De mensen in Azië zijn enorm creatief. Van bijna niets weten ze altijd weer iets te maken. Met weinig te besteden moet je inventief zijn en roeien met de riemen die je hebt. In alles zien ze nieuwe mogelijkheden. Dit zie je ook terug in hun manieren van spullen en mensen vervoeren. Niks is te gek en overal is een oplossing voor. Geen geld voor een echte veerboot? Van een paar boten met touwen samengebonden en een hele serie planken erop maak je er zelf één. Vanwege de sancties geen import en dus geen auto’s, motoren en bussen uit het buitenland? Dan timmer of las je zelf je eigen vervoer wel. Te veel spullen voor je auto of busje? Geen probleem… stapelen maar. Hier zie je de meest bijzondere vervoermiddelen die wij in Azië tegenkwamen.
Wat lees je in mijn blog?
de ossenkar in Myanmar
Op het platteland van Myanmar kom je ze nog overal tegen: houten karren achter een stel ossen. Veel van deze karren hebben zelfs houten wielen. Zo heb je nooit een lekke band. Wij maakten een ritje in zo’n kar en moeten bekennen dat we blij waren dat we ons rondje van 5 km anderhalf uur later erop hadden zitten. Wat een houten kont hadden we toen.
De Ossenkar in Myanmar
de zelfgeknutselde ‘veerboten’ in Cambodja en Laos
Op plekken waar in andere landen al jaren bruggen liggen zijn die er in Cambodja en Laos nog steeds niet overal. Wel worden steeds meer wegen geasfalteerd en enkele van die doorgaande wegen worden dan ook van bruggen voorzien. Zo hoef je niet meer elke 15 kilometer je bus uit om een stukje te lopen naar een gammel, zelfgemaakt pontje, waar minimaal 2 keer zoveel mensen op worden geperst dan veilig zou zijn. Op andere plekken is een houten vlot, steunend op twee of drie houten bootjes, nog altijd de enige manier om ergens te komen, samen met alle volgestouwde minibusjes en zelf getimmerde vrachtwagentjes.
De veerboten in Cambodja en Laos
de kamelenkarren in Rajasthan
In Rajasthan, India, worden kamelen gebruikt voor het transport van zware of grote spullen. De kamelen trekken een houten kar, waar de spullen op geladen worden en delen de wegen met vrachtwagens, motortjes en bussen. Op de toeristische plekken worden de kamelenkarren wat sjieker aangekleed en gebruikt voor een kamelen-rondrit bij zonsondergang.
Kamelenkar in India
de jeepney in de Filippijnen
In de Filippijnen hebben ze hun eigen vorm van openbaar vervoer, de jeepney. Deze kruising tussen een bestelbusje en een jeep ziet er vaak uit als een rijdende kerstboom, vol versieringen en lampen. Hoe kleurrijker hoe beter, vooral in de hoofdstad Manilla. Ook op het platteland kom je de meest uiteenlopende jeepneys tegen, zij het vaak in een iets simpelere uitvoering.
De jeepney in de Filippijnen
de longtailboat in Thailand
In Thailand worden longtailboten als een soort van taxi’s op het water gebruikt. In Bangkok varen deze typisch Aziatische boten af en aan over de Chao Phraya rivier, maar ook op de Thaise eilanden zie je deze prachtige, lange, houten boten overal.
Longtailboten in Thailand
tuktuks in alle soorten en maten
Als je één vervoermiddel moet noemen wat typisch Aziatisch is dan is dat de tuktuk of motorriksja. Je komt hiervan de meest uiteenlopende varianten tegen, zoals motortjes met aanhanger en gemotoriseerde, zelfgeknutselde driewielers in Cambodja.
In heel Azië kom je tuktuks tegen
fietsdriewielers in Myanmar
In Myanmar hebben handige Harry’s hun fiets verbouwd tot tricycles. Ze hebben een bakje met wielen aan hun fiets gelast, waar zowel een vooruitkijkende passagier als een achterwaartse passagier tegelijk in vervoerd kunnen worden. De fietsen zien er vaak niet uit alsof ze het erg prettig vinden en hellen een beetje over, maar wonderbaarlijk genoeg hebben we onszelf hier altijd prima in laten vervoeren, inclusief zware backpacks.
Tricycle’s in Myanmar
belachelijk, overvol vervoer overal in Zuid-Oost Azië
Vol is nooit vol in veel delen van de wereld en in Azië weten ze altijd nog een paar passagiers extra in een hoekje te proppen. Regelmatig zagen we in Cambodja de achterklep openstaan en een aantal setjes voeten er onderuit bungelen, terwijl ook het dak helemaal vol zat. Ook over een paar extra matrassen, fietsen, etenswaren en zelfs koelkasten wordt niet moeilijk gedaan in de Aziatische auto, (mini)bus of vrachtwagen. Dat we niet vaker omgekiept vervoer zijn tegengekomen is echt een wonder.
In Azië is vol nooit vol
de fietsriksja’s in India
In India wordt de fietsriksja overal voor ingezet. Als schoolbus, vervoer voor complete families en zelfs verhuizingen. Alles erop en trappen maar. Arme knieën.
De fietsriksja in India
de houten boten in Laos
Veel plekken in Laos zijn niet over de weg bereikbaar. Wel is er vaak een rivier, waarover alles met de boot naar een dorp wordt vervoerd. De boten maken vaak meer lawaai dan dat ze vooruit komen, vooral in het droge seizoen, hebben de meest uiteenlopende, felle kleuren en zijn in feite het openbaar vervoer voor veel mensen in afgelegen dorpjes.
De kleurige, houten boten in Laos
de maffe kleine taxi autootjes in Myanmar
Met een Aziatische chauffeur ernaast lijkt het nogal mee te vallen, maar als je met je lange Europese benen achterin stapt zit je echt met je knieën tegen je neus. De blauwe taxi-autootjes die we vooral in Mandalay zagen brengen je overal naar toe, zelfs hele einden buiten de stad, terwijl je achterin op een overdwars staand houten bankje zit. Fijn met al die hobbelige wegen.
Kleine taxi-autootjes in Myanmar
de songthaew in Thailand
Ook in Thailand hebben ze vervoer waar je als passagier achterin zit, op twee rijen houten bankjes. Songthaew betekent dan ook “twee rijen”. Het werkt een beetje als een bus: je steekt je hand op dat je mee wilt, er wordt gestopt, je stapt in en er wordt weer verder gereden. Dit is een erg gezellig vervoermiddel, want het is er bijna altijd behoorlijk vol en doordat je elkaar zit aan te kijken op die bankjes begint er altijd wel iemand een leuk gesprek. Betalen doe je bij de chauffeur door het openstaande raampje, of achteraf als je uitstapt bij zijn portier.
De songthaew in Thailand
Wat is jouw favoriete Aziatische vervoermiddel?
Lees meer over Azië:
Ik heb in bijna allemaal gezeten maar ik kan me niet meer heugen dat ze fietsdriewielers nog hadden in Myanmar. Ik vind reizen met al die vervoersmiddelen in Azië helemaal geweldig en heb niet een echte voorkeur. Met mijn zeer lange benen heb ik menig maal aardig klem heb gezeten, dus ik ben vaak ook wel weer blij als ik uit mag stappen. Je moet er wat voor overhebben!
Ze hadden de fiets-driewielers volgens mij ook niet in alle plaatsen, maar in de meer afgelegen dorpen wel, toch wel één van mijn favorieten.