Bijzondere vlucht naar China

Alweer een paar jaartjes terug, tijdens onze lange reis door Azië nemen we een vlucht naar China, vanuit Vientiane, de saaiste hoofdstad van Zuid-Oost Azië. We voorkomen daarmee een helse busrit en voor de prijs hoeven we het ook niet echt te laten. Eigenlijk is de vlucht zelf niet zo bijzonder, maar voordat we eenmaal IN dat vliegtuig zitten. Dat had wel wat voeten in aarde.

Heel vroege vlucht naar China

Bij het herbevestigen van onze Vientiane-Kunming vliegtickets eergisteren werd in duidelijke cijfers voor ons opgeschreven dat we vandaag om 5 uur op de luchthaven verwacht worden om in te checken voor onze vlucht naar China, die om 6.30 uur vertrekt. Vijf uur ’s nachts ja! Het kostte ons dan ook wat moeite en iets meer dan het gebruikelijke tarief om een tuktuk-chauffeurtje over te halen ons te brengen, maar hij staat er keurig hoor, op de afgesproken 4.15 uur. Door donkere, lege straten rijden we in 10 minuten naar de luchthaven, zodat we om even voor half 5 al voor de deur staan, de eerste klanten van vandaag. Van verschillende mensen hebben we gehoord dat Lao Airlines z’n vluchten standaard overboekt en we willen zeker zijn van ons plekje. Dat we daarvoor een half uurtje extra moeten wachten op deze bizarre tijd nemen we maar voor lief. Daar staan we dan: vliegtickets en paspoort met het Chinese visum erin bij de hand en de backpacks weer op de rug.

Toch geen vroege vlucht naar China

Bij binnenkomst in de redelijk nieuwe en moderne vertrekhal zien we een totaal uit de toon vallend, oud bord, waarop met de hand vluchtnummers en vertrektijden moeten worden bijgewerkt. Nog uit de tijd van de vorige vertrekhal, van meer dan 10 jaar geleden? Onze vlucht naar China staat er ook bij, maar met wel een hele vreemde vertrektijd: 13.30 uur. Zou het kunnen dat onze vlucht vertraagd is, wordt dit bord misschien niet meer gebruikt of is er een vergissing gemaakt? Er is nog niemand aan wie we het kunnen vragen, alleen een beveiligingsbeamte loopt rond en die spreekt geen Engels. Als om 5 uur de loketjes open gaan worden we meewarig aangekeken: “Kunming…?!?” Uhm… ja? Of we het dan niet gehoord hebben. Van de vertraging. Onze vlucht vertrekt nu pas om 13.30 uur. Hmm, dus toch geen vergissing. Wat nu? Terug naar ons guesthouse dan maar. Uiteraard is er op dit tijdstip geen enkele tuktuk te bekennen en ons eigen mannetje is al een half uur geleden weer weggescheurd.

Het verouderde bord in Laos begrijpen we tenminste nog, in China krijgen we dit voor onze neus

Een dure taxi wordt voor ons gebeld, maar waarschijnlijk heeft het chauffeurtje medelijden met ons, want voor een prikkie wil hij ons wel terugbrengen naar ons guesthouse en ’s middags weer hierheen. Of misschien is hij zo goedkoop omdat hij vrijwel niks ziet en daarom nooit z’n rijbewijs heeft kunnen halen. Op 20 meter afstand van het hek trapt hij hard op de rem en vraagt verschrikt of het hek wel open is. Dat geeft nog eens een vertrouwd gevoel! Ook de rest van de korte rit is spectaculair, een rondje in de achtbaan is er niks bij. Gelukkig is er verder nog niemand op de weg.

Tweede poging en ontmoeting met onze rode kameraad

Even later kruipen we dus veilig ons nog bijna warme bedje in, dat op dit uur van de dag nog niet is schoongemaakt en dus nog beschikbaar. Als we uren later weer op het vliegveld aankomen is het een flink stuk drukker dan vanochtend vroeg. Blijkbaar zijn de andere mensen die deze vlucht naar China moeten hebben nu ook van de partij. Toch komen we uitgerekend de Chinese man tegen, aan wie de hele vertraging ook voorbij was gegaan en die dus met ons aan het loket stond vanochtend. We raken aan de praat en hij heeft wat suggesties van plaatsen die we zeker moeten bezoeken in China. Eén van zijn suggesties is tot onze grote verbazing een individuele rondreis door Tibet. Even denken we dat we voor het eerst in ons leven een Chinees met humor ontmoet hebben, maar Yvonne oppert toch wat op haar hoede dat het misschien momenteel niet mogelijk is om Tibet op eigen gelegenheid te bezoeken. Deze man is echter bloedserieus en hij legt ons in geuren en kleuren uit dat je om in Lhasa te komen gewoon vanaf Chengdu kunt vliegen. We zijn met stomheid geslagen; zou deze in rode trui gehulde figuur, die we voor het gemak onze “rooie kameraad” noemen, werkelijk geen benul hebben van de hele toestand die zich tegenwoordig in Tibet afspeelt? Denkt hij echt dat China ons dáár alleen laat rond hobbelen? Ach, laten we die zeepbel niet stukprikken en ons wijselijk stilhouden. Bovendien weet je maar nooit. Wie weet is het een spion van Mao’s opvolgers, die als taak heeft een reden te zoeken ons te weigeren het land in te komen. We willen nu eindelijk naar China, dus we nemen het risico liever niet.

eindelijk onze vlucht naar China

En dan toch eindelijk onze vlucht naar China

Om precies 13.30 uur is het dan zo ver en stijgen we voor het eerst op in een propellorvliegtuig. We hobbelen en schudden wat en voor we er erg in hebben zien we de bergen en rijstterrassen van Yunnan onder ons steeds groter worden. Dan maakt al het groen plaats voor enorme betonnen monsters, gigantische woonwijken met rij na rij van precies dezelfde flatgebouwen: de buitenwijken van Kunming. Dit is de kortste vlucht naar China die je zo’n beetje kan maken, maar hij heeft ons wel een helse busrit bespaard. We zijn erg benieuwd wat China voor ons in petto heeft. Over onze eerste kennismaking met China in Yunnan kan je hier verder lezen.

Ga naar al mijn China blogs, of kies een andere bestemming »