fijn. Wij reizen zelf – nu we een kindje hebben – veel minder en geven het geld wat we hebben weer aan uitjes uit. Kleding koop ik steeds minder en in de sale of tweedehands. Een vakantie is daarentegen wel weer heel belangrijk. Voor ons een zomervakantie dan.
Wat leuk dat jullie zoveel ondernemen met jullie kindje. Dat is ook hartstikke leuk. Ze krijgen ze ook een goed idee van hun eigen omgeving!
Wauw, wat een te gekke reizen maken jullie! En hebben jullie nog op de planning staan! Ik werk ook in het onderwijs en die vakantiedagen zijn inderdaad erg fijn 🙂
Ja, zeker een pluspunt.. die vakanties. Maar jammer dat je daardoor bepaalde landen minder makkelijk kan bezoeken.
Wat prachtig dat je tevreden bent met wat je hebt, dit is zo mooi! Geniet van alles!
Dank je wel! Hopelijk geniet jij ook van de mooie dingen in je leven!
💕💕💕
Het heeft uiteindelijk allemaal veel te maken met de keuzes die je maakt. Als je bereid bent om bepaalde dingen in te leveren, dan worden andere dingen mogelijk! Fijn dat je zo tevreden bent met je leven : )
Dat is zeker waar. Het is een kwestie van kiezen.. voor de meeste mensen in ons deel van de wereld tenminste. En alleen dat al is een groot geluk.
wat een heerlijk nuchter en eerlijk blog ! zo wil ik ze elke dag wel lezen! Bye the way: ik heb 30 jaar in het middelbaar onderijs gewerkt. Zwaar inderdaad, maar zo ontzettend leuk !
Haha, dank je wel. Leuk om te lezen. Het middelbaar onderwijs lijkt me nog een tikje zwaarder, zeker rond de examen-tijd!
Helemaal mee eens: iedereen doet gewoon zijn eigen ding denk ik dan! Mij zegt het digital nomad-leventje ook niets: ik geniet ervan om te werken en ik geniet ervan om op reis echt op reis te kunnen zijn, zonder me schuldig hoeven te voelen dat ik niet aan het werken ben. 🙂 Heerlijke reizen hebben jullie op de planning staan, misschien ben ik daar wel een beetje jaloers op. 😉
Zo had ik dat nog niet bekeken: je schuldig moeten voelen dat je niet aan het werk bent.. hoewel ik zelf juist heel veel tijd in mijn blog steek als we op reis zijn. Dan héb ik die tijd tenminste.. ‘s avonds als de meiden slapen.
Ik ben het hier helemaal mee eens! Ik vind echt dat iedereen moet doen waar ze gelukkig van worden, zonde om je tijd te verdoen met jaloers te zijn. Zeker omdat je daar echt niet verder mee komt. Kijken wat binnen de mogelijkheden valt & wat je leuk vindt om te doen. Dat maakt het leven leuk toch 🙂
Ja, vind ik wel. Dat scheelt een boel onnodige, negatieve energie denk ik.
Hier precies zo. Ik hou van mijn baan en kan regelmatig op reis. Heerlijke combinatie!!
Fijn om te horen! En jij hebt idd ook genoeg gelegenheid om te reizen. 🙂
Ik krijg die fb berichten ook constant en hoewel ik nu op wereldreis ben wil ik ook helemaal geen digital nomad zijn of worden. Ik houd van mijn werk voor de klas, want zoals jij ook al zegt dat is waar ik goed in ben en een inkomen van heb en veel vakantiedagen. Het lijkt wel een trend te zijn om digital nomad te willen worden, anders hoor je er niet bij?
Ah echt?! Het lijkt de laatste weken echt een hype.. alsof die groepen ineens als paddenstoelen de grond uit schieten ofzo. 😉
Is toch ook geen enkele reden om jaloers te zijn op de digital nomads! In mijn ogen is de combinatie van een vaste plek met gezin, familie, vrienden en leuke baan in combinatie met veel reizen juist ideaal.😊
Ik zou zelf onrustig worden als ik op reis zou moeten werken en zou minder van de reis kunnen genieten. Sterker nog: ik heb bewust gekozen om geen reisblogger te worden. Al vind ik reizen en schrijven heerlijk, ook hier wil ik geen druk. Ik houd het dus bij mijn vakantieverhaaltjes 😉
Overigens kan ik wel echt genieten van het lezen van reisblogs; om ideeen op te doen of gewoon om bij weg te dromen.
Iedereen zijn eigen ding: van digital nomad tot mensen die reizen vreselijk vinden en alles er tussen in! En idd heerlijk dat de meesten hier op dit stukje wereld die keuze kunnen maken!
Jouw vakantieverhaaltjes lees ik ook heel graag! Dus gewoon zo blijven doen, want die zijn ook heel inspirerend.
Goed gezegd! Ik vind het sowieso inderdaad vreemd als mensen jaloers zijn, want als iemand gelukkig is betekent dat allereerst niet dat zij jouw geluk ‘afpakken’. Als je iets wilt, moet je het zelf gewoon verwezenlijken en ermee aan de slag gaan. En inderdaad, de hele digital nomad levensstijl wordt de laatste tijd enorm gehyped. Ik heb 4 jaar gereisd, gewerkt en gewoond in het buitenland maar ik merk nu toch dat ik een thuisplekje mis. En dan ga ik daar nu gewoon lekker voor. Zo blijft het leven leuk, als je steeds weer naar nieuwe doelen kunt werken ;p
Helemaal mee eens, zo zie ik dat precies net zo. Een uitspraak als “ik ben ZO jaloers” heb ik echt nooit begrepen.
En ondanks dat jij nu kiest voor een leven met een thuisplekje heb jij toch geweldig mooie ervaringen opgedaan de afgelopen 4 jaar! Inderdaad.. als je wensen veranderen betekent dat gewoon dat je doelen moet aanpassen. Go for it!
Leuk om te lezen. Ik ben al een keer een jaar lang op reis geweest en hoewel het me tijdelijk best een keer leuk lijkt om weer voor een langere periode weg te gaan, hoeft dat digital nomaden van mij ook echt niet. Zo veel als jij weggaat, lukt mij overigens niet (ik werk ook in het onderwijs).. maar dat heeft vast te maken dat ik winkelen en lekker uit eten gaan enzo veel te leuk vind. 😉
Hier net zo. Na onze reis van anderhalf jaar waren we echt toe aan weer naar huis gaan. (ook al hadden we nog geen echt huis op dat moment) En ik sluit een langere reis.. ooit.. niet uit, maar onze thuisbasis zou ik daar nu niet zo gauw meer voor opgeven, we hebben een veel te fijne plek. 🙂
Zo herkenbaar! Ook ik ben blij met mijn baan van 3-4 dagen per week. Met m’n vent, m’n dochter en m’n gele huisje in Utrecht. Ik hoef niet fulltime te reizen.
En gebieden als Antarctica en Patagonië? Dat kan altijd nog.
Precies.. de wereld is er nog wel een tijdje.. gaan we dan maar vanuit hè?! 😉