Eind 2015 ben ik voor de 5de keer in Pushkar. Volgens één van de vele mensen die telkens hier terugkeren is dat een hele makkelijke keus, want Pushkar zou niet het echte India zijn, maar een soort van relaxt “eilandje” in het verder soms behoorlijk hectische Rajasthan. Inderdaad kun je hier als buitenlander heerlijk genieten van het fijne Westerse eten in redelijk luxe accommodatie, terwijl je, als je dat wilt, een kleine excursie onderneemt, zoals bijvoorbeeld een kamelensafari. Of je gaat een paar weken een yoga-cursus volgen in de ochtend, terwijl je lassi’s drinkt en curries eet in de middag. Wat dat betreft hoort deze plaats zeker thuis in het rijtje typische backpackersplaatsen.
buiten het centrum van Pushkar
Wie het centrum van dit vrij toeristische woestijndorp verlaat ziet echter een heel andere wereld. Vlakbij het busstation zitten de kleine “workshops” van de ijzersmeden en houtbewerkers, die hier van zonsopkomst tot zonsondergang keihard zitten te werken en stof zitten te happen. Hun kinderen helpen vaak mee in deze workshops, bijvoorbeeld door spullen te verkopen. Nog geen honderd meter verder is een tentenkamp, waar hele families proberen te overleven in primitieve omstandigheden. Moeder verzamelt plastic om aan de opkopers te slijten, terwijl vader van stro kamelen maakt om op de markt te verkopen aan de Westerse en Indiase toeristen en de kinderen schooien over diezelfde markt, waar ze bij vreemden om geld of eten vragen.
Volwassenen en kinderen op straat aan het werk in Pushkar, Rajasthan
Luhar Colony
Eens per jaar wordt in deze omgeving de beroemde kamelenmarkt van Pushkar gehouden en aan de andere kant van het festivalterrein is de Luhar Colony. Hier wonen de ijzersmeden en andere families van de laagste kasten in simpele éénkamerwoningen dicht op elkaar gepakt. Deze mensen hebben geen geheimen voor elkaar, dat is simpelweg niet mogelijk als je met 11 mensen in een ruimte van nog geen 20 vierkante meter slaapt en de buren op de volgende 20 vierkante meter wonen. Sanitair is er hier niet, om je te wassen moet je naar de waterpomp. De keuken is een simpel vuurtje voor de deur, of als je het net wat beter voor elkaar hebt op een elektrisch kookpitje binnen.
Luhar Colony Pushkar
Kinderen niet vanzelfsprekend naar school
Ondanks dat er in Pushkar al verschillende projecten lopen, ook één vrij grote, om kinderen onderwijs te laten krijgen op een eigen (privé-) of openbare school is het hier geen vanzelfsprekendheid dat je als kind de basisschool ooit van binnen zult zien, laat staan afmaken. Vooral voor meisjes is dit nog steeds een probleem, ondanks de grote verandering die hierin al plaats heeft gevonden. Onderwijs is sinds 2009 officieel gratis in India, maar sommige ouders kunnen het extra paar (werk-)handen niet missen en houden hun kind liever uit school, zeker gezien het lage rendement van de verschillende overheidsscholen, waar 40 of meer kinderen in de klas geen uitzondering zijn. Vaak zien ouders er het nut gewoon niet van in.
In 2008 hebben wij, toen we vrijwillig aan het werk waren bij één van de onderwijsprojecten in Pushkar Ganga en Asha leren kennen. Twee slimme meisjes, de jongsten van in totaal 7 broers en zussen en de enige twee die naar school gingen, omdat dit via het project mogelijk was. Beide ouders en hun oudere broers en zussen deden ondertussen hun best om het hoofd boven water te houden met het maken en verkopen van ijzeren werktuigen. We besluiten de 2 meisjes, op dat moment 7 en 8 jaar oud, naar een betere (private) school te sturen. Door de jaren heen hebben we ze gevolgd en steeds als we terug komen in Pushkar zijn zij één van de eersten die we opzoeken. Met Raksha Bandhan hebben we menig vriendschapsarmbandje ontvangen met de post. Altijd worden we in Pushkar hartelijk ontvangen en wordt er onmiddellijk chai, Indiase thee, gemaakt en krijgen we eten aangeboden, ook al hebben ze zelf weinig. We hebben er een beetje familie bij gekregen in India.
2 Zusjes inmiddels alweer 7 jaar naar school
Vrijwilligerswerk unieke kennismaking met een land
Via deze familie Luhar hebben we een compleet unieke kijk in het dagelijks leven van een eenvoudig, Rajasthaans gezin gekregen. Door de jaren heen leren de meiden steeds beter Engels en kunnen we steeds beter communiceren en gericht vragen stellen over hun leven en hun vragen beantwoorden over dat van ons. Het doen van vrijwilligerswerk laat je op een unieke manier kennismaken met een land. Je ziet veel meer, bent betrokken bij het dagelijks leven van de bevolking en bent voor heel even echt onderdeel van hun leven op een manier die je als toerist nooit zult zijn.
Iets voor jou? Vrijwilligerswerk in het buitenland?
Het klopt de eens zo heilige plaats Pushkar is verworden tot een stadje vol geweld afpersing slavenarbeid prostitutie het duidelijkste voorbeeld dat men zelfs voor hun eigen goden geen liefde meer vinden evenals heilige koeien die getrapt en met de zweep krijgen met een gigantisch dorp van slaven eromheen om dit belachelijke vertoon aan de toeristen te verkopen en hun eigen volk een loer draaien is het gek dat het meer geen water heeft?
Heel mooi kijkje in het echte leven en waarbij ik direct twijfel of ik bepaalde steden nu wel of niet moet bezoeken. Ik ben zo nieuwsgierig naar mijn 1e ervaring met India volgend jaar. Ga zeker even al je blogs doorspitten.
Er komen de komende tijd vast nog veel meer India posts bij, ben er momenteel ook nog. 🙂 Misschien kan ik je helpen met wat wel en wat niet? Stuur gerust een pb!
Wat een mooi verslag. Maakt maar weer duidelijk hoe belangrijk onderwijs is. En het toont je weer een kant van een land wat je als gemiddelde toerist vaak niet ziet (of wil zien).
Ik heb op onze reis Pushkar bewustovergeslqgen doordat ik te veel van die ” foute” verhalen las over te veel toeristen, te weinig authentiek, lastig gevallen worden etcetera. Wie weet, als we ooit nog eens terug komen in Rajasthan….Mooie foto van die twee meisjes toen en nu en goed dat je de keuze maakte voor vrijwilligerswerk. Nog veel plezier op de rest van jullie trip!
Inderdaad geldt dit zeker voor de main market, helemaal als je het vergelijkt met bv Bundi, maar daarbuiten dus een andere ervaring. 🙂 Ook in veel achterafstraatjes in het centrum.