Big Brother Mouse is één van die projecten waar we, ook met onze reiservaring en de daarmee veranderde kijk op vrijwilligerswerk, enorm positief op terug kijken. Wij maakten begin 2008 kennis met Big Brother Mouse, maar het project bestaat nog altijd en groeit op een verantwoorde manier, met het welzijn van de kinderen nog altijd op de eerste plaats.
Big Brother Mouse is, zoals veel vrijwilligersorganisaties, opgericht door een buitenlander. Het grote verschil is dat deze Sasha niet met zijn eigen gezicht prominent op de website prijkt en slechts op de achtergrond aanwezig lijkt in het project. Het schrijven en publiceren van de boeken van het project wordt gedaan door jonge Laotianen, die op deze manier een baan hebben, net als het lesgeven op de nieuwe Big Sister Mouse school. Het systeem van de Bookparty gevolgd door de start van een kleine bibliotheek op elke school vonden we zo goed dat we besluiten één van die bookparty’s te sponsoren. Jaren later hebben we het principe zelf op kleine schaal gekopieerd in India. En het werkt! Die ochtend, in Laos, worden we aangenaam verrast door wat we zien.
Vroeg op pad met Big Brother Mouse
Vanochtend zijn we vroeg uit de veren, want vandaag gaan we met Big Brother Mouse op pad. Gisteravond kregen we te horen dat alles, lekker Aziatisch, toch iets anders gaat dan gepland. De leerkrachten van de school waar we heen zouden gaan zijn vandaag op cursus, dus de school is dicht. Daarom gaan we naar een andere school met maar liefst 239 kinderen, verdeeld over 5 klassen, in Long Laued, waar ook weer les gegeven wordt aan kinderen uit verschillende omringende dorpen.
Al vroeg op pad met fruit, drinken, tekenspullen en voor elk kind een boek
Plattelandsschool
Als alle spullen ingeladen zijn en we op de markt nog zo’n 250 mandarijnen hebben gekocht gaan we op weg. Na een half uur verlaten we de verharde weg en via een stoffige en erg hobbelige weg komen we tegen 9 uur aan bij de school. Het stenen gebouw staat er pas 3 jaar; daarvoor liepen de kinderen 20 minuten verder naar een andere (houten) school. Voorzieningen zijn er verder niet. Plassen doe je buiten in de bosjes (zien we jongetjes tenminste doen) en behalve kale, houten bankjes, waar 3 of 4 kinderen zitten op een plek waar wij 2 normaal zouden vinden, een schoolbord en een enkel rekenboek is er in de klassen niks te vinden. Sommige kinderen staan ongedurig heen en weer te wippen, terwijl ze enigszins verlegen naar de bezoekers kijken. De spanning van wat komen gaat is op hun gezicht af te lezen.
Start van de dag: tekenles
Na de officiële ontvangst gaan we naar binnen en wat er dan allemaal volgt vinden de kinderen geweldig! Met open mond wordt de instructie van de tekenles gevolgd en als de papieren en potloden worden uitgedeeld doen ze allemaal hun uiterste best om de mooiste tekening te maken. De jongere kinderen durven eerst niet zo goed. Ze zijn dit duidelijk niet gewend, maar met een beetje hulp lukt het ze toch om iets op papier te krijgen. De rest van het dorp staat zich bij de ramen van de lokalen te vergapen.
Grote belangstelling voor de tekenles van Big Brother Mouse
Siphone van Big Brother Mouse komt ons tijdens de tekenles vertellen dat de hoofdman van het dorp graag een Baasïi ceremonie wil houden na de activiteiten, om ons te bedanken voor het brengen van de boeken. We hebben geen idee wat dit inhoudt, maar weigeren is vast onbeleefd en het lijkt ons wel wat… een leuk feestje. Even later zien we één van de vrouwen met een kip onder de arm op de hoofdman afstevenen om daar na goedkeuring weer mee te verdwijnen. We krijgen zo het idee dat die kip niet heel lang meer zal kakelen.
Spelletjes spelen en boeken uitzoeken
Dan volgen voor de kinderen de spelletjes, die voor grote hilariteit zorgen. Bezorgd staan we klaar om de huilende of boze verliezer op te vangen, maar die is er niet. De kinderen genieten ervan en of ze winnen of verliezen, aan de beurt komen om “hem te zijn” of niet, ze vermaken zich allemaal. Na een grote beker ranja en een mandarijn (één voor één per kind uitgedeeld, om stiekem 2 pakken door erg hongerige kinderen te voorkomen) leren de enthousiaste medewerkers van Big Brother Mouse de kinderen een liedje aan over leren lezen. Ergens daar tussendoor zien ook we een grote, rokende, gare kip langskomen op een schaal.
Na de spelletjes is er voor iedereen ranja en een mandarijn
En dan mag, na een korte uitleg, iedereen een boek kiezen en wordt er aandachtig in de boeken gebladerd en gelezen. Aan leerkrachten en leerlingen wordt het systeem van boeken ruilen met elkaar en op school uitgelegd en na een groepsfoto gaan ze blij, met hun boek zorgvuldig in hun tas, naar huis. Ze hebben, zonder twijfel, een geweldige dag achter de rug en we hopen dat ze door hun nieuwe boek worden uitgedaagd om meer te gaan lezen. De boeken zien er in elk geval allemaal super uit. Ze hebben gekleurde plaatjes en korte teksten, in grote letters geschreven.. iets wat niet standaard is voor kinderboeken in Laos of elders in Azië. Juist dit is wat Big Brother Mouse uniek maakt.
