De Barranco & Arco de las Peñitas Hike is mijn favoriete wandeling in het binnenland van Fuerteventura. Ik denk dat het landschap van de Barranco & Arco de las Peñitas Hike in elk geval de meest afwisselende wandeling is qua landschappen. Als je op de juiste plek begint, loop je eerst een heel stuk vrij vlak, door een mooi dal met palmbomen en heuvels. Je klimt langs een dam, waar verschillende poelen tussen de rotsen zijn gevormd en meer palmbomen staan. Vanaf een fotogeniek, wit kapelletje neem je een afslag en ga je klimmen. De roodbruine, ronde rotsen maken dat we ons in een Western film wanen. Dit laatste deel van de wandeling is soms meer een klim dan een wandeling. De beloning van de Ardo de las Peñitas maakt het de inspanning meer dan waard.
Kies de juiste start voor de Barranco & Arco de las Peñitas Hike
Er zijn 2 verschillende wandelroutes om de Arco de las Peñitas te bereiken. Parkeer je de auto bij Mirador del Risco de Las Peñas, dan loop je net wat korter. Je mist dan wel de fotogenieke Barranco de las Peñitas, omdat je door een andere vallei naar het beginpunt van de klim omhoog naar de stenen Arco de las Peñitas poort loopt. Wij kiezen daarom voor vertrek in Vega de Rio Palmas, een klein dorpje, net naast de hoofdweg van Betancuria naar Pájara. Er zijn een aantal parkeerplekken naast de doorgaande weg. Er is ook nog één plekje op het onverharde, bredere begin van het wandelpad, de Barranco de las Peñitas in. Drie maal raden waar wij gaan staan. 😉
start van de Barranco & Arco de las Penitas Hike
De meeste mensen die de Barranco & Arco de las Peñitas Hike doen zijn ongeveer 2 uur onderweg. Welke parkeerplaats je ook kiest, er is geen of weinig toezicht, zeker op rustige dagen. Laat geen waardevolle spullen achter in je auto. Die van jou zal niet de eerste zijn die hier opengebroken wordt!
Nieuwsgierige eekhoorntjes in de Barranco de las Peñitas
We checken nog gauw of onze auto helemaal leeg is en lopen vanuit de auto, zo de Barranco de las Peñitas in. Het is één van de groenste stukjes Fuerteventura die we tot zover gezien hebben. Het droge, kale eiland heeft op veel plekken gewoon te veel wind om iets te laten groeien. Hier in het dal is het vrijwel windstil en worden we direct omgeven door palmbomen en allerlei struiken. Door de kleine rivier, die hier vooral in nattere winters te vinden is, heeft ’t hier wel wat van de vruchtbare valleien in Marokko, die we gezien hebben.
Nieuwsgierige eekhoorntjes in Barranco de las Penitas
Al snel krijgen we de eerste eekhoorntjes in het oog. Die leven hier in grote aantallen, net als op verschillende andere plekken op het eiland. Brutaal als ze zijn, lijken ze haast wel te vragen om wat te eten, zoals ze bovenop de rotsen gaan zitten en nieuwsgierig onze kant op kijken. We zwichten en geven een minuscuul stukje van onze picknicklunch af. Pas later zien we dat er gewaarschuwd wordt om de dieren niet te voeren. Ook een beetje dom van ons. We hadden best kunnen weten dat het voeren van dieren de natuur kan verstoren. Met deze eekhoorntjes om ons heen en het heuvelachtige landschap vol roodbruine rotsen, voelt het wel een beetje alsof we op de prairie in een cowboyfilm lopen. Achter ons zien we het dorpje kleiner worden. Het pad is goed onderhouden, met zelfs hier en daar een touw erlangs.
Het landschap verandert tussen de dam en het kapelletje
Dat touw is fijn, want geleidelijk klimmen we een beetje, tot we naar beneden gaan en weer omhoog klimmen naar een dam. Erachter zijn een paar poelen, in het dal dat hier door steile heuvels wordt gevormd. In natte winters zijn die wellicht groter. Nu stelt het niet zoveel voor. Een mooi picknickplekje is het wel, maar wij lopen nog even door. We zijn nog geen half uur onderweg en willen wat hogerop eten. Dan krijgen we het witte kapelletje in het oog, dat ik bij het plannen van deze wandeling op foto’s heb gezien. Wat een fotogeniek plekje voor een kapel! Voor ons wordt het berglandschap met de dikke, afgeronde keien ineens weer veel lager en zien een groepje palmbomen bij elkaar staan. Verderop zijn weer hogere heuvels. Daar ergens zien we ook de parkeerplaats voor wie de Barranco & Arco de las Peñitas Hike van de andere kant doet.
