Transsylvanië lijkt regelrecht uit een andere tijd of uit een sprookjesboek te komen. Overnachten in een homestay op het platteland van Transsylvanië versterkt dat gevoel nog. Het is dan ook echt een aanrader als je in Roemenië bent. Zelf sliepen we 5 nachten in een homestay in Curciu, ongeveer een half uurtje van Sighisoara. Met gemak hadden we er nog zeker 5 dagen langer kunnen blijven, zonder ons te vervelen. Wat een heerlijke plek is dit en wat hoe centraal in Transsylvanië ligt deze homestay. Ik neem je vandaag even mee terug in de tijd. De tijd dat paard- en wagen nog door de straten ratelden, de mensen hun was op de hand deden en allemaal een groentetuintje en eigen kippen en wat melkvee hadden. Ga je mee naar Curciu?
Homestay in historisch Saksisch huis
Als we vanuit het uiterste Westen van Transsylvanië naar Curciu rijden, worden de wegen steeds smaller en bochtiger. In de dorpjes wordt onze auto met Nederlands kenteken steeds langer nagestaard. Als we Curciu bereiken hebben we het gevoel inmiddels midden in een eeuwenoud sprookjesland aangekomen te zijn. Ander verkeer is er al tijden niet meer, maar een vriendelijk zwaaiende man komt ons met zijn paard- en houten kar tegemoet. Aan de hoofdweg ligt een rood geschilderd huis met een grote poort en 3 ramen, de Tri Feresti.
Het huis met de 3 ramen: Tri Feresti
Pas als de poort open zwaait en we onze auto het kleine erf op rijden zien we hoe groot dit traditionele, Saksische huis eigenlijk is. Aan de linkerkant het royale woonhuis, met authentieke kenmerken zoals een kolenkelder, een aantal grote leilindes en tegen de woonruimtes aan een hooizolder en een kleine stal. Aan de rechterkant, in een apart gebouw, de keuken met een eettafel waar wel 10 mensen met gemak kunnen zitten. Ook de oude buiten-w.c. staat nog op het erf, net als een gezellige, overdekte buitentafel naast een stenen bbq/grill.
Het oude Saksische boerderijtje, waarin de homestay gevestigd is, is heel zorgvuldig gerenoveerd. De oude elementen zijn in tact gelaten en het karakter van het eeuwenoude huis is perfect bewaard gebleven.
authentieke, sfeervolle homestay
De liefste gastvrouw
Na die tocht over alsmaar kleiner wordende slingerweggetjes is het Silvia’s hartelijke glimlach, die ons verwelkomt in haar Homestay in Curciu. Silvia woont zelf een paar honderd meter verderop in het dorp, maar komt elke dag minimaal 2 keer langs in haar tweede huis, om te zien of we iets nodig hebben. Ook verzorgt ze dan haar kippen en werkt ze in de moestuin, achter het huis. Er gaat geen dag voorbij of we krijgen verse groenten en fruit in onze armen gedrukt, voordat ze weer vertrekt. Ook worden we overladen met lokale tips van onontdekte plekjes die we zeker niet mogen missen. Ze biedt ons zelfs aan om ontbijt voor ons te maken, maar aangezien we nooit echt op ons best zijn in de ochtend maken we daar geen gebruik van.