En dan mag iedereen een eigen boek kiezen
Feestelijk bedankje
Voor ons is het moment aangebroken om naar de “feestzaal” te gaan en daar zien we onze kip terug, keurig “opgebaard” op een schaal, te midden van nog meer eten. We gaan allemaal om de tafel met eten op de grond zitten en iedereen houdt de rand van de tafel vast, terwijl er gebeden wordt. Daarna krijgen wij én ook alle Big Brother Mouse mensen van elke leerkracht en van het dorpshoofd een geknoopt, katoenen touwtje om elke pols. Nadat er opnieuw gebeden gezegd zijn, terwijl we nu allemaal de schaal met kip vasthouden (en de goede geesten dus gekomen zijn) wordt er uit een glas Lao Lao (uiteraard zelf gestookt) door iedereen een slok genomen.
Daarna begint het eten en gaan de leerkrachten om beurten met een vol glas Beerlao de kring rond. Elk glas dat je aangeboden krijgt dien je tot de bodem leeg te drinken, dus aan het eind van de maaltijd ziet iedereen een beetje dubbel. Gelukkig lijkt onze chauffeur nog goed nuchter en worden we na het afscheid veilig thuisgebracht. We zijn echt moe als we weer bij het guesthouse terug zijn, maar komt dat nou door het vroege opstaan, de drank of de vele indrukken?
Heel benieuwd.. heb jij weleens een project als Big Brother Mouse ontdekt, waar je ook achteraf met een tevreden gevoel op terug kijkt?
Lees meer over Azië:
Wat mooi dat er ook nog positieve verhalen over vrijwilligerswerk zijn! Het klinkt in ieder geval als een enerverende dag met heel veel mooie momenten. Al snap ik best dat jullie aan het eind van de dag een beetje afgepeigerd waren. Gelukkig was de kip in ieder geval vers 😉
Haha, ja kakelvers. Je zou er spontaan vegetariër van worden. 😉
Heb al wel vaker van dit project gehoord maar nog nooit van dichtbij gezien. Vind zelf altijd goed als een instantie zonder winst toekomst werkt. Natuurlijk moeten er bepaalde dingen betaald worden maar daar lijkt het hier helemaal niet om te draaien. Wat goed dat ze dit blijven doen! Zelf probeer ik één keer per jaar vrijwilligerswerk te doen in wat voor vorm dan ook. Zo belangrijk!
Zelf zijn we echt heel kritisch geworden met het doen van vrijwilligerswerk, maar op dit project kijken we nog altijd positief terug. Ik kan het zeker aanbevelen.
Ik heb dit project al vaker voorbij zien komen en iedereen is ook positief. Erg fijn dat het een project is zonder winstoogmerk want dat blijft vaak een dingetje. Ik heb nog nooit vrijwilligerswerk in het buitenland gedaan (wel in Nederland) en ben daar ook een beetje huiverig voor. Je hoort en leest steeds vaker negatieve verhalen. Dit is gelukkig een positief verhaal.
Ik heb ook in Nederland vrijwilligerswerk gedaan en vind het weleens jammer dat dit er de laatste jaren niet meer van komt. Ook thuis is er genoeg te doen, zo was ik een jaar iemands taalmaatje. Erg leuk en heel zinvol. 🙂
Heel mooi. En wat fijn dat het een project is zonder winstoogmerk, zoals waar je in je eerdere blogs wel over schreef. Hopelijk gaan de kinderen ook echt de boeken ruilen, door te lezen kan je zoveel leren. Ik kan me voorstellen dat jullie met een goed gevoel (en lichtelijk tipsy 😉 ) weer thuis kwamen.
Ik denk dat ze dat wel gaan doen. Wij zagen het in India wel gebeuren, ook nog lange tijd nadat we het bibliotheekje hadden opgezet.
Wat een prachtig initiatief!! Wat goed dat jullie je voor dit soort dingen inzetten. Dat zouden meer mensen moeten doen.. Ik heb in 2016 vrijwilligerswerk gedaan op een naschoolse opvang in Peru, was een bijzondere ervaring.
Wij doen dit soort dingen tegenwoordig minder vaak. Juist vanwege de negatieve ervaringen (die we ook zelf hebben opgedaan of gezien), maar dit is echt een project waar ik nog altijd achter kan staan.
Wauw, 250 mandarijnen! Dat is even sjouwen! Maar wat mooi dat jij zoveel van dit soort dingen hebt gedaan zeg. Daar zijn jullie toch wel vrij uniek in. Veel mensen dien het een keertje, maar jullie hebben je al op heel veel plekken nuttig gemaakt en daadwerkelijk iets kunnen bijdragen. Mooi!
Dat van dat leeg moeten drinken van dat glas wist ik niet. Gelukkig is Beer Lao wel 1 van de lekkerste bieren, dat scheelt. In Nederland drink ik zelden bier, maar in Thailand en Laos drink ik het veel. En Beer Lao was zelfs mijn favoriet!
Haha, wij zijn he-le-maal geen bierdrinkers, dus dan is het wel even doorzetten. 🙂 En ik vind dat je op deze manier gewoon een heel speciaal kijkje in de cultuur van een land krijgt. Het geeft ook veel voldoening om iemand anders echt verder te kunnen helpen en dit is een heel mooi project!