Ik twijfel vooraf enorm over de Arabel pas. Vraag mezelf honderd keer af of we die route wel of niet zullen gaan rijden tijdens onze rondreis door Kirgizië. De foto’s die ik ervan zie maken niet direct enorme indruk op me. Het enthousiasme in de verhalen van andere reizigers maakt dat we uiteindelijk beslissen om de Arabel pas toch in onze roadtrip door Kirgizië op te nemen. En gelukkig maar, want het is zoveel mooier dan op de foto’s te zien is. De Arabel pas en de weg er naartoe zijn zelfs één van de mooiste routes die we in Kirgizië rijden. Ik neem je mee op onze reis.
Langs de zuidoever van Issyk-Kul naar Barskoon
We overnachten in één van de joertenkampen op de oevers van Issyk-Kul, in de omgeving van Tong. Dat is niet eens heel ver van Barskoon, waar de weg naar de Arabel pas begint. Toch doen we er wel even over, omdat het grootste deel van de weg al jaren op de schop ligt. De uitzichten over het blauwe, glinsterende meer links en de besneeuwde toppen van het hooggebergte rechts maken veel goed. Op de kale, grillige en soms felgekleurde heuvels in de voorgrond liggen een aantal fotogenieke begraafplaatsen. Ik vind de grafmonumenten in Kirgizië fascinerend. We maken er tijdens onze rondreis door Kirgizië geregeld fotostops, zeker op plekken met hoge, besneeuwde toppen erachter.
Langs de zuidoever van Issyk-Kul naar Barskoon
Een groet aan Yuri Gagarin en de bergen in
De afslag in Barskoon stelt niet veel voor, maar de zanderige weg is een stuk aangenamer rijden dan het afgeschraapte asfalt bij Issyk-Kul. Al gauw laten we het meer achter ons en rijden we tussen heuvels vol naaldbomen. We volgen een helder, snelstromend riviertje en zien overal kuddes paarden. De eerste joerts nodigen bezoekers uit voor de lunch. Wij maken een snelle stop bij de Barsoon waterval en het Sovjetmonument voor Yuri Gagarin. Lokale toeristen maken hier ritjes op paarden en klimmen naar de waterval. Wij zien ’t wel vanaf de weg. We zijn te benieuwd naar de rest van de route en de omgeving van de Arabel pas en rijden door.
Steile klim naar de Arabel pas
Na de Barskoon waterval rijden we naar het achterste deel van de vallei. Via een aaneenschakeling van haarspelbochten kruipen we tegen de steile achterwand van de vallei omhoog. Het groene verdwijnt uit het landschap, dat steeds kaler wordt. Het benzinemetertje van de UAZ Bukhanka waarin we rijden daalt gevaarlijk snel. We beginnen ons een beetje zorgen te maken of we ’t wel redden om nog veel verder door te rijden en dan helemaal weer terug. We zijn te veel onder de indruk van het kleurenpalet van het landschap, met rode en grijze steensoorten, nog hier en daar wat groen en daarboven de blauwe lucht. Iets dat we eerst nog voor een laag sneeuw aanzien, blijkt uiteindelijk een enorme gletsjer die boven ons uittorent. De motor van onze Russische UAZ gromt, als we de steeds schuinere hellingen over grind omhoog rijden. Fijn om een 4×4 mee te hebben hier!
van Barskoon naar de Arabel pas
Tijdens onze hele tocht naar de Arabel pas zijn we slechts door één 4×4 ingehaald. Er komt ons 1 vrachtwagen tegemoet. Toch is de weg prima, voor gravel. Er is een goudmijn bovenop de hoogvlakte, “Kumtor Goldmine”. Daarvoor wordt de weg onderhouden.
De echte Arabel pas is eigenlijk een wandelpas, op ruim 4000 meter hoogte. Ben je met de auto, dan ga je de Barskoon pas over op 3754 meter en zie je wel de Arabel berg, maar niet de pas waarnaar de route is vernoemd.