Ongecompliceerde tijd op het platteland van Transsylvanië
In de ochtenden starten we graag rustig op en dat is in deze homestay geen enkel probleem. Wij hebben ervoor gekozen het hele huis te huren, zodat we de enige gasten zijn. Het is ook mogelijk om 1 of 2 van de 3 tweepersoonskamers apart te boeken. Wij vinden het heerlijk om de enigen te zijn en ontbijten elke ochtend in de ochtendzon op het stoepje, terwijl fluitende vogels en paard- en wagens op de hoofdweg het enige geluid van de omgeving zijn. Onze meiden zoeken beestjes in de moestuin en spelen met de kippen in de schuur en met de poezen op het erf, die zich warmen in de eerste zonnestralen. Als we toch eens een regenachtige ochtend hebben, organiseren de dames een slakkenrace. De slakken die door de nattigheid naar buiten komen zijn hier gigantisch en talrijk, geweldig “speelgoed” voor een vijf- en zesjarige. 🙂
Heerlijke plek bij zon én bij regen
Het dorpje Curciu
Op onze eerste middag in Curciu gaan we op verkenning uit. Tegenover onze homestay slaan we een zijweggetje in, dat al gauw onverhard wordt. We struinen door met gras en wilde bloemen begroeide paadjes en langs de 3 kerken van het dorpje. In de tuinen zien we mensen aan het werk in hun moestuin of bezig om hun het hekwerk of hun schuur te schilderen. Een kleurig gekleed, oud dametje staat haar was te doen in een tobbe. Als ze de kinderstemmen van onze meiden hoort komt ze gauw om haar tuindeur gluren. Net als sommige andere mensen in Roemenië spreekt ze een beetje Duits. Haar zoon en kleinkinderen wonen in Duitsland, maar zij woont alleen hier, in haar ouderlijk huis. Het enigszins afbladderende, maar nog altijd statige herenhuis is de plek waar ze zich thuis voelt. Een telefoon of een wasmachine heeft ze niet.
Wandeling en ontmoeting in Curciu
Al gauw volgt een tweede ontmoeting, dit keer met twee grijzende dametjes, elk met een hoofddoek en van die fijne gebreide sokken tot over hun kuiten. Helaas spreken zij geen woord Engels of Duits, maar welkom zijn we ook hier. We worden zelfs binnen uitgenodigd, in het eenvoudige huisje van één van hen. Zo groot is Curciu niet en nadat we afscheid hebben genomen van de dames, die zich weer gezellig babbelend op hun bankje nestelen, lopen we al snel richting de rand van het dorpje.
Bij één van de laatste huisjes twijfelen we of we de velden in zullen lopen of omkeren. Ook hier wederom een moestuin, die deels begroeid is met de kleurigste zomerbloemen. En een nieuwe, geïnteresseerde dame, die ons eerst een bosje vers geplukte bloemen in de handen drukt en ons daarna nog wat komkommers en tomaten aanbiedt. Dan nodigt ook zij ons in haar tuin uit en worden er overheerlijke pannenkoeken met zelfgemaakte kaas en verse tijm gepakt. Trots laat ze ons haar kleine boerderij zien, met kippen en een koe. De gastvrijheid is ongekend en met nog wat kippeneitjes en een hele stapel pannenkoeken in een tasje nemen we even later afscheid.
Meer ontmoetingen op het gastvrije platteland van Transsylvanië
Bezienswaardigheden in de omgeving
Zoals gezegd wijst onze gastvrouw Silvia ons op een aantal fijne plekjes in de omgeving, die nog weinig bezoekers trekken. Zo belanden we op haar advies in Cris, waar bovenop een heuvel een eeuwenoud kasteel staat, dat momenteel gerestaureerd wordt. De rode, glimmende daken zijn helemaal nieuw, maar de muren zijn duidelijk door de eeuwen heen gebouwd, hersteld en verhoogd. Vanaf de heuvel heb je zicht op groene heuvels, met daar tussen verspreid de Saksische boerderijen en herenhuizen. Heel wat bekender en misschien nog wel indrukwekkender is de weerkerk van Biertan. De hoge kerk torent statig boven de pastelkleurige huizen en winkels onderaan de heuvel uit. Ook het dorpje er omheen kan weer zo in een plaatjesboek. Op de omringende heuvels lopen herders met grote groepen schapen.
kasteel in Cris en weerkerk in Biertan
En zo zijn er nog genoeg andere plekken die je eigenlijk niet mag missen als je in deze homestay op het platteland van Transsylvanië overnacht. Zorg er daarom voor dat je, net als wij, minimaal 5 nachten blijft. Je krijgt er zeker geen spijt van.
Wat een mooie plek zeg, het ziet er prachtig uit. Het lijkt me een bijzondere plek, aangezien je zo terug in de tijd gaat. Ben benieuwd!
Ja, dat is het zeker.. en geweldig lieve mensen daar allemaal!
Zo te zien hebben jullie genoten. Gastvrije gastvrouw zo te horen. En die foto’s van die ouderen vrouw vind ik geweldig!
Ja, zeker genoten van deze fijne plek. Ik heb eigenlijk nog steeds een beetje heimwee naar deze homestay. 🙂