Het middelste deel van de Barranco de las Peñitas Hike
Rechtsaf bij de ruïne en de klim tot Arco de las Peñitas
Net iets verder dan de witte kapel komen we bij een ruïne, die het weidse dal overziet. Wij slaan rechtsaf, zoals de markering van de wandelroute ook aangeeft. Van hieruit zien we verschillende kleine paadjes omhoog leiden. De meest linker blijft eerst lager en klimt daarna tot de rotsformatie waar ook de Arco de las Peñitas in verstopt zit. Die poort zelf zien we nog niet. Wij besluiten één van de hogere paadjes te nemen, aangezien we toch naar boven moeten. Achteraf lees ik ergens dat dat een goeie gok was, want het linkerpad schijnt erg lastig te zijn als je bijna bij de Arco de las Peñitas aankomt. Wij gaan via die kant terug naar beneden en moeten inderdaad goed oppassen op een aantal smalle en gladde stukjes.
De eerste minuten klimmen we vrij gemakkelijk over een vrij normaal wandelpad. Dan staan we onderaan de rotsformatie waarvan we vermoeden dat de stenen poort daar ergens ook moet zijn. Grote rotsblokken maken het zowel linksom als rechtsom een stukje lastiger om verder te gaan. Wij kiezen voor links en moeten elkaar af en toe even een hand of een kontje geven. Langer dan 10 minuten is het niet klimmen, dan zien we de Arco de las Peñitas op ongeveer 20 meter aan onze linkerkant. Het was de klim zeker waard, wat een mooie, stenen formatie.
Er zijn mooiere hoeken om de Arco de las Peñitas vast te leggen
Mooiste fototips Arco de las Peñitas Hike
Gek genoeg lijken alle wandelaars die achter ons waren, minimaal 4 groepjes, ineens verdwenen zodra we zijn gaan klimmen. Zodra we bij de Arco de las Peñitas aankomen lijkt het wel alsof we alleen op de wereld zijn. We hebben dus meer dan genoeg tijd om de mooiste foto’s te maken. In plaats daarvan hebben we vooral veel de slappe lach. Ik neem niet de moeite om foto’s te maken van de stenen poort op afstand. Achteraf denk ik dat dat het mooiste zou hebben laten zien hoe gaaf deze rotsformatie hier ligt. We reizen tegenwoordig met twee tieners en die hebben zo hun eigen ideeën en momenten van aversie tegen foto’s. Daardoor vergeten we ook compleet om foto’s van onderaf omhoog te maken. Was ook gaaf geweest.
We hebben dus wel enorm gelachen en het resultaat van enkele foto’s recht van voor en een paar van de achterkant van de poort zijn wel aardig. Ik denk alleen dat we nóg mooiere foto’s hadden kunnen maken als we een beetje hadden rond gelopen en onze taak als influencer en fotograaf serieus hadden genomen. Maar.. soms willen influencers ook gewoon lol hebben. En dus hebben we ons erg vermaakt met de grillen van onze meiden. We hebben minstens een kwartier voor het eerste groepje achter ons blijkbaar toch hun weg naar boven nog heeft gevonden. Voor ons tijd om aan de afdaling te beginnen.
Nog een paar kiekjes van de Arco de las Penitas en dan.. de terugweg
Op de terugweg gewoon nog een keer genieten
Ook al gaan we aan de andere kant naar beneden, bij de dikke steenhoop die het uitzicht op de Arco de las Peñitas belemmerd… uiteindelijk komen we toch op ongeveer dezelfde plek weer aan de voorkant uit. Het is echt een beetje een gok wat de juiste richting is, maar verdwalen kun je niet echt. Daar is het niet groot genoeg voor. Wij lunchen nog even in wat de kinderen “het stenen ei” noemen. Inderdaad heeft de rots waarin we schaduw en koelte zoeken daar veel van weg. Van daar kunnen we nog een keer genieten van de mooie uitzichten op de verschillende steenlagen in het landschap.
Als we terug zijn bij het witte kapelletje zien we dat het dal er vanaf deze kant weer heel anders uitziet. Het doet ons nóg meer aan Marokko denken, waar we in Tafraoute dezelfde stenen in het landschap zagen. We genieten van het lager wordende zonlicht, waardoor alles steeds roder kleurt, als we het laatste half uurtje teruglopen naar onze auto.
Via de Barranco de las Penitas terug naar de auto
Extra tips Barranco & Arco de las Peñitas Hike
Ondanks dat het op Fuerteventura meestal overal flink waait, is het in de Barranco de las Peñitas vrijwel altijd helemaal windstil. Zelfs op een winterse dag kan de temperatuur behoorlijk oplopen midden op de dag, in de zon. Kies er buiten de wintermaanden om zeker voor om vroeg te beginnen, of pas ver na het middaguur op pad te gaan. Het licht is dan ook minder hard. Neem hoe dan ook genoeg zonnebrandcrème mee, want er is bijna nergens schaduw onderweg. Misschien een inkoppertje, maar voldoende water en een snack zijn ook essentieel als je de pittige klim naar Arco de las Peñitas maakt. Reken op een uurtje naar boven en 3 kwartier terug naar beneden. Vergeet niet om goede schoenen aan te trekken.
Een andere gave wandeling op Fuerteventura is die over Playa de Cofete. Dan loop je met je blote voeten over het strand, een ongerept en wild strand.