Schitterende hoogvlakte en lunch bij gletsjermeren
Dan zijn we toch ineens boven. Geen idee hoe lang we inmiddels onderweg zijn, maar na verschillende fotostops en het tergend langzame tempo van ons logge vervoermiddel voelt het als minimaal 2 uur. Boven op de Barskoon pas zien we rechts van ons de gletsjer en links nog meer rotsachtige hellingen, met hier en daar restanten van steenlawines. Voor ons strekt de hoogvlakte zich uit. Overal zijn stroompjes en kleine gletsjermeertjes. De kleuren hierboven zijn onwaarschijnlijk helder. Uit de grassige heuvels steken overal marmottenhoofdjes omhoog. Als we ons raampje open draaien, horen we ze piepen. Het lijken hier de Alpen wel.
Lege wegen naar de Arabel pas
Deze plek is zo mooi. Van onze tocht naar boven hebben we trek gekregen. We besluiten dat het tijd is voor een picknick. De UAZ blijft op de gravelweg staan. Ander verkeer is er toch niet. Wat een stilte hier ook. Op de marmotten na, lijken wij de enige levende wezens hier. Toch staat er een vervallen huis, aan de kant van de weg. Ooit woonde er iemand, met uitzicht op de Arabel berg en de gelijknamige hoogvlakte. Wie weet, is iemand er een wegrestaurantje begonnen, voor de chauffeurs die hier langs rijden naar de goudmijn. Geen idee hoeveel verkeer dat ooit oplevert, maar vandaag zijn wij de enigen. In het uur dat we hier doorbrengen, passeren ons nog twee auto’s.
In de verte lonken meer besneeuwde toppen. Wie veel 4×4 ervaring heeft, kan via deze route helemaal offroad naar Naryn rijden. Voor ons is dat een beetje te veel avontuur. Wij genieten van het wonderbaarlijke toendralandschap en rijden nog een klein eindje verder, naar een groot, lichtblauw meer. Onze kinderen willen zwemmen in Issyk-Kul en eigenlijk vinden wij het ook wel mooi zo. We beginnen aan de terugweg.
Lunchen, tekenen en genieten in de Arabel vallei
Terug naar Issyk-Kul
We dalen deze wereld van gletsjers, meertjes, toendra en vaak onstabiel weer af. Vandaag was het weer fantastisch. Super dankbaar zijn we, dat we de Arabel vallei op een zonovergoten dag hebben mogen zien. Iets sneller dan we naar boven zijn gereden gaan we in de laagste versnelling terug naar daar waar de naaldbomen het landschap weer kleur geven. Gelukkig loopt het benzinemetertje zo weer aardig op. Zo nu en dan moeten we flink bijremmen. Nu merken we pas echt hoe ver we gestegen zijn en hoe steil het eigenlijk is.
Een uurtje later zwaaien we nog een keer naar Yuri en rijden we de laatste kilometers naar Issyk-Kul. Op de heenweg hebben we ergens een SUP zien staan aan de kant van de weg: waarschijnlijk voor de verhuur. Dat hebben onze meiden wel verdiend. Terwijl zij rond peddelen, kijken wij nog een keer omhoog, naar het majestueuze berglandschap waar we net vandaan komen. In het gouden licht van de late zomermiddag ziet alles er nóg mooier uit. Twijfel jij ook om de Arabel pas te rijden? Niet doen, het is ’t zeker waard. Ook onze foto’s doen geen recht aan hoe mooi de daadwerkelijk route is.
Van de Arabel vallei terug naar Issyk-Kul
Extra tips Arabel pas
Zorg dat jouw benzinemeter je geen frons op je voorhoofd bezorgt! Er is op de route van de Arabel pas geen benzine verkrijgbaar, dus tank in Barskoon of één van de andere dorpen aan het Issyk-Kul meer.
Plan genoeg tijd in voor deze route. In mijn beleving was deze tocht een halve dagtrip. Door de lage snelheid en de fotostops onderweg zijn we uiteindelijk 6 uur onderweg geweest. En dan hebben we niet eens de volledige route gereden, met ook nog een grote ronde over de hoogvlakte.
Steek alleen over van de Arabel pas naar Naryn als je een ervaren 4×4-rijder bent. Je gaat na de hoogvlakte helemaal offroad en er is hier geen telefoonsignaal en niemand om je een sleep te geven. Zorg voor voldoende proviant en warme slaapzakken voor deze tweedaagse tocht. Het wordt hier boven flink koud!
De tocht zoals wij die hebben gereden is denk ik ook met een normale auto te doen, zonder 4×4. Wij waren op een aantal hellingen wel heel blij dat we toch die extra kracht en grip hadden.